Hraðbrautarkeppni á Neistaflugi

NORÐFIRÐINGAR stóðu fyrir hátíðinni Neistaflugi um síðustu helgi. Líkt og í fyrra var hraðbrautarkeppni fyrir torfæruhjól meðal dagskrárliða og fór þar fram magnað mót. Hraðbrautarkeppni fyrir torfæruhjól, „Speedway“, fer þannig fram að ekið er í hringi eftir sléttri, hringlaga braut á malarvelli.

 Til þess að gera brautina meira krefjandi var einn stökkpallur settur á annan af beinum köflum brautarinnar. 

Keppt var í milliriðlum og úrslitariðlum, 4 hringir í hverri glímu. Á miklum hraða verða víðar beygjurnar flughálar og miklu máli skiptir að halda rásfestu í framdekkinu og ná góðu gripi í afturdekkið til að skjótast út úr beygjunum. 

Keppnin vakti verðskuldaða athygli bæjarbúa sem og gesta Neistaflugshátíðarinnar sem flykktust á malarvöll Norðfirðinga til að fylgjast með keppninni. 

Úrslit:
1. Bjarni Bærings.
2. Hjálmar Jónsson.
3. Tómas Kárason.

Morgunblaðið 6 ágúst 2003

Léttkeyrandi og liðugt keppnishjól

 Prófanir á mótorhjólum og skyldum tækjum eru orðnar fastur þáttur í umfjöllun DV-bíla og sífellt bætist í þá flóru hérlendis. 

Á dögunum var opnað nýtt umboð fyrir Ducati-mótorhjól og við gripum því tækifærið þegar okkur bauðst að prófa hjól sölustjórans, Ducati 749S sporthjól. Um léttkeyrandi og liðugt hjól er að ræða sem samt er vel búið af sporthjóli að vera enda Ducati þekkt fyrir það að spara ekki við smíði hjóla sinna.

Gasfyllt HID-ljós 

Þegar hjólið er skoðað kemur í ljós hversu vel búinn gripur er hér á ferðinni. Maður tekur fyrst eftir gasfylltum HID-ljósunum sem gefa 50% meiri lýsingu en áður. Þau eru líka ábyrg fyrir breyttu útliti nýju Ducati-hjólanna að framan. Hjólið er líka mikið breytt að öðru leyti. Meira er lagt upp úr loftflæði um hina ýmsu hluta hjólsins og framan á hjólinu eru tvær kæliraufar sem beina lofti að vatnskassanum. Púströrið er nú í kassalaga boxi í afturbretti og ekki eins sexí og áður, satt best að segja. Nokkur hiti er frá því þegar hjólið er farið að hitna en á mótorhjólum er það kostur frekar en hitt. Ekkert er til sparað í fjöðrun og bremsum enda frá merkjum eins og Showa og Brembo. Tilfinningin fyrir frambremsu er mikil en afturbremsa hefur mjög lítið átak enda meira notuð til að stilla hjólið af í beygjum og má þá ekki grípa of snöggt í.

Hreinræktaður veðhlaupahestur 

Þegar sest er á hjólið fær maður strax á tilfinninguna að hér sé hreinræktaður veðhlaupahestur á ferðinni. Bensíntankur er þannig formaður að lærin falla þétt upp að honum svo hægt er að klemma þau vel og örugglega utan um hann. Það er mikilvægt atriði við akstur sporthjóla svo að ökumaður renni síður til í sætinu þegar beygt er eða bremsað. Stýrið er með stýrisdempara og er mátulega breitt fyrirhjól af þessari gerð. Eini mælirinn í mælaborðinu sem ekki er stafrænn er stór snúningshraðamælirinn sem sýnir tölur upp í 13.000 snúninga. Sjálft stafræna mælaborðið er afar fullkomið og sýnir hraða, hita vélar, klukku, hleðslu, eyðslu og kílómetratölu. Einnig er hægt að stilla það til að sýna hluti eins og brautarhraða á hring, og taka þannig upp hámarkshraða og snúningshraða á hverjum hring sem hægt er síðan að keyra inn í fartölvu.

Hægt að breyta halla stýristúpu 

Hægt er að stilla bæði fram- og afturfjöðrun á margvíslega vegu og einnig halla stýristúpu til að gefa sneggri stýringu. Standari er formaður til að taka á sig minni vind og er nú ekki með sjálfvirkum gormi sem smellir honum upp að grindinni þegar hjólið er rétt við. Hjólið kemur svo á gripmiklum Pirelli Dragon dekkjum.
 Í akstri er það eins og hugur manns og fylgir hárnákvæmt öllum hreyfingum ökumanns. Aflkúrfan er mikil og góð fyrir tveggja strokka 750 hjól og það er ekki fyrr en það fer að nálgast hámarkshraða að því verður aðeins afls vant. Líkt og í öðrum hjólum frá Ducati er fyrsti gírinn frekar hár svo að oft þarf að gíra niður í hann í krappari beygjum. Það hefur þann kost við brautarakstur að hægt er að nota hann einnig þar, en þar sem engin keppnisbraut er til á Íslandi enn skiptir það okkur litlu máli. Setan er þægileg fyrir akstur á sporthjóli en til lengdar er þó hætt við aumum höndum og afturenda. Það eina sem undirrituðum fannst þó óþægilegt við aksturinn voru litlir speglar sem voru óþægilega nálægt ökumanni. Til að sjá aftur fyrir sig varð maður að lyfta olnboganum en þar af leiðandi var alltaf blint svæði fyrir aftan mann sem ekki er þægilegt að kíkja í á hjóli sem þessu. Einnig má gagnrýna aftursæti sem er meira til að geta boðið far en að bjóða farþega upp á lengri akstur.

