Nýjustu motocrosshjólin mætast í risareynsluakstri

Suzuki /Honda og Yamaha

Kawasaki /TM og KTM

Leiksviðið er Vestmannaeyjar, líklega best þekktar sem átakasvæði óvæginna náttúruafla, nema hvað að þessu sinni eru átökin af mannanna völdum. Við erum
að tala um stærsta reynsluakstur sinnar tegundar á Íslandi þegar leidd voru saman öll nýjustu motocrosshjólin í létt- og millivigtarflokki.

Umsjón með prófinu og höfundur greinar er Þórir Kristinsson. 

Þennan flokk skipa Honda CRF 250,nýjasta útspil Hondu sem fjallað var um í Bílum fyrr í vetur. Yamaha YZF 250 sem hefur verið nokkuð einrátt í þessum flokki frá árinu 2001 en hefur nú fengið
harða samkeppni. Suzuki RMZ og Kawasaki KXF 250, sem einnig hafa sést á síðum Bíla og eru eineggja tvíburar enda afrakstur samstarfs Suzuki og Kawasaki og því í raun sama hjólið að litnum undanskildum. Þótt ekki hafi verið kostur á að reyna fjórgengishjól frá KTM og TM eiga þeir sína fulltrúa í þessum hópi í formi öflugra 125cc tvígengishjóla og höfðum við þau með í þessum  reynsluakstri enda keppa þau í sama flokki. Hins vegar mega menn búast við að sjá ný og öflug fjórgengishjól rúlla af færibandinu frá þessum framleiðendum í náinni framtíð.
Reynsluaksturinn fór fram á motocrossbraut þeirra Vestmannaeyinga, sendinni eldfjallabraut sem sannarlega á engan sinn  líka í heiminum, og vil ég fá að þakka kærlega fyrir afnotin af henni og eins þeim er hjálpuðu til við að gera allt þetta mögulegt. Til að fá sem besta og breiðasta innsýn inn í þennan fríða flokk hjóla fékk ég til liðs við mig þá Heimi Barðason, gamlan ref í hjólabransanum, og Reyni Jónsson, fyrrverandi Íslandsmeistara í motocrossi og án efa einn af okkar bestu ökumönnum í dag. Eftir átök dagsins, þar sem öll hjólin voru reynd til hins ýtrasta, settumst við niður og bárum saman bækur okkar. Sumt fór alveg eins og okkur grunaði. Annað kom algerlega á óvart.

Suzuki RMZ250 og Kawasaki KXF250

Samvinna Kawasaki og Suzuki hefur nú litið dagsins ljós og senda verksmiðjurnar í fyrsta skipti fjórgengishjól inn í létt/millivigtarflokkinn sem hafa hlotið nöfnin KXF og RMZ.
Verkaskiptingin var þannig að Suzuki hannaði vélina og Kawasaki smíðaði grindina og fjöðrunina (Kayaba). Fjöðrunin er fín en við fundum fyrir smáóstöðugleika á ferð. Ekkert alvarlegt þó. Hjólin tvö eru þau sömu fyrir utan lögun og lit á plasti hjólsins. Að sitja á hjólunum er þægilegt enda hjólin grönn og nett í laginu. Mjög hávöxnum mönnum mun þó finnast fulllítið bil frá sæti niður á
standpetala sem gerir sitjandi stöðu ansi samankreppta. Sneiða má hjá þessu með hærra sæti og hærra stýri hjálpar líka með standandi stöðu. Vélin skilar snörpu afli alveg upp úr neðsta vinnslusviði og það gerir það að verkum að hjólið er létt og skemmtilegt í akstri og hentar vel á brautir sem hafa þröngar beygjur og stutta aðkeyrslu upp á stökkpalla. Stjórntæki hjólsins eru afar vel heppnuð og er t.a.m. kúplingin líklega sú besta í þessum flokki hjóla. Við höfum heyrt töluvert um vandamál sem  tengjast ofhitnun á þessum hjólum en getum með góðri samvisku sagt að ekkert slíkt kom upp þennan
dag í erfiðri sand- og vikurbraut þeirra Eyjamanna. Helsti ókostur þessara hjóla er e.t.v. sá að töluvert
var um titring frá vél upp í stýri og skrifast það líklega á að engin jafnvægisstöng (counterbalancer) er í þessum hjólum. Þetta fyrsta ár RMZ/ KXF lofar góðu. Hjólin eru vel smíðuð og heildarmyndin afar vel heppnuð. Suzuki-umboðið í Hafnarfirði selur RMZ og kostar það 790.000 staðgreitt. KXF fæst hjá versluninni Nitro og kostar 780.000 staðgreitt.

Honda CRF 250 

Honda hefur ekki farið sér óðslega í því að koma þessu hjóli á markað og eytt gríðarlegum tíma í hönnun og rannsóknarvinnu. Útkoman er hjól sem er eins og smækkuð mynd af stóra bróður, CRF 450, sem getur ekki boðað annað en gott. CRF 250 skilar góðu afli, frábærum aksturseiginleikum, góðri fjöðrun og góðri endingu. Nokkurn veginn allt sem  skiptir máli. Það er gaman að horfa á Honduna, hún er falleg og setur nýja álgrindin stóran svip á hjólið. Vélin er fjögurra ventla og ólík hinum hjólunum að því leyti að hún og gírkassinn hafa tvö aðskilin smurkerfi, sem á að skila betri smurningu. Það sem einkennir þetta hjól er að það virðist alltaf vera nægt afl og tog til staðar og hjólið er ekki viðkvæmt fyrir því í
hvaða gír maður er þegar gefið er inn. Honda kemur með Showa-fjöðrun sem reyndist vel við flestar  aðstæður hvort sem það var yfir gróf  þvottabretti eða í lendingu eftir stökk. Stöðugleiki hjólsins var einnig með ágætum. Eins og með RMZ og KXF er bilið frá sæti niður í standpetala fulllítið fyrir menn sem eru yfir 191cm á hæð og gerir sitjandi stöðu pínulítið óþægilega. En með fullri sanngirni er ekki annað hægt en að ausa þetta hjól lofi. Það gerir e.t.v. ekkert langbest; það hefur ekki kraftmestu vélina eða bestu fjöðrunina. En það gerir hins vegar allt mjög vel og ekkert illa og er því á heildina litið líklega besta hjólið í þessum flokki. Ef eitthvað má finna að hjólinu er það líklega að það skilar

Hvað Fannst þeim

sínu svo vel og örugglega að ökumaðurinn verður helst til værukær og latur. Honda CRF kostar 823.000 staðgreitt og fæst í Hondaumboðinu Vatnagörðum.

