Hjóladagur 2001

Karen Gísladóttir á Kawasaki ZX-7 kvartmíluhjóli
 sínu mun veröa í fríðum hópi ,
.- hjólafólks sem fer um göturnar í dag, á hjóladegi Snigla.

Hinn árlegi hjóladagur Snigla fer fram í dag.

 Mótorhjólafólk ætlar að hittast við Kaffivagninn klukkan 13.00 og mun hópkeyrsla leggja af stað um bæinn um það bil hálftíma seinna. Aksturinn endar svo niðri í bæ við Miðbakkann þar sem dagskrá fer fram og verður þar meðal annars haldið undanmót í Snigilakstri mótorhjóla. Snigilakstur er keppni í að aka sem hægast stutta vegalengd án þess að setja niður fót og er keppt í þessu á Landsmóti Snigla sem fer fram í Húnaveri næstu helgi. Brautin er 16 metrar að lengd og íslandsmetið á Steini Tótu í Vélhjól & Sleðar, 1 mínútu og 9 sekúndur rúmar

Sýnilegur áróður

 Bifhjólasamtökin ætla að nota tækifærið í dag og hleypa af stokkunum nýju umferðarátaki til fækkunar bifhjólaslysa. Fáir umferðarhópar eru jafn duglegir við að vinna að sinum málum eins og þeir og kemur það lika af illri nauðsyn, þar sem tryggingar á bifhjól geta oft verið stjarnfræðilega háar. Karen Gísladóttir í tryggingarnefnd Snigla segir að átakið verði sýnilegra núna en oft áður. „í því skyni erum við að láta prenta fyrir okkur miða sem eru í kreditkortastærð og innihalda þessir miðar annars vegar tíu atriði fyrir ökumann bifhjóls til þess að hafa í huga þegar hann fer út í umferðina, og hins vegar tíu atriði fyrir ökumann bíls. Til dæmis segjum við við bifhjólamanninn „Vertu ekki i blinda svæði bílsins" og við ökumann bílsins „Sérðu mótorhjól, líttu tvisvar." Einnig er ætlunin að vera með veggspjöld til setja upp á bensínstöðvar og samkomustaði bifhjólafólks með viðlíka áróðri."

Mótorhjólaslysum fækkar 

Samkvæmt bráðabirgðatölum Umferðarráðs frá síðasta ári fækkar slysum á mótorhjólum milli áranna 1999 og 2000 um 47%. Alls voru skráð hjá Umferðarráði árið 2000 30 slys þar sem slys urðu á fólki á vélknúnum ökutækjum á tveimur hjólum. Árið 1999 voru þau 44. Færri slys ættu að hafa áhrif á tryggingar bifhjóla sem rokið hafa upp úr öllu valdi á síðustu árum. Eins og áður sagði er samkoman eftir hópkeyrsluna niðri á Miðbakka um þrjúleytið og vill Karen hvetja alla þá sem hafa áhuga á mótorhjólum til að mæta, þó ekki væri nema til að skoða fjölda bifhjóla saman kominn. -NG

DV 30.6.2001

https://timarit.is

HONDA CB600F HORNET og YAMAHA FZS 1000 FAZER

Ólík sporthjól með mismunandi áherslum

Í erlendum mótorhjólablöðum eru nýjustu módel af svipaðri stærð oft prófuð saman og kallast það þá „Shoot-out." Hér prófum við tvö mótorhjól á svipuðum tíma og birtum í einni grein en-þó ekki með svoleiðis samanburð í huga enda hjólin ólík. Bæði tilheyra þau þó hópi sporthjóla en eru mismunandi að stærð og henta til mismunandi aksturs.
Honda CB600F Hornet er létt sex hundruð rúmsentímetra götuhjól sem gaman er að keyra, enda vinsælt í Evrópu, og þar keppa menn gjarnan á þeim í sérstökum brautarkappakstri. Hjólið byggist líka að miklu leyti á öðrum hjólum úr framleiðslulínu Honda, til að mynda er vélin sú sama og i CBR 600 F og dekk og felgur eins og á CBR 900 RR. Vélin er aðeins öðruvísi stillt en í CBR,

Bremsur og fjöðrun í Fazer eru af sömu
gerð og í Rl og skila sínu.

með áherslu á gott viðbragð í lægri snúningi. Afgasið skilar sér svo i gegnum stóran, ryðfrían kút sem setur mikinn svip á hjólið. Hljóðið er líka skemmtilega „röff" án þess að vera of hávært.

Sportlegt í akstri

 Hjólið er létt, aðeins 176 kíló og því mjög viðráðanlegt í akstri. Aflið er líka gott og það er með besta hlutfall afls og þyngdar í sínum flokki, flokki nakinna sporthjóla af minni gerðinni. Hnakkurinn er frekar harður og mjór sem hentar vel í keppnisakstri en kannski ekki til lengdar. Stýrið er létt og nákvæmt og hjólhafið lítið svo það er snöggt í beygjurnar. Frambremsan er mjög öflug og eftir að hafa keyrt hjólið í smátíma notar maður ekkert nema hana, enda er afturbremsan lítil og gerir lítið til að stoppa hjólið. Þar sem hjólið er nakið tekur það nokkurn vind á sig og ökumann og því hætt við að það þreyti hann á langkeyrslu. Hann getur þó hvílt sig reglulega við bensínáfyllingar þar sem tankurinn er í minna lagi, tekur aðeins 16 lítra. Það má því segja að Hornet sé hörkuskemmtilegt aksturshjól, ekki síst á braut, en henti síður til aksturs á landsbyggðinni.

Vatnskassinn tekur sitt pláss enda vel falinn
 á CBR 600 hjólinu sem vélin er ættuð úr.

Yamaha FZS 1000 Fazer 

Kostir:  Áseta, tog í öllum gírum, fjöðrun, klukka
Galfar: Vindhlíf of lítil og hóvaðasöm, rásar aðeins ó möl.

