Konan sem sigraði karlana

Vikudagur 3.des 2015

Halldóra Vilhjálmsdóttir, þriggja barna móðir og leikskólakennari í Eyjafjarðarsveit, varð á dögunum fyrsta  konan í 41 árs sögu Bílaklúbbs Akureyrar til að vera valin akstursíþróttamaður ársins en félagið er það fjölmennasta sinnar tegundar á landinu. Halldóra segir mótorsport ekki vera karlaíþrótt og vonast til þess að með útnefningunni sé hún að ryðja veginn betur fyrir konur sem hafa áhuga á akstursíþróttum. Vikudagur settist niður með Halldóru og spjallaði við hana um mótorsportið ,staðalímyndir og fleira.

"Það var kominn tími á að kona fengi þessa nafnbót og ég er vonandi að ryðja brautina fyrir aðrar" segir Halldóra sem varð íslandsmeistari í 200 m götuspyrnu F-hjóla á árinu. " Þetta er mikill heiður og viðurkenning fyrir mig, að það sé litið þannig á að minn árangur að ég eigi þetta skilið. Sérstaklega þar sem ég er fyrsta konan sem er valin. Sú staðalímynd að mótorsport sé bara fyrir karlmenn hefur verið viðloðandi lengi en raunin er sú að þeta er ekkert frekar karlasport fremur en það sé kvennmannsverk að skúra.
Við erum alltof föst í staðalímyndum og þurfum að taka af okkur svuntuna og koma okkur út úr þessari þröngsýni. Það að keppa á mótorhjólum eða torfærubílum er ekki bundið við karlmenn " segir Halldóra.

Kom þér valið á óvart?

"Já það gerði það að hluta til, sérstaklega að vera tilnefnd. Það fór fram kosning á netinu þar sem ég var með afgerandi forystu. Ég fékk svo símtal frá fomanni Bílaklúbbsins þar sem ég ver beðin að mæta á lokahófið sem ein af þeim tilnefndu. Stjórnin átti eftir að kjósa og gillti 50% á móti netkostningunni. Miðað við netkostninguna var ég kominn með þumalputtann hálfa leið upp en maður vissi þó aldrei hvernig endanleg niðurstaða yrði."

Var eina stelpan á skellinöðru

Halldóra var 15 ára þegar hún fékk skellinöðru í fyrsta sinn og þá var ekki aftur snúið. " Þegar ég var að byrja að keyra skellinöðru sem unglingur þótti þetta mjög skrítið. Ég var eina stelpan í bænum í þessu sporti á þeim tíma og var litin hornauga. Ég var alltaf að hjóla með strákunum og var ein af þeim.
  Ég fann ekkert mikið fyrir fordómum en eflaust voru þeir til staðar og eru enn. En ég var alltaf

Mike Hailwood

Mike Hailwood

Hver man ekki eftir ofangreindum kappakstursökumanni mótorhjóla, ef ekki þá hafa menn hugsanlega gleymt að lesa um mótorhjól svona almennt (smá grín). Mike Hailwood er og verður besti hjólaökumaður heimsins og eflaust segja margir hvað með alla hina sem keppt hafa á undan og eftir að Mike dó, eins og t.d. Giacomo Agostini sem reyndar Mike keppti við í mörg skipti, eða Doohan, Valentino Rossi, Phil Read o.fl. o.fl. Það verður að skoða þetta í réttu samhengi og miða einnig við hvaða hjólum menn voru að keppa á. En Mike var einn af þessum mönnum sem bara settist uppá hjólið sem nota átti í viðkomandi kappakstur og ók af stað, varð yfirleitt nr. eitt nema eitthvað bilaði. Af hverju var hann kallaður The bike, jú hann gat ekið öllu með stæl. Hann var ekkert mikið fyrir að kvarta yfir hinu og þessu, það bara reyndi á hans eiginleika. Hann var af ríku fólki komin og pabbi hans keypti allt það besta í mótorhjólaheiminum í upphafi fyrir hinn unga son, en gamli maðurinn hafði einnig keppt í kappakstri á sínum yngri árum, en þegar Mike var að vaxa úr grasi rak pabbi hans mótorhjólaumboð. Mike byrjaði á minibike á grasflötum nærri heimili sýnu, mjög svo ungur.  Mike reyndi fyrir sér á menntabrautinni en hætti fljótlega, fór síðan að vinna hjá pabba gamla og síðan hjá Triumph firmanu. Vegna ríkidæmis  Mikes eða réttara sagt pabba hans, varð það miklu erfiðara fyrir Mike að sanna sig í upphafi fyrir öllum hinum sem nær alltaf komu úr fátæku umhverfi. En það tók Mike yfirleitt ekki langan tíma að sanna sig, bæði á brautinni sem utan hennar, því hann var talin með skemmtilegri mönnum=hrókur alls fagnaðar og aldrei nein "prímadonna". Mike var fæddur 2. Apríl 1940 og dó í bílslysi ásamt dóttur sinni 23. mars 1981 aðeins fjörtíu ára gamall. Hvenær hófst svo saga hans á kappakstursbrautum heimsins jú á því herrans ári 1957 og þá á Oulton Park og var hann rétt orðin 17 ára, náði þá strax ellefta sæti. Strax á árinu 1958 vann hann sinn fyrsta kappakstur þá þolaksturskeppni í Thruxton 500. Hann hélt áfram að taka menn í nefið, en síðan kom að því að Honda menn sáu til Mikes og hann fór að keppa fyrir þá árið 1961. Og strax sama ár var Mike fyrsti maðurinn í sögunni til að vinna þrjá kappastra á Isle of Mann þegar hann vann í 125cc, 250cc og líka 500cc flokknum. Hann hefði líka unnið fjórða kappaksturinn ef keðja hefði ekki slitnað á 350cc AJS hjólinu hans hefði ekki slitnað. Það var síðan sama ár eða 1961 að Mike Hailwood varð 250cc heimsmeistari á fjögurra strokka Hondu. Árið eftir gekk Mike til liðs við MV Augusta og varð heimsmeistari með þeim fjögur ár í röð í 500cc flokknum. Síðan fór Mike aftur til Honda  og vann fjóra heimsmeistaratitla í viðbót í 250cc og 350cc flokkunum. Framagreint er bara hluti af því á þessum árum sem hann vann, t.d. árið 1965 vann hann Hutchinson 100  kappaksturinn á Silverstone á BSA Lightning Clubman svo það þurfti ekki Hondu til að vinna. En þessi kappakstur fór fram í mígandi rigningu og þarna sló hann við t.d. Triumph Bonneville verksmiðju "preppuðu" hjólunum. Meðalhraði Mike í þessari keppni var 134 km/klst.