Stendur sér á parti 

Um verðið, 1.690.000 kr., er það að segja að það er í hærri kantinum en þótt til séu svipuð hjól á betra verði eru þau flest ekki eins vel búin. Enginn framleiðandi er með beinan keppinaut með V2 vél í sama stærðarfiokki svo að 749S stendur dálítið sér á parti. Einn helsti keppinauturinn er þó líklega Aprilia með RSV Mille hjól sín.

DV Bílar 

 Njáll Gunnlaugsson

26.7.2003

Landsmót Snigla í Njálsbúð 2003

EPLIÐ OG EIKIN
Sniglarnir hugsa um ungviðið og kenna því á unga aldri
rétta  hegðun í umferðinni, og ást á vélhjólum, að sjálfsögðu.

Árlegt landsmót Sniglanna, bifhjólasamtaka lýðveldisins, verður haldið í Njálsbúð um helgina, það nítjánda í röðinni en Sniglarnir verða tvítugir á næsta ári.

 Á svæðinu verða hljómsveitir, leikir, matur og allt sem tilheyrir alísherjar útihátíð. 

Hljómsveitirnar Fjandakornið og Moonboots leika. Á laugardeginum er aðalleikjahátíðin en þá er meðal annars keppt í hinum fræga Snigli. Í Sniglinum reyna keppendur eðli málsins samkvæmt að keyra eins hægt og mögulegt er 16 metra án þess að drepa niður fæti til stuðnings. Þetta er sem sagt alvöru snigl og sá sem vinnur hlýtur nafnbótina Snigill ársins. Um kvöldið verða svo elduð læri ofan í landsmótsgesti, sem vænst er að verði um 350 talsins. Inn á mótið kostar 4500 fyrir félaga í Sniglunum en 6000 fyrir aðra. 

Lands-mót Sniglanna er lokað mót fyrir mótorhjólafólk og er skilyrði að hafa annaðhvort áhuga á mótorhjólum eða mótorhjólafólki, nema hvort tveggja sé. Þekkist gestír ekki í hliðinu verða þeir því að gera grein fyrir sér til að eiga möguleika á að komast inn á svæðið og sakar þá ekki að eiga tengsl inn á svæðið. 

Eða eins og Sniglarnir segja: Þetta er eins og ættarmót, þú kemur ekki úr einhverri allt annarri ætt í veisluna.

Ducati er Ferrari hjólanna

Það hefur bæst við í flóruna hjá mótorhjólaunnendum hér á landi því nú er í fyrsta sinn komið umboð fyrir hin margfrægu Ducati-vélhjól. Það er fyrirtækið Dælur ehf. sem valdist sem umboðsaðili. Guðjón Guðmundsson ræddi við Hjalta Þorsteinsson, innkaupastjóra hjá Dælum, sem hafði veg og vanda af því að ná umboðinu hingað til lands.
DÆLUR ehf. er þekkt fyrirtæki á sínu sviði og var upprunalega stofnað 1899 af Gísla J. Johnsen í Vestmannaeyjum og bar þá nafn stofnandans. Fyrirtækið skipti síðan um eigendur árið 1960. 1986 var fyrirtækinu skipt upp og sérstakt fyrirtæki stofnað um dæludeildina sem fékk heitið Dælur. Faðir Hjalta, Þorsteinn Hjaltason, starfaði hjá Dælum sem óx og dafnaði og eignaðist fjölskylda hans síðan fyrirtækið.

"Við byggjum fyrirtækið á þessum gamla grunni, þ.e.a.s. góðri þjónustu, vera aðgengilegir og þjóna vel okkar viðskiptavinum," segir Hjalti.

Í mars á þessu ári breyttist eignaraðild fyrirtækisins aftur. Þorsteinn Hjaltason og Jónína Arndal drógu sig út úr því og inn komu þrír nýir eigendur ásamt Hjalta, þeir Gunnar Björnsson, Kristófer Þorgrímsson og Eiríkur Hans Sigurðsson. Fyrirtækið var á Fiskislóð vestur á Granda en flutti nú nýverið í Bæjarlind 1-3.

Eins og nafnið bendir til sérhæfir fyrirtækið sig í sölu og þjónustu á dælum til sjávarútvegs, sumarbústaða og til fleiri nota. En nú hefur bæst við ný deild sem er Ducati-hjólin.

