4.1.98

Á evrópskum fjöldasamkomum mótorhjólamanna

Sniglar á meginlandinu:

Nýjasti þátturinn í starfi Bifhjólasamtaka lýðveldisins, Snigla, er aðild að EMA, Evrópska mótorhjólasambandinu, og er greinarhöfundur fulltrúi snigla í EMA. Á árinu 1996 sótti hann tvo stórviðburði á mótorhjólavísu sem EMA tók virkan þátt í, Eurodemo og IFMA-sýninguna í Köln. Eurodemo er heiti á árvissum mótmælum mótorhjólafólks, sem haldin eru i Brússel, höfuðborg Evrópusambandsins, en IFMA er stærsta alþjóðlega mótorhjólasýningin í Evrópu.





20 þúsund mótorhjól á Eurodemo

Í haust sem leið bar Eurodemo upp á 31. ágúst.
Greinarhöfundur var þá í mótorhjólaferð um Evrópu ásamt Kristrúnu Tryggvadóttur, sem einnig er snigill. Ákveðið var að enda ferðina í Brussel. Um leið og nær dró Belgíu varð okkur ljóst að eitthvað mikið stóð til, því að mótorhjól voru á hverri bensínstöð og um alla vegi, og þá oft í stórum hópum. Fólk var komið alls staðar að, frá flestum löndum Afriku og Bandaríkjunum. Mótshaldið sjálft fór fram á herstöð belgíska hersins og þar var ýmislegt á boðstólum. Í einu skýlanna fór fram mótorhjólasýning, í öðru tónleikar, i þriðja voru básar þar sem selt var ýmislegt sem viðkom mótorhjólum, og svo má lengi telja. Um 20 þúsund mótorhjól sóttu þessa samkomu og áætlað var að milli 50 og 60 þúsund manns hefðu komið gagngert til að verða vitni að þessum viðburði.Eins og búast má við krafðist hópkeyrsla af þessari stærðargráðu góðrar skipulagningar. Í byrjun var safnast saman á hjólunum á risastóru bílastæði við hraðbrautina. Á tilsettum tíma var svo lagt af stað í ákveðinni röð. 

Hópkeyrslan sjálf tók rúma tvo tíma og leiðinni sem ekið var lokað fyrir annarri umferð á meðan. Hávaðinn í mótorhjólunum á inngjöf og flautum, þegar ekið var framhjá Evrópuþinghúsinu, var svo yfirþyrmandi að maður fékk hellu fyrir eyrun þrátt fyrir þéttan og góðan hjálm. Ef einhverjir hafa staðið óslitið við ökuleiðina hefur hjólaröðin verið um tvo og háifan tíma að fara fram hjá þeim. Óhætt er að segja að uppákoman vakti mikla athygli fjölmiðla, enda voru sjónvarpsmyndavélar og hljóðnemar á hverju strái. Við vorum einu fulltrúar íslands að þessu sinni, en búast má við fleiri héðan í ár.

Mótorhjólasýningin í Köln

Dagana 2. til 6. október var haldin hin árlega IFMA-sýning í Köln, svo sem DV-bUar hafa þegar sagt frá. Þangað kemur um það bil hálf miUjón gesta og var greinarhöfundur einn þeirra, um leið og hann fór á haustfund EMA sem var með bás á sýningunni þar sem aðildarfélögin kynntu starfsemi sína, þar á meðal Sniglamir. 

Á sýningunni sýndu allir helstu framleiðendur mótorhjóla með áherslu á nýjustu gerðimar. Japanir voru fyrirferðarmiklir auk Harley Davidson og Triumph, en gaman var að sjá að ítölsku mótorhjólin fengu sitt. Mikið var einnig um framleiðendur ýmissa aukahluta í og á mótorhjól, en það er mjög stór hluti af mótorhjólaiðnaðinum. Krómið sem sást á sýningunni mætti eflaust mæla í tonnum. Einnig var mikið um fyrirtæki er sérhæfa sig í hinum einstöku þáttum eins og dempurum, blöndungum og þess háttar. Þama vom líka framleiðendur hlifðarfatnaðar og var Kevlar- og Goretex-línan áberandi. Hjálma mátti finna í þúsundatali og mikið var einnig um sérhæfða framleiðslu eins og til dæmis tölvubúnað og bekki til hestaflamælingar.  

Nýjasta nýtt

Það sem mesta athygli vakti var auðvitað nýjustu módel hinna stóru.

 Beindust flestra augu að nýjustu gerðunum þremur- frá Hondu en það eru hið öfluga CBR 1100XX Super Blackbird, VTR 1000F Firestorm sem er til alls líklegt, og hið fyrirferðarmikla F6C Custom.

 Ellefuhundruð hjólið er það öflugasta á markaðinum í dag, 168 hestöfl krauma í iðrum þess en ytri hönnun tekur mið af NSR-hjólinu og er það mjög straumlínulagað.
 Fyrirferðin á Custom-hjólinu er all rosaleg. Það er í raun og veru sex strokka gullvængur sem búið er að strípa og setja fullt af krómi í staðinn, samt er þetta 309 kílóa hlunkur.


Fallegasta hjól sýningarinnar var að mínu mati nýja þúsund hjólið en það er eftirlíking af hinu fræga Ducati-hjóli.

Vélin er mjög svipuð, tveggja strokka V-mótor með 90 horni. Það er frekar létt, 189 kíló fulltankað og hefur 110 hesta til að spila úr. Suzuki var einnig með svipaða Ducati-eftirlíkingu á sýningunni. Kawasaki hafði upp á lítið nýtt að bjóða og eins má segja um Yamaha og Harley Davidson, þar eru hefðbundin gildi í fyrirrúmi og ekki tekin áhætta með nýrri hönnun. Triumph hafði aftur á móti breikkað nokkuð hjá sér framleiðslulínuna.

Vantar eitthvað nýtt

Þrátt fyrir stóra og flotta sýningu var samt eitthvað sem vantaði og olli vonbrigðum. Það var einmitt það að maður var búinn að sjá langflest af því sem fyrir augu bar áður. Það vantar að mótorhjólafyrirtækin taki meiri áhættu í hönnun svo að fólk fari nú að sjá eitthvað nýtt. Þetta var gegnumgangandi hjá öUum framleiðendunum. Sýningin sjálf var hins vegar glæsUeg og mikið lagt í hana í heUd og einstaka bása, t.d. var Hondu-básinn 500 fermetrar, Vonast bara tU að sjá eitthvað riýtt á næsta ári. 