 Eflaust er Hailwood þekktastur fyrir alla sýna vinninga í TT keppnum á Isle of Man (eða Manarkappaksturinn eins og ég las nýlega í nýrri Íslenskri mótorhjólabók), því þegar árið 1967 gekk í garð hafði Mike unnið þarna tólf sinnum, en frægsta keppni hans var eflaust sú á árinu 1967 þegar hann og Agostini áttust við í Senior TT, en endaði með því að Mike vann, meðalhraði hans voru 175.05 km/klst. og það met stóð í ein átta ár, þessa keppni vann hann á Hondu RC181. Áður en lengra er haldið þá hætti Mike að keppa á mótorhjólum og sneri sér að kappakstri bíla og gerði góða hluti þar bæði í Formúlu Eitt og World Sport Cars, vann t.d. árið 1972 Formúlu tvö Evrópu titilinn og komst á pall árið 1969 í 24 tíma keppni Le Mans, lesa má betur á internetinu um afrek Mike í bifreiðakappakstri, en hann hætti að keppa á bílum árið 1974 eftir að hafa slasast nokkuð mikið í keppni í þýska Grand Prix í Nurburghringnum. En Mike var sko ekki hættur því 3. Júní 1978 kom hann til baka og keppti aftur í Isle of Man TT hjólakappakstrinum, þá búin að vera hættur í ellefu ár. Hann var orðin 38 ára og nær allir töldu að hann ætti engan möguleika á verðlaunasæti eftir svo langa fjarveru. Hann fékk hjól frá Ducati umboði í Manchester sem hét Sports Motorcycles, hjólið var Ducati 900SS með feringum og Mike kom öllum á óvart nema þeim sem þekktu hann og vann kappaksturinn með stæl, við gífurlegan fögnuð áhorfenda. Hann kom aftur árið á eftir í sömu keppni og ók þá "tútattara " Suzuki RG500 og vann. Mætti síðan síðar þessa helgi á sama hjóli í Unlimited Classic keppina og slóst um fyrsta sætið við Alex nokkurn George sem ók 1100 Hondu og þar munaði aðeins tveim sekúndum á milli þeirra félaga en Alex vann. Eftir að Mike hætti keppni þá opnaði hann Hondu umboð í Birmingham í Englandi og hét það Hailwood and Gould (Rodney Gould einnig kappaksturhetja). Það var síðan sunnudaginn 21. Mars 1981 að Mike var að aka með börnum sínum tveimur þeim Michelle og David og á leiðinni að ná sér í fisk og franskar, þegar ökumaður stórar vörubifreiðar tók ranga ákvörðun og ók í veg fyrir Mike, dóttir hans Michelle lést samstundis en Mike og sonur hans voru fluttir á sjúkrahús þar sem Mike lést tveimur dögum síðar af meiðslum sínum, hann var 40 ára gamall, sonur hans David slapp með smávægileg meiðsli. Þess má geta að ökumaður vörubifreiðarinnar var aðeins sektaður um 100 pund. Sagan segir að Mike hefði sagt konu sinni sem og spákonu einni að hann myndi deyja 40 ára gamall í bifreiðaslysi og þá ekki í kappakstri. Saga Mike "The bike" lifir góðu lífi og er margt gert til að minnast hans t.d. árleg Mike Hailwood Memorial Run í mars á hverju ári frá fyrrverandi Norton verksmiðjunum í Birmingham. Hailwood vann 76 Grand Prix kappakstra og komst 112 sinnum á pall í þeim kappakstri, 14 Isle of Man TT, 9 heimsmeistaratitla ofl. ofl. ofl. Ducati heiðraði minningu hans með því að smíða Ducati 900ss Hailwood replicu og voru seld um 7000 þannig hjól, Ducati endurtók reyndar leikinn aftur nokkuð mörgum árum síðar. Margt annað hefur verið gert til að minnast þessa heiðurs-manns t.d. var hann heiðursfélagi í AMA Motorcycle Hall of Fame árið 2000 og ári síðar International Motorsports Hall of Fame og minning hans lifir um ókomin ár.

Stolið og stílfært af netinu:  Óli bruni

 Þetta er sko alvöru mótorhjólagæji.

Atvikið á Sepang brautinni hefur sett keppnistímabilið í MotoGP í uppnám

 

Er úti um titilvonir Valentino Rossi?