 Yamaha YZF 250

 Yamaha hefur farið með tögl og hagldir í þessum flokki allt frá því það sendi fyrst frá sér YZF250 árið 2001. Síðan þá hefur hjólið fengið lítilsháttar andlitslyftingu ár hvert og fyrir 2004 var megináherslan lögð á að létta hjólið enn frekar og má nefna að standpetalarnir og fremra púströrið eru úr titanium. Yamaha hefur einka leyfi á 5 ventla vél sinni en ólíkt öðrum hjólum er olíuforðinn fyrir hana geymdur í grind hjólsins. Miðað við önnur hjól skilar Yamaha-vélin mestu og bestu togi á miðju og hæsta vinnslusviði. Á lágsnúning er Jamminn þokkalegur, maður þarf dálítið að gæta að því í hvaða gír maður er og e.t.v. að hjálpa til og snuða á kúplingunni á köflum til að ná inn aflinu. En þegar komið er hærra í vinnslusviðið fara hlutirnir að gerast fyrir alvöru og þegar hraðinn er orðinn mikill er hjólið konungur í ríki sínu. YZF kemur með 48mm Kayaba-fjöðrun sem virkar mjög svo vel og gersamlega  étur upp allar þær hindranir sem verða á vegi hjólsins. Hjólið er afar stöðugt á ferð og beinlínis kallar á að því sé ekið hratt. Stjórntæki hjólsins eru þokkaleg, þó ekki eins góð og á hinum hjólunum sem hafa töluvert betri  bremsur og léttari kúplingu. Þar sem þetta er í fyrsta skipti sem Yamaha fær samkeppni í þessum stærðarflokki fjórgengishjóla er líklegt (og vonandi) að þeir í Japan bretti upp ermarnar og geri kúplinguna léttari og bremsurnar betri fyrir næsta ár. Það er dálítið gamaldags tilfinning að sitja á hjólinu, það er langt og sumum þykir það of breitt um miðjuna. Þrátt fyrir nokkra galla og harða samkeppni frá öðrum er YZF enn í dag mikil keppnisgræja og mjög áreiðanlegt hjól. Hjólið kostar 825.000 staðgreitt og fæst hjá Arctic Trucks/Yamaha.

KTM 125SX

 Fyrir um 10 árum tóku fáir KTM alvarlega, en í dag er öldin önnur. KTM hefur stimplað sig rækilega inn sem framleiðandi og vitna sölutölur og meistaratitlar um það. Fyrir þá
sem ekki vita keppa 125cc tvígengishjól í sama flokki og 250cc fjórgengishjól og má sjálfsagt deila um sanngirni þess. Þó má benda á að besti ökumaðurinn í ameríska supercrossinu í þessum flokki  (sem sýnt er á sjónvarpsstöðinni Sýn) heitir James Stewart og tekur 125cc tvígengishjól fram yfir öflugri fjórgengishjól. Tvígengishjólin hafa ýmsa kosti sem fjórgengishjólin hafa ekki. Þau skila
snarpara afli og eru léttari og meðfærilegri í akstri en fjórgengishjólin. Hönnun KTM er engu lík, maður bara finnur það um leið og maður sest á hjólið. Mótorinn er afar öflugur og þótt munurinn á KTM 125 og stærri hjólunum sé nokkur er í raun ótrúlegt hversu lítið hann gaf stærri hjólunum eftir í  sandinum. Bremsur, gírkassi og fjöðrun virkuðu alveg eins og vera skyldi en það var helst á þeim
köflum þar sem maður kom hjólinu á sæmilega ferð að það fannst fyrir óstöðugleika. Það er svo sem ekkert nýtt af nálinni en KTM-eigendur hafa komist fyrir það með því að setja stýrisdempara á hjólin. Stjórntæki  hjólsins eru til fyrirmyndar og frambremsa þess er með eindæmum góð.Í beinum samanburði vantar KTM 125SX auðvitað nokkurt afl til að standa jafnfætis 250cc hjólunum, sérstaklega upp brekkur og í djúpum sandi. En fyrir unglinga er erfitt að ímynda sér skemmtilegra og betra hjól. Það 125cc hjól sem slær KTM 125SX við má vera fjári gott. Hjólið kostar 698.900 stgr og fæst hjá versluninni Moto/KTM.

TM 125

 Ítalir hafa verið þekktir fyrir að smíða hasta og hraðskreiða bíla og þetta hjól ber nokkurn keim af því. Hjólið er létt og fremur meðfærilegt og má e.t.v. segja að þetta hjól komi eins og harðkjarnakeppnisgræja beint út úr umboðinu. En þarf það að vera gott? Svarið er já og nei. Þegar maður kaupir TM er maður fyrst og fremst að fá keppnishjól hlaðið dýrum búnaði, s.s. vökvakúplingu, álstýri og Öhlins-fjöðrun svo lítið eitt sé nefnt. Fyrir marga er þetta hjól hins vegar ansi hast og fjöðrunin nokkuð stíf. Við stilltum fjöðrunina reyndar upp á nýtt og við það lagaðist hjólið töluvert en var samt í stífari kantinum fyrir okkar smekk. Vinnslusvið þessa hjóls er ágætt, aflið kemur ansi snöggt inn og krefst TM því meiri nákvæmni og athygli ökumanns og  fyrirgefur minna en hin hjólin í reynsluakstrinum. Stjórntæki hjólsins virka vel og glussakúplingin er ljómandi góð og hjólið er fallegt á að horfa. E.t.v. er stærsta takmörkun þessa hjóls að það er ekki fyrir hvern sem er. Það hefur góða aksturseiginleika en þú þarft að vera afar góður ökumaður til að skilja þá og geta nýtt þá til fulls. Það geta bæði Viggó Viggósson og Kári Jónsson vitnað um en þeir eru í hópi okkar bestu ökumanna og keyra báðir á TM með góðum árangri. TM 125 fæst hjá  JHM sport og kostar 723.900 staðgreitt.

Að lokum

 Þegar upp er staðið er ekkert eitt hjól sem skarar fram úr öðrum en ef það er eitthvert hjól sem stendur fetinu framar en önnur verður Hondan fyrir valinu enda gerir hún flest vel og mun falla stórum hópi ökumanna í geð. Það sem kemur þó til með að vega þungt þegar menn velja sér hjól er verð, varahlutaþjónusta og persónulegt álit hvers og eins því öll þessi hjól bera það með sér að geta lent á verðlaunapalli í motocrossi í sumar.