Stútfullur af súrefni"

Þetta kom þannig til að Eiríkur Hans Sigurðsson, nýi framkvæmdastjórinn okkar, er vélhjólaáhugamaður til margra ára. Hann kemur alltaf til vinnu sinnar á góðviðrisdögum á mótorhjóli og ég sá bara hvað maðurinn var lifandi. Hvað hann var stútfullur af súrefni, gleði og áhuga fyrir því að takast á við daginn. Ég sá að þetta var eitthvað sem ég yrði að skoða betur. En ég vissi að þótt það ætti að verða mér til lífs þá kunni ég ekki á mótorhjól. Ég dreif mig í bóklegt nám og síðan verklegt og svo fór ég að velta fyrir mér hvers konar mótorhjól ég ætti að fá mér. Ég fór að skoða tímarit og sá þá alltaf sama merkið - ofsalega falleg hjól, frábæra hönnun - hjól sem stóðu út úr í þessum blöðum. Þetta var Ducati. Ég komst að því að Ducati er ekki með umboðsmenn á Íslandi. Ég skrifaði þeim bréf og sagði þeim að við værum að leita eftir nýju umboði til að breikka okkar vörulínur. Þeir svöruðu til baka og kváðust lítast vel á þetta. Þeir báðu okkur um markaðsáætlun til þriggja ára og frekari upplýsingar um markaðinn og Ísland," segir Hjalti.

Hann fór umsvifalaust í gagnaöflun af ýmiss konar tagi. Hann skoðaði innflutning á mótorhjólum til Íslands sem er töluverður og síðan bjó hann til söluáætlun fyrir Ducati.

"Þeim leist vel á þetta og síðan lá leið okkar til Bologna í höfuðstöðvar Ducati. Við skoðuðum verksmiðjuna og sáum vörulínuna og safnið. Sonur Eiríks, Hrólfur, er mótorhjólamaður og þegar hann gekk inn á safnið sáum við geðshræringuna sem hann komst í. Ég uppgötvaði að það var svipað fyrir Hrólf að koma inn á þetta safn og fyrir mig þegar ég, Elvis-aðdáandinn, kom í Graceland í Memphis á sínum tíma."

Ducati er lífsstíll

Á hverju ári er haldin Ducati-helgi á Ítalíu þar sem koma saman um 10.000 hjól. "Ducati framleiðir mögnuðustu keppnishjól í heimi og á þeim hefur Superbike- keppnin unnist oftar en á nokkru öðru hjóli. Það er mál manna Ducati sé Ferrari mótorhjólanna. Fyrirtækið er með mest vaxandi markaðshlutdeild í heiminum. Þeim nægir að selja tíu hjól á Íslandi bara til þess að bæta Íslandi inn á kortið. Þeir segja að tilvalið sé að selja ferðahjól og meðfærileg götuhjól á Íslandi. Nú eru þeir líka komnir með nýtt hjól sem heitir Multistrada, sem er eiginlega hjól fyrir allar aðstæður. Við sáum strax að þetta væri gullegg og við viljum gera okkar til að kynna hjólin fyrir Íslendingum," segir Hjalti.

Hann bendir á að mörg ljón séu á veginum fyrir innflutningi á mótorhjólum til Íslands. Greiða þurfi há flutningsgjöld og 30% vörugjöld auk 25% virðisaukaskatts af hjólunum.

"Hjólin eru dýr þegar þau eru loksins komin til Íslands. Við fórum yfir þetta með Ítölunum og þeir vilja hjálpa okkur til að geta boðið upp á gott verð í byrjun. Besta auglýsingin fyrir okkur er sú að einhver kaupi Ducati-hjól og sjáist á því í Reykjavík eða úti á landi."

Hjalti er stórhuga og hefur ýmislegt á prjónunum. "Við ætlum að stofna eigendaklúbb Ducati á Íslandi og hjóla einu sinni í viku. Á næsta ári ætlum við að flytja hjólin til Ítalíu og taka þátt í Ducati-helginni. Auk þess ætlum við í ökuskóla hjá Ducati, bæði fyrir götuhjól og keppnishjól, til að gera okkur að betri ökumönnum. Við gerum þetta af áhuga og ástríðu, eins og kjörorðið er hjá Ducati."

Morgunblaðið

2. júlí 2003

Á tvö öflugustu mótorhjól landsins

 Þau eru ekki mörg, mótorhjólin, sem eru yfir 200 hestöfl og ná meira en 300 kílómetra hraða, en það er ekkert mál fyrir Suzuki 1300 Hayabusa-mótorhjól Viðars Finnssonar.

 Hjólið hefur Viðar átt í tvö ár og hefur breytt því fyrir keppni í kvartmílu. Til þess er búið að eiga við mótor og er hann nú rúmlega 210 hestöfl út í afturhjól, að sögn Viðars. Einnig er búið að setja loftskipti í hjólið til að gera skiptingar hraðari á mílunni. „Undir hlífinni, þar sem farþegasætið er venjulega, er ég búinn að koma fyrir búnaðinum. Við gírskiptinn er fest loftpumpa og allt er þetta síðan tengt við flaututakkann þannig að í staðinn fyrir að flauta þá skipti ég," sagði Viðar.