Atvikið á Sepang brautinni hefur sett keppnistímabilið í MotoGP í uppnám

Klukkan 15:11 að staðartíma sunnudaginn 25. október síðastliðinn gerðist atvik á Sepang brautinni sem breytti öllu keppnistímabilinu í MotoGP og setti allt á annan endann fyrir síðustu keppnina í Valencia sem fram fer um næstu helgi. Heimsmeistarinn Marc Marques og fyrrverandi heimsmeistarinn Valentino Rossi, sem er í forystu í stigakeppninni í ár, höfðu barist af hörku um þriðja sætið í keppninni þegar Marquez þröngvar sér upp að vinstri hlið Rossi skömmu fyrir krappa hægri beygju. Rossi að því er virðist hægir aðeins á sér til að fá Marquez til að hætta við atlöguna en þegar hann gerir það ekki tekur Rossi sig til og rekur fótinn í stýrið á hjóli Marquez sem fellur við. Vegna atviksins eru Rossi dæmd þrjú refsistig og þar sem hann var með eitt refsistig á bakinu þarf hann því að ræsa aftastur í síðustu keppninni með aðeins sjö stiga forystu í heimsmeistarakeppninni. Aðalkeppninautur hans Jorge Lorenzo mun að öllum líkindum ræsa af fremstu rásröð enda er hann að keppa þar á sínum heimavelli, og verður því við ramman reip að draga fyrir aumingja Rossi.

Var atvikið réttlætanlegt?

En hvernig gerir nífaldur heimsmeistari eins og Rossi svona afdrifarík mistök, gæti einhver spurt? Rossi hafði nokkru áður sakað Marquez um að keppa gegn honum en fyrir Lorenzo, því að eftir slakt gengi í byrjun tímabilsins á Marquez ekki lengur von á þriðja titlinum í röð.
Lorenzo er samlandi Marquez en Rossi er frá Ítalíu, en frá báðum löndum koma oft blóðheitir keppnismenn. Það má heldur ekki gleyma því að þótt Marquez eigi ekki lengur von á titli er hann fyrst og fremt keppnismaður og fær borgað fyrir að vinna keppnir. Keppnin í ár stendur einnig á milli Honda og Yamaha og þar sem að þeir kepptu um þriðja sætið snerist keppnin ekki síst um það hvort liðið hefði tvö hjól á verðlaunapalli. Marquez hafði eins og áður sagði gert harða atlögu að Rossi og þeir höfðu skipst á forystu fram og til baka og aldrei meira en hjóllengd á milli þeirra. Fyrir þá sem á horfðu varð þessi hanaslagur þess valdandi að neglur voru nagaðar niður í kviku og lamið í sófaborð af öllu afli. Stuttu fyrir atvikið storkaði Marquez honum mikið og Rossi brást við með því að veifa eins og einhver sem lendir í að svínað sé á hann í umferðinni. Þessir leikrænu tilburðir höfðu engin áhrif á Marquez sem hélt uppteknum hætti og eftir á hafa sumir sagt að Rossi hafi verið í rétti að sparka til Marquez eftir þessar atlögur. Vandamálið fyrir Rossi var bara eins og hann veit best sjálfur að það eru reglur í MotoGP keppninni eins og öðrum keppnum og ásamt dómurunum með reglugerðarbókina voru hundruð milljóna áhorfenda að fylgjast með í beinni útsendingu. Jú, að vísu hafði Marquez rekið höfuðið í rassinn á Rossi skömmu áður og hvað var þá að því að Rossi ræki fótinn aðeins í hann? Málið var einfaldlega það að Rossi hægði á sér fyrir beygjuna og leit á Marquez á meðan og tekur svo þá ákvörðun að sparka í hann. Þegar atvikið er skoðað í þessu samhengi verður ásetningurinn augljós og Rossi verður því að sætta sig við þá niðurstöðu að byrja aftastur í Valencia.

Ekki öll von úti

Rossi getur þó átt nokkra möguleika ennþá og ef hann nær sjötta sæti. Til dæmis þarf Lorenzo að verða í öðru af efstu tveimur sætunum til að vinna heimsmeistarakeppnina. Rossi hefur áður þurft að ræsa aftarlega og unnið sig upp í efstu sæti svo að spennan fyrir áhangendur Rossi og Lorenzo er gífurleg. Hvað liðsmenn Honda gera til að hafa áhrif á þann slag verður að koma í ljós en Pedrosa og Marquez hafa eflaust fengið þá skipun að vinna efstu tvö sætin í sárabætur fyrir slakt gengi á árinu. Marquez á brautarmetið í Valencia og Pedrosa hefur oftast unnið þar keppni. Það stefnir því í mikla veislu næstkomandi sunnudag en keppnin verður meðal annars sýnd í beinni útsendingu á Stöð 2 Sport 3 og hefst dagskráin klukkan 12:50 að íslenskum tíma.
Hér má sjá í hvaða sæti Valentino Rossi þarf að lenda á móti Jorge Lorenzo til að hampa heimsmeistaratitlinum:
Lorenzo fyrstur, Rossi annar
Lorenzo annar, Rossi þriðji
Lorenzo þriðji, Rossi sjötti
Lorenzo fjórði, Rossi níundi
Lorenzo fimmti, Rossi ellefti
Lorenzo sjötti, Rossi tólfti
Lorenzo sjöundi, Rossi þrettándi
Lorenzo áttundi, Rossi fjórtándi
Lorenzo níundi, Rossi fimmtándi 

njall@mbl.is

Framtíðin í mótorhjólum?

Mótorhjólatæknin frá Yamaha

Tokyo Motor Show er sýning sem snýst um að sýna nýjustu tækni í heimi farartækja og þess vegna snýst hún ekki einungis um bíla, heldur líka mótorhjól og stundum jafnvel vélmenni lika. Yamaha sýndi okkur inní alla þessa heima á sýningunni því að Yamaha frumsýndi ekki aðeins sinn fyrsta bíl heldur einnig þríhjóla sportmótorhjól og vélmenni sem getur keyrt alvöru keppnishjól.