Yamaha FZS 1000 Fazer er hjól handa þeim sem vilja kraft án áherslu á hraða. Í því er sami mótor, bremsukerfi og grind og í hinu vinsæla R1 og er það næstum jafnöflugt, aðeins örlítið öðruvísi tjúnað með tilfæringum á loftinntaki og pústi. Einnig er stærri sveifarás og öðruvísi kveikja og því ekki sami sprengikraftur og í Rl en hrikalegt tog, nánast hvar sem er á snúningssviðinu. Auðvelt er að keyra stóra Fazerinn þrátt fyrir aflið. Það er aðallega þyngdin sem gerir það hófsamara en Rl, það er 19 kg þyngra en Fazer 600, 33 kg þyngra en Rl en samt léttasta hjólið í sínum flokki.

Vélin í Fazer-hjólinu er sú sama og notuð er í Rl
, með litlum breytingum, og skilar miklu og góðu togi.

Hentar vel tll lengri ferða í akstri tekur maður fyrst eftir miklu togi frá vélinni og skiptir þá litlu í hvaða gír og hvaða snúningi sem gerir það að verkum að það höktir nánast aldrei. Það hefur alltaf afl, jafnvel þótt ört sé skipt upp um gíra. Sætið er frekar mjúkt og vel formað og hentar því betur til langkeyrslu. örlítill titringur er í handföngum og fótpinnum á vissum snúningi en það er dæmigert fyrir fjögurra strokka Yamaha götuhjól og menn löngu hættir að láta það skipta sig einhverju máli. Tankurinn er 21 lítra sem dugar nokkuð vel til langferða, fótpinnar og stýri frekar ofarlega fyrir upprétta setu og situr ökumaður frekar hátt á hjólinu. Eini gallinn við hjólið á langkeyrslu er lítil vindkúpan sem gerir lítið til að sinna hlutverki sinu og þarf ökumaður að þola vind á höfuð og axlir. Einnig gnauðar frá henni á vissum hraða og glamur er einnig merkjanlegt, sem bæta mætti úr með því að setja gúmmífóðringar á festingar. Með þeim breytingum er hjólið frábært til langferða, jafnvel á meginlandinu og hefur þann kost að vera hófsamara en mörg sporthjólin í akstri, án þess þó að vera það, því ef menn vilja nota kraftinn er hann til staðar. -NG

Í mælaborðinu er stafrænn hraðamælir og klukka
 sem er mjög þægilegt að hafa á langferðum.

Ryðfrír hljóðkúturínn liggur hátt í grindinni
og setur sinn svip.

Mælaborðið á Hornet er einfalt en með öllum
nauðsynlegum mælum eins og snúningshraðamæli.

NGDv

30.6.2001

Viggo Öruggur

Sigurvegari í 2. umferð í enduró

Fyrsta konan sem keppir í enduro á íslandi,
Anette Brindwell, en hún kom hingað frá Svíþjóð.
Keppnin í B-flokki var einnig spennandi
þótt þar væru helmingi færri keppendur

Önnur umferð íslandsmeistaramótsins í enduro, maraþonakstri á torfærumótorhjólum, fór fram við Kolviðarhól á laugardaginn. Alls var 81 keppandi skráður til leiks og hófu 80 keppni, 27 í B-flokki og 53 í A-flokki. Meðal keppenda í A-flokki var ein kona frá Svíþjóð, Anette Brindwell, sem keppir í sænska meistaramótinu. Þetta var í fyrsta sinn sem kona tekur þátt í þessari erfiðu keppnisgrein og gekk henni ágætlega, keyrði af öryggi og lenti í 36. sæti á KTM 200 lánshjóli. 

Einn 12 ára keppandi 

Byrjað var á keppni í B-flokki en hann er fyrir þá sem eru styttra komnir í sportinu og vilja vinna sig upp í A-flokk. Keyrt er i eina klukkustund sem er helmingi styttri tími en í A-flokki. Meðal keppenda þar var yngsti keppandinn, aðeins 12 ára gamall, Arnór Hauksson, á Yamaha 80, en hann varð í 17. sæti. Hann er sonur Hauks Þorsteinssonar sem keppti í A-flokki og varð þar í þriðja sæti. Greinilega upprennandi keppnismaður á ferð og á næstu tveimur árum munu fleiri strákar bætast í yngsta hópinn. Sá sem vann B-flokk nokkuð örugglega var Gunnlaugur R. Björnsson á Yamaha WR 426, með 4 ekna hringi á tímanum 46,49. Annar var Elmar Eggertsson á Kawasaki KX 250 og þriðji Björgvin Guðleifsson á KTM 200. Nítján fyrstu í B-flokki óku fjóra hringi í brautinni sem var um sex kílómetra löng.

Hringaði alla nema Einar

Það voru Einar Sigurðsson, Viggó Viggóson, Haukur Þorsteinsson og Ragnar Ingi Stefánsson sem voru fremstir í rásröð og var það Haukur sem tókst að verða fyrstur í gegnum fyrsta hlið. Fram undan var skurður sem lá í hlykkjum og var fullmikil þrenging fyrir keppendur og þurftu öftustu menn að bíða í allt að 3-4 mín eftir að komast í gegnum hann. Eftir fyrsta hring var Viggó Viggósson á KTM 380 kominn með forystuna og jók hana jafnt og þétt alla keppnina allt til loka og sigraði með 11 ekna hringi á tímanum 119, 54 mín., en fékk 5 mínútur í refsingu fyrir að sleppa hliði. Var Viggó þá búinn að hringa alla keppendur nema Einar Sigurðsson sem varð annar. Þriðji varð svo Haukur Þorsteinsson á Yamaha YZ 426 en hraðasta hring átti Viggó Viggóson sem var 10 min. og 21 sek., sett í fyrsta hring, og var meðalhraði Viggós því um 36 km í hraðasta hring. Sýndi Viggó jafna og hraða keyrslu allan tímann meðan talsvert var farið að draga af öðrum og sigraði því örugglega þrátt fyrir refsinguna. 