Njáll Gunnlaugsson
DV 4 janúar 1997

6.9.97

Harley gleður augað


Óskar Þór Kristinsson á Harley Davidson mótorhjól. Hann segir ákveðinn lífstíl fylgja því. Ekki sé sama hvernig hann sé klæddur á hjólinu. Allt þurfi að vera Harley.



Sunnudagshjól 

Hvað þýðir að eiga Harley Davidson mótorhjól? „Það er ákveðinn lifstíll. Þú ert náttúrulega að borga helmingi meira fyrir hjól af þessari gerð heldur en önnur hjól. En þetta er engu líkt." Er þetta draumurinn? „Já, hiklaust." Hvernig er hægt að nýta svona hjól á íslandi? „Það er eins og það er. Sumarið er stutt og oft erfitt. Ég tími ekki að nota það í hvaða veðrum sem er. Nota það bara „spari". En ég nýti það að vísu á annan hátt, með því að lána hjólið til sýninga og svoleiðis. Mér finnst nefnilega gaman að gleðja mín augu og annarra. Hjólið gerir það að vissu leyti. Hluti af því að eiga Harley er að stilla hjólinu upp og dást að því."


Fimm mótorhjól og einn fornbíll 


Þú átt fleiri mótorhjól, er það ekki? „Jú, ég á fimm önnur og einn fornbíl. Þetta er allt svona sixtís. Harleyinn er auðvitað frá þeim tíma líka." Hvaða hjól notar þú mest? „Það er 89 módel af Yamaha Racer. Ég tími miklu frekar að nota það en Harleyinn. Get notað það í öllum veðrum." Standa þá einhver hjól óhreyfð hjá þér árið um kring? „Það er alltaf eitthvað um það. Þau eru samt öll á númerum núna. Það er bara dálítið dýrt að hafa það þannig." En afhverju mótorhjól? „Sú della hefur alltaf verið til staðar. Hún er sennilega komin úr öðru lífi. Ég ætlaði meira að segja að taka eingöngu mótorhjólapróf en ekkert bflpróf. En ég varð að taka bæði. Mér hefur aldrei þótt gaman að keyra bíl."


Lífsstííl sem krefst fórna 


Þessu fylgja töluverð útgjöld? „Já, en ég læt mig hafa það. Ég er á sjó og það er ekki alltaf gaman. Gott að hafa áhugamál eins og þetta. Lífsstíllinn krefst fórna. Það má segja það. Ég er líka alltaf að kaupa einhverja aukahluti á hjólið. Á nánast allt sem hægt er að fá á það." Valdir þú sjálfur litinn á það? „Já, ég gerði það. Þessi svarti og dökkrauði litur hefur alltaf höfðað til mín." Hvaða tegund er hjólið? „Það er Harley Davidson linhali árgerð 1989. Dempararnir á því eru undir hjólinu, ekki til hliðar. Mér finnst það fallegra. Það skapar betri heildarmynd." Er hluti af þessu að hafa hjólið gljáfœgt?
Það er ekki gaman að þessu öðruvísi. Það verður að vera hreint." Fá einhverjir aðrir að taka í? „Aðeins fáir útvaldir. Það eru innan við fimm sem hafa keyrt það." Hvað með mótorhjóladressið sjálft? „Það þýðir ekkert annað en vera í Harley dressi. Ég á jakka, stígvél, hanska, hjálm, gleraugu, belti og ýmislegt fleira. Maður verður að vera rétt klæddur á hjólinu."

Að eiga Harley er ákveðinn lífsstíll.
Það krefst þess að mótorhjóladressið sé líka Harley.
HBG 
Dagur-Tíminn
Laugardagur 6. september 1997

28.6.97

Öldungur hittir Mótorhjólagengi.

 Siggi Valli er á áttræðisaldri og býr einn. Situr og spilar djassplötur á milli þess sem hann bíður örlaga sinna. Og nú er Böðvar Bjarki búinn að gera heimildamynd um Sigga Valla á mótorhjóli...

Böðvar Bjarki Pétursson, kvikmyndagerðarmaður, er að klára 10 mínútna mótorhjóla-heimildamynd um Sigurð Valgarð Jónsson, gamlan mann sem hann hefur þekkt árum saman. „Þetta er nokkuð sérstæð heimildamynd að því leyti að hún er tekin eins og leikin mynd. Hún er lýst, það er stillt upp í hvert skot en það er enginn að leika annan en sjálfan sig og samtöl eru ekki lögð upp í menn nema að mjög litlu leyti," segir Böðvar.
Siggi Valli er gamall sjómaður, spilaði í mörgum hljómsveitum á stríðsárunum seinni og var mótorhjólagæi á sínum tíma. „En hans ævi er ekki endilega það sem skiptir máli í þessari mynd, ég nota hann meira sem fulltrúa ellinnar. Svo er hann frábært myndefni, hann er svo fótógenískur. Það er hægt að setja hann í stól, kveikja á vélinni og myndin lifir."

Siggi Valli trommari 

Böðvar gerði raunar sína fyrstu heimildamynd um Sigga Valla trommara og segist aðallega hafa verið skammaður fyrir þá mynd hér heima. „Fólki þótti hún svo skrýtin og einkennileg. Hins vegar hefur myndin vakið gríðarlega athygli alls staðar þar sem ég hef sýnt hana á hátíðum erlendis. En þetta er svolítið sérstæð nálgun. Menn eru svo vanir því að það sé verið að gera prófíla af fólki og öll skrif um myndina fóru út í að skrifa um Sigga Valla og hans bakgrunn sem er út af fyrir sig ekki málið. Siggi Valli er bara eins og hvert annað gamalmenni."

