 |
| Hraðskreiðasta mótorhjól í heimi er býsna ólíkt þeim sem sjást á götum Íslands. |
1. Hafðu hjólið í skjóli fyrir sólargeislum.
2. Hafðu hjólið á þurrum og loftræstum stað.
3. Gott þykir að vera búinn að setja nýja smurolíu og fullan tank af nýju bensíni ( fullur Tankur ryðgar síður að innan en hálfur eða tómur) . Einnig skal smyrja drifkeðjuna (ef hún er).
4 Á blöndungshjólum er gott að tappa undan blöndungum.
5. Aftengdu rafgeymi og settu hann í hleðslu í minnsta lagi tvisvar yfir veturinn , en betra ef það er oftar.
6. Þrífa og bóna hjólið áður en hjólið fer í geymslu,,, ( ryðvörn)
7.Smyrja í alla barka eins og bensínbarka ,innsogsbarka og hraðamælisbarka ef við á, þá er búið að koma í veg fyrir að þeir festist yfir vetrarstöðurnar.
8. Setjið réttan loftþrýsing í dekkin ,,, kannski aðeins meira... því það sígur úr dekkjunum yfir veturinn.
og eftir geymslu á það að vera eitt að fyrstu verkum , að laga loftþrýsinginn áður en farið er að hjóla.
9. Að lokum er gott að breiða yfirbreiðslu yfir hjólð svo það rykfalli ekki eða fái á sig eitthvað óviðkomandi úr geymslunni.
10. Þegar þessu er öllu lokið, Er ekki best að sinna aðeins gallanum... þrífa hjálminn að innan sem utan,, hann er örugglega svolítið skítugur að innan. Bera á gallann, Leðurfeiti á leður , regnvörn á goritexgallan, þrífa skónna og og bera á þá og spreyja táfýluspreyji í þá :)
Sumir hjóla allt árið, Sem er alveg gerlegt á Íslandi ef veturnir eru mildir eins og stundum gerist.
Til eru dekk undir mótorhjól sem eru hönnuð til vetraraksturs og heita þau Winter grip Plus og eru gerð undir flestar gerðir mótorhjóla.
Þýska tímaritið Motorad prufukeyrði svona dekk en Þýskaland beitir einmitt sektum á mótorhjólamenn á veturna, þ.e 60 evra sekt á þá sem aka ekki um á Mud and Snow rated dekkjum.
Settu þeir Anlas "Winter grip Plus" dekk undir Triumph Thruxton og prufukeyrðu dekkin við ískaldar aðstæður.
 |
| Dekkin eru með frekar grófu munstri og losa því vatn og krapa vel úr dekkjunum og gúmíð er sérstaklega hugsað fyrir kulda og bleytu aðstæður. |
Að aka í 2 stiga frosti er ekki beint uppáhalds aðstæður mótorhjólamanna til að keyra, en þannig voru einmitt aðstæðurnar þegar tímaritið prófaði dekkin.
Dekkin stóðust væntingar þeirra og gætu alveg verið þokkalega góður valkostur fyrir þá sem vilja þráast við lengur hér á klakanum og hjóla allt árið.
Dekkin eru einnig fáanaleg undir Vespur eða scooters og heita þau dekk Winter Grip 2
Niðurstaðan varð allavega sú að þetta er mun betra en sumardekkin og minnkar stress aksturinn til muna því dekkin bæta öryggi til vetraraksturs.
 |
| Chris Ganley |
Vélhjólasýning á Akureyri!
Tían Vélhjólaklúbbur Norðuramts Stendur fyrir sýningu í Toyotahúsinu við Baldursnes þann 16.júlí næstkomandi.
Sýningin er haldin til minningar um Heiðar Jóhannsson og er til styrktar Vélhjólasafni á Akureyri sem var hugmynd og draumur Heiðars
Á sýningunni verða vel á annað hundrað hjól af öllum mögulegum gerðum og eiga öll það sameiginlegt að vera með tvö hjól, nema þau sem eru með þrjú hjól.
Sýningin verður opin frá 10-19 og aðgangseyrir er litlar 1000kr fyrir þá sem hafa náð 15 ára aldri en frít fyrir þá sem ekki hafa náð þeim áfanga. Einnig eru frjals framlög alltaf vel þegin.