Bæði keppendur og áhorfendur voru mjög ánægðir með keppnina og brautina, sem bauð upp á breiðan akstur. Vélhjólaíþróttaklúbburinn sáði grasfræi og bar á brautina fyrir keppni þannig að það sem mótorhjólin plægðu upp grær fljótt á eftir. Næsta keppni í enduro fer svo fram á töðugjöldum á Hellu, um leið og hin landsfræga torfærukeppni þeirra. 

-NG 
Dv 18.6.2001 

Fyrsta endurokeppni sumarsins í Þorlákshöfn

Einar sigrar eftir erfiða keppni 

Fyrsta maraþonakstur sumarsins á torfærumótorhjólum, eða enduro eins og það kallast i daglegu tali,
var haldinn á söndunum við Þorlákshöfn síðastliðinn laugardag. Þetta er í þriðja sinn sem keppnin
er haldin þarna og stækkar hún með hverju árinu. Að þessu sinni voru 98 keppendur skráðir til leiks í
báðum styrkleikaflokkum sem er nýtt met í þátttöku í akstursíþróttakeppni á íslandi. Rigning og suddi
voru alla keppnina sem gerði sandinn þyngri og brautina erfiðari en oft áður.

Fór þrjár veltur

í A-flokki voru það 63 keppendur sem hófu keppni og er óhætt að segja að sandurinn við höfn Þorláks hafi nötrað og skolfið þegar þeir fóru af stað. í þessari keppni er ræst þannig að keppendur taka sér stöðu 10 metra frá hjóli sínu og þegar flaggað er hlaupa þeir allir til, stökkva á hjólið, setja í gang og þeysa af stað. Það má segja að keppni í þessum flokki hafi verið spennandi allan tímann og réðust úrslit ekki síst af fyrirhyggju og góðum undirbúningi auk snilldaraksturs efstu manna. Einar Sigurðsson og Ragnar Ingi Stefánsson skiptust á að hafa forystu mestalla keppnina eftir að Viggó Örn Viggósson hafði dottið. Byltan hans Viggós  var allsvakaleg, að sögn sjónarvotta. Hann datt á um 80 km hraða og fór hjólið þrjár veltur en hann sjálfur endaði hátt í 30 metra frá hjólinu. Sem betur fer fyrir hann og hjólið var þetta í mjúkum sandi og gat hann því haldið áfram keppni.

Skiptust á forystu

Einar og Ragnar keyra mjög mismunandi hjól, Einar notar stórt og óflugt KTM-fjórgengishjól sem  hann gat keyrt mjög hratt á köflum. Ragnar er á helmingi minna Kawasaki tvígengishjóli sem er viðráðanlegra í torfærum sandinum en ekki eins hraðskreitt. Þannig skiptust þeir á forystunni mestalla keppnina, Einar þurfti bara að stoppa einu sinni í pyttinum til að taka bensín og réð það miklu um úrslitin.
Undir lokin missti Ragnar svo Viggó fram úr sér þegar hann hafði þurft að taka niður gleraugun og keyra með augun full af sandi. Þegar upp var staðið munaði ekki nema 50 sekúndum á

þessum þremur efstu sem voru í algjörum sérflokki, sex mínútum á undan næsta manni. Alls kláruðu 56 keppendur í A-flokki þessa erfiðu keppni og töluðu menn um að brautin hefði verið erfið en jafnframt mjög skemmtileg. Efstu menn kláruðu alls ellefu hringi sem er mikil keyrsla, brautin var rúmir átta kílómetrar svo að þeir hafa þurft að keyra tæpa hundrað kílómetra í mjög erfiðu og þungu færi. Einar, sem er íslandsmeistari frá því í fyrra, er því efstur til Íslandsmeistara eftir keppnina, Viggó annar og Ragnar þriðji.

 Tilþrifaverðlaun DV Sport fékk Viggó Örn svo fyrir stóru veltuna.
Næsta keppni fer fram í nágrenni Reykjavíkur 16. júní næstkomandi, nánar tiltekið á Hengilssvæðinu.

-NG 

DV

10.5.2001

https://timarit.is/

„Stefni á að halda titlinum"

Einar á fullri ferð

- segir Einar Sigurðsson, íslandsmeistari í enduro 

EinarSigurðsson er íslandsmeistari i enduro og hefur verið það sl. tvö ár. Við tókum hús á Einari til þess að heyra hvað hann er að bralla þessa dagana. Nú varðst þú íslandsmeistari í fyrra, Þurftir þú ekki að hafa töluvert fyrir titlinum?
„Nei, nei, þessir guttar áttu ekki séns.
 Að öllu gríni slepptu þá var smáheppni yfir þessu hjá mér í fyrra þegar Viggó, helsti keppinautur minn, datt út vegna bilunar, þó að ég hefði unnið hann hvort sem var."
Hvernig undirbýrð þú þig fyrir keppnistímabilið?
„Ég stunda iscross mikið á veturna og held mér þannig í formi. Svo þegar fer að vora þá reyni ég að hjóla 4-5 sinnum í viku. Ég er litið fyrir að pumpa í líkamsræktarstöðvum eins og sumir hamast við allan veturinn." Nú hefur þú farið til útlanda að keppa, hvernig gekk það? „Já, ég fór til Englands í fyrra, nánar tiltekið til Wales í þriggja daga enduro-keppni. í upphafi keppninnar gekk mér mjög vel og var í öðru sæti i mínum flokki. En svo sprengdi ég á öðrum degi og má segja að ég hafi ekki átt möguleika eftir það því keppnin er svo svakalega jöfn. Ég endaði svo einhvers staðar i kringum hundraðasta sætið, sem er nú  ekki viðsættanlegur árangur, því ég veit að ég get gert betur. Það er líka fullt af strákum hérna heima sem ættu að prufa þetta því þeir eiga fullt erindi þarna út og þetta er frábær reynsla."