Vélmennið veitir innsýn

Motobot er sjálfvirkt vélmenni sem getur tekið ákvarðanir og er hannaður til að ráða við akstur mótorhjóls, sem er ekkert smáverkefni fyrir tæknimenn Yamaha. Motobot er ekkert fyrir að keyra lítil æfingarhjól og lætur ekkert minna duga en aðeins breytt Yamaha R1M. Stefnan er að hann geti ekið óbreyttu hjóli á keppnisbraut á meira en 200 km hraða. Í fréttatilkynningu frá Yamaha segir að verkefnið að láta vélmenni stýra mótorhjóli sé óendanlega flókið og krefst mikillar nákvæmni á mörgum sviðum. Með þessu næst fram innsýn í alla þætti mótorhjólaaksturs og þar af leiðandi meiri árangur í tæknilegum öryggisbúnaði mótorhjóla sem við gætum farið að sjá innan tíðar í framleiðsluhjólum. Hvort vélmennið verður farið að ögra Valentino Rossi til keppni fljótlega verður þó að koma í ljós.

Með gripið í beygjurnar 

Motobot er vélmenni sem er hannað AFP
til að ráða við akstur mótorhjóls.

Þríhjóla MT-09 var einnig frumsýnt í Tokyo en það kallast reyndar MWT-9 en það stendur fyrir Multi-Wheel. Með því að hafa tvö framhjól í fullri stærð á það að hafa enn meira grip í beygjum en venjulegt mótorhjól. Hjólið er með þriggja strokka 850 rsm vél og útlitslega virðist hjólið jafnvel vera tilbúið til framleiðslu. Fjöðrunin er mjög slaglöng til að geta leyft framhjólunum að halla mikið enda var þróunarheiti þess „Cornering Master“ eða meistari beygjunnar.

MBL 3.11.2015
njall@mbl.is

Myndband af því þegar Conor færði Gunnar Nelson mótorhjól

Gunnar Nelson fékk Harley Davidson-mótorhjól í afmælisgjöf frá Dana White, forseta UFC bardagasambandsins og bardagakappanum Conor McGregor í sumar.

Harley Davidson hefur birt myndband á Facebook sem sýnir þegar Conor gaf Gunnari hjólið á afmælisdaginn hans í Las Vegas. Bundið var fyrir augun á Gunnari sem gjörsamlega trylltist úr spennu þegar hann sá mótorhjólið.

Myndbandið má sjá hér
Fréttatíminn
5.10.2015

Ríkasti leikari Indlands fékk lánað mótorhjól Kópavogsbúa

 

Krystian á hjólinu sem um ræðir. Til hægri má sjá Shakrukh Khan.VÍSIR/KRYSTIAN/GETTY

Kópavogsbúinn Krystian Sikora lánaði indverskri stórstjörnu Kawasaki mótorhjólið sitt fyrir tökur á Bollywood myndinni Dilwale sem fram fara hér á landi um þessar mundir. Stjarnan er Shahrukh Khan en samkvæmt The Richest er hann næstríkasti leikari heims. Hann er því ríkasti leikari Indlands.

„Þau vildu hjól í þessum lit,“ útskýrir Krystian en hjólið er eins og sjá má af meðfylgjandi myndum appelsínugult. „Þetta er eina ganghæfa Kawasaki hjólið í þessum lit á landinu. Það voru tvö en ég held að hitt sé ekki lengur í lagi. Þau vildu fá þennan lit og mig grunar að það sé vegna þess að kjóllinn á stelpunni sem var í myndinni var í þessum lit. Auk þess sem þetta er frábær litur sem kontrast við svarta sandinn.“


Krystian ók á hjólinu til Víkur síðasta fimmtudag og hitti þar Khan og aðra í upptökuteyminu. Hringt hafði verið í hann snemma um morguninn og hann kominn á staðinn eftir hádegi. Hlutirnir gerast því greinilega hratt á Bollywood-öld. Krystian var á tökustað í um fjóra tíma á meðan stórleikarinn prófaði hjólið og tók upp senurnar. „Hann var bara rosa kúl,“ segir Krystian spurður um hvernig það hafi verið að hitta leikarann. „Ég vissi reyndar ekkert hver þetta var, ef ég hefði séð hann úti á götu hefði ég haldið að þetta væri bara venjulegur náungi. Hann og leikstjórinn voru svölustu gæjarnir þarna, ekki með neina stjörnustæla eða neitt.“

Hér má sjá leikarann og hjólið í miðjum tökum.

Hjólið vakti lukku Rukh Khan en hann fylgdist með Krystian keyra það áður en hann settist sjálfur á bak. „Svo var hann að keyra hjólið þó að það væru ekkert tökur. Æfði sig smá en það er greinilegt að hann kann að keyra mótorhjól. Enda á hann ábyggilega nokkur sjálfur miðað við hversu ríkur hann er,“ segir Krystian.

Það var áhugavert að fylgjast með tökum á þessari Bollywood mynd en Krystian segir þetta hafa verið öðruvísi en nokkuð sem maður átti að venjast. „Það má kannski segja að sé öðruvísi kúl þarna úti heldur en hér á landi. Það var verið að taka upp tónlistaratriði og lagið er ekki eins og maður er vanur að heyra, stórskrýtnir tónar fyrir okkur. En þetta var bara gaman, gaman að fylgjast með þessari framleiðslu og sjá allar þessar stjörnur.“

Hjólið tók sig vel út á Sólheimasandi.

29. ágúst 2015

Óður til mótorhjólamenningar

Rokk af gamla skólanum mun dynja í miðbænum og mótorhjólakempur þenja vélarnar.