Kalkaður en sniðugur

 Trúr sínum hugmyndum um heimildamyndir býr Bóðvar sjálfur til atburðarásina þótt meginefnið, tilvera gamals manns, sé sótt til raunveruleikans. „Hann hittir óvænt mótorhjólamenn niðrá Hallærisplani sem bjóða honum í ferð. Hann fer og sú sena er, fyrir mína parta, óborganleg. Hún er alveg natúral. Það hefði ekki verið hægt að leika þetta. Siggi Valli er enginn vitleysingur - mjög skýr og sniðugur maður en svolítið kalkaður - og dettur inní það sem er að gerast hverju sinni. Þarna datt hann inní að það væri verið að bjóða honum í ferð og var tiltölulega búinn að gleyma því að hann væri að leika í mynd."

Engin hefð á íslandi 

Myndin um Sigga Valla er tekin á 35 mm filmu og verður sýnd í júlí/ágúst á undan einhverri af íslensku myndunum sem kom ast á hvíta tjaldið í sumar. Markaður fyrir stuttmyndir hér á landi er afar lítill og hefur þessi leið aðeins verið farin af Ingu Lísu Middleton og Gus Gus-hópnum, þ.e. að sýna á undan lengri myndum. „Það er gömul og gróin hefð í Noregi að sýna svona stuttmyndir á undan lengri myndum. Þeir h'ta á þetta sem krydd í sýningarhaldið hjá sór. Hér á íslandi er nánast engin hefð fyrir þessu og fátt sem kallar á að menn séu að gera svona myndir því það eru ekki miklir tekjumöguleikar í þeim."

„Íslendingar halda að heimildamyndir séu bara einhverjir fréttaskýringaþættir og það er hægt að kenna RUV um ýmislegt þar..."    

Útblásnir fréttaskýringaþættir 

„Ég held að íslendingar hafi því miður mjög litla þekkingu á heimildamyndum og þeim möguleikum sem þær bjóða upp á. Ég segi að heimildamyndin sé að mörgu leyti hið frjálsa form kvikmyndagerðarinnar þar sem menn geti leyft sér nánast allt. íslendingar halda að heimildamyndir séu bara einhverjir fréttaskýringaþættir og það er hægt að kenna RÚV um ýmislegt þar því gegnum tíðina hafa þeir dælt út myndum sem þeir kalla heimildamyndir en eru fyrst og fremst fréttaskýringaþættir. Þessar myndir fara hvergi því

„...og var tiltölulega húinn að gleymaþví að hann væri að leika í mynd."  

heimsmarkaðurinn segir þetta bara lókal myndir," segir Böðvar en hann hefur fylgt stuttmyndinni sinni Glímu á nokkrar kvikmyndahátíðir og á þeim „hef ég ennþá betur áttað mig á því hvursu aftarlega á merinni við erum í þessum flokki mynda."

Frelsisþrá vs. tilbreytingaleysi 

- Manni virðist myndin vera einskonar skáldskapur með realísku ívafi. Af hverju viltu halda þig við að kalla þetta heimildamynd? „Lykillinn á bak við heimildamyndina er að hún setur fram ákveðna fullyrðingu eða stemmningu eða upplifun. Það er eitthvað sem kvikmyndagerðarmaðurinn vill segja og út í gegnum alla myndina þarf hann að rökstyðja það, með þeim meðulum og aðferðum sem honum dettur í hug. Hann þarf ekki að fá allar hliðar á málum, hann er bara að gera persónulegan hlut. Það er sú regla sem ég er að vinna með í þessu. Þarna tek ég gamlan mann, sem er fallega fótógenískur, býr einn, er einangraður. Ég teikna upp ákveðna einangraða mynd af honum og er í raun og veru að vinna með einhvers konar frelsisþrá gamla mannsins vs. tilbreytingaleysi tilveru hans." Heimildamyndir þar sem dregin eru saman ólík sjónarhorn til að gefa ákveðna heildarmynd er bara ein tegundin segir Böðvar, en tegund sem nær því yfirleitt ekki að kallast heimildamynd. „Oftast nær eru slíkar myndir svokallaðar reportage. Þær fjalla um málefni líðandi stundar og eru bundnar ákveðnum tíma. Ef hins vegar tekst að gera svona heimildamynd (þar sem kvikmyndagerðarmaðurinn ætlar að fá einhvern endanlegan sannleik fyrir alla) þá verður hann að gæta þess að sá sannleikur sé tímalaus. Sá sannleikur verður eiginlega að vera dálítið svipaður eftir 10 ár. Það er afstaðan til tímans sem er kannski stóri munurinn milli fréttaskýringaþátts og heimildamyndar."
lóaDagur-Tíminn
Laugardagur 28. júní 1997

17.5.97

Breytingar á Mótorhjólamenningu


Á vorin fer mótorhjólafólk að sjást á götunum eftir langa hvíld um veturinn. 