Eins og í formúlunni 

Nú þegar nokkrir dagar eru í fyrstu íslandsmeistarkeppni, er þá ekki kominn fiðringur í menn? „Jú, jú, enda erum við búnir að æfa grimmt í allan vetur og KTMliðið, sem ég keppi í, er meira að segja búið að æfa allt skipulag fyrir næstu keppni þannig að ekkert klikki. Þvi það er mjög mikilvægt að allt gangi fumlaust fyrir sig þegar keppendur koma inn á pittsvæðið þar sem þeir fá bensín á hjólin og kannski smá vatnssopa og ný gleraugu. Þetta er ósköp svipað og í formúlunni þegar menn koma þar í viðgerðarhlé." Er það ekki rétt að þú eigir tvö hjól sem þú notar til skiptis? „Jú, það er rétt, ég á KTM 520cc og 400cc. Stærra hjólið ætla ég að nota í enduro- jeppnunum en 400 hjólið í motocrossið. Ég æfi mig þó mun meira á minna hjólinu." Er þetta ekki orðin algjör bilun að eiga tvö hjól. Hvað kostar svona pakki? „Nýtt hjól kostar hátt í 800 þúsund og galli og fylgihlutir hátt í 200 þúsund þannig að það eru miklir peningar 1 spilinu. En ef maður ætlar að vera með á fullum dampi þá er þetta kostnaðurinn þó að flestir láti sér nægja eitt hjól." Hvað heldur þú með komandi keppnisár. Verður þú Islandsmeistari þriðja árið i röð eða sérðu einhverja sem get veitt þér einhverja keppni? „Að sjálfsögðu stefni ég á aðhalda titlinum en félagar mínir í KTM-liðinu verða grimmir og má búast við að Viggó mæti dýrvitlaus eftir ófarirnar i fyrra. Svo má ekki gleyma Gumma og Helga Val. Svo gætu einhverjir af þessum gömlu hundum, eins og Reynir,
Raggi eða Gussi Froða, komið á óvart."

Vantar fræðslu og svæði

 Nú hefur gríðarleg aukning verið í sportinu, er þetta ekki frábær þróun sem hefur átt sér stað? „Jú, að sjálfsögðu er gaman að sjá hve margir eru farnir að stunda þessa íþrótt. En það eru líka ókostir við þetta eins og annað. Þeir sem eru að byrja í sportinu og eru kannski búnir að eyða aleigunni í hjól freistast kannski til þess að aka um á númerslausum hjólum þar sem tryggingarnar eru svo svimandi háar á mótorhjólum í dag. Svo eru alltaf svartir sauðir innan um sem eru að aka utan vega, aðallega vegna þess að þá skortir smáfræðslu um sportið. En á meðan ekkert viðukennt svæði er til þá verður þetta svona." Er eitthvað að lokum sem þú vilt segja við þá sem eru að byrja í sportinu? „Já, ég vil hvetja þá til þess að sýna hestamönnum og öðru útivistarfólki tillitssemi og aka ekki á þeim svæðiun þar sem hætta er á gróðurskemmdum. Svo er mjög gott að ganga í VÍK til þess að vera í sambandi við aðra hjólamenn.
Það er hægt á vefnum á heimasíðu klúbbsins, motocross.is." -MS

 DV 5.5.2001 

Hvað er enduro?

Enduro-keppnir hafa verið stundaðar hér á landi í fjölda ára og voru fyrstu keppnirnar haldnar í kringum árin 79-80. 

Þó hefur ekki verið keppt til íslandsmeistara í enduro nema sl. 3 ár og er þetta því fjórða árið sem íslandsmeistarakeppni fer fram. Í fyrstu keppninni, sem gilti til íslandsmeistara árið 1998 og haldin var við Litlu kaffistofuna, voru 30 keppendur. Síðan hefur keppendumfjölgað jafnt og þétt og voru keppendur flestir í Snæfells-enduro-keppninni, i fyrra alls 68. í ár er líklegt að fjöldi keppenda verði nálægt 100 þar sem þetta sport er i gríðarlegri uppsveiflu. Einn helsti hvatamaður að þessum keppnum hefur verið Hjörtur L. Jónsson sem kom sportinu aftur á koppinn nú seinni ár.

Eins og maraþonhlaup

 Orðið enduro er upphaflega komið  úr spænsku og þýðir úthald. Orðið visar til þess sem enduro-keppnin gengur út á enda er keppnisleið valin með því hugarfari að hún sé erfið og að meðalhraði keppenda sé lítill. Það má segja að enduro mætti líkja við maraþonhlaup, torfærukeppni, motocross og Formúlu 1, allt i sömu keppninni. Brautin sem er keyrð er oftast lögð á gömlum slóðum, línuvegum, söndum eða öðrum gróðurlausum stöðum þar sem ekki er hætta á landskemmdum. Einnig er sáð í brautir eftir keppnir þannig að að nokkru leyti er verið að græða upp landið í bókstaflegri merkingu. Keppnin krefst mikillar útsjónarsemi og þurfa menn að vera í góðu formi til þess að halda út alla keppnina.

Keyrt stanslaust í tvo tíma

Keppnisfyrirkomulag getur verið mjög breytilegt, keppnin getur verið með svipuðu fyrirkomulagi og rall með mörgum sérleiðum og eru keppendur þá ræstir inn á sérleiðir með vissu millibili. Einnig er keppt í hringjakeppnum, þá er keyrt í hringi í vissan tíma og þurfa keppendur að stoppa til að taka bensín í miðri keppni líkt og i Formúlunni. Þetta hringjafyrirkomulag hentar vel fyrir íslenskar aðstæður og hefur verið aðallega notað hér. Lengd keppna hefur verið misjöfn og hefur verið keyrt frá
einum og hálfum tíma allt upp í rúmlega fjórar klukkustundir. Stundum  hefur átt að klára ákveðinn fjölda hringja en einnig hefur verið fyrirfram ákveðinn tími keyrður. í Þorlákshöm í fyrra var t.d. keppt í tvisvar sinnum einn og hálfan tima með klukkutíma hléi á milli. Núna verður keyrt í tvo tíma stanslaust í A-flokki en í klukkutima í B-flokki en keppt er í þeim flokki í fyrsta sinn í ár. Að sjálfsögðu gengur keppnin út á það að aka brautina á sem skemmstum tíma og að ná að keyra sem flesta hringi á þessum tveimur tímum.