Mótorhjólamenn hafa lengi verið áberandi á Menningarnótt. Þar sýna þeir sig og sjá aðra og bregða oft á leik með skemmtilegum uppátækjum.
Þeir sem hafa gaman af huggulegum mótorhjólum og þykir fátt fallegra en þegar rymurinn í ótal púströrum blandast saman við hljóminn af rafmagnsgítar ættu að leggja leið sína í Naustin, milli Tryggvagötu og Hafnarstrætis. Þar hefur skapast hefð fyrir því að efna til Reykjavik Custom Bike Show þar sem blandast saman sýning á sérdeilis fögrum breyttum mótorhjólum og vænn skammtur af hörðu rokki sem fær hárin til að rísa.

Sigurþór Hallbjörnsson, eða Spessi eins og hann er oftast kallaður, og Halldór „Dóri“ Grétar Gunnarsson standa fyrir þessum viðburði.

Afrakstur vetrarins

„Segja má að þessi uppákoma sé tækifæri til að sýna afrakstur allrar þeirrar vinnu sem átti sér stað í bílskúrum mótorhjólaeigenda veturinn áður. Langt er liðið á mótorhjólasumarið og ekki seinna vænna að sýna hvernig menn hafa breytt og fegrað hjá sér mótorhjólin, og hvaða fáka þeim tókst að smíða frá grunni,“ segir Spessi.
Saga Reykjavik Custom Bike Show nær allt aftur til ársins 2009. Spessi segir að hátíðinni hafi verið valinn þessi staður því að Naustin megi kalla aðalrokkgötu landsins, með landsins fremstu rokkbari og -klúbba allt um kring. Stóru sviði er stillt upp þvert yfir götuna og úrvali fallegra mótorhjóla raðað upp svo að gestir og gangandi geta virt þau vandlega fyrir sér.

„Þriggja manna dómnefnd velur annars vegar flottasta sérsmíðaða hjólið og hins vegar flottasta mikið breytta hjólið,“ segir Spessi og bætir við að á meðan dómnefndin beri saman bækur sínar stígi einvalalið tónlistarmanna á svið. „Við eigum von á hljómsveitinni Erik, með Danna Pollock í forystuhlutverki. Síðan mætir hljómsveitin 3B; Bitter Blues Band, og Kontinuum sem lýsa má sem draumkenndu þungarokksbandi. Verður þarna spilað alvöru rokk af gamla skólanum.“

Raunar dreifir atburðurinn úr sér langt út fyrir Naustin. Segir Spessi að mótorhjól hafi aðgang að Tryggvagötunni ef ekið sé eftir ákveðinni leið. Þar geti mótorhjólamenn lagt fákum sínum og oft hafi 100-150 hjól hafa verið á staðnum. „Klukkan 14 stundvíslega biðjum við alla þá sem eru á mótorhjólum að setja hjólin sín í gang og þenja vélarnar vel, til minningar um það mótorhjólafólk sem fallið hefur frá. Þegar drunurnar fylla Tryggvagötuna byrjar hljómsveitin Erik tónleikana með gítarsurgi og látum, rokki og róli, og keppast mótorhjólakapparnir og rokkhetjurnar við að yfirgnæfa hver aðra með hávaða,“ lýsir Spessi og bætir við að um mergjað augnablik sé að ræða sem enginn vilji missa af.

Heillandi fagurfræði

Að sögn Spessa er Reykjavík Custom Bike Show viðburður þar sem allir eru velkomnir. Þar heldur mótorhjólafólk eins konar ættarmót og þeir sem áhugasamir eru um mótorhjólalífsstílinn geta fengið að skoða og spyrja spurninga. Greinilegt er að í mörgum blundar mótorhjólakarl eða -kona, og jafnvel ef fólk kærir sig ekki um að þeysa eftir þjóðveginum með vindinn í andlitið kunna margir að meta fagurfræðina sem einkennir fallegt mótorhjól. Segir Spessi að þessi áhugi sjáist meðal annars á vinsældum bandarískra sjónvarpsþátta þar sem sagt er frá alls kyns uppátækjum á mótorhjólaverkstæðum.
Sjálfur kveðst Spessi hafa fallið kylliflatur árið 1980 þegar hann í bríaríi skellti sér í bíó í London og horfði á mótorhjólamyndina Easy Rider. „Þessi draumkennda þjóðvegamynd var ólík öllu sem ég hafði áður séð, og sex árum síðar tókst mér að kaupa mitt fyrsta mótorhjól, sem var Kawasaki 650. Auðvitað langaði mig í Harley en það var ekki komið að því. Nokkrum árum seinna keypti ég mér minn fyrsta Harley og fór að fikra mig nær draumnum sem ég sá í Easy Rider-myndinni forðum,“ segir Spessi söguna. „Lét ég á endanum smíða fyrir mig hjól hérna á Íslandi og tveimur árum seinna, árið 2008, lét ég smíða fyrir mig mótorhjól í Las Vegas og hjólaði á því frá Vegas og til Sturgis, þar sem haldið er stærsta mótorhjólamót í heimi. Síðan þá hef ég hjólað mikið í Ameríku og bjó ég ásamt fjölskyldunni í Kansas árin 2011-12 til að upplifa og rannsaka mótorhjólakúlturinn.“

Um þessar mundir vinnur Spessi að heimildarmynd um amerísku mótorhjólamenninguna í félagi við Bergstein Björgúlfsson og segir hann að útkoman eigi að verða eins konar vegamynd.

ai@mbl.is

20. ágúst 2015

Ferðasaga síðan 1976 Hringferð

Steini Tótu sendi okkur ferðasögu sem hann skrifaði eftir mynni og smá flettingum í heilabúi mínu.En ferðin var farin í júní mánuði árið 1976. Þar sem þessi grein er stór áhvað Steini að við myndum skipta þessu niður á nokkrar vikur. En hér er sem sagt fysti hlutinn og myndskreittur með myndum úr ferðini. á þessum árum áttum við varla fyrir bensíni á hjólin svo ekki voru myndavélarnar upp á marga fiska á þessum tíma.En gefum Steina orðið.