Morgunblaðið 31.03.2004

http://timarit.is

Íscrossmót á Mývatni

 

Hið árlega meistaramót í íscrossi var haldið laugardaginn 28. febrúar á Mývatni. 

Mótið var haldið af Vélsleðaklúbbi Mývatnssveitar í samstarfi við Björgunarsveitina Stefán. Þátttaka var góð og keppt var í svokölluðum naglaflokki á motocrosshjólum þar sem vélastærð skipti ekki máli. Veðrið lék við þátttakendur og hiti var rétt yfir frostmarki. Skemmtu ökumenn sér vel við þessar frábæru aðstæður sem og áhorfendur líka. Keppt var í fjórum umferðum. 

Sá sem stóð uppi sem sigurvegari vann og sá sem sigraði allar umferðirnar með þó nokkrum yfirburðum. 

Sigurvegari varð Kári Jónsson en í öðru sæti varð Jóhannes Már Sigurðarson og Ingólfur Jónsson hafnaði í þriðja sæti.

Mig langar í þríhjól

 NÝLEGA fluttum við fréttir af Goldwing 1800 þríhjóli sem væntanlegt var til landsins. Það er nú komið í hendur eiganda síns, Maríu Hafsteinsdóttur, og komið á númer. 

Þótti okkur því tilvalið að heyra aðeins í henni og spyrja hvað fengi fólk til að kaupa slíkan grip sem þetta hjól er. „Ég sá svona hjól fyrst í Halifax í Kanada 1997 en spáði þá ekki svo mikið í það,“ segir María um fyrstu kynni sín af þríhjólum. „Við hjónin vorum svo á mótorhjólamóti í Daytona árið 2000 og þá fórum við að skoða þau betur. Ég mátaði svona hjól og leist vel á og þá fórum við að skoða það í framhaldinu hvar við gætum fengið slík hjól,“ segir María. „Hjólið fundum við svo hjá söluaðila sem sérhæfir sig í Goldwing-hjólum og þríhjólum frá Lehman sem er þekkt merki í þeim geira hjólamennskunnar.“

Sérhæfa sig í Goldwing-þríhjólum 

  Lehman hafa sérsmíðað mörg hundruð þríhjól síðan þeir hófu að sérhæfa sig í þeim árið 1992 en Goldwing-hjól eru þeirra sérgrein, þótt þeir smíði einnig upp úr öðrum gerðum. Hjólið kemur með sérsmíðuðum framdemparafestingum sem eykur halla framfjöðrunarinnar. Það styttir ferilinn á framhjólinu þannig að hjólið verður léttara í stýri sem er nauðsynlegt þegar viðnám og þyngd er aukin að aftan. Afturgaffall er eitt stykki með sérstökum stífum sem tryggir að hjólið hallar ekki út í beygjum, enda kallast þetta kerfi þeirra No lean.

Öðruvísi í akstri 

 „Það er töluvert öðruvísi að keyra þríhjól en venjuleg mótorhjól,“ segir María um aksturseiginleika þríhjóla. „Maður þarf ekki að halda jafnvægi þegar hægt er farið eins og á mótorhjóli og það er erfitt til að byrja með að venja sig af því að setja niður fætur. Maður notar meira hendurnar í beygjum þar sem maður getur ekki hallað því enda er stýrið nákvæmt og fljótt að taka við sér. María sagðist hafa orðið vör við að hjólið vekti töluverða athygli enda blikkuðu menn ljósin á bílum sínum þegar þeir mættu henni á fyrsta rúntinum um götur Reykjanesbæjar. „Ég hlakka til að fara í alvöru ferðalög á þessu hjóli, enda tekur það kynstrin öll af farangri í skottið,“ segir María. Skottið er opnanlegt með fjarstýringu sem og aðrar læsingar á hjólinu. Auk þess er hjólið með bakkgír sem er rafdrifinn og er bakkað með því að ýta á takka, sem að bremsar sjálfkrafa þegar honum er sleppt.

Morgunblaðið
25.2.2004

Tvær bækur um mótorhjól

UM þessar mundir er verið að skrifa tvær bækur um mótorhjól á Íslandi. Annars vegar er um að ræða 20 ára afmælisrit Bifhjólasamtaka Lýðveldisins, Snigla, sem kemur út á næsta ári.

Annars vegar er um að ræða 20 ára afmælisrit Bifhjólasamtaka Lýðveldisins, Snigla, sem kemur út á næsta ári. Áætlað er að sú bók verði tæplega 200 síður í A4-broti og prentuð í lit og því öll hin glæsilegasta. Samið hefur verið við fyrirtækið Hönnun og umbrot ehf. að annast útgáfu og sölu þessarar bókar. 

Í bókinni verður fjallað um 20 ára sögu samtakanna og eru gamlir félagar, sem eiga til góðar sögur og myndir, hvattir til að hafa samband við ritstjórnina á netfanginu sniglar@design.is.

100 ára afmælið

Árið 2005 eru 100 ár síðan fyrsta mótorhjólið kom til landsins og af því tilefni mun um jólin 2004 koma út saga mótorhjólsins fram að stofnun Sniglanna árið 1984. Fyrsti mótorhjólamaður landsins var Þorkell Þ. Clementz vélfræðingur sem einnig var fyrsti bílstjóri Thomsen-bílsins. Hann kom með fyrsta hjólið 20. júní 1905 og sótti reyndar um einkaleyfi á vörumerkinu ELG fyrir það, en ekki er vitað til að sú tegund hafi nokkurn tímann verið við lýði.

 Hjólið var í samkeppni við bílinn og þótti fljótt í ferðum miðað við hann. Að sögn Njáls Gunnlaugssonar, höfundar bókarinnar, er lítið annað vitað um þennan grip og engar myndir til af hjólinu svo vitað sé. "Þorkell var mikill frumkvöðull og því væri gaman að vita meira um hann ef einhver skyldi lúra á upplýsingum um hann. Í bókinni verður einnig fjallað um aðra frumkvöðla, en mótorhjólin urðu oft fyrst til að komast ákveðnar leiðir um landið. Meðal annars mun fyrsta vélknúna farartækið til að fara yfir Kjöl hafa verið mótorhjól.

 Ekki verður skrifað um mótorhjólasögu landans án þess að fjalla um Lögregluna í Reykjavík, sem í rúm 60 ár hefur notað Harley Davidson-hjól í þjónustu sinni. Einnig verður til dæmis fjallað um skellinöðruklúbbinn Eldingu sem Æskulýðsráð Reykjavíkur stóð fyrir, en margir þjóðþekktir einstaklingar voru þar virkir félagsmenn um tíma," sagði Njáll.