í ár er fyrsta árið í langantíma sem ekkert götumótorhjól kemur nýtt á götuna af árgerð 1997. Þetta er ekki vegna þess að verðið sé of hátt eða tryggingar séu of dýrar, því verð á mótorhjólum hefur ekki verið betra í langan tíma og svo hafa Sniglarnir náð góðum árangri í samningum við Tryggingamiðstöðina hvað varðar tryggingar á mótorhjólum.
Það er eins og mótorhjólamenningin sé að breytast og eru mótorhjólamenn æ meir að fara út í svokölluð torfæruhjól eða „endurohjól". Á undanförnum árum hefur nokkuð verið flutt til landsins af slíkum hjólum. Á árunum 1980 til 1990 voru nær eingöngu flutt inn hjól frá Japan en upp úr 1990 var fariö að flytja inn ítölsk hjól og á síðustu árum hjól frá Austurriki sem heita KTM og hafa þau verið nokkuð vinsæl. Það nýjasta í torfænihjólum hér á landi eru hjól frá Svíþjóð sem heita Husaberg og eru þegar komin þrjú til landsins. Við litum inn hjá tveimur hjólamönnum sem voru að setja saman hjólin sín fyrir nokkru og fórum með öðrum þeirra í fyrstu feröina og fengum að reyna fákinn.
Vélin malaði létt og virtist jrinna jafnt á lág- ~um snúningi sem háum. Gírkassi var sérlega skemmtilegur. Fyrsti gír sérstaklega hægur sem hentar vel fyrir mikið brölt, aðrir girar voru eins og á öðrum hjólum, enda er gírkassinn 6 gíra. Hjólið er mjög létt, eða aöeins 108 kíló. Bremsur eru hreint frábærar og fjöörun einnig. Einn er þó galli, ef svo skyldi kalla,  því bensíntankurinn tekur aðeins 8,5
lítra. Frágangur mætti vera betri á ýmsum hlutum, limmiðar með lausum brúnum, boltar mættu
vera meira rúnnaðir ásamt öðru smávægilegu. í það minnsta eru 16 torfæruhjól (endurohjól) komin eða á leiðinni tfl landsins í ár og eru flest þeirra seld. Verðið er frá kr. 650.000 en þetta eru allt hjól með vélarstærð frá 300 cc upp í 500 cc, 3 Husaberg, 2 KTM, 4 Honda, 3 Kawasaki og 4 Suzuki. Auk þess er alltaf eitthvað um að menn flytji sjálfir inn notuð hjól og ný. Ástæðan fyrir auknum áhuga á
þessum hjólum er kannski sá að farið er að keppa á þessum hjólum í endurokeppnum á svipaðan-hátt  og í bflaralli. Á síðasta ári voru haldnar tvær enduro-keppnir, önnur á Akureyri og hin við Litlu  kaffistofuna á síðasta hausti. Alls voru keppendur í þessum keppnum 43. í ár er ætiunin að halda tvær enduro-keppmr og verður sú fyrri á Akureyri um verslunarmannahelgina og hin síðari við Litlu kaffistofuna þann 27. september.
Þó svo að enginn formlegur klúbbur tflheyri þeim flokki mótorhjólamanna sem stundar enduro þá hittast þeir reglulega og er ætlunin að hittast næst næstkomandi laugardagskvöld, 24. maí, í Kaffistofunni Lóuhreiðri á Laugavegi 59 kl. 20.00.

-H
Dagblaðið 17.05.1997

15.5.97

Fafner Grindavík

Í Grindavík er starfandi félag bifhjólamanna er nefnist Fafner mc Island.
Jón Þór Dagbjartsson er stofnandi og formaður félagsins og er hugmyndin fengin að láni frá Svíþjóð þar sem hann bjó um fjögurra ára skeið.
Þeir félagar hafa tekið á leigu húsið Stafholt í Grindavík þar sem þeir hafa útboðið aðstöðu fyrir félagsmenn sem er sú eina sinnar tegundar hér á landi. 

„Við erum að reyna að bæta ímynd bifhjólamanna, bæði út á við og inn á við og sýna að í þessu eru fleiri en aumingjar og ræflar", segir Jón Þór en Fáfhismenn fengu húsnæðið afhent í byrjun janúar og hafa verið að vinna í því síðan. Húsið gegnir hlutverki félagsheimilis fáfnismanna og að sögn þeirra reka margir upp stór augu þegar þeir koma inn og skoða herlegheitin „Fólk heldur að þetta sé hreysi en þegar það kemur inn og skoðar það sem við erum að gera héma þá dettur af því andlitið".
Í kjallaranum er verkstæði fyrir mótorhjól sem verið er að vinna að og þegar að VF ræddu við Jón Þór voru þar átta hjól inni til viðgerðar. Sérstaða klúbbsins er heimasmíðuð hjól og eru fjórir félagar með slíkar „græjur". Að sögn Jón Þórs er það alltaf að aukast að menn smíði sín hjól sjálfir.
 Á efri hæðinni er fundaraðstaða og eldhús þar sem menn geta fengið sér kaffi. Tveir menn búa á svefnloftinu eins og stendur og eru þeir meðlimir í félaginu en herbergin eru jafnframt fyrir aðra bifhjólamenn sem koma m.a. úr Keflavík og Reykjavik til þess að vinna að hjólunum sínum. Fáfnismenn eru nú að snyrta garðinn í kringum húsið. „Svo þetta líti allt snyrtilega út", segir Jón Þór. „Hér er alltaf heitt kaffí á könnunni og ætlum við að reyna að efla straum bifhjólamanna hingað suðureftir. Þeir gætu til dæmis brugðið sér í Bláa lónið og í kaffi til okkar á eftir".
Félag bifhjólamanna sem kallar sig Væringjar heimsóttu Fáfnismenn um daginn og skoðuðu hjá þeim aðstöðuna og að sögn Jón Þórs voru þeir mjög hrifnir. Um 10-12 klúbbar bifhjólamanna eru um allt landið en að sögn Jón Þórs hefur enginn slíkt húsnæði. „Óskaböm Óðins eru með iðnaðarhúsnæði en þeir hafa enga svefnaðstöðu og geta ekki boðið upp á sömu aðstöðu og við".
  Hvernig félag er þetta? .Félagið var stofnað í fyrra og er það alveg sjálfstætt. Við gefum ekki upp félagatölu en við höfum gefið okkur  ákveðna höfuðtölu sem við ætlum að halda okkur við. Það er gert til þess að menn nái að kynnast hvorir öðrum en við fáum t.d. lægri tryggingar vegna hjólanna út á þennan félagsskap. Við höldum hópinn og pressum okkur saman".
  Hafa einhverjir sótt um inngöngu? „Ég vil ekki og má ekki fara út í það. Þetta er allt mjög leyndardómsfullt og það er það sem gerir þetta svo spennandi. Við erum t.d. með , hangerounds", eða utanáhangandi eins og við köllum þá eh það eru strákar sem dreyma um að vera Fáfnismenn en eru ekki búnir að kynnast nógu mörgum til þess að komast inn í grúbbuna. Við erum að reyna að fegra ímynd bifhjólamanna og setjum við þeim það skilyrði að þeir sýni virðingu í innanbæjarakstri vegna  bama og annarra". Fáfnismenn buðu Lögreglunni í Grindavík í heimsókn um daginn í spjall og hafa þeir myndað með sér samstarf. „Við báðum þá að hafa samband við okkur ef það eru einhver  vandamál með bifhjól okkar innanbæjar og tökum við hart á því í félaginu". Að sögn Jón Þórs fá nýliðar að bera merkið mc Island á bakinu en vildi hann taka það fram að þótt merkið sé í líkingu við það sem m.a. vitisenglar nota þá megi alls ekki bendla fáfnismenn að nokkm leyti við þá. „Við erum að reyna að skapa bifhjólamönnum nýja ímynd og víljum við alls ekki Iáta tengja okkur við stríð bifhjólamanna úti. Við höfum fengið einhver skot á okkur sem við eigum alls ekki skilið enda erum við að mestu leyti fjölskyldufólk. Ég er til dæmis fjögurra bama faðir og er konan mín Theodóra Bragadóttir á kafi í þessu líka. Annars gengi þetta ekki upp. Við erum hjólandi út og suður en þar sem ég er á frystitogara verður hún líklega að hjóla meira í sumar en ég", segir Jón Þór með nokkuni eftirsjá í rómnum.
  Nú eru ferðalög stór þáttur í slíkum félagsskap eru einhver á teikniborðinu í sumar? , Þriðju helgina í ágúst munum við halda útisamkomu er nefnist „Dagur drekans" með tilvísun í merki félagsins. Þá verður haldin afmælishátíð í Stafholti og munu einhverjir bifhjólamenn
koma hingað. Við förum líka á landsmót Sniglanna og stefnum sjálfír á að fara á Sprengisand á hjólunum í fjölskylduferð. Í mínu tilviki förum við á hjóli og bíl og skiptumst við hjónin á því að
keyra. Þegar við komum á áfangastað fá krakkamir kannski að sitja á en þau tryllast alveg þegar  maður kveikir á hjólunum, svo mikill er spenningurinn".
  En hvað er svona skemmtilegt við. það að  vera á mótorhjóli? ,Frelsið", segir Jón Þór með áherslu. „það er frelsið númer eitt, tvö og þrjú. Þú er úti að hjóla og getur kúplað þig út frá umheiminum og bara verið þú, járnið kalt og vindurinn".