Þrátt fyrir að hjólið sé stórt og langt rls það
upp á afturdekkið eins og að drekka vatn.

Á annað öflugra í smíðum 

Viðar er enginn nýgræðingur í kvartmílunni og hefur tvisvar unnið íslandsmeistaratitil í tveimur flokkum í fyrra, þá einmitt á þessu hjóli. Hann er með titil í ofurflokki, þar sem allar breytingar eru leyfðar, og flokki stórra götuhjóla og var besti tími hans f fyrra 9,78 sekúndur. „Þessu tekur maður upp á svona á gamals aldri en ég er að verða 43 ára," sagði Viðar og brosti. Þá keppti hann líka á sérsmíðaðri kvartmílugrind í nokkur skipti í fyrra og hefur pantað í það nýjan mótor sem er á leiðinni til landsins. „Það er alveg svakaleg græja," sagði Viðar. „Vélin er um 300 hestöfl og hjólið er allt sérsmíðað fyrir míluna, ólíkt Hayabusa-hjólinu sem er löglegt á götuna."

Viðar segir að umferðarmenning íslendinga
mætti alveg vera betri og telur að bæta
megi hana með því að gera brautarakstri
 hærra undir höfði.

Hraðakstur af götunum 

   Viðar lætur ekki þar við sitja í áhugamálinu en hann er virkur félagi í Kvartmíluklúbbnum og hefur ákveðnar skoðanir á umferðarmenningu íslendinga. „Hér á íslandi eigum við þrjár lítið nýttar akstursbrautir en þær mættí bæta og setja í þær meira fjármagn til að fá hraðakstur af götunum. Því miður er bara alltof lítill vilji og skilningur fyrir þessu hjá hagsmunaaðilum sem virðast varla vita hvað Kvartmílubrautin er. Samt hefur nú lögreglan notað brautina í mörg ár til æfinga," sagði Viðar að lokum.

 njall@dv.is
DV

7.6.2003
https://timarit.is

Tvöhundruð bifhjól í halarófu

UM tvöhundruð bifhjól óku í fylkingu frá Kópavogi austur fyrir fjall og enduðu á Selfossi sl. laugardag. Það var fyrirtækið Arctic Trucks sem stóð fyrir ferðinni og komu þátttakendur úr bifhjólafélögum á Suður- og Vesturlandi, en félögin Raftar í Borgarnesi, Sniglar í Reykjavík, Ernir úr Keflavík og Postular frá Selfossi tóku þátt í hópakstrinum. 

 „Að lokum voru þetta um tvöhundruð hjól. Við lögðum af stað klukkan ellefu frá okkur hér á Nýbýlavegi 2 og keyrðum á Þingvöll og grilluðum þar. Fórum síðan þaðan á Mótordaga á Selfossi,“ segir Loftur Ágústsson, framkvæmdastjóri Arctic Trucks og einn forsprakki ferðarinnar. Hann segir að halarófan hafi teygt sig mjög langt og að tugir kílómetra hafi verið á milli fyrsta og síðasta manns. „Það var alveg ótrúlega flott að sjá þetta. Við enduðum síðan á Selfossi og þaðan fór hver til síns heima,“ bætir hann við.

  Loftur segir að þetta hafi verið í fyrsta sinn sem hann tók þátt í svona hópakstri og segir hann það gaman að sjá hversu öflug menning fylgi akstrinum. Hann lýsir því að hugmyndin að ferðinni hafi kviknað í vor. „Ég hélt að þetta yrðu kannski 50–60 hjól. Ég held að þetta sé í fyrsta eða annað skiptið sem klúbbarnir keyra saman. Þetta hefur ekki oft gerst. En annars var þetta til þess að hafa gaman af,“ segir hann og er þess fullviss að ferðin verði að árlegum viðburði.

Morgunblaðið

25.6.2003

https://timarit.is/

Sérsmíðað mótorhjól fyrir langferðalag til Afríku

Suzuki DR650

Jakob Þór Guðbjartsson er ungur ævintýramaður með meiru. Hann er nýlega lagður af stað í fjögurra mánaða ferðalag á mótorhjóli og mun leið hans meðal annars liggja um Austur-Evrópu, suður tii landanna fyrir botni Miðjarðarhafs og til Norður-Afríku.

Til ferðalagsins valdi Jakob sér Suzuki DR 650 en hann hafði lengi skoðað hvað komið gæti til greina í jafnkrefjandi ferðalag og þetta. Skoðaði Jakob gerðir eins og Honda XR400, auk þess að velta fyrir sér hjólum á borð við BMW F650, en um þessar pælingar hans er hægt að lesa betur á heimasíðu hans, www.simnet.is/geokobbi. Hjólið er að sjálfsögðu breytt sérstaklega fyrir ferðalagið og er því með 38 lítra tanki sem þýðir að Jakob getur ekið allt að 600 km á milli bensínstöðva. Sætið er einnig sérsmíðað fyrir meiri þægindi á svona löngu ferðalagi og sett hefur verið stærri vindhlíf af DR600 auk pönnunnar undir hjólið sem einnig kemur af DR600.