Sem hluta af þessu verkefni Njáls hefur hann sett saman lista með upplýsingum um gamla eigendur og tegundir mótorhjóla á Íslandi og er nú svo komið að yfir 800 fornhjól eru á þessum lista. Vill Njáll hvetja alla sem eru með gömul mótorhjól eða upplýsingar um þau að hafa samband í síma 898-3223 eða skrifa honum tölvupóst á netfangið okukennsla@simnet.is og nálgast jafnvel upplýsingar um gömlu hjólin sín og bæta í gagnagrunninn.

"Myndir og sögur í bókina eru líka vel þegnar því enn má bæta í eyðurnar í sögunni," sagði Njáll að lokum.

MBL
17.12.2003

Verður á 300 hestafla hjóli næsta sumar

Viðar Finnsson er einhver magnaðasti mótorhjólamaður landsins og er á kafi í Kvartmíluklúbbnum. Hann er að undirbúa Suzuki Hayabusagötuhjól sitt fyrir kvartmíluna næsta sumar. Í undirbúningnum felst meðal annars það að bæta við nítró-kerfi sem eykur hestaflafjöldann úr 182 í 300.

HONUM gekk ekki sem best síðastliðið sumar á einhverju aflmesta götuhjóli landsins, Suzuki Hayabusa, og segir hann ástæðuna þá að hann hafi aðeins haft eina gerð af keppnisdekkjum sem virkuðu ekki vel í bleytu og auk þess var kúplingin ekki rétt sett upp. En hann ætlar sér stóra hluti næsta sumar og hefur í því skyni breytt hjólinu á ýmsa lund og ætlar sér meðal annars að setja í það nítró-kerfi sem hækkar hestaflatöluna úr 182 í yfir 300.

   Hjólið er 2001 árgerð og fékk Viðar það í sínar hendur í júní það ár. Það er búið að breyta í hjólinu loftsíuboxinu og það er komin önnur sía í það, annar heili og svo er búið að létta það um 12,5 kg. 

   „Pústinu var skipt út og sett í hana púst úr títaníum, sem er mun léttara efni. Við það léttist hjólið um 11 kg. Pústið kostaði 1.330 dollara í Bandaríkjunum. Hingað komið hefur það lagt sig á nálægt 200.000 krónum,“ segir Viðar. 

  Hann segir að einnig hafi heddið hafa verið portað. „Ég á í hjólið 100 hestafla nítró-kit sem ég ætla að setja í það. Þá verður það rúm 300 hestöfl út í hjól, en núna er það 182 hestöfl.“ Þá er verið að tala um hrein hestöfl áður en tillit er tekið til loftþjöppukerfisins, sem virkar þannig að vélin tekur inn á sig meira loft eftir því sem hraðinn eykst.  Hjólið er því líklega að skila nálægt 200 hestöflum út í hjól þegar það er komið á ferð. 

   Hjólið er líklega aflmesta götuhjólið á Íslandi í dag þótt eitt annað hjól sé reyndar 5 hestöflum kraftmeira, en það togar ekki jafnmikið og Súkkan hans Viðars. Togið var mælt í bekk og reyndist vera 144 Nm en hitt hjólið togar 136 Nm. 

   Hjólið vegur ekki nema 194 kg og það verða því rúmlega 1,54 hestöfl til að knýja hvert kg af hreinum málmi, en tæplega 1,10 hestöfl ef reiknað er með 80 kg þungum ökumanni. 

   Viðar segir að hjólið sé u.þ.b. 17 sekúndur að ná 300 km hraða eins og það er í dag. Hann hefur komist hraðast á 246 km hraða á 9,6 sekúndum, „en ég náði ekki að bakka það upp vegna þess að það kviknaði í rafkerfinu,“ segir Viðar. Súkkan er undir tveimur sekúndum í hundraðið. 

  Viðar notar hjólið dags daglega og hefur nú þegar keyrt það 30.600 km frá því hann fékk það.

 Morgunblaðið Á.S.

10. DESEMBER 2003

https://timarit.is

Formaður bæjarráðs Reykjanesbæjar keypti sér Yamaha 750

Bæði hjónin með mótorhjólapróf

BÖÐVAR Jónsson er formaður bæjarráðs Reykjanesbæjar og keypti sér fyrir nokkrum árum Yamaha 750-mótorhjól, sem hann ekur um sér til skemmtunar.

BÖÐVAR Jónsson er formaður bæjarráðs Reykjanesbæjar og keypti sér fyrir nokkrum árum Yamaha 750-mótorhjól, sem hann ekur um sér til skemmtunar. Frúin á heimilinu, Anna Karlsdóttir Taylor, er einnig með próf á mótorhjól og fara þau hjónin stundum saman út að hjóla þegar faðir Önnu, Karl Taylor, lánar dóttur sinni hjól sitt af gerðinni Honda Shadow 1100. Það má því segja að mótorhjólaáhuginn hafi þarna skotið rótum í heilli fjölskyldu.

"Þetta er auðvitað bara ein af þessum dellum sem maður fær. Ég var í jeppamennskunni hér áður fyrr og þegar tíminn fór að verða takmarkaðri færði maður sig yfir í þetta fyrir um þremur til fjórum árum. Þá keypti ég mér hjól, Yamaha Virago 750, en við erum bæði hjónin með próf á mótorhjól," segir Böðvar. Hann er félagi í Örnum - Bifhjólaklúbbi Suðurnesja, ásamt tengdaföður sínum, en segist þó ekkert sérstaklega virkur í starfinu. "Það er rosalega stór hópur sem er í þessum klúbbi og maður sér í tölvupóstinum að það er heilmikið líf í kringum hann, þótt ég geti ekki státað af því að taka mikinn þátt í starfinu. En maður reynir að fara út að hjóla öðru hverju."

Var langyngstur í fyrstu ferðinni með Örnum

Böðvar segir það koma fyrir að þau hjónin fari að hjóla saman þar sem tengdapabbi hans eigi einnig hjól, þótt það gerist ekki oft.

"Ég myndi segja að við hjónin hefðum jafnmikinn áhuga á þessu en ég get ekki sagt að ég sé dellukarl þótt ég hafi mjög gaman af því að fara á góðum degi út að hjóla. Ég veit ekki hvað það er sem heillar mann, það er alltaf gaman í góðu veðri að vera útivið, það er sama hvort það er í þessu, jeppamennskunni eða úti að ganga, það er alltaf gaman að skoða umhverfið og nágrennið."