Partur 1. 1976. 3 CB og misgengis Kawi í utanlandsferð.

 Smá formáli að sögu sem er svo lýgileg, að ekki er séns í helvíti að skálda annað eins bull. Skrifað eftir minni og frekar dregið úr. Fólk sem vill ekki vita sín bernskubrek þarf ekkert að lesa lengra Næsta vor, 2016, verða 40 ár frá þessum túr Hér er faraskjótinn til útlanda Herjólfur sá fyrsti. Þarna urðum við láta hífa hjólin um borð og binda þau svo utan í lúgukarminn. Enginn ekjuskip Vertíðin var að klárast og í einhverju rugli fyrr um vorið hafði okkur dottið í hug að fara hringinn um Norðurey. Sem sagt Utanlandsferð. Tryggvi Bacon á CB 750 ´71 , aldurs forseti ferðalanga, fæddur snemma í árinu, var að verða gamall, alveg orðinn 19. Fæddur 58 var Tommi í Höfn á misgengis 400 Kawanum og við ungviðið, 59 módel Einar Arnar á Brekku á CB 500 '72 fæddur snemma í árinu og Steini Tótu á CB 750 ´71. Sögumaður er Steini Tótu, sem hafði bíttað við Kolla í Súkku á aleigunni og þessari Hondu.

Hér erum við frændur
að undirbúa ferðina miklu.

 Kolli fiskaði peyjann um hvað væri til af aurum og það kostaði svo Hondan. Flottur karlinn. Svo lánaði hann fyrir farinu heim. Ritari varð sem sagt 17 seinna um sumarið. Ferðasagan litast aðeins af þessu gamla rugli að fæðingadagur ráði skírteinis úthlutun. Hafa skal í huga að á þessum tíma vissum við bara um 9 stk. 4 cyl. Japönsk hjól á landinu. Það voru 5 900 Zetur, 3 750 Four og þessi 500 Einars. Óljóst slúður var af einu CB 350 á Vellinum, en aldrei staðfest. Ferðalagið byrjaði með fullt af veseni við að smíða bögglabera, sem fengust ekki í búðinni, plana hver ætti að bera tjaldið ( voru helvíti stór þá ) hvað langt o.s.frv. Svefnpokar þessa tíma þurftu Station bíla til að ferðast.

Mikil upplifun að vera „ættleidd" í Uzbekistan

Austfirðingarnir Unnur Sveinsdóttir og Högni Páll Harðarson greina frá ævintýralegu mótorferðalagi sínu í bókinni Vegabréf, vísakort og lyklar að hjólinu sem væntanleg er í haust.


Hvað er það sem fær venjulegt fólk á miðjum aldri til að pakka á mótorhjólin sín tjaldinu, núðlupakka og naríum til skiptanna og hjóla af stað út í hinn stóra heim?

Að aka 30 þúsund kílómetra og heimsækja 20 lönd á 147 dögum. Hverskonar sjálfspíningarhvöt er þarna að verki þegar ferðamáti flestra jafnaldranna er þægilegur fólksbíll með hjólhýsi eða Boeing 757 á vel skipulagða sólarströnd?

Þessum spurningum ásamt fjölmörgum öðum leitast þau Unnur og Högni við að svara í bókinni sem verður um 130 blaðsíður, ríkulega myndskreytt og lýsir í léttum dúr hvernig miðaldra millistéttarhjón frá Íslandi takast á við allar þær ófyrirsjáanlegu uppákomur sem fimm mánaða ferðalag af þessu tagi getur haft í för með sér.

Unnur og Högni nýta sér hópfjármögnunarsíðuna Karolinafund til þess að gera útgáfuna möguleika og nánar má lesa um verkefnið þeirra hér.


Fyrirheitnalönd

Það var í fyrrasumar sem þau Unnur og Högni héldu í ferðalagið mikla. Unnur segir hugmyndina að ferðinni hafa grafið um sig hjá þeim lengi.

„Mongolía og þessi lönd sem við heimsóttum eru nokkurskonar „fyrirheitnalönd" þeirra sem stunda mótorhjólaferðamennsku af þeirri sort sem við gerum. Þau eru framandi, heillandi og fögur auk þess að vera mikil áskorun að takast á við, því vegakerfi margra þeirra er mjög langt frá því sem við þekkjum sem þjóðvegi og þar er ekki almennur túrismi. Þetta eru sem sagt mjög „orginal" lönd. Svo eru tungumálin áskorun útaf fyrir sig því í flestum þessarra landa er lítil enskukunnátta og skrifmál á dulmáli.

Þegar fólk er með tvær ástríður – annars vegar ferðalög og hins vegar mótorhjól þá verður til einhverskonar galdur þegar þessu tvennu er blandað saman. það er ólíkt öllu öðru að ferðast á mótorhjóli því samskipti við fólk í þeim löndum sem ferðast er um verða meiri en ef farið er um í bíl. Öll tenging við umhverfið verður svo miklu meiri og sjálfur aksturinn verður líka áhugaverður og skemmtilegur öfugt við það sem margir upplifa í bifreið."




Árs undirbúningur

Unnur og Högni hófu markvissan undirbúning heilu ári fyrir brottför, með umsóknum um vegabréfsáritanir, yfirhalningu hjóla og viðlegubúnaðar, kortlagningu ferðaleiðar og því að læra rússneska stafrófið.