Með GPS og fartölvu í farteskinu DV-bflar hittu Jakob nokkrum dögum fyrir ferðalagið áður en hann lagði á Sprengisand á leiðinni til Seyðisfjarðar til stefnumóts við Norrænu. Fundarstaðurinn var vel til fundinn, niðri við Sólfarið við Sæbrautina. „Ég er með þessu að sameina áhugamálin mín betur en ég er menntaður landfræðingur," sagði Jakob. „Ég er búinn að setja grófari dekk undir að aftan og framan svo að hjólið ráði við sandinn. Múlaradíó hefur aðstoðað mig mikið við allt rafkerfið en ég mun geta tengt fartölvuna við hjólið til að senda fréttir inn á heimasíðuna, hvaðan sem er í heiminum.
Ég verð einnig með Garmin GPS-staðsetningartæki, sem tengt er við hjólið, en einnig verður hægt að fylgjast með því hvar ég er í heiminum gegnum það. Einnig er í hjólinu ökusíriti frá RT-tækni auk hærra stálstýris frá JHM-sport til að gera það þægilegra að standa á hjólinu," bætti Jakob við. Ekki er annað að sjá en hjólið hans Jakobs sé til í allt og við skúlum bara vona að það sé eigandinn einnig, en hægt verður að fylgjast með honum á ferðasíðum DV sem birta munu pistla frá ferðum hans.

njall@dv.is

2.6.2003

Sú stærsta til þessa (Klausturskeppnin 2003)

-Rúmlegar tvö hundruð manns mættu til keppnarinnar sem var haldin í blíðskaparveðri.

Alþjóðlega Offroad Challenge-keppnin í þolakstri var haldin á Klaustri á laugardaginnn

Veðrið var eins gott og það gat orðið á laugardaginn þegar Offroad Challenge-keppnin fór fram við Efri Vík. 

Það voru rúmlega 200 keppendur mættir til að keppa í þessari stærstu mótorhjólakeppni íslandssögunnar.

Eftir skoðun og skráningu var byrjað að keppa í unglingaflokki þar sem 16 kepptu í 40 mínútna keppni. Sú keppni var haldin í sérstakri braut við hliðina á aðalbrautinni. Það var Gunnlaugur Karlsson sem tók forystuna strax í fyrsta hring og hélt henni allt til loka. Hann sigraði, ók tíu hringi á tímanum 44:05.
Annar varð Aron Ómarsson á timanum 45:49, en eftir hörkubaráttu um þriðja sætið á milli Freys Torfasonar, Helga Más Gíslasonar og Svavars Friðriks Smára sem þá  varð Freyr Torfason þriðji á tímanum 48:13

Sex tíma akstur

í 6 tíma keppninni hófu 180 keppendur keppnina á slaginu 12.00 og fram undan var 6 tíma þolaksturskeppni. Af þessum 180 keppendum voru 16 sem hugöust aka einir alla 6 klukkutímana. Brautin var 15,6 kílómetrar og skiptist í hóla, sand, grjót og brattar brekkur. Ekki er ólíklegt að jarðskjálftamælar á Suðurlandi hafi merkt titriting þegar keppendurnir 98 ruku allir af stað í einu með þrumugný. Strax í fyrsta hring tók Micke Friskk sem ók með Valdimai Þórðarsyni á Suzuki, forystuna og hélt henni fyrsta hringinn. I öðrum hring tóku forystuna Ragnar Ingi Stefánsson og Tony Marshall á Hondu og héldu henni næstu þrjá hringi þar á eftir, en í sjötta hring náðu Mike og Valdimar forystunni aftur einn hring en i áttunda hring náðu Viggó Viggósson og James Mahrs á TM forystunni og héldu henni allt til loka. Hraðasti hringur þeirra var einnig hraðasti hringur keppninnar, 21:24, og var það í tíunda hring.
En þetta voru einu keppendurnir sem luku 16 hringjum. Aðrir keppendur luku færri hringjum.