Hann gekk í bifhjólaklúbbinn Erni fljótlega eftir stofnun og segir að þá hafi verið skemmtilegast að sjá að hann var langyngstur, 33 ára, í fyrstu ferðinni sem hann fór með klúbbfélögunum.

"Mér fannst skemmtilegast við það þegar ég fór í fyrsta sinn út að hjóla eftir að ég gekk í klúbbinn, að þá voru sennilega fimmtán í ferðinni og ég var langyngstur, sá sem var næstur mér var tíu árum eldri. Þannig að ég var bara unglamb í þessu til að byrja með. Síðan hefur fjölgað og nú er fólk frá tvítugu upp í sjötugt í klúbbnum."

22.10.2003

Ítalskt draumahjól fyrir íslenska vegi

Það finnst vart lipurra hjól til aksturs á
krókóttum íslenzkum þjóðvegi.

REYNSLUAKSTUR Ducati Multistrada

Auðunn Arnórsson

ÞAÐ var mótorhjólaáhugafólki á Íslandi sannkallað gleðiefni er það fréttist í sumar að fyrirtækið Dælur ehf. í Kópavogi hefði hafið innflutning á Ducati-mótorhjólunum ítölsku. Með því að opinber umboðs- og þjónustuaðili fyrir þessa frægu og eftirsóttu mótorhjólategund er tekinn til starfa hér á landi hafa skapazt alveg nýjar forsendur fyrir Íslendinga að eignast, eiga og reka slík hjól. Ducati er þekkt fyrir að framleiða mjög sportleg hjól með mikinn persónuleika og áberandi hönnun sem höfðar beint til ástríðutaugarinnar í þeim sem á annað borð hafa áhuga á mótorhjólum. Ducati hefur skapað sér sérstöðu með því að halda sig við að framleiða sín hjól með L-laga V2-vél, en fyrir því er yfir 40 ára gömul hefð hjá fyrirtækinu. Þróun þessarar tveggja strokka vélartækni, með svokallaða desmodromic-ventlastýringu (sem verkar þannig að knastásar, drifnir af keðjuknúnu tannhjóladrifi, bæði opna og loka ventlunum í stað þess að gormar loki þeim) hefur náð svo miklum hæðum hjá Ducati, að keppnishjól fyrirtækisins og knapar þeirra hafa á síðustu árum rakað saman heimsmeistaratitlum í Superbike-kappakstri. Sérstaðan felst líka í því að öll Ducati-hjól státa af burðargrind sem er soðin saman úr stálrörum eftir kúnstarinnar reglum, en hún er mjög létt miðað við styrkleika. Vélin er berandi hluti af burðargrindinni



Fjórar megingerðir Ducati-hjóla
 Til notkunar í almennri umferð býður Ducati upp á fjórar mótor hjólatýpur. Sú sportlegasta, götuútgáfan af Superbike-kappaksturshjólinu, heitir nú 999, en fyrirrennarar þess síðasta áratuginn hétu 916, 996 og 998. Það var 916- hjólið sem í kring um árið 1990 jók hróður Ducati til mikilla muna, enda var hönnun þess næsta byltingarkennd. Af mörgum er það álitið eitt fallegasta mótorhjól allra tíma. 999-hjólið er toppurinn á hinni svokölluðu Supersport-línu, en til hennar teljast líka léttari „racer“- hjól (með loftkældar vélar; 999-hjólið er vatnskælt). Því næst er það klæðningarlausa Monster-línan, sem eru eins konar „cruiser“-hjól. Þá er það ST-línan, sem eru sportleg (malbiks-)ferðahjól með fullklæðningu. Og loks er það nýjasta týpan, sem kom fyrst á markað á þessu ári, en hún ber nafnið Multistrada – sem þýðir svo mikið sem „fjölvega“. Eins og nafnið bendir til er því ætlað að henta til aksturs á flestum gerðum vega. Frá því Multistrada-hjólið kom á markað hefur Ducati vart getað annað eftirspurn, en nýja íslenzka umboðinu tókst að fá eitt eintak af fyrstu árgerðinni til að sýna og selja hér á landi. Sem er mjög heppilegt, þar sem segja má að íslenzka vegakerfið kalli á „fjölvega“-hjól. Á það var einmitt látið reyna í reynsluakstrinum, hversu vel Ducati Multistrada hentar íslenzkum aðstæðum.

Ítalskar línur. Steyptur einarmur heldur afturhjólinu, miðjufjöðrun. Pústið er lagt upp undir sætið og mikið lagt upp úr útlitshönnun. Út úr púströrunum hljómar einkennandi V2-vélarhljóðskonsert, mengunarhreinsaður skv. nýjustu stöðlum.

Hefðbundin flokkun 

Multistrada erfið Það leynir sér ekki þegar hjólið er skoðað í návígi, að hér er á ferðinni mótorhjól sem erfitt er að flokka. Uppbyggingin – há burðargrindin og tankurinn, tiltölulega hátt stýrið og frekar há fjöðrunin – minnir á enduro-hjól, en breið, fínmunstruð dekkin, sportlega harður hnakkurinn og stífstillt fjöðrunin eru dæmigerð einkenni sportlegs götuhjóls. Ökumaður situr frekar uppréttur og stýrið og fetlarnir eru þannig staðsettir að auðvelt er að stýra hjólinu af öryggi á mjög litlum hraða – standa upp, ef því er að skipta – ólíkt því sem gerist á hreinræktuðu „racer“-götuhjóli þar sem ökumaður situr krepptari, með fæturna aftar og hallar meira fram á stýrið. Tiltölulega lágur og miðlægur þyngdarpunktur og góð þyngdardreifing á fram- og afturhjól, í einingu við sportlega stillta fjöðrunina og mjög öflugar og vel „skammtanlegar“ bremsurnar, skapa annars fyrirmyndaraksturseiginleika á hvaða hraða sem er.