Á sýningunni munu hugsanlega koma fram landsfrægir skemmtikraftar en allavega koma fram einhverjir skemmtikraftar. Ýmsar aðrar uppákomur verða í boði, en ekki er vitað á þessari stundu hverjar þ´r verða og verjast forsvarsmenn allra frétta.
Dorrit komin á hjól
Eftir skíðaófarir miklar hefur Dorrit vinkona okkar komist að þeirri niðurstöðu að að öruggara sé bara að vera á hjóli. Við ókum henni til hamingjumeð hjólið
Tían 16.7.2007
Það er í raun ótrúlegt að ég sé sitjandi hérna og hafi labbað hingað fram til að opna fyrir þér,“ segir Einar Björgvin Olgeirsson, 36 ára fjölskyldufaðir sem búsettur er í Seljahverfi.
Einar Björgvin slasaðist alvarlega í mótorhjólaslysi að morgni 30. júlí þegar bifreið var ekið í veg fyrir hann á gatnamótum Stórhöfða og Breiðhöfða. Einar starfar hjá Nesdekk og var hann á leið í vinnuna þennan morgun.
Lítið var fjallað um slysið í fjölmiðlum þennan dag. Vísir greindi frá því að ökumaður mótorhjóls hefði verið fluttur á slysadeild eftir árekstur við sendiferðabíl en ekki lægju fyrir upplýsingar um meiðsl.
Umræddur ökumaður er Einar og var honum haldið sofandi í öndunarvél í tíu daga eftir slysið. Milli 15 og 20 bein brotnuðu eða brákuðust, þar á meðal höfuðkúpan, þrír hryggjarliðir, nokkur rifbein, viðbeinið og öxlin vinstra megin. „Þeir hafa í raun ekki nákvæma tölu á beinunum sem brotnuðu,“ segir hann.
Bati Einars hefur verið lyginni líkastur en hann er meðvitaður um að langt bataferli sé fram undan. Einar er kvæntur Kristbjörgu Viglín Víkingsdóttur og eiga þau saman dótturina Viglín Eir sem verður sex ára í október. Þá er Kristbjörg ólétt af þeirra öðru barni, stúlku sem er væntanleg í heiminn þann 1. desember næstkomandi. Einar og Kristbjörg tóku á móti blaðamanni á heimili sínu í Seljahverfi í vikunni.
„Ég man ekkert eftir þessum degi. Ég vaknaði bara tíu dögum seinna,“ segir Einar sem var haldið sofandi til að ná niður bólgum í kringum mænuna. Þó Einar sé ekki lamaður eftir slysið varð hann fyrir mænuskaða. Þá klemmdust taugar sem gerir það að verkum að hann getur ekki notað vinstri höndina. „Þetta er bara drasl sem hangir hérna,“ segir Einar brosandi og bendir á fingur vinstri handar. „Ég hef hreyfigetu í öxl en ekkert fyrir neðan.“
Óvíst er hvort þessi skaði gangi til baka en mögulega mun Einar gangast undir aðgerð á nýju ári. „Hún verður ekki framkvæmd fyrr en líkaminn er búinn að fá möguleika á að jafna sig,“ skýtur Kristbjörg inn í. „Mér er sagt að ég verði aldrei 100% í lagi, en endurhæfingin verður að fá að eiga sér stað áður en hægt er að leggja mat á það,“ segir hann.
Einar fer á hverjum degi á Grensásdeild, endurhæfingardeild Landspítalans, þar sem hann gerir æfingar, fer til iðjuþjálfa og hittir sálfræðing svo eitthvað sé nefnt. Fyrir slysið var dæmigerður vinnudagur Einars á skrifstofu Nesdekkja þar sem hann vann við heildsölu á hjólbörðum. Í dag fer vinnudagurinn í raun fram á Grensásdeild þar sem aðrar og nýjar áskoranir mæta honum.