Viðtal: Dagný Gísladóttir
Myndir: Hilmar Bragi
Víkurfréttir 15.5.1997

1.5.97

Á stærstu mótorhjólunum (1997)

Óskar Þór Kristinsson á Skagaströnd hefur um langt árabil verið ákafur áhugamaður um mótorhjól. 

Hann hefur átt nokkur stærstu mótorhjól sem til landsins hafa komið og á í dag myndarlegt safn hjóla. Húnavöku þótti því ástæða til að ræða við Óskar og fá nánari lýsingu á hjólunum og þessu áhugamáli:
Ég eignaðist fyrsta hjólið mitt árið 1968, þá 17 ára gamall. Það var Honda CB 450cc, árgerð 1966 og var á þeim tíma stærsta hjól frá Honda verksmiðjunum en ári síðar kom Honda með 750cc hjól sem  var fjögurra strokka. Á þessum

17.4.97

Harley Davidsson


Richard Teerlink, forstjóri Harley-Davidson,
 skilgreindi fyrirtækið upp á nýtt: „

HarleyDavidson selur frelsi en ekki bifhjól." 


 Bifhjólafyrirtækið Harley-Davidson er löngu heimsþekkt fyrir sín öflugu hjól. 

 En góð og þekkt vara dugði samt ekki fyllilega til að selja hjólin. Á árinu 1989 tók núverandi forstjóri, Richard Teerlink, við starfi forstjóra Harley-Davidson.
    Hann hófst handa við að fá starfsmenn til að vinna að nýrri stefnumörkun. Hann sagði að breyta þyrfti um áherslur til að auka söluna á hjólunum, fara þyrfti nýjar leiðir í sölunni - og skilgreina fyrirtækið upp á nýtt. Það var gert. Eftir þrotlausa vinnu var komin ný stefna. Og viti menn: Hún byggðist á því að selja frelsi en ekki bifhjól. Þetta hefur fallið í góðan jarðveg. Byggt er á þeirri hugsun að það tákni frelsi að aka um á bifhjóli. Þessi ímynd er sérstaklega sterk í Bandaríkjunum. Að þjóta um á Harley-Davidson er núna annað og meira en vélfákur og ferðalög.

    En það kom meira til. Akveðið var að auka vöruvalið og leggja áherslu á klæðnað og ýmsar hliðarvörur. Núna stendur Harley-Davidson merkið líka fyrir leðurjakka og rakspíra, svo dæmi sé tekið. „Við þurftum einfaldlega að gefa fleira fólki kost á að kaupa og nota þetta þekkta merki okkar," segir Richard Teerlink forstjóri. „Þetta snýst allt um hollystu við merkið."

    Eigendur Hariey-Davidson bifhjóla koma úr öllum stéttum þjóðfélagsins. Þeir eru allt frá forstjórum til byggingaverkamanna. Þrátt fyrir að þeir væru óvenjulega ólíkir lagði Teerlink ofuráherslu á að fyrirtækið væri í tíðu sambandi við  þá. Hann ákvað því að stofna sérstaka Harley-Davidson klúbba en í þeim eru aðeins eigendur Harley-Davidson bifhjóla. Virkir félagsmenn í þessum klúbbum eru núna yfir 360 þúsund talsins. Og félagslífið er öflugt! Haldnir eru fundir og efnt er til ýmissa viðburða. Þeirri ímynd er stöðugt haldið á lofti - og hefur verið komið rækilega í gegn - að það að eiga Harley-Davidson bifhjól sé lífsstíll; tákn um frelsi. Teerlink forstjóri og meðstjórnendur hans fara á eins marga fundi í Harley-Davidson klúbbum og þeir mögulega geta. Þeir ræða við félagsmenn, hlusta á þá og þiggja góð þeir ráð hjá þeim. Þetta skilar allt árangri. Klúbbarnir tryggja meiri hollystu við þetta þekkta vörumerki.

   Það, sem skiptir þó öllu máli fyrir Harley Davidson, er að sala fyrirtækisins hefur aukist um 22% á ári að jafnaði á síðustu tíu árum en á sama tíma hefur árleg ávöxtun til hluthafa hins vegar verið talsvert meiri; eða rúm 43% á ári. Það er vel gert!