Kjörlendið er krókóttir þjóðvegakaflar

 Kjörlendi Multistrada eru bugðóttir (malbikaðir) þjóðvegakaflar, þar sem það veitir ökumanni ómælda ánægju hvernig hjólið lætur að stjórn – hvernig það beinlínis kallar á að vera hellt inn í hverja beygjuna á fætur annarri og hvernig togmikil vélin rífur hjólið „gráðug“ út úr beygjunum. Það var einmitt á slíkum vegarköflum, í fjalllendi Emiglia-Romagna-héraðsins í nágrenni Ducati-verksmiðjunnar í Bologna, sem þróunarstjórar hennar prófuðu sig fram til þessarar útkomu, nýja Multistrada-hjólsins. Jafnvægið og stöðugleikinn er svo góður að um leið og tekið hefur verið af stað er eins og þessi 220 kg, sem hjólið vegur fulltankað, séu orðin að fjaðurvigt. Upp á þessa tilfinningu hjálpar hve „mittismjótt“ hjólið er, sem gerir ökumanni kleift að klemma það vel milli læra sér rétt eins og um mun minna hjól væri að ræða. Loft-/olíukæld vélin, sem þjónar einnig til að knýja Monster 1000- og Supersport 1000-hjólin, er mjög snúningsviljug og skilar 84 hestöflum og 84 Newtonmetra togi. Þetta afl dugar til að rífa hjólið það vel áfram að það prjónar nokkuð auðveldlega; þó er ökumanni auðvelt að halda framhjólinu niðri með því að beita líkamsþyngdinni. Togið er mest á bilinu 3.500–8.000 snúningum og sex þrepa gírkassinn skilar aflinu af mikilli skilvirkni til gripmikils, 180 mm breiðs afturhjólsins. Hröðun úr kyrrstöðu í 100 km hraða á að nást á 3,5 sekúndum. Mælaborðið skiptist í stóran hefðbundinn snúningshraðamæli og rafeindaskjá sem gefur allar aðrar upplýsingar sem ökumaður þarf á að halda. Það sem helzt mætti gagnrýna við stjórntækin og aksturseiginleikana er frekar stíf kúplingin. Að fjöðrunin sé eins stíf og raun ber vitni er mikilvægur hluti af karakter hjólsins, sem þar með er trúr sportlegri Ducati-hefðinni. Reyndar er hægt að stilla fjöðrunina á ýmsa vegu, sem opnar möguleikann fyrir því að laga hana að gerð (grófleika) vegarins, hleðslu hjólsins og smekk/akstursstíl ökumanns. Fjaðurvegalengd hvolfgaffalsins að framan er 165 mm og miðlægrar gorm/gasdemparafjöðrunareiningarinnar að aftan 145 mm, sem má segja að sé mitt á milli hreinræktaðs enduro-hjóls og hreinræktaðs götuhjóls. Hálfklæðningin með stýrisáfastri „framrúðunni“ veitir góða vindvörn án þess að hefta sýn ökumanns fram á veginn, enda horfir hann yfir skyggnið. Farþegi getur komið sér þægilega fyrir aftan við ökumann.

Vítt hæfileikasvið

 Í stuttu máli sagt er Ducati Multistrada gríðarskemmtilegt hjól með mjög vítt hæfileikasvið, þar sem málamiðlanalaus en þó afslöppuð sportlegheit eru í fyrirrúmi. Til að henta íslenzkum aðstæðum enn betur væri eflaust ráðlegt að panta viðbótarhlífar, sem boðið er upp á sem aukahluti, en aukahlutaframboðið er mjög breitt. Næst lægi að fá hlíf framan á vélina og aurhlíf á afturhjólið. Meðal þess sem einnig er boðið upp á er þykkari sætisbólstrun og sérhannaðar harðplast-töskur, en með þeim útbúnaði er hjólið klárt í langferðalög. Fyrir þá sem myndu vilja nota hjólið meira á vondum vegum (án bundins slitlags) væri athugandi að setja undir það grófari ferða-enduro-dekk (eins og boðið er upp á undir Honda Varadero 1000 eða Suzuki DL 1000 V-Strom, svo dæmi séu nefnd). En þar með myndi hjólið tapa nokkru af þeim sportlegu götuhjóls-eiginleikum sem það hefur af að státa eins og það kemur frá verksmiðjunni. Þótt Ducati-menn hafi teygt sig í alveg nýja átt með Multistrada-hjólinu var þó aldrei ætlun þeirra að búa til „drullumallara“. Þó hefur frétzt að þess kunni að vera skammt að bíða að Ducati teygi sig enn lengra í átt að því að smíða torfæruhjól. Jafnvel strax árið 2005 sé væntanleg önnur ný týpa af Ducati – eins strokks „supermoto“-hjól, en slík hjól eru almennt hreinræktuð torfæruhjól útbúin fyrir malbiksakstur, með stífari fjöðrun og götuhjóladekkjum. Þessu nýja Ducatihjóli yrði stefnt í samkeppni við hjól eins og KTM Duke. Ducati Multistrada 1000 DS kostar 1.470.000 kr. Sem er vissulega allstór biti að kyngja fyrir tveggja hjóla farartæki, en sé hugsað út í það hve margra milljóna króna dýran bíl þyrfti til að bjóða ökumanni upp á viðlíka akstursánægju og þessi ítalska fegurðardrottning gerir, lítur dæmið öðru vísi út.

Morgunblaðið 8.10.2003

Árni Sæberg auar@mbl.is

https://timarit.is/

Tomahawk sem skúlptúr

Tomahawk sem skúlptúr

HJÓLIN undir farartækinu eru fjögur en samt telst þetta vera mótorhjól og kallast Dodge Tomahawk. Þetta er eitthvert grófgerðasta og aflmesta mótorhjól sem búið hefur verið til en það er ekki komið á markað og verður líklegast aldrei markaðssett. Hjólið skilar 500 hestöflum og hröðun úr kyrrstöðu í 100 km hraða er 2,5 sekúndur og hámarkshraði talinn vera 480 km á klst, þ.e.a.s. ef sá maður finnst sem getur staðfest þessar tölur með akstri. 

  

Hjólið er smíðað utan um V10 vélina, þá sömu og er að finna í Viper ofursportbílnum. Slagrýmið er 8,3 lítrar. 

Hjólið var frumsýnt á bílasýningunni í Detroit snemma á þessu ári og nú hefur verið sérsmíðað annað hjól fyrir ónefnda sérverslun ríka fólksins í Dallas. 

Hægt er að kaupa eftirlíkingu af hjólinu fyrir 550.000 dollara en hana er ekki hægt að keyra heldur er um að ræða nokkurs konar skúlptúr

MB
8. október 2003

https://timarit.is/

Mótorhjólasýningin í Mílanó 2003

Intermot-mótorhjólasýningin í Mílanó er haldin á hverju hausti og þar keppast framleiðendur við að kynna hjól næsta árs. 