Einar segir að sem betur fer sé hann sterkur andlega og þá njóti hann góðs af því núna að vera yfir meðallagi þrjóskur. „Maður er ekkert mikið að hugsa um framtíðina eða þannig. Og í rauninni ekki heldur að lifa í núinu því það er vont,“ segir Einar sem segir að taugaverkirnir í handleggnum séu á köflum slæmir. Hann kveðst þó vera bjartsýnn á framhaldið – annað sé ekki í boði. „Ég meina, ég er staðinn upp og farinn að ganga rúmum mánuði eftir þetta slys. Þetta er magnaður tími í endurhæfingu miðað við hvernig þetta var.“
Til marks um það segist Kristbjörg hafa vonast til þess að hann yrði kominn af spítala áður en seinni dóttir þeirra fæddist í desember. „Það var draumurinn,“ segir hún.Einar og Kristbjörg segjast hafa fengið litlar upplýsingar um sjálft slysið, hvernig það nákvæmlega bar að eða hver hinn ökumaðurinn var. „Ég hef ekki einu sinni fengið að sjá hjólið eftir þetta,“ segir Einar og Kristbjörg bætir við að lögregla hafi sagt þeim að vera ekki hissa þó rannsóknin tæki upp undir ár. „Þetta er svakalega fljótt og skilvirkt kerfi eins og Íslendingar þekkja,“ segir Einar og glottir. Miðað við aðstæður á vettvangi virðist ökumaður bílsins ekki hafa virt biðskyldu eða hreinlega ekki séð Einar.
Einar verður frá vinnu næstu mánuðina hið minnsta og þá er Kristbjörg sjálf komin í leyfi til að vera eiginmanni sínum innan handar. „Svo fer ég í fæðingarorlof 1. desember og verð í eitt ár. Ég verð heppin ef ég fæ 100 þúsund krónur á mánuði útborgaðar. Þetta er pakki,“ segir Kristbjörg sem starfar í félagsstarfinu í Seljahlíð. Þar sem Einar var á leið til vinnu þegar slysið varð á hann rétt á launum. „En það tapast yfirvinna þannig að þetta er þokkalegt tekjutap,“ segir hann.
Einar og Kristbjörg eiga góða aðstandendur sem hafa hvatt þá sem geta að leggja hjónunum lið. Stofnaður var styrkarreikningur fyrir fjölskylduna og er hægt að sjá upplýsingar um hann neðst í þessu viðtali. „Ég vissi ekki að ég ætti svona marga vini,“ segir Einar og Kristbjörg tekur undir það. „Maður hefur fengið stuðning frá fjölskyldu, vinum, kunningjum og jafnvel ókunnugum. Fólki sem maður átti kannski í viðskiptum við fyrir löngu síðan,“ segir hann.
Einar segir að slysið muni eflaust breyta viðhorfi hans til lífsins. „Að sjálfsögðu. Ég er svona hálfgerður vinnualki – allavega verkaalki. Núna er ég orðinn einhentur og það er ekki raunhæft að hugsa um framtíðina eins og hún var. Maður gerir bara það besta úr henni sem maður getur. Það er spurning hvaða möguleikar verða í framtíðinni. Kannski þarf maður að búa til aðra möguleika.“
Kristbjörg rifjar upp að morguninn sem Einar lenti í slysinu hafi hún verið að skutla Viglín á hestanámskeið. „Ég þurfti bara að setja upp gervibros, kyssa hana bless og bruna beint niður á Slysó,“ segir hún en þegar þangað var komið var búið að svæfa Einar. Tíminn þegar hann var í öndunarvél var erfiður, bæði fyrir Kristbjörgu og Viglín. „Maður segir ekki við fimm ára barn að pabbi þess sé í öndunarvél, það er bara ávísun á martraðir. Ég gat ekki heldur tekið myndir þar sem hann var með slöngur út um allt,“ segir Kristbjörg en Viglín litla var heima með pabbi hennar var á gjörgæslu.