Bragi bakaði aðra

Í einstaklingskeppnoinni höfðu keppendur enga til að leysa sig af þegar þeir voru orðnir þreyttir. Í fimmtugasta og sjötta sæti í heildina var Bragi Óskarsson fyrstur af þeim 16 einstaklingum sem óku einir.
Fréttaritari icemoto á staðnum ákvað að taka þátt í keppninni til að sjá sem mest af henni. Það sem vakti athygli hans var hversu brautin var vel og augljóslega merkt, hættumerki þar sem hætta var fram undan, grjót og annað. Það var sérstök upplifun að vera akandi inni í brautinni þegar fljótustu ökumennirnir hringuðu fréttaritarann og var svolítið sérstakt að sjá mismunandi aktursstíl ökumanna. Sérstaklega vakti aðdáun aktursstíll PG Lundberg, en hann ók á ótrúlegum hraða á grýttustu köflunum og sandinum sem flestum þótti erfiðasti kafli brautarinnar. -HJ  

 https://timarit.is/page/3047169?iabr=on#page/n15/mode/2up

Gerði upp keppnishjól úr gömlu fornhjóli

   

Eitt sérstakasta keppnishjól landsins er i eigu Ólafs Magnússonar og er fariö að nálgast þrítugsaldurinn. Hjólið heitir Norton Commando MKHI, er 1975 árgerð og var flutt hingað inn í sinni upprunalegu mynd árið 1990. Ólafur vildi breyta til svo að hann fór út í að breyta því í keppnishjól eins og hjólið var notað á sínum tíma á keppnisbrautum í Englandi. Uppgerðin tók hann ekki nema hálft ár og lauk henni í mars síðastliðnum.

 Seldi frá sér hjólið 

  Að sögn Ólafs er þetta fyrsta og •'* eina Commando-hjólið með rafstarti sem átti að virka. „Hjólið flutti ég inn frá Bandaríkjunum og gerði upp sem nýtt og átti það í nokkur ár. Ég seldi síðan vinnufélaga það en langaði alltaf í það aftur, keypti það síðan í ágúst 2002 og byrjaði strax að breyta því í þá mynd sem það er í núna, sem er gamall draumur um Norvil Norton-útlit. Hjólið var alveg rifið niður og listinn því langur: Til að byrja með var settur íljótandi diskur að framan til að auka bremsukrafta hjólsins. Afturdiskur var boraður út og settar í hjólið bremsuleiðslur frá Goodrich. Einnig var dæla að framan uppfærð og settur í hana stærri stimpill. Til að fá keppnisútlitið var sett á hjólið svokallað „Rearset“-petalakerfi, nýtt frambretti, ný sætiskúpa, handsmíðaður tankur og hlíðarhlífar úr áli. Olíuþrýstimælir og mælahús var krómað og sett á hjólið Tommaselly AcebarBensíntankurinn er póleraður þangað til hann glampar eins og spegill. Sætið er aðeins fyrir einn og á stóra auða fletinum er gert ráð fyrir keppnisnúmeri. stýri. Til að gera fjöðrunina stífa er Racing HD-olía á framdempurum. 

Stærri mótor 

  Ólafur hefur gert fleira við hjólið og var til dæmis mótorinn upphaflega 828 rúmsentímetrar en er boraður í 928 rúmsentímetra með nýjum stimplum frá RGM. Hedd var og portað og inntak opnað í 34 mm ásamt milliheddi. Einnig fóru nýir og stærri MK2 Amal 34 mm blöndungar með reis-stútum í hjólið og var þjöppun hækkuð í 9,8:1. Þótt mótor væri aðeins ekinn 5000 mílur voru settar nýjar legur í allan mótorinn. Um sprautun sá Magnús Jónsson, Keflavík, og plóeringu Torfi Hjálmarsson gullsmiður en um mestallt annað sá Ólafur sjálfur. Ólafur segir mikið tog í hjólinu eftir breytinguna. „Gírunin er út úr kortinu og ekkert mál að taka afstað í öðrum á hjólinu sem er sérstaklega skemmtilegt í akstri," sagði Ólafur að lokum.

Dagblaðið vísir 10.05.2003 -NG

Fær blóðið til að renna

Guðmundur Guðmundsson, landsliðsþjálfari í
handbolta, finnur sér tíma fyrir torfæruhjólið

Það vita ekki margir að eitt helsta áhugamál Guðmundar Þ. Guðmundssonar, þjálfara landsliðsins í handbolta, er að aka Suzuki DRZ 400 torfærumótorhjóli upp um fjöll og firnindi.

„ÞEGAR ég bjó úti í Þýskalandi fyrir einu og hálfu ári fór ég í fyrsta skipti á mótorhjól, það var torfærumótorhjól Suzuki, DRZ 400 sem er „enduro“ hjól. Þetta hjól er meira notað alhliða, þá meðal annars til ferðalaga. Þá var ég að láta 25 ára gamlan draum rætast,“ segir Guðmundur þegar hann er spurður um aðdraganda þess að hann byrjaði að stunda akstur á torfærumótorhjóli.

   Hann keypti sér svo svona hjól í Þýskalandi þar sem hann starfaði og kom með það heim til Íslands. Guðmundur notar hjólið einkum til lengri og skemmri ferðalaga. „Ég fer á fjöll með kunningjum mínum. Við höfum meðal annars farið upp á Arnarvatnsheiði. Guðmundur segir þá aka með hjólin út fyrir bæinn og keyra þaðan á ákveðna áfangastaði. „Við ökum eftir erfiðum jeppaslóðum og leggjum mikla áherslu á að aka ekki utan slóða.“ Hann segir það mjög krefjandi að aka torfæruhjóli við erfiðar aðstæður og það reyni jafnframt á hugann, því einbeitingin verði að vera góð svo menn detti ekki á hjólunum. „Í þessum ferðum þarf maður því að vera vel útbúinn. Fyrst ber að nefna hjálm og gleraugu. Við verðum að vera sérstaklega vel varðir um liðamót eins og um olnboga og hné vegna þess að í miklum torfærum kemur fyrir að maður dettur. Flestir eru því klæddir í eins konar brynju sem er úr sérstöku plastefni. 