„Fyrsta hugmyndin var að hjóla hringinn í kringum hnöttinn. Við féllum frá henni þegar við áttuðum okkur á tímanum og kostnaðinum sem því fylgdi að flytja hjólin yfir Kyrrahafið til Bandaríkjanna og svo yfir Atlantshafið og heim, auk þess sem okkur fannst Mið-Asía miklu meira spennandi heldur en Bandaríkin til að hjóla í.



Við gerðum grófa ferðatilhögun og reiknuðum út hvað við þyrftum að hjóla á hverjum degi, vorum með nokkra punkta sem okkur langaði að skoða en að öðru leyti lifðum við bara frá degi til dags.

Við vorum náttúrulega alltaf að fara eitthvað, ekki bara að keyra út í bláinn. Við hittum fólk á leiðinni sem fannst þetta alveg galin ferð – að eiga enga gistingu bókaða fyrirfram og þurfa daglega að finna út úr hvaða leið ætti að fara milli staða. Stundum var það líka pínu „skerí", þegar GPS tækið var kortlaust, vegir

illa- eða ekkert merktir og enginn enskumælandi.

Við notuðum mikið Booking.com, sérstaklega áður en við komum inn í borgir. Þá gátum við borið saman verð og aðstöðu á gistihúsum fyrirfram og átt pantað þegar inn í borgina kom. Það sparar bæði mikinn tíma og peninga að geta gengið að ódýrum gististað vísum en þurfa ekki að byrja að leita þegar inn í ókunnuga borg er komið og enda á Holtinu eða einhverju álíka," segir Unnur.


Hver dagur ákveðinn hápunktur



Aðspurð um hápunkt ferðarinnar svarar Unnur; „Hér seturðu okkur í bobba. Hver og einn dagur var ákveðinn hápunktur með nýjum uppgötvunum og upplifunum.

Því fylgdi reyndar mikil geðshræring að koma yfir landamærin milli Rússlands og Mongólíu. Þar var ákveðnum áfanga náð og okkur fannst að ævintýrið væri að byrja fyrir alvöru. Það var líka mikil upplifun að vera „ættleidd" og veitt gisting í húsagarði í Usbekistan fyrstu nóttina okkar í landinu. Líka magnað að hjóla í Tajikistan og horfa yfir Pamírána yfir til Afganistan og reyna að gera sér í hugarlund

hvernig daglegt líf fólks þar er.

En fólkið á leiðinni? „Það var töluvert búið að hræða okkur fyrirfram á öllum glæpamönnunum sem biðu eftir okkur sakleysingjunum ofan af Íslandi. Í stuttu máli hittum við enga svoleiðis. Hins vegar hittum við helling af indælu fólki sem vildi allt fyrir okkur gera og margir komu til okkar að fyrra bragði og buðu fram aðstoð ef það væri eitthvað sem ætti eftir að koma uppá síðar í ferðinni. Við hittum líka dásamlega sérvitringa – sjálfsagt álíka og okkur sjálf – sem voru í svipuðum ferðalögum og við, jafnvel enn lengri. Fólk sem hafði verið á ferðinni jafnvel árum saman og átti bókstaflega heima á motorhjólinu sínu eða reiðhjólinu. Ætli helsti lærdómur ferðarinnar sé ekki; treystu heiminum fyrir þér. Hann er alveg traustsins verður."



Framhaldið veltur á sölu bókarinnar

Hvaða ævintýri er svo næst á dagskrá hjá hjónunum hjólandi? „Það veltur svolítið á sölunni á bókinni. Við höfum heitið okkur því að ef hún skilar hagnaði verður honum varið óskiptum til frekari mótorhjólaferðalaga. Lengdin á þeim ræðst þá af því fjármagni sem við höfum úr að spila. Við eigum helling eftir að skoða í heiminum sem er stór, gríðarlega áhugaverður og fullur af áskorunum," segir Unnur að lokum.







Höfundur: Kristborg Bóel Steindórsdóttir • Skrifað: 13. ágúst 2015.

SÝNING UM KONUR OG MÓTORHJÓL

ÁHUGAMÁLIÐ Jónína Baldursdóttir er duglegað hjóla
 og hefur átt þátt í að skipuleggja nokkrar ferðir á
vegum Tíunnar, Bifhjólaklúbbs Norðuramts, og er
nýkjörin stjórnarmeðlimur þar.  MYND/EINKASAFN

MÓTORHJÓLASAFN
Myndir af konum á mótorhjólum, sögubúta og ýmsa muni sem minna á tengsl kvenna og mótorhjóla má finna á sýningu sem stendur yfir í Mótorhjólasafni Íslands á Akureyri í sumar.

Þessi sýning kom þannig til að stjórn Mótorhjólasafnsins óskaði eftir því að konuklúbbarnir á Akureyri tækju að sér að búa til sýningu í tilefni af hundrað ára kosningaafmæli kvenna,“ segir Ragnhildur Arna Hjartardóttir sem heldur utan um sýninguna Konur og mótorhjól, sem var opnuð í Mótorhjólasafni Íslands þann 14. júní og stendur til 30. ágúst.