„Þetta er ekki fallegur staður fyrir lítil augu,“ segir Einar og á þar við gjörgæsludeildina. Hann bætir við að dóttir hans passi vel upp á pabba sinn. „Hún er mjög sterk með okkur. Hún sefur bókstaflega á hliðinni á mér núna á næturnar, hún passar vel upp á pabba sinn og sér til þess að hann fari ekki neitt.“ Einar segir að hann þurfi að halda áfram að sinna föðurhlutverkinu þó það sé vissulega aðeins erfiðara núna. „Það er erfitt þegar maður er emjandi af verkjum að innan en þarf að vera með brosið til að henni líði ekki illa.“
Einar segist vera þakklátur fyrir það hafa verið í góðum hlífðarfatnaði þennan morgun. Hann segir allt of algengt að vélhjólamenn séu illa búnir á hjólum – og ekki síst börnin sem þeysast um göturnar á rafknúnum vespum og hlaupahjólum.
„Maður er að horfa á unga krakka á þessum tækjum. Þau þurfa ekki annað en að fara yfir gangbraut þar sem útsýni er takmarkað til að bíll aki á þau. Þá getur voðinn verið vís, þau dottið illa með hálsinn eða höfuðið á gangstéttarkantinn og hreinlega lamast,“ segir Einar og bætir við allt of mörg dæmi séu um ökumenn sem eru ekki með hjálm eða í fullnægjandi öryggisbúnaði.
„Það kostar að vera á svona tækjum og ef fólk getur ekki bjargað sér með búnað til að vera á svona tækjum þá á það frekar að sleppa því,“ segir Einar sem vill sérstaklega hvetja þá sem eru fullorðnir og eru á kraftmiklum hjólum. „Ég hef sé menn sem eru hanskalausir, á gallabuxum eða joggingbuxum og á Converse-skóm,“ segir Kristbjörg.
Einar segir að samtök eins og Sniglarnir viti vel hvað þau eru að segja og það sé um að gera að hlusta. „Þetta er fólk sem veit hvað það er að segja. Sumir hafa lent í slysum,“ segir Einar og bætir við að það séu bara tvær týpur af vélhjólamönnum til; þeir sem eru búnir að detta og þeir sem eiga eftir að detta. Einar lenti í öðru slysi fyrir nokkrum árum en þó ekki eins alvarlegu og þessu. Í því slysi ökklabrotnaði hann.
„Læknirinn sagði að eina ástæðan fyrir því að það þurfti ekki að negla hann allan saman var að hann var í almennilegum skóm,“ segir Kristbjörg. Slysið varð með þeim hætti að bifreið fyrir framan Einar hemlaði snögglega. Þetta var um vor þegar ekki var búið að sópa götur.
„Ég rann með 200 kíló ofan á fætinum og það var eins og einhver hefði tekið slípirokk á hjálminn. Ef ég hefði verið með opinn hjálm þá væri ég ekki með andlit í dag. Þessi hlífðarfatnaður og búnaður er alveg gríðarlega mikilvægur,“ segir hann.
Allt í lagi að eiga erfiða daga
Einar er meðvitaður um að næstu mánuðir verði strembnir en það kemur ekki til greina að gefast upp. „Það er allt í lagi að eiga erfiða daga, svo rífur maður sig bara upp úr því. Við gerum bara eins gott úr þessu og við getum og lærum að horfa á lífið frá því sjónarhorni sem maður er hverju sinni. Maður heldur bara áfram.“
Þeir sem vilja leggja fjölskyldunni lið geta gert það með eftirfarandi upplýsingum:
Reikningsnúmer: 0325-13-000334
Kennitala: 140490-3269
Fréttablaðið
Þann 12. júlí 2012 var grein í
Lesendabás Bændablaðsins eftir
undirritaðan sem bar fyrirsögnina
„Hestar í vegköntum“. Þessi grein
var forsmekkur af forvarnapistlum
þeim sem undirritaður hefur haft
umsjón með hér í blaðinu síðan
2013. Í áðurnefndri grein er vitnað til
Ólafs Dýrmundssonar (fyrrverandi
landnýtingarráðunautar) um að
engar skepnur eigi að vera lausar
á því auða svæði sem girðir af
vegi, en að sama skapi telji hann
að Vegagerðin eigi að sjá um að slá
gras á þessu afgirta svæði. Ástæða
vegkantabeitar er hjá sumum til að
losna við hátt gras í vegkanti.