4.1.97

Á evrópskum fjöldasamkomum mótorhjólamanna

Sniglar á meginlandinu:

Nýjasti þátturinn i starfi Bifhjólajólasamtaka lýðveldisins, Snigla, er aðild að EMA, Evrópska mótorhjólasambandinu, og er greinarhöfundur fulltrúi snigla í EMA. Á árinu 1996 sótti hann tvo stórviðburði á mótorhjólavisu sem EMA tók virkan þátt í, Eurodemo og IFMA-sýninguna í Köln. Eurodemo er heiti á árvissum mótmælum mótorhjólafólks, sem haldin eru i Brussel, höfuðborg Evrópusambandsins, en IFMA er stærsta alþjóðlega mótorhjólasýningin í Evrópu.

20 þúsund mótorhjól á Eurodemo


Í haust sem leið bar Eurodemo upp á 31. ágúst. Greinarhöfundur var þá í mótorhjólaferð um Evrópu ásamt Kristrúnu Tryggvadóttur, sem einnig er snigill. Ákveðið var að enda ferðina í Brussel. Um leið
og nær dró Belgíu varð okkur ljóst að eitthvað mikið stóð til, því að mótorhjól voru á hverri bensínstöð og um alla vegi, og þá oft í stórum hópum. Fólk var komið alls staðar að, frá flestum löndum Afríku og Bandaríkjunum. Mótshaldið sjálft fór fram á herstöð belgíska hersins og þar var ýmisIegt á boðstólum. Í einu skýlanna fór fram mótorhjólasýning, í öðru tónleikar, i þriðja voru básar þar sem selt var ýmislegt sem viðkom mótorhjólum, og svo má lengi telja.  Um 20 þúsund mótorhjól sóttu þessa samkomu og  áætlað var að milli 50 og 60 þúsund manns hefðu komið 
gagngert til að verða vitni að þessum viðburði. Eins og búast má við krafðist hópkeyrsla af þessari stærðargráðu góðrar skipulagningar. í byrjun var safnast saman á hjólunum á risastóru bílastæði við hraðbrautina. Á tilsettum tíma var svo lagt af stað í ákveðinni röð. Hópkeyrslan sjálf tók rúma tvo tíma og leiðinni sem ekið var lokað fyrir annarri umferð á meðan. Hávaðinn í mótorhjólunum á inngjöf og flautum, þegar ekið var framhjá Evrópuþinghúsinu, var svo yfirþyrmandi að maður fékk hellu fyrir eyrun þrátt fyrir þéttan og góðan hjálm. Ef einhverjir hafa staðið óslitið við ökuleiðina hefur hjólaröðin verið um tvo og hálfan tíma að fara fram hjá þeim.  Óhætt er að segja að uppákoman vakti mikla athygli fjölmiðla, enda voru sjónvarpsmyndavélar og hljóðnemar á hverju strái. Við vorum einu fulltrúar íslands að þessu sinni, en búast má við fleiri héðan í ár.

Mótorhjólasýningin í Köln


Dagana 2. til 6. október var haldin hin árlega IFMA-sýning í Köln, svo sem DV-bílar hafa þegar sagt
frá. Þangað kemur um það bil hálf milljón gesta og var greinarhöfundur einn þeirra, um leið og hann fór á haustfund EMA sem var með bás á sýningunni þar sem aðildarfélögin kynntu starfsemi sína, þar á meðal Sniglarnir.
Á sýningunni sýndu allir helstu framleiðendur mótorhjóla með áherslu á nýjustu gerðirnar. Japanir voru fyrirferðarmiklir auk Harley Davidson og Triumph, en gaman var að sjá að ítölsku mótorhjólin fengu sitt. Mikið var einnig um framleiðendur ýmissa aukahluta í og á mótorhjól, en það er mjög stór hluti af mótorhjólaiðnaðinum. Krómið sem sást á sýningunni mætti eflaust mæla í tonnum.
Einnig var mikið um fyrirtæki er sérhæfa sig í hinum einstöku þáttum eins og dempurum, blöndungum og þess háttar. Þarna voru líka framleiðendur hlífðarfatnaðar og var Kevlar- og Goretex-línan áberandi. Hjálma mátti finna í þúsundatali og mikið var einnig um sérhæfða frarnleiðslu eins og til dæmis tölvubúnað og bekki til hestaflamælingar.

Nýjasta nýtt










Það sem mesta athygli vakti var auðvitað nýjustu módel hinna stóru Beindust flestra augu að nýjustu gerðunum þremur frá Hondu en það eru hið öfiuga CBR 11OOXX Super Blackbird, VTR 1000F Firestorm sem er til alls líklegt, og hið fyrirferðarmikla F6C Custom. Ellefuhundruð hjólið er það öflugasta á markaðinum í dag, 168 hestöfl krauma í iðrum þess en ytri hönnun tekur mið af NSR-hjólinu og er það mjög straumlínulagað. Fyrirferðin á Custom-hjólinu er all rosaleg. Það er í raun og veru sex strokka gullvængur sem búið er að strípa og setja fullt af krómi í staðinn, samt er þetta 309 kílóa hlunkur.
Fallegasta hjól sýningarinnar var að mínu mati nýja þúsund hjólið en það er eftirlíking af hinu fræga Ducati-hjóli. Vélin er mjög svipuð, tveggja strokka V-mótor með 90 horni. Það er frekar létt, 189 kíló fulltankað og hefur 110 hesta til að spila úr. Suzuki var einnig með svipaða Ducati-eftirlíkingu á sýningunni. Kawasaki hafði upp á lítið nýtt að bjöða og eins má segja um Yamaha og Harley Davidson, þar eru hefðbundin gildi í fyrirrúmi og ekki tekin áhætta með nýrri hönnun. Triumph hafði aftur á móti breikkað nokkuð hjá sér framleiðslulínuna.

Vantar eitthvað nýtt


Þrátt fyrir stóra og flotta sýningu var samt eitthvað sem vantaði og olli vonbrigðum. Það var einmitt
það að maður var búinn að sjá langflest af því sem fyrir augu bar áður. Það vantar að  mótorhjólafyrirtækin taki meiri áhættu í hönnun svo að fólk fari nú að sjá eitthvað nýtt. Þetta var gegnumgangandi hjá öllum framleiðendunum. Sýningin sjálf var hins vegar glæsileg og mikið lagt í hana í heild og einstaka bása, t.d. var Hondu-básinn 500 fermetrar. Vonast bara til að sjá eitthvað nýtt á næsta ári.
Njáll Gunnlaugsson
DV  
4. JANUAR 1997

9.10.96

Með tíkina Rögg á mótorhjólinu

María Dröfn Garðarsdóttir fer flestra sinna ferða á öflugu mótorhjóli, sem kannski þykir ekki í frásögur færandi nú á tímum.