DV 5..5.2001

Lögðu 7.545 kíló­metra að baki á mótor­hjól­um 15.12.2001 MBL

Guðmund­ur Bjarna­son tækni­fræðing­ur, Guðmund­ur Björns­son lækn­ir og Ólaf­ur Gylfa­son flug­stjóri hafa lokið ferð sinni á mótor­hjól­um þvert yfir Banda­rík­in. Lögðu þeir upp frá Vancou­ver í suðvest­ur­hluta Banda­ríkj­anna og komu til Or­lando í Flórída um helg­ina. Lögðu þeir að baki 4.689 míl­ur eða 7.545 kíló­metra á leiðinni og hjóluðu um 12 ríki Banda­ríkj­anna á 19 dög­um.

Í dag­bók úr ferðinni á heimasíðu um leiðang­ur­inn segja þre­menn­ing­arn­ir að til­finn­ing­in í ferðalok sé engu lík. „Við gerðum það sem marga dreym­ir um, að fara þvert yfir Am­er­íku, heila heims­álfu á mótor­hjóli og höf­um farið yfir þrjú tíma­belti. Okk­ur tókst það sem við héld­um að við mynd­um aldrei ná og hvað þá að leggja út í. Það er þrek­virki and­lega og lík­am­lega að tak­ast á við heila heims­álfu, ekki það að við séum að miklast af því, það er ein­fald­lega staðreynd. Það er ekki hægt að lýsa því hvernig er að ferðast um á mótor­hjóli þvert yfir Banda­ríki Norður Am­er­íku, upp­lifa breyt­ing­ar á veðri, lands­lagi, gróðri, lykt, hita­stigi, raka­stigi, fólki, litar­hætti, trú­ar­brögðum, menn­ingu, arki­tekt­úr, efna­hag, viðmóti og svo mætti lengi telja. Þetta er ólýs­an­legt og menn verða bara að upp­lifa það sjálf­ir. Þetta er þolraun, sem tek­ur á lík­ama og sál. Við erum fegn­ir því að allt gekk vel og erum þakk­lát­ir þeim sem næst okk­ur standa fyr­ir að veita okk­ur tæki­færi og sýna skiln­ing á því að við urðum að tak­ast á við þenn­an æsku­draum. Við erum líka þakk­lát­ir okk­ur sjálf­um fyr­ir að leyfa okk­ur að láta hann ræt­ast. Það er heilsu­sam­legt að láta drauma sína ræt­ast. Við fyll­umst nú ein­hverri innri ró sem erfitt er að lýsa, lík­lega hafa land­könnuðir allra tíma sótt í sama brunn og við," seg­ir meðal ann­ars í ít­ar­legri dag­bók leiðang­urs­manna við ferðalok.

með mynd :
Guðmund­ur Bjarna­son, Ólaf­ur Gylfa­son og Guðmund­ur Björns­son á strönd Flórída við ferðalok en að baki eru 7.545 kíló­metr­ar yfir þver Banda­rík­in. mbl.is

Stærsta mótorhjól í heimi orðið að staðreynd

Mótorhjól í svokölluðum hippaflokki hafa alltaf verið að stækka og það stærsta í dag er Honda VTX 1800. 

Kaupendahópurinn að þessum gerðum hjóla hefur einnig vaxið mest og því ekki að furða þó
framleiðendur hafi lagt mikla áherslu á að kynna ný hjól. Meira að segja BMW kom með hippa fyrir nokkrum árum sem vakti verðskuldaða athygli. Vél í þessum stærðarflokki hefur ekki sést í hippa áður. Meira að segja útblástursventlarnir eru stærri en í P-51 Mustang-flugvél eða 45 mm. Það er með stærstu strokka sem sést hafa í mótorhjóli, heila 10 sentímetra í þvermál en það er sama stærð og í 400 Chevy. Til að minnka hættu á titringi i svona stórum mótor er sveifarásinn 20 kíló.
 Þetta hjól varð fyrst til sem tilraunaútgáfa árið 1995 og hét þá Zodia. Það notast við beina innspýtingu og stenst  mengunarlöggjöf fyrir árið 2008 í Kaliforníuútgáfunni en annars 2004 í Evrópuútgáfu. Púströrið er í sama stærðarflokki og annað í hjólinu og það ér með fimm gíra kassa. Notast varð við drifskaft til þess að ráða við snúningsvaegið í mótornum Til þess áð stoppa öll 319 kílóin setti Honda i það samtengt bremsukerfi sem hefur verið þróað lengi. Ef togað er í handbremsu tekur hún aðeins í að framan en fótbremsa virkar á báða öxla. Þegar stigið er á hana notast hún aðeins við einn stimpil af  þremur í frambremsunni. Þetta er haft svona vegna þess að þeir sem keyra hippa virðast frekar nota afturbremsu en frambremsu, að sögn Honda. Hraðamælirinn sýnir 240 km og eflaust er góö og gild ástæða fyrir því. Honda ætlar að bjóða upp á mikið safn aukahluta í VTX, fyrir þá sem vilja setja sitt persónulega mark á hjólið. Honda umboðið á Islandi er að skoða það að flytja svona hjól inn sem verður þá fáanlegt um mitt sumar.
-NG
DV 31.3.2001

Þrjú HarleyDavidson bifhjól tekin í notkun

LÖGREGLAN í Reykjavík fékk í gær afhent formlega þrjú HarleyDavidson bifhjól og fór athöfnin
fram í Bílamiðstöð lögreglunnar.