Ekki reyndist þrautalaust að safna saman munum og upplýsingum fyrir slíka sýningu enda hefur saga íslenskra mótorhjólakvenna ekki verið skráð. „Við hóuðum saman hópi af konum og vorum sex í nefnd. Við vorum með lítið fé á milli handanna en biðluðum til mótorhjólakvenna um allt land að senda okkur myndir,  upplýsingar og muni,“ segir Ragnhildur.
 Á sýningunni er að finna fjöldann allan af myndum en einnig ýmsar upplýsingar, sögur og muni. „Við komumst að því með góðri hjálp að fyrsta konan sem átti mótorhjól á Íslandi var Helga Níelsdóttir ljósmóðir árið 1939.
Hún notaði það til að aka til vinnu, en gafst reyndar fljótt upp á því þar sem þungt var að vera á því og af því að vegir voru að mestu malarvegir þurfti hún iðulega að skipta um alklæðnað eftir hverja ferð vegna ryks og drullu. Síðan er vitað um aðra konu rétt eftir stríð sem var á hjóli sem hún fékk hjá hernum. Lítið er vitað um fleiri konur fyrr en stelpur fóru að vera á skellinöðrum á áttunda áratugnum og síðan þegar konur fóru að sjást meira á hjólum á níunda áratugnum,“ upplýsir Ragnhildur. Hún segir þróunina hraðari upp á síðkastið. „Konur á öllum aldri eru farnar að láta gamlan draum rætast og taka mótorhjólapróf sem er frábært.“

Litlar tölulegar upplýsingar eru til um konur og mótorhjól. „Við vitum þó að frá 1980 hafa 2.930 konur verið skráðar eigendur þungra bifhjóla.“ Við erum með myndir og brot úr sögu, mótorhjól og klúbbatengdan fatnað. Svo erum við með konur í mótorhjólalögreglunni. Guðrún
Jack var svo dásamleg að lána okkur hluta af fatnaði og myndir af sér og upplýsingar. Sýningin Konur og mótorhjól er opin alla daga frá kl. 10 til 17.

Fréttablaðið 23.07.2015

Inga Birna keppir í Suður-Afríku

Myndina tók Árni Sæberg og kunnum við honum bestu þakkir fyrir.

Inga Birna Erlingsdóttir, lögreglumaður í umferðardeild Lögreglunnar á höfuðborgarsvæðinu, hefur verið valin í 10 manna úrtak fyrir fyrsta alþjóðlega kvennalið GS bikars BMW, en keppt er á R 1200 GS mótorhjólum frá BMW. 

Fram undan er sex daga undankeppni, sem haldin verður í Suður-Afríku í september, en að henni lokinni verða valdar þrjár konur til þátttöku í aðalkeppninni í Taílandi á næsta ári. Mikið mun reyna á hæfni, þol og samvinnu keppenda, sem spreyta sig í ýmsum þrautum á meðan keppninni stendur.  Þátttökuliðin koma víða að, en 2016 verða konur með í fyrsta sinn og þá í alþjóðlega liðinu sem áður var nefnt.

Þess má geta að Inga Birna var valin úr hópi 119 kvenna frá 28 löndum, sem allar sóttust eftir að taka þátt í keppninni. Það eitt og sér er mikill heiður fyrir hana og svo gæti hún hæglega komist í þriggja manna keppnisliðið sem mætir til leiks í Taílandi á næsta ári. Samstarfsfélagar hjá Lögreglunni á höfuðborgarsvæðinu óska Ingu Birnu til hamingju með að hafa komist í 10 manna úrtakið og óska henni góðs gengis í undankeppninni í Suður-Afríku.

20.6.2015

https://www.logreglan.is/

Landsmót bifhjólafólks haldið í Eyjum um síðustu helgi: (2015)

Framvarðasveitin: Tryggvi Sig, Hjalti Hávarðar,
Jenni, Óskar og Steini Tótu.

Hópakstur á 90 hjólum og nokkur hundruð hestöflum... 

Dansað og djammað í Herjólfsdal :: Allt fór vel fram, segja Drullusokkar sem stóðu að mótinu

Þau voru mörg hestöflin sem saman voru komin í Herjólfsdal þar sem bifhjólafólk á Íslandi hélt landsmót. Alls voru um 200 manns mótinu og um 90 hjól sem vöktu mikla athygli þegar þau fóru um Heimaey í einni röð á laugardaginn. „Það vorum við í Drullusokkunum, bifhjólasamtökum  Vestmannaeyja, sem héldum mótið að þessu sinni,“ sagði Gunnar Adólfsson, Darri í Bragganum, þegar Eyjafréttir ræddu við hann að mótinu loknu. Var hann mjög ánægður með hvernig til tókst. „Hér áður voru það Sniglarnir sem sáu um landsmótið en undanfarin ár eru það minni
klúbbarnir sem taka að sér að halda það. Nú var komið að okkur og tókst bara vel.“
 Gist var í Herjólfsdal og fengu þau þjóðhátíðartjald ÍBV til afnota.
Darri segir að dagskráin hafi byrjað á föstudaginn á þrautakeppnum á hjólunum. Um kvöldið var slegið í dýrindis fiskisúpu og Jarl kom og tók nokkur lög við mikla ánægju gesta. Á eftir var ball með Sniglabandinu í tjaldinu og var dansinn stiginn fram á nótt. „Á laugardaginn fórum við hópakstur um bæinn og suður á eyju og voru 90 hjól í hópnum. Á eftir var spyrnukeppni á skellinöðrum í kringum tjörnina sem vakti mikla athygli og ekki síður kátínu. Á eftir grilluðum við lambakjöt sem rann ljúflega niður. Þá var komið að þætti Bjartmars Guðlaugssonar sem skemmti í heilan klukkutíma. Fór hann á kostum og hefur sjaldan verið betri.  Sniglabandið lék svo á ballinu sem stóð til klukkan fjögur. Þar með lauk velheppnuðu landsmóti og ég heyrði ekki annað en að gestir væru ánægðir með hvernig til tókst,“ sagði Darri.

Ómar Garðarsson
omar@eyjafrettir.is

https://timarit.is