Þegar við félagarnir 11 komum
út af fáförnum sveitaveginum inn
á malbikaðan aðalveginn beið
okkar þar lögreglan. Við höfðum
verið kærðir, allir skrifaðir niður,
nafn, kennitala, ökuskírteinisnúmer. Ég gat ekki annað en
brosað, af hverju er lögreglan að
láta hafa sig af fíflum, eyða tímanum í svona fíflaskap, eða vita
þeir ekki hverjar reglurnar eru?
hugsaði ég. Daginn eftir var hringt og okkur tjáð að kæran væri
látin niður falla. Það sem mér
sárnar mest er að hvorki sá sem
yfir hestunum réð né lögreglan
væru með reglurnar á hreinu því
að ef einhver okkar hefði slasast hefði umráðamaður hestanna
verið skaðabótaskyldur í eigin
persónu eða í gegnum tryggingarfélag sitt.
Nú líður að fjársmölun og fannst
mér þá tilvalið að prófa tæki
og tól sem nýtast við smölun.
Ökutækjaprófunarsíðan (Vélabásinn) og síðan um forvarnir
(Öryggi-Heilsa-Umhverfi) sem
hafa verið hér í blaðinu hlið við
hlið eru sameinaðir að þessu
sinni í umfjöllun sem tengja má
fjársmölun.
Fyrir nokkru síðan fór ég í
Ellingsen og fékk þar tvö tæki til
að prófa og tók „dótadag“ með syni
mínum. Úrvalið af fjórhjólum sem
Ellingsen selur er mikið, en fyrir
valinu varð CanAm Outlander
XT-P 1000, árgerð 2020 sem kostar
frá 3.290.000 kr. XT-P hjólið er
flaggskipið í Outlander fjölskyldunni, öflugt 2ja manna áttatíu
og tveggja hestafla fjórhjól sem var
með miklum aukabúnaði sem sett
hafði verið á hjólið fyrir viðskiptavin sem var búinn að kaupa hjólið
og gaf mér leyfi til að prófa það í
samráði við Ellingsen.
Hjólið er með „traktorsskráningu“
og má því keyra á vegum, það nær
léttilega þriggja stafa tölu í hraða
og virðist ekkert vera svagt eða
laust á vegi á miklum hraða. Á
torfærum og grýttum vegslóðum
er gott að keyra það, fjöðrun góð
og 4x4-ViscoLok læsingin kemur
vel út, sérstaklega þar sem mikið
laust grjót er í slóðanum. Lyklarnir
eru tveir af hjólinu, grár og svartur:
Munurinn er í raun vinnulykill eða
keyrslulykill, sá grái er hægari lykillinn, en meira tog og torfærur, en
sá svarti meiri hraði.
Það er deginum ljósara að smölun
og réttir verða með breyttu sniði í
ár út af COVID, en eins og með alla
aðra erfiðleika mun finnast lausn.
Væntanlega koma reglur um fjölda
í réttum og göngum nú næstu daga
sem þarf að aðlaga vinnu eftir. Þó
að einhverjar takmarkanir verði á
gangnamönnum, réttargestum og
hjálparfólki, er það vandamál sem
mun leysast eins og allt annað. Von
mín er aðallega sú að við komumst
í gegn um þetta eins og annað, glöð
og án slysa.
Jú auðvitað í Ameríku 
Eigandinn segist hafa keypt hjólið svona frá dánarbúi þar sem þá verandi eigandi hafi fengið hjólið svona á Kawasaki sýningu einhverntímann.
Hjólið hefur svo verið málað og engu hlíft í þeirri aðgerð svo er ekki einu sinni víst að það sé hnífur í sláttuvélinn ,,, svo ef þú ert á craigslist, þá gætir þú fundið svona dásemd.
 |
| Hjólin reyndust vel á holóttum og mikið grýttum Kaldadalnum. |
 |
| Hádegisstopp við Deildartunguhver |
 |
| Kallinn tók þessa mynd, ég í stöðumælavarðarvestinu. |
 |
| Lengra var ekki þorandi að fara á þessu hjóli þó svo að mig hafi langað. |
 |
| Síðasta stopp fyrir Kaldadal. |
 |
| Á leið upp að Langjökli af Kaldadalsvegi. |
 |
| Ólafur Arnar, Tome Cruise eða Gaston Raier, allir svipað stórir. |