Um er að ræða bifhjól sem eru 1.450 kúbik með 68 hestafla vél, árgerð 2001.
Ákveðið var kaupa eitt stórt bifhjól sem hentar betur í langkeyrslu úti á vegum og vegur það 360 kíló.
Það er með beinni innspýtingu og kostaði það 2,7 milljónir króna. Minni hjólin, sem eru tvö, eru hins
vegar 260 kíló að þyngd og kostaði stykkið 2,4 milljónir króna. Eru þau hönnuð sem borgarhjól.
Harley-Davidson bifhjól hafa verið notuð af lögreglunni hér á landi frá 1940 og hafa þau verið óslitið í bifhjólaflota lögreglunnar frá þeim tíma. Eru þeir sem til þekkja sammála um að eiginleikar þeirra séu ótvíræðir. Þau hafi sannað gildi sitt, bæði hér heima og erlendis.
„Þetta eru Harley-Davidson „police special“ og eru sérhönnuð fyrir lögregluna en fyrsta lögregluhjólið frá Harley var framleitt árið 1903,“ segir Agnar Hannesson, forstöðumaður Bílamiðstöðvar lögreglunnar. Hann segir jafnframt að nýjustu hjólin séu með öflugra rafkerfi og betri öryggisbúnað. Þá sé hemlakerfið mun betra og enn fremur séu felgurnar þannig gerðar að hjólbarðarnir fara ekki af þó svo að það springi á þeim.

Vonar að deildin stækki

 Aðalsteinn Aðalsteinsson hefur verið í bifhjóladeild lögreglunnar síðastliðin þrjú ár. Honum líst mjög vel á nýju hjólin. „Þetta eru kjörgripir og það besta sem við getum fengið þannig að við erum mjög lukkulegir með þau. Við þyrftum bara að vera fleiri og vonandi mun þessi deild stækka og dafna á komandi árum.“ Karl Steinar Valsson aðstoðaryfirlögregluþjónn segir að verið sé að endurnýja bifhjólaflotann. „Elsta hjólið í flotanum verður Harley hjól frá 1992 sem búið er að uppfæra en svo fáum við afhent Yamaha bifhjól eftir nokkrar vikur. Að sama skapi er eitt Kawasaki hjól að detta út. Á næsta ári munum við svo vonandi fá afhent tvö hjól og þá mun flotinn samanstanda af átta bifhjólum.“

Öll tæki í notkun um verslunarmannahelgina 

Hann segir að hjólin muni koma sér vel og það umferðareftirlit sem hefur verið í gangi í sumar muni ná hátindi um verslunarmannahelgina. „Lögreglan í Reykjavík og lögreglustjórarnir á Suðvesturlandi
hafa verið með sameiginlegt umferðareftirlit í sumar. Við sendum til að mynda menn frá okkur upp á
Holtavörðuheiði eða vestur á Snæfellsnes á ákveðnum dögum. Þetta umferðareftirlit mun svo ná hátindi um verslunarmannahelgina þegar nánast hvert einasta tæki sem við eigum verður í notkun.“

morgunblaðið 25.07.2001

https://timarit.is

Æfing tveggja ískrosskeppenda endaði á bólakafí í Leirutjörninni

Á hálum og ótraustum ís
16. desember 2000 | Akureyri og nágrenni 

Það fór heldur illa fyrir þeim félögum Víði Má Hermannssyni og Guðmundi Guðlaugssyni, sem höfðu viðkomu á Akureyri í gær á leið sinni til þátttöku í ískrosskeppni á Mývatni í dag, laugardag. Þeir félagar ákváðu að taka „létta æfingu" á mótorhjólum sínum á ísnum á Leirutjörninni á Akureyri í gær, ásamt heimamanninum Ingólfi Jónssyni. Ísinn var hins vegar ekki traustari en svo að bæði Víðir og Guðmundur misstu hjól sín niður í gegnum ísinn. Hjól Víðis  fór alveg á bólakaf úti
á tjörninni og kastaðist hann fram fyrir sig af hjólinu við óhappið.
Víðir var á frekar lítilli ferð og slapp því með skrekkinn en hlíf á hjálmi hans
brotnaði er hann skall á ísnum. Hjól Guðmundar fór hins vegar niður í
gegnum ísinn við bakkann og sökk aðeins til hálfs og gekk greiðlega að ná því á land án skemmda. Erfiðara reyndist að ná hjóli Víðis upp úr tjörninni og að lokum þurfti vörubíl með stóran krana til þess að ná hjólinu upp. Víðir sá því fram á erfiða nótt við að hreinsa mótorinn á hjóllinu þar sem saltur sjór er í Leirutjörninni, en hann ætlaði að vera tilbúinn í slaginn á Mývatni í dag.

Morgunblaðið

Endúroguðinn á heima á íslandi

Mótorhjól notuð til sáningar:

Sú akstursíþrótt sem nýtur einna mestrar hylli á meðal keppenda er endúró sem er þolaksturskeppni á torfærumótorhjólum. Íþrótt þessi er ung að árum og var fyrsti heimsmeistarinn krýndur i endúró 1968. Í ár er þriðja árið sem keppt er til íslandsmeistara í endúró. Fyrsta árið sem keppt var í endúró voru keppendur 42 alls en nú, aðeins 2 árum seinna, eru keppendur i Íslandsmeistarakeppninni 95 og er þetta því fjölmennasta akstursíþróttagreinin á íslandi hvað varðar keppnistæki og keppendur.
DV tók tali þann sem staðið hefur i eldlínunni við uppbyggingju á þessu
vinsæla sporti undanfarin ár og leitaði svara við því hvers vegna endúró er svona vinsælt á meðal keppnismanna.
Fyrir svörum varð Hjörtur Jónsson sem hefur verið ýmist keppnisstjóri
eða aðstoðarkeppnisstjóri í hverri einustu endúrókeppni sem haldin hefur
verið síðan byrjað var að keppa til íslandsmeistara. Hjörtur var einmitt í
Englandi á dögunum, eins og DV Sport hefur greint frá, að kynna sér keppnishald ytra.

Kartrembusport?