   Það sem mér finnst skemmtilegast við þessa hjólreiðamennsku er að hún krefst ákveðinnar hæfni og líkamsstyrks. Þetta eru auk þess mjög kraftmiklar græjur sem fá blóðið til að renna. Maður kemst til dæmis erfiða slóða hraðar en á jeppa og það er ákveðið frelsi sem felst í því að vera á svona hjóli.

    En ég er tiltölulega nýbyrjaður og á ýmislegt eftir ólært. Hluti af ánægjunni af þessum akstri er að njóta náttúrunnar og þá stöðvum við hjólin og virðum fyrir okkur fagurt landslagið.“ En hvað gera þeir ef hjólin bila eða dekk springur upp á háheiði, er þá einhver í hópnum til að gera við?

  „Slíkur vandi hefur ekki komið upp ennþá svo það hefur ekki reynt á þetta. En ef ég tala bara fyrir mig þá kann ég ekki að gera við hjólið né skipta um dekk. Það stendur til hjá mér að læra að geta bjargað mér, þá sérstaklega ef springur á dekkinu.“ Aðspurður segir hann að þetta geti verið hættuleg íþrótt ef menn fari of greitt og gæti ekki að sér. En hefur hann áhuga á að keppa á torfæruhjóli? 

  „Nei, ég er í þessu bara til að keppa við sjálfan mig. Auk þess sem mér finnst gaman að reyna á þessa líkamlegu og andlegu þætti.“ En hann segir marga iðka þetta sport og þá ekki síst menn á miðjum aldri. „Það er meira um það en marga grunar.“

Morgunblaðið 

7.5.2003

https://timarit.is

Spenna á Frosinni jörð

 Fyrsta endurokeppni ársins fór fram um helgina við Úlfarsfell:

 Það var kuldalegt á laugardagsmorguninn þegar keppendur mættu í fyrstu endurokeppni sumarsins - frosnir pollar og frosin jörð og hiti við frostmark undir Úlfarsfelli. Þetta var það sem blasti við
keppendunum 45 sem voru mættir á ráslínu, tilbúnir að takast á við íslandsmeistaratitilinn í meistara-
deild.
Það var Siv Friðleifsdóttir, heilladís Vélhjólaíþróttaklúbbsins, sem ræsti keppendurna í fyrri umferð dagsins.
Það var eins og orrustuþota sem stingur sér niður undir jörð til orrustu, slíkur var hávaðinn þegar allir 45 keppendurnir ruku af stað út 1 vandlega merkta 9,3 km braut sem lá aö mestu í
væntanlegu vegastæði undir Úlfarsfelli.
Eftir fyrsta hring var Viggó Viggósson fyrstur á TM-hjóli, annar var Ragnar Ingi Stefánsson á Honda og þriðji var núverandi íslandsmeistari, Einar Sigurðsson, á KTM- hjóli. Eftir 55,8 km akstur á tíman um 96,56 mín.
Var það svo Einar Sigurðsson sem sigraði, annar var Ragnar Ingi Stefánsson aðeins 14 sek. á eftir Einari. Þriðji var svo Haukur Þorsteinsson á Yamaha og var hann 1,12 mín. á eftir Ragnari. Viggó varð 4. og Gunnar Þór Gunnarsson fimmti. í 6. sæti lenti svo Valdimar Þórðarson, en hann var kominn á hæla Ragnars þegar hann var fyrir því óláni að verða bensínlaus þegar hann átti um 400 metra eftir í mark. Með aðstoð sinna aðstoðarmanna ýtti hann hjólinu í mark og missti við það 3 keppendur fram úr sér. Sennilegast er þetta sú
keppni sem haft hefur lægstan meðalhraða sigurvegara í enduro frá því byrjað var að keppa í enduro til íslandsmeistara 1998.