Sýningin í ár var engin undantekning á því og þótti fjölbreytt miðað við frekar einhæfar sýningar síðustu ár. Mestar framfarir hingað til hafa orðið í torfæruhjólum en framleiðendur eru aftur farnir að veita götuhjólum þá athygli sem þau þurfa. Einnig var meira um það en áður að framleiðendur sýndu tilraunahjól og margar frumlegar hugmyndir eru þar á ferðinni.

Mótorhjól með „tvöfaldan persónuleika

 " Kawasaki frumsýndi nýja módellínu á mótorhjólasýningunni í Mílanó í vikunni en það sem kom mest á óvart frá þeim var nýtt tilraunahjól sem hugsanlega fer fljótlega í framleiðslu. Hjólið, sem var sýnt blaðamönnum síðastliðinn miðvikudag, heitir ZZR-X og er með „tvöfaldan persónuleika" ef svo má að orði komast. Með nokkrum einföldum aðgerðum má breyta hjólinu úr sporthjóli í ferðahjól með töskum og sæti fyrir tvo. Vindkúpan er þá einfaldlega stækkuð með því að smella framlengingu á hana. Hjólið er með einföldum afturgaffli og láréttum framgaffli, líkt og í Yamaha GTS 1000 hjólinu.

KTM með alvöru götuhjól næsta sumar

   KTM frumsýndi nýtt götuhjól á Intermot-mótorhjólasýningunni í Mílanó í síðustu viku. Hjólið kallast Duke 990 og fer í framleiðslu og kemur strax næsta sumar á markað. Vélin er sama LC8 vélin og úr Adventure 950 hjólinu en er tjúnuð upp í 122 hestöfl í götuhjólinu. Vélin er mjög létt, aðeins 58 kíló sem er um 20% minna en nokkur samkeppnisaðili getur boðið upp á að sögn talsmanna KTM-verksmiðjanna. Þar af leiðandi er hjólið sjálft líka létt og er þurrvigt þess aðeins 179 kíló. Króm-Moly grindin í hjólinu er til dæmis aðeins 9 kíló.

Nýtt GSX-R 750 hjól frá Suzuki 

   Suzuki kom mörgum á óvart á mótorhjólasýningunni í Mílanó með því að frumsýna nýtt GSX-R 750 sporthjól. Suzuki er því eini framleiðandinn til að halda áfram að framleiða 750 hjól eftir að hætt var að keppa í þeim flokki í Superbike-heimsmeistarakeppninni. Nýja hjólið, sem kemur á markað á næsta ári, ætti þó að freista margra því að það er aðeins 163 kíló og skilar 148 hestöflum sem er nóg til að keppa við Rl eða Fireblade 1000 hjólin.

27.SEPTEMBER 2003

DV BÍLAR 

https://timarit.is/

Sem fugl á flugi

KÓPAVOGSKLERKUR: „Ég er ekki með hjóladellu af því það
 sé svo „kúl" að vera prestur á vélhjóli heldur af því
það er svo æðislegt að hjóla," segir sr Íris

segir séra Íris Kristjánsdóttir um mótorhjólaakstur 

Þótt íslendingar séu orðnir vanir því
að sjá konur í prestaskrúða er ekki
jafnalgengt að sjá kvenprest í mótorhjólaskrúða. En
sr. Íris Kristjánsdóttir,
klerkur í Hjallakirkju, á einn slíkan. 

Sr. íris er nýlega búin að taka mótorhjólapróf en á eftir að kaupa sérhjól. Fær bara eitt lánað til að láta mynda sig á en vill alls ekki vera með prestakraga á myndinni. „Mótorhjóladellan kemur mínum prestskap
ekkert við," segir hún, ákveðin.
Kveðst fyrst og fremst líta á mótorhjólaaksturinn sem tómstundagaman en telur þó ekki útilokað að hún hjóli í vinnuna á sumrin þegar hún hafi fjárfest í viðeigandi farartæki. „Ekki vegna þess að það sé eitthvað „kúl" að vera prestur á mótorhjóli heldur af því að það er svo æðislegt að hjóla," segir hún brosandi og heldur áfram. „Ég heyrði konu segja það í sjónvarpinu nýlega að þetta væri það næsta sem maður kæmist þeirri tilfinningu að vera fugl á flugi og mér finnst það mjög góð lýsing.
Maður er svo frjáls og frír og fær náttúruna beint í æð. Ég fæ mikið út úr því og mitt ráð til fólks sem langar að læra á hjól er: Látið drauminn rætast."

Létu vindinn leika um hárið

Sr. íris er fædd og uppalin í Keflavík, yngst þriggja systkina. Hún kveðst hafa kynnst mótorhjólum á
unglingsárunum þegar vinkona hennar fékk skellinöðrupróf. Þær stöllur hafi þá vasast svolítið á hjóli
og látið vindinn leika um sítt hárið.

Þá kviknaði aftur þessi unaðslega frelsistilfinning sem fylgir því að
vera á hjóli og ég lofaði sjálfri mér því að láta gamlan draum rætast
og taka mótorhjólapróf. 

Það var svo starfsbróðir hennar úr nágrannaprestakallinu í Digranesi sem smitaði hana að nýju. „Hann er með algera mótorhjólabakteríu," segir hún og upplýsir að eftir námsferð sem prestarnir í Reykjavíkurprófastsdæmi eystra fóru til Danmerkur í fyrra hafi þrír leigt sér mótorhjól í Þýskalandi og hjólað svolítið um. „Þá kviknaði aftur þessi unaðslega frelsistilfinning sem fylgir því að vera á
hjóli og ég lofaði sjálfri mér því að láta gamlan draum rætast og taka mótorhjólapróf. Það efndi ég núna í sumar," segir hún brosandi.

Fékk yfir sig gusu

Þótt ekki sé skylda að æfa mótorhjólaakstur á malarvegum til undirbúnings prófs, að sögn írisar, þá var hún látin reyna sig við slíkar aðstæður. „Það gilda önnur lögmál á mölinni, til dæmis í sambandi við hemlun, fyrir utan það að á malarvegi geta menn átt á hættu að lenda f grjótkasti ef þeir mæta bíl," segir hún. Pollarnir geta líka verið varasamir,  bæði á bundnu slitlagi og óbundnu. Því fékk hún að kynnast í ökuprófinu því að þann dag var stórrigning og rok. „Það getur verið slæmt að lenda
í djúpum hjólförum, fullum af vatni, og því hélt ég mig úti í kantinum en stór trukkur keyrði samhliða mér og sendi yfir mig þvílíka gusu. Þetta er bara nokkuð sem maður þarf að venjast hér á landi," segir hún hetjulega.