Fyrsta spurningin var: „Hvers vegna er endúró svona vinsælt á meðal mótorhjólakeppnismanna?

„Það er ekkert eitt svar við þessu en segja má að þetta sé karlrembusport, enda hefur enginn kvenmaður tekið þátt i íslandsmeistarakeppni enn sem komið er. Fjárhagslega er ekki svo dýrt að keppa í endúró miðað við aðrar akstursíþróttir, svo framarlega að menn séu ekki að keppa um fyrstu 10 sætin til íslandsmeistara. Ennig er það að þegar keppt er í endúró er hægt að hafa keppnina mjög
misjafna og er engin endúrókeppni eins og sú síðasta. Stundum er þetta eins og rall og eru keppendur þá ræstir með vissu millibili og aka sérleiðir og ferjuleiðir eins og í bílaralli. Einnig er hægt að ræsa alla i einu og láta keppendur aka í hringi í eina til þrjár klukkustundir og telst sá sigurvegari sem flesta hringi fer á aksturstímanum. Þetta keppnisfyrirkomulag hentar mjög vel islenskum aðstæðum og  getur verið skemmtilegt á að horfa. Hringagakeppni af þessu tagi á uppruna sinn í Ameríku og kallast GNCC og hefur verið vinsæl síðan 1986. Á síðasta ári var farið að keppa í sambærilegri keppni í Englandi, sem kallast Fast Eddy, og er hún svo vinsæl að hætt er að skrá keppendur við höfðatöluna 500."

Stundum hefur þurft að bera menn af hjólunum"

„Það sem er hvað mest spennandi við keppni af þessu tagi er að áhorfendur geta fylgst vel með þar sem keppandi getur farið allt að 10 sinnum fram hjá honum í keppni. Þá getur verið gaman að fylgjast með þvi þegar keppendur koma inn á þar til gert svæði, sem kallast „pyttur", til að taka bensín eða til viðgerða meðan á keppni stendur. Keppendur í endúró eru ánægðastir þegar þeir ljúka keppni og klára. Að jafnaði fellur þriðji hver keppandi úr keppni vegna bilunar á hjóli eða menn hreinlega gefast upp því þetta er svo rosalega erfitt. Menn eru gjörsamlega búnir eftir keppnisdag í endúró. Þess eru dæmi að þegar keppandi kemur í mark hefur þurft að bera hann af hjólinu, losa hann við hjálminn og  allan annan keppnisklæðnað því keppandinn var svo gjörsamlega búinn að vera að hann gat enga björg sér veitt fyrsta klukkutimann eftir keppni."

En hvers vegna stundar Hjörtur þá ekki keppni sjálfur?

Um það segir hann að það sé sköpunargleðin sem reki hann áfram. Einhver verður að gera þetta því að ef engin keppni væri fyrir þessa stráka þá væru spólför út um allt. Með markvissu keppnishaldi og kröfu um öryggisbúnað fækkar einfaldlega slysum og utanvegaakstri á svæðum sem ekki má aka á.

14 bráðabirgðasvæði á 22 árum

Gott dæmi minnkun utanvegaaksturs er fyrir ofan Mosfellsbæ. Þar eru gryfjur og vegslóði sem liggur upp að Skálafelli. Á þessu svæði keyra Mosfellsbæjarstrákar og lítið er um akstur utan vega og slóða. í Reykjavík og Hafnarfirði eru engin svæði til að stunda þessa íþrótt og er það mat Hjartar að það sé á ábyrgð bæjaryfirvalda á þessum stöðum þegar kvartað er undan utanvegaakstri mótorhjóla því að hjólamönnum finnst það sjálfsagður réttur að fá að stunda íþrótt sína.

Hvað þarf stórt svæði fyrir endúróbraut og motocrossbraut? 
„Það er ekki mikið land sem þarf undir gott svæði, svona 1-3 ferkílómetra, en svæðið þarf að henta fyrir Motocross og endúró. Það má ekki vera i etohverri stórgrýtisurð eins og mörg þau svæði sem úthlutað hefur verið til bráðabirgða fyrir Vélhjólaíþróttaklúbbtan síðustu 22 ár. Þess má geta að í 22 ára sögu Vélhjólaíþróttaklúbbstas hefur klúbburtan fengið úthlutað 14 bráðabirgðasvæðum fyrir íþrótt sína. Geta allir séð það í hendi sér að erfitt væri að reka hvaða íþróttafélag sem er ef það þyrfti að færa íþróttavöllinn sinn á 2 ára fresti eftir að hafa fjárfest í mannvirkjum. Það er sárt að þurfa að horfa á eftir pentagum sem lagðir hafa verið í brautargerð á 2 ára fresti og þurfa alltaf að byrja upp á nýtt."

Hjörtur L Jónsson

Keppt á friðuðu landi

Margir sjá fyrir sér að mótorhjól stórskemmi landið með djúpum fórum hvar sem þau fara um. Við spurðum Hjört hvort það væri sannleikskorn í þessu en hann taldi að ef að vilji væri fyrir hendi að skemma ekki gróður væri enginn vandi að komast hjá því. Til dæmis var fyrir tveim árum keppt í mýrlendi og lyngþúfum í Fljótunum og nú, aðeins tveimur árum seinna, sjást varla nein för eftir mótorhjól þar sem keppnin var haldin. Eftir keppnina voru 180 mótorhjólaför í brautinni. „Það er ekkert sagt þegar skepnum er beitt á smáblett og þær naga grasrótina alveg niður í mold svo að stórsér á landinu. En ef vélhjólaíþróttamenn fara fram á að fá dálíttan grýttan skika undir íþrótt okkar kallast það landspjöll og að við séum að spæna upp landið og eyðileggja það.