Það sem hefur hins vegar vakið athygli margra íbúa á Akureyri er að hún er ekki kona einsömul á ferð, heldur ferðast tíkin Rögg jafnan með henni og
situr þá fyrir framan Maríu á hjólinu og lætur sér fátt um finnast.

Morgunblaðið 09.10.1996

8.9.96

Sérsmíðað ofurhjól


 ÞAÐ eru ekki margir ökumenn sem myndu þora að setjast á ökutæki Gunnars Rúnarssonar, gefa því fulla bensíngjöf og hanga svo á því á fullri ferð í 400 metra langri kvartmílu.


 En Gunnar hefur kjarkinn til að stýra þessu 220 hestafla sérsmíðaða mótorhjóli og setti nýtt íslandsmet á því fyrir skömmu. Hann keppir í úrslitamóti íslandsmótsins í dag á kvartmílubrautinni við Kapelluhraun.
„Mér finnst ekkert stórmál aðstýra hjólinu þó krafturinn sé mikill og hraðinn sömuleiðis. Ég
er vanur akstri mótorhjóla, en það krefst einbeitingar og tækni að hafa stjórn á hjólinu, sagði
Gunnar.

Mótorhjólasínnuð fjölskylda

 Fjölskylda hans er mótorhjólasinnuð, kona hans María Hafsteinsdóttir á Honda Rebel 450 og sonurinn Sævar Hondu MT 50. En sérsmíðaða mótorhjólið er aðeins notað til keppni og ekki á skrá. Það er byggt upp í kringum Suzuki vél, sem hefur verið boruð út í 1568 cc. Í vélina hefur síðan verið raðað sérstaklega styrktum keppnishlutum. „Ég er búinn að leggja rosalega vinnu í hjólið ásamt félögum mínum. Stefán Finnbogason sá um að raða vélinni saman, en í henni eru m.a. Wiseco keppnisstimplar, keppnisflækjur, yfirstærð af ventlum og gormum til að auka bensínflæði og búið er að vinna í heddinu. Þjappa vélarinnar er 15:1 og MSD kveikjukerfið er á vélinni sem gefur betri neista og því meira afl en með venjulegu kveikjukerfi," sagði Gunnar, „kúplingin læsir sér í samræmi við hve bensíngjöfinni er gefið mikið inn, sem auðveldar stjórn á hjólinu í rásmarkinu. Galdurinn er að ná sem mestri þyngd á afturhjólið sem er 9 tommu breitt á 15 tommu felgu."

Skemmtilegra að fá meiri keppni 

Loftskiptir er á hjóli Gunnars sem gerir það að verkum að hann skiptir um gír með takka á
vinstra stýrishandfanginu. Meðal annars búnaðar eru tveir diskar að framan á bremsukerfinu, en
einn að aftan. Yfirbygging hjólsins er sérsmíðuð úr plasti og sá Kristján Erlendssonumþað
verk. Jón Metal, sem svo er nefndur, sá um smíði grindarinnar undir öll herlegheitin og Bílbót í Keflavík, sem er heimabær Gunnars, sprautaði hjólið. „Hjólið virkar vel og ég náði
að aka brautina á 9,52 sekúndum en íslandsmet mitt er 9,69 sekúndur. Ég hef trú á að ég komist niður í 9,2 sekúndur og það er langt þarna á miUi. Hvert sekúndubrot skiptir máli og kostar meira afl og nákvæmni í akstri," sagði Gunnar. „Fljótustu mótorhjólin í kvartmílu úti eru um 6 sekúndur að fara kvartmíluna og þá eru þau á helmingi breiðari dekkjum.  Mér finnst þetta tæki nógu snúið í meðförum og skemmtilegra væri að fá meiri keppni..."
Mbl 8.9.1996


Íslenska landsliðið í vélhjólaakstri til Englands


Keppa í stærstu þolaksturskeppninni

ÍSLENSKA landsliðið í vélhjólaakstri tekur þátt í stærstu þolaksturskeppni ársins í Englandi
í dag, 8. september. Liðið lenti í öðru sæti í þolaksturskeppni í Pembrey í Englandi í fyrra.
Liðið keppir undir nafninu „Team Iceland Endurance" eríendis og er þessi keppnisferð gerð möguleg með dyggum stuðningi Vélhjóla & sleða sem eru styrktaraðilar liðsins.
Liðið hefur síðan 1994 verið skipað þeim Þorsteini Marel, sem flestir þekkja undir nafninu Steini Tótu, Unnari Má Magnússyni, margföldum íslandsmeistara í kvartmílu og Karli Gunnlaugssyni, meistara í ýmsum akstursíþróttum.
Þessi hópur býr yfir mjög mikilli keppnisreynslu og stefnir á eitt af fimm efstu sætum í keppninni en um 50 lið eru skráð til keppni, þar á meðal eru atvinnumenn sem keppa í heimsbikarkeppninni í þolakstri.

Ekið í elna klst í senn

 Keppnin er 6 tíma þolaksturskeppni (Endurance) og fer fram á Snetterton brautinni. Braut þessi er 4 km malbikuð braut, u.þ.b. 100 km norðaustur af London og er meðalhraði keppenda á mótorhjólum milli 140 og 150 km/klst. Á greiðasta kafla brautarinnar eru keppendur á um 250 km hraða á klst.
Team Iceland keppir í 600 flokki á hjóli sem er um 125 hestöfl og 160 kg en sá flokkur er langfjölmennastur og keppni hörðust, um 2/3 af keppendum eru í þessum flokki. Ökumenn aka um eina klst. í senn, eða ca þann tíma sem bensín endist og er þá skipt um ökumann, tankur fylltur og slit dekkja mælt en þetta tekur um 20 sekúndur þegar vel gengur.
Til að ná verðlaunasæti verður allt að vinna saman, ökumenn að aka jafnt og þétt á bestu tímum, aðstoðarmenn að vinna fumlaust svo að tími tapist ekki í skiptingum því mjög erfitt er að
vinna upp tapaðan tíma á brautinni þegar keppni er jöfn og hjólið þarf að vera öflugt og vel
uppsett til að þola álagið. Þess má geta að eftir eina svona keppni er tækið úr sér gengið og þarf að taka upp vél og skipta um bremsudiska og alla slithluti.