Bara fyrir gangstera

Þegar prófið var í höfn var næsta skref hjá írisi að kaupa sér leðurgalla og hanska. Enn á hún eftir að fá sér hjálm og endurskoða skóeignina. „Maður þarf að vera í góðum uppháum skóm," segir hún. Þegar múnderingunni er líkt við prestsskrúða brosir hún af kristilegu umburðarlyndi og segir rólega: „Skrúði prestanna við athafnir er auðvitað með sérstökum hætti og ákveðnar reglur gilda í þeim
efnum en um mótorhjólaklæðnað gilda lika ákveðnar reglur vegna þess að hann er ekilsins eina vörn ef eitthvað kemur fyrir." Hún þegir um stund, segir svo: „Þetta var það sem fólkinu mínu datt
fyrst af öllu í hug þegar ég sagði því hvað ég væri að bralla, að það væri svo hættulegt að vera á mótorhjóli og svo fékk ég að heyra að mótorhjólaakstur væri bara fyrir gangstera. Fólk gerir sér ákveðna mynd af mótorhjólafólld, að það sé á bilinu 20-30  ára, algerir brjálæðingar sem spæna
um götur á ofsahraða. En það er bara misskilningur."

Má ekki lána

Íris viðurkennir að íslenska vegakerfið sé ekki sérlega vel hannað fyrir hjól auk þess sem napurri vindar næði vissulega hér en sunnar í álfunni. íslendingar séu líka frekar óvanir mótorhjólum á vegunum og eigi til að stressast sé hjól fyrir aftan þá. „Þetta er ólíkt því sem gerist víða erlendis. Hér á landi eru engar hjólaleigur eins og þar tíðkast og reglurnar hér eru þannig að þótt maður sé
með próf má maður ekki fá lánað hjól hjá öðrum. Ég verð að eiga mitt hjól og má ekki lána það. Eftír því sem ég best veit tengist þetta tryggingamálum. Ég veit ekki hversu strangt löggan tekur á brotum á þessum reglum en ef eitthvað kemur fyrir er maður í vondum málum. Ég vil þó taka fram að ég hef hugsað mér að vera afar löghlýðin í þessum efhum og hefja ekki mótorhjólaferilinn fyrr en ég hef sjálf eignast tryllitækið!"

Mikill kostnaður

Úr því að minnst er á tryggingar kemur kostnaður af hjólaútgerð til tals og Íris segir nauðsynlegt að gera fjárhagsáætlun strax í byrjun því að allt hangi þetta saman. „Það er ekki nóg að borga prófið og hjólið því að klæðnaðurinn getur kostað um 150 þúsund," segir hún. Næsta mál hjá henni er að huga að hjólakaupunum. Hún gerir ekki mikið með þá bráðsnjöllu tillögu blaðamanns að afla fjár til kaupanna með því að ganga um með söfnunarbauk í kirkjunni. Kveðst annaðhvort ætla að athuga
markaðinn í haust, þegar notuð og ný hjól séu hvað ódýrust, eða bíða með það til næsta sumars og fara þá til Þýskalands, kaupa hjól og keyra um í Evrópu.

Er sporttýpa

Sr. Íris lýsir tvenns konar hjólatýpum fyrir fáfróðri blaðakonunni, Racer og Chopper. „Racer-hjól eru
hraðaksturshjól og komast mjög hratt. Íslenska vegakerfið býður ekki upp á að slík hjól séu nýtt tíl hins ýtrasta. Þess vegna eru Chopper-hjól algengari hér, nokkurs konar Harley Davidson týpur, sem eru ekki eru ætluð fyrir mikinn hraðakstur þrátt fyrir að vera mjög kraftmikil. Á þeim situr maður sperrtur með fætur fram á við og nýtur útsýnisins. Racer hjólin eru mun hærri og menn halla sér
fram á þeim þegar miklum hraða er náð." Sjálf kveðst hún vera dálítil „Racer-týpa" en á endanum fái hún sér sennilega bara afslappað tæki.  „Ég er ekkert að fara að brjóta reglur hér í umferðinni og ganga fram af fólki heldur fyrst og fremst að njóta þess að vera á hjóli og ferðast á því um landið að sumri til. Það er allt öðruvísi að keyra mótorhjól en bíl þótt nákvæmlega sömu reglur gildi í umferðinni. Maður er ekki lokaður inni í járnkassa heldur útí í guðsgrænni náttúrunni - það er góð tilfinning!"

 gun@dv.is

Dagblaðið Vísir

24.SEPTEMBER 2003

https://timarit.is

Stærsta mótorhjól landsins afhent 2003

Stærsta mótorhjól landsins afhent

Honda-umboðið Bernhard hf. í Vatnagörðum afhenti í síðustu viku eitt stærsta og best búna mótorhjól landsins. Hjólið er af gerðinni Goldwing, árgerð 2003, og er með sex strokka, 1,8 lítra vél, þeirri stærstu í fjöldaframleiddu hjóli í dag.
Eigandinn heitir Kristinn Georgsson og býr hann á Siglufirði. Þess má til gamans geta að það eru einungis tvö slík hjól á íslandi og eru þau bæði á Siglufirði. Hitt hjólið var selt þangað árið 2001 og eigandi þess heitir Steinn Elmar Arnason. Eru þeir báðir í vélhjólaklúbbnum Smaladrengir og aka meðlimir þess klubbs flestir á Honda-hjólum og innan þeirra raða er til dæmis Honda Valkyrja og fleiri Goldwing-hjól. Hjólið er vel búið, með hljóðtækjum og samskiptabúnaði milli ökumanns og farþega, fjarstýrðum samlæsingum á töskum og margt fleira. Að sögn Hlyns Pálmasonar, sölumanns hjá Bernhard hf., kostar hjól eins og þetta 2.990.000 kr.

NG
DV bílar
20.09.2003

Á Matchless árgerð 1946 yfir hálendið (2003)

Þeir eru margs konar farkostirnir sem ferðast er á yfir hálendi Íslands.
Einn sá óvenjulegasti sást uppi á Kili í sumar.Auðunn Arnórsson ræddi við eiganda 73* ára mótorhjóls. (ártal uppært til 2019)*

EINN góðan laugardag í ágúst síðastliðnum, reyndar svolítið blautan,ráku vegfarendur um Kjöl upp stór augu, því það sem fyrir augu þeirra bar var óvenjuleg sjón: Farkostur eins ferðalangsins var 57 ára gamalt mótorhjól, nánar tiltekið Matchless G 80, árgerð 1946. Ökumaðurinn,