Síðustu tvö ár hafið þið byrjað keppnisárið í friðlandi í Þorlakshöfn. Er ekki verið að græða upp sandinn þarna? „Þorlákshöfn er höfuðborg Íslands í endúró. Það er rétt að þarna er verið að græða upp sandinn en Vélhjólaíþróttaklúbburinn er í samstarfi við garðyrkjustjórann í Þorlákshöfn og sveitarfélagið Ölfus í að gera gróðurtilraunir þarna á svæðinu. Þær felast í því að fræi er dreift á sandinn fyrir keppni og mótorhjólin eru látin sjá um að plægja fræið niður í sandinn og dreifa þvi um svæðið. Þegar Þorlákshafnarkeppnin stendur er þetta eini dagurinn á árinu sem má aka mótorhjólum þarna þar á milli sandhólanna. Þetta kemur vel út, enda verður einkaleyfið á þessari aðferð við uppgræðslu á viðkvæmu landi seld Landgræðslu ríkissins á uppsprengdu verði innan tíðar."

Endúróguöinn á heima á Islandi

Hjörtur segir framtíð sportsins vera mikla og með réttri vinnu og undirbúntagi sé hægt að gera  keppninar hér að ferðamannagrein vegna sérstöðu landsins hvað varðar landslag. Upplagt væri fyrir bændur sem brugðið hafa búi og eru með ferðaþjónustu að sækjast eftir keppninni, enda gæti hún gefið gott af sér fyrir þá. „Erlendis er mikið keppt innan um tré og erfitt að fá önnur svæði en grýtt undir keppni af þessu tagi. En hér höfum við alla þessa árfarvegi, malargryfjur og ógróna mela og engin tré en nóg af brekkum til að takast á við.  Endúróhjólamenn hafa oft sagt að endúróguðinn eigi heima á íslandi og ég held að það séu orð að sönnu."

 -NG

DV 21.10. 2000

https://timarit.is

Hár og skemmtun

Grátur og gnístran tanna hefur oft fylgt því þegar fara þarf með smáfólkið i klippingu. Börnin eru óróleg, hrædd við skæri hárgreiðslufólksins og hafa ekki þolinmæði til þess að sitja kyrr á stólnum á meðan verið er að klippa þau. En viti menn það eru til „stólar" sem börn hreinlega sækja í og sum eru meira að segja farin að biðja um að fara í klippingu til að fá að setjast í þessa stóla.

Stólarnir sem börnin sækja svo mjög í eru engir venjulegir stólar heldur mótorhjól og marglitur bíll en það eru tvær ungar hárgreiðslukonur, Harpa Barkardóttir og Lára Jóhannesdóttir fundu þessa leið  til að gera ungum viðskiptavinum sínum lífið bærilegt meðan þeireru klipptir. Harpa og Lára reka hárgreiðslustofuna Englahár í Langarima 21 í Grafarvoginum og óhætt er að segja að þær hafi sérhæft sig í að sinna unga fólkinu þótt vissulega komi ekki síður til þeirra aðrir og eldri viðskiptavinir .
-Hvaðan kom hugmyndin að þessum frumlegu barnastólum og barnahorninu hjá Englahári?
„Ég vann eitt sumar á hárgreiðslustofu í Noregi," segir Lára, „og þar var sérstakt barnahorn. Í Noregi er mikið um barnastofur sem klippa eingöngu krakka en svo eru þar líka stofur sem vilja alls ekki fá til sín börn í klippingu. 
Hugmyndin að barnahorninu okkar er komin frá þessari stofu en í okkar horni er þó miklu meira fyrir börnin að dunda sér við heldur en var þar. Hornið er heldur ekki aðeins ætlað til þess að klippa börnin í, það er ekki síður fyrir þau að leika sér í á meðan foreldrarnir eru sjálfir í klippingu. Hér geta þau horft á sjónvarp, leikið sér að kubbum og alls konar dóti."
Mótorhiól og bíll í stað stóls Harpa segir að þær hafi verið lengi að leita að réttu barnastólunum en að lokum fengið þá frá Hollandi. Mótorhjóliðerætlað börnum allt upp í sex til sjö ára aldur en bíllinn er fyrir yngri börn. „Börnunum finnst þetta algjört æði ogsitja hin rólegustu á meðan verið er að klippa þau." Hárgreiðslunemar hljóta enga sérstaka þjálfun eða uppfræðslu á námstímanum í að sinnabörnum. „Það er hinsvegar heilmikil áskorun og getur verið óskaplega erfitt að klippa krakka," segir Harpa, og Lára bætir við að þar sem Englahár sé í Grafarvogi, í miðju fjölskylduhverfi, sé nauðsynlegt að vera undir það búin að fólk komi með börn í klippingu eða taki þau með sér þegar það ætlar sjálft að láta klippa sig. „Foreldrar hafa haft orð á því hvað sé notalegt að geta slakað hér á og þurfa ekki að hafa áhyggjur af börnunum."
-Hvers vegna haldið þið að börnum sé svona illa við að láta klippa sig? „Reyndar eru ekki öll börn hrædd en þótt undarlegt megi virðast eru strákar miklu verri hvað það snertir en stelpur. Kannski er það vegna þess að allt frá því þau eru pínulítil er verið að brýna fyrir þeim að skæri séu hættuleg. Oft eru þau líka erfið vegna þess að þeim er ekki gefinn nógur tími. Við förum eiginlega inn í heim barnanna þegar við erum að sinna þeim. Þegar illa gengur tökum við virkan þátt í leiknum með því að láta sem áhöldin breytist í jeppa og alls konar bíla sem þau fá jafnvel að sprauta á og bóna. Maður verður aftur eins og 5 ára á meðan á þessu stendur," segir Lára.
Harpa segir að í lokin fái allir smáverðlaun. í upphafi voru verðlaunin sleikipinnar en foreldrar voru ekki hrifnir af sætindunum svo nú eru verðlaunin smáhlutir úr plasti sem sumir krakkar eru meira að segja farnir að safna.
„Börn eru mikilvægir viðskiptavinir í okkar augum og við njótum þess að finna að þeim líður vel þegar þau koma til okkar," segja þær stöllur að lokum.

Texti Fríða Björnsdóttir
mynd Bragi þór Jósefsson
Vikan 31.10.2000

https://timarit.is/