https://timarit.is/

24.8.96

Íslenskir bifhjólamenn eru friðsamir:

Halda haustógleði og vetrarsorgardrykkju 

Á Íslandi eru samkvæmt heimildúm DV rúmlega tiu mótorhjólaklúbbar, sumir innan Sniglanna og
aðrir utan. Verið er að kortleggja þessa klúbba. Sniglarnir eru aðilar að Evrópusamtökum sem vinna
nær eingöngu að því að fylgjast með löggjöf, sem Evrópusambandið hyggst setja, um allt er varðar bifhjól og bifhjólamenningu. Islendingar eru ekki i sambandi við erlendar ribbaldaklíkur. Að því er blaðið kemst næst eru engir klúbbar á Islandi sem sverma fyrir Vítisenglunum þessa stundina. Samkvæmt heimildum blaðsins reyndi islensk klíka, Óskabörn Óðins af fá inngöngu í Vítisenglana en án árangurs. í dag er þessi klíka öðruvísi samansett og heimildir herma að þeir hafi ekki vakið máls á því aftur. í tímariti Vítisenglanna, Scanbike, var grein í vor um þennan klúbb. Oddviti Óskabarnanna, Gunnar Þór Jónsson, Gunni klútur, neitar að Óskabörnin hafi áhuga á inngöngu í Vítisenglana og segir engan stuðningsklúbb Englanna hér á landi. Hann segir Sniglana halda sambandi við Englana vegna þess að Vítisenglarnir vilji vita hvað sé að gerast í mótorhjólamálum um allan heim. Ekkert óeðlilegt sé við að grein um Óskabörn Óðins, sem eru flest heiðin, hafi birst i  Scanbike.

Engar hefndir 

„Nokkrir Islendingar hafa farið á landsmót í Noregi og við fáum til okkar útlendinga á landsmót. Bifhjólasamtökin eru ekki í beinu sambandi við erlendar mótorhjólaklíkur.
Erlendis eru klúbbarnir minni og starfa eins og fjölskyldur en Sniglarnir eru ekki stuðpúðar fyrir félaga sína. Allt gengið fer ekki og hefnir ef eitthvað kemur fyrir einn," segir Þóra Hjartar Blöndal Snigill. Til þess að geta gengið i Sniglana á íslandi verða þrettán félagar að samþykkja viðkomandi en mótorhjólapróf er ekki skilyrði. Kærustur og kærastar Snigla, eða „hnakkskraut", eins og þau eru  kölluð, vildu fá leyfi til þess að ganga í Sniglana og voru þá ekki alltaf með próf.

Friðsælir klúbbar 

„Allir mótorhjólaklúbbar á Íslandi eru mjög friðsælir. Þeir líkjast ekkert klúbbunum úti þar sem verið er að berja fólk ef merkin eru of lík. Sniglarnir eru hálfgerður  skátaklúbbur íslands," segir Valgerður Guðrún Hjartardóttir, Snigill frá 1989. „Markmiðið með stofnun Sniglanna var frá byrjun að efla samskipti bifhjólamanna en núna eru 1087 meðlimir í Bifhjólasamtökum lýðveldisins. Margir sem eru i minni klúbbunum eru líka í Sniglunum. Litið er á
Sniglana í dag eins og FÍB eða hagsmunasamtök," segir Valgerður. Á hverju ári standa Sniglarnir fyrir heilmikilli dagskrá. í febrúar er grímuball, árshátíð í byrjun apríl, 1. maí hópkeyrsla, landsmót Snigla og hjóladagur Snigla. Einnig fara Sniglarnir í Landmannalaugar síðustu helgina í ágúst á hjólunum. Sniglarnir halda aðalfund á hverju ári oghaustógleði ásamt vetrarsorgardrykkju. Einnig eru farnar smáferðir á milli, meðal annars barnaferð.
Á landsmót Snigla mæta allir klúbbar á landinu en ekki er á hreinu hversu margir þeir eru.

Klíkur og kunningsskapur 

„Landið er meira og minna ein heild og i þorpum halda klúbbarnir þétt saman en þeir eru flestir Sniglar. Klíkurnar eru yfirleitt tengdar kunningsskap en ekki búsetu. Þær eru yfirleitt ekki skipulögð félög," segir Þorsteinn Marel, eða Steini Tótu eins og hann er kallaður hjá Sniglunum. „Ég hef ekki heyrt að Sniglarnir hafi neitt sérstakt álit á Vítisenglunum eða Banditos. Ég  er ekkert minni hjólamanneskja vegna þess að ég keyri um á Racer heldur en ef ég keyrði um á biluðum Harley Davidson. Öllum sem ég þekki þykir ofbeldið sem fylgir erlendu klúbbunum fáránlegt. Af hverju ættum við ekki að geta hjólað saman í sátt og samlyndi án þess að vera með ofbeldi eða nota dóp? Klúbbar á Islandi eru af hinu góða því það myndast góður kjarni sem þjappar fólki saman," segir Valgerður. Sniglarnir mæta yfirleitt góðu viðmóti hjá fólki og hefur það breyst á undanförnum árum. Sniglarnir taka að sér gæslu á hátíðum og tónleikum og hafa yfirhöfuð mjög góð samskipti. Sniglar og lögregla eiga fund á hverju ári þar sem báðir aðilar koma sjónarmiðum sínum á framfæri.

Stelpum fjölgað

„Stelpum hefur fjölgað og það gapir enginn lengur þegar maður tekur af sér hjálminn.  félagsskapurinn er mjög misjafn því það eru allar tegundir fólks þarna, frá atvinnuleysingjum til alþingismanna. Meirihlutinn er þó mjög gott fólk en svartir sauðir eru til í þessum félagsskap eins og annars staðar. Við erum engir englar," segir Valgerður.

DV -em
24.08.1996