Baldursdeild er keppni fyrir byrjendur og er kennd við elsta félagann í Vélhjólaíþróttaklúbbnum, en í hana voru mættir 22 keppendur. Þeir yngstu voru 13 ára með uppáskrifað leyfi frá foreldrum sínum
um að þeir mættu taka þátt í akstursíþróttakeppni. Þeir elstu voru hins vegar tæplega fertugir og ein stelpa, Aðalheiður Birgisdóttir, betur þekkt úr snjóbrettaíþróttum. í Baldursdeild voru eknir 3 hringir í
sömu braut og í meistaradeild. Eftir fyrsta hring var Guðni Friðgeirsson fyrstur, annar var Hrafnkell Sigtryggsson og þriðji Gunnlaugur Karlsson, en hann er sonur Karls Gunnlaugssonar sem lengi hefur verið viðloðandi mótorhjólasportið og sér um sjónvarpsþættina Mótor á Skjá 1 og mótorhjólasport hjá Ríkissjónvarpinu. Að loknum þrem hringjum var staðan sú sama og eftir 1. hring, þó svo að Gunnlaugur hefði á tímabili komist upp í annað sæti, en hann tapaði því aftur er hann drap á hjólinu í drullupytti skömmu áður en hann kom í mark.
1.  Guðni Friðgeirsson, Kawasaki, 57,03 mín.
2. Hrafnkell Sigtryggsson, Suzuki, 57,16.
3.   Gunnlaugur Karlsson, KTM, 57,31.

Þá var komið að seinni umferðinni í meistaradeildinni, en keppt er tvisvar sama daginn í 90 mín. í
meistaradeild. Brautin var orðin ansi grafin og erfið yflr að fara og sífellt bættust við nýir drullupyttir í brautina með tilheyrandi vandræðum.
Það var Viggó Viggósson sem kom fyrstur eftir fyrsta hring, annar var Einar Sigurðsson og þriðji
var Ragnar Ingi. í öðrum hring missti Viggó forustuna til Einars og Ragnar tók einnig fram úr honum. í fimmta hring komst Ragnar fram úr Einari en Viggó var enn þriðji og þegar 1 hringur var eftir var Ragnar með 17 sek. í forskot á Einar og sprungið afturdekk og héldu margir að Einar næði fram úr Ragnari vegna afturdekkjavandræða. Það var eins og Ragnar hefði fundið aukaorku við þetta afturdekkjaloftleysi og sigraði með 20 sek. mun. Ragnar, sem með þessu vann sinn fyrsta sigur á íslandsmóti í enduro, var að vonum ánægður og var hann spurður um það hvernig honum fyndist brautin. Hann svaraði þvi til að á sinn standard væri brautin algjört ógeð, hún er lúmsk, það eru
mismunandi holur í henni sem eru erfiðar og svolítið af grjóti sem maður sér ekki, en þetta er erfltt og á að vera það.
1.  Ragnar Ingi Stefánsson Honda 96,20.
2.  Einar Siguröarson          KTM 96,40.
3. Viggó Viggósson                TM 98,33.
Ef samanlagður árangur í keppnunum tveim væri tekinn saman væri Ragnar með 5 sek. betri árangur en Einar. Mætti því að sönnu kalla Ragnar Inga sigurvegara dagsins.

HJ

Dagblaðið Vísir 5.5.2003

http://timarit.is

Fyrsta keppnin innan borgarmarkanna

Íslandsmótið í Enduro

Fyrsta keppnin til íslandsmeistara í Enduro verður ekin í dag (laugardaginn 3. maí) undir Úlfarsfelli, í nágrenni við æfingasvæði Slökkviliðs Reykjavíkur. Borgaryfirvöld í Reykjavík leyfðu Vélhjólaíþróttaklúbbnum að halda þarna keppni vegna þess að þar sem brautin liggur á að koma vegur í náinni framtíð og er búið að skipuleggja þetta svæði fyrir byggð og fleira. Allt frá því að byrjað var aftur að keppa í Enduro eftir nokkurt hlé árið 1996 hefur þessi akstursíþrótt verið að stækka og er svo komið að engin akstursíþrótt hér á landi á eins marga iðkendur og Enduro. Er þetta eflaust eina akstursíþróttin sem skipt er eins og fótboltanum í deildir, en keppt er í tveim deildum í Enduro.

Margir við æfingar erlendis 

 Það er nokkuð ljóst að mikil spenna er í loftinu hvað varðar toppbaráttuna. Einar Sigurðsson, núverandi íslandsmeistari, er nýkominn heim frá frá Svíþjóð eftir 20 daga æfinga- og keppnisferð ásamt sjö félögum í KTM-liðunum. Viggó Viggóson á TM, sem varð annar í fyrra, hefur flesta sigra í Enduro og er til alls líklegur. Hann eignaðist reyndar dóttir um daginn og spurning hvort að það hafi einhver áhrif á kappann en hann mun leggja aðaláherslu á að verja sinn titil í motocross. Reynir Jónsson, öflugasti enduromaður Honda, varð þriðji í fyrra, en hann lenti í því óláni að slasa sig við æfingar um páskana og er óvíst hvort hann verður með. Haukur Þorsteinsson, sem varð fjórði til íslandsmeistara í fyrra, hefur æft stíft og er kominn á nýtt Yamaha 450. Valdimar Þórðarson, hinn 18 ára Mosfellsbæjarskelfir, hefur gengið til liðs við Suzuki, en hann var fimmti í fyrra. Valdi, eins og hann er oftast kallaður, hefur verið í þrjá mánuði við æfingar og keppni í Texas í Bandaríkjunum og verður fróðlegt að sjá hvernig hann kemur undan vetri.

-HJ    

DV 3.5.2003