|
Það finnst vart lipurra hjól til aksturs á krókóttum íslenzkum þjóðvegi. |
REYNSLUAKSTUR
Ducati Multistrada
Auðunn Arnórsson
ÞAÐ var mótorhjólaáhugafólki á Íslandi sannkallað gleðiefni er það
fréttist í sumar að fyrirtækið Dælur
ehf. í Kópavogi hefði hafið innflutning á Ducati-mótorhjólunum ítölsku.
Með því að opinber umboðs- og þjónustuaðili fyrir þessa frægu og eftirsóttu mótorhjólategund er tekinn
til starfa hér á landi hafa skapazt alveg nýjar forsendur fyrir Íslendinga
að eignast, eiga og reka slík hjól.
Ducati er þekkt fyrir að framleiða
mjög sportleg hjól með mikinn persónuleika og áberandi hönnun sem
höfðar beint til ástríðutaugarinnar í
þeim sem á annað borð hafa áhuga á
mótorhjólum.
Ducati hefur skapað sér sérstöðu
með því að halda sig við að framleiða
sín hjól með L-laga V2-vél, en fyrir
því er yfir 40 ára gömul hefð hjá fyrirtækinu. Þróun þessarar tveggja
strokka vélartækni, með svokallaða
desmodromic-ventlastýringu (sem
verkar þannig að knastásar, drifnir
af keðjuknúnu tannhjóladrifi, bæði
opna og loka ventlunum í stað þess
að gormar loki þeim) hefur náð svo
miklum hæðum hjá Ducati, að
keppnishjól fyrirtækisins og knapar
þeirra hafa á síðustu árum rakað
saman heimsmeistaratitlum í Superbike-kappakstri. Sérstaðan felst líka
í því að öll Ducati-hjól státa af burðargrind sem er soðin saman úr stálrörum eftir kúnstarinnar reglum, en
hún er mjög létt miðað við styrkleika. Vélin er berandi hluti af burðargrindinni
Fjórar megingerðir
Ducati-hjóla
Til notkunar í almennri umferð
býður Ducati upp á fjórar mótor hjólatýpur. Sú sportlegasta, götuútgáfan af Superbike-kappaksturshjólinu, heitir nú 999, en fyrirrennarar þess síðasta áratuginn
hétu 916, 996 og 998. Það var 916-
hjólið sem í kring um árið 1990 jók
hróður Ducati til mikilla muna, enda
var hönnun þess næsta byltingarkennd. Af mörgum er það álitið eitt
fallegasta mótorhjól allra tíma.
999-hjólið er toppurinn á hinni
svokölluðu Supersport-línu, en til
hennar teljast líka léttari „racer“-
hjól (með loftkældar vélar; 999-hjólið er vatnskælt). Því næst er það
klæðningarlausa Monster-línan,
sem eru eins konar „cruiser“-hjól.
Þá er það ST-línan, sem eru sportleg
(malbiks-)ferðahjól með fullklæðningu. Og loks er það nýjasta týpan,
sem kom fyrst á markað á þessu ári,
en hún ber nafnið Multistrada – sem
þýðir svo mikið sem „fjölvega“. Eins
og nafnið bendir til er því ætlað að
henta til aksturs á flestum gerðum
vega.
Frá því Multistrada-hjólið kom á
markað hefur Ducati vart getað annað eftirspurn, en nýja íslenzka umboðinu tókst að fá eitt eintak af
fyrstu árgerðinni til að sýna og selja
hér á landi. Sem er mjög heppilegt,
þar sem segja má að íslenzka vegakerfið kalli á „fjölvega“-hjól. Á það
var einmitt látið reyna í reynsluakstrinum, hversu vel Ducati Multistrada hentar íslenzkum aðstæðum.
|
Ítalskar línur. Steyptur einarmur heldur afturhjólinu, miðjufjöðrun. Pústið er lagt upp undir sætið og mikið lagt upp úr útlitshönnun. Út úr púströrunum hljómar einkennandi V2-vélarhljóðskonsert, mengunarhreinsaður skv. nýjustu stöðlum. |
Hefðbundin flokkun
Multistrada erfið
Það leynir sér ekki þegar hjólið er
skoðað í návígi, að hér er á ferðinni
mótorhjól sem erfitt er að flokka.
Uppbyggingin – há burðargrindin
og tankurinn, tiltölulega hátt stýrið
og frekar há fjöðrunin – minnir á
enduro-hjól, en breið, fínmunstruð
dekkin, sportlega harður hnakkurinn og stífstillt fjöðrunin eru dæmigerð einkenni sportlegs götuhjóls.
Ökumaður situr frekar uppréttur
og stýrið og fetlarnir eru þannig
staðsettir að auðvelt er að stýra hjólinu af öryggi á mjög litlum hraða –
standa upp, ef því er að skipta – ólíkt
því sem gerist á hreinræktuðu „racer“-götuhjóli þar sem ökumaður situr krepptari, með fæturna aftar og
hallar meira fram á stýrið. Tiltölulega lágur og miðlægur þyngdarpunktur og góð þyngdardreifing á
fram- og afturhjól, í einingu við
sportlega stillta fjöðrunina og mjög
öflugar og vel „skammtanlegar“
bremsurnar, skapa annars fyrirmyndaraksturseiginleika á hvaða
hraða sem er.
Kjörlendið er krókóttir þjóðvegakaflar
Kjörlendi Multistrada eru bugðóttir (malbikaðir) þjóðvegakaflar,
þar sem það veitir ökumanni
ómælda ánægju hvernig hjólið lætur
að stjórn – hvernig það beinlínis
kallar á að vera hellt inn í hverja
beygjuna á fætur annarri og hvernig
togmikil vélin rífur hjólið „gráðug“
út úr beygjunum. Það var einmitt á
slíkum vegarköflum, í fjalllendi
Emiglia-Romagna-héraðsins í nágrenni Ducati-verksmiðjunnar í Bologna, sem þróunarstjórar hennar
prófuðu sig fram til þessarar útkomu, nýja Multistrada-hjólsins.
Jafnvægið og stöðugleikinn er svo
góður að um leið og tekið hefur verið
af stað er eins og þessi 220 kg, sem
hjólið vegur fulltankað, séu orðin að
fjaðurvigt. Upp á þessa tilfinningu
hjálpar hve „mittismjótt“ hjólið er,
sem gerir ökumanni kleift að
klemma það vel milli læra sér rétt
eins og um mun minna hjól væri að
ræða.
Loft-/olíukæld vélin, sem þjónar einnig til að knýja Monster 1000- og
Supersport 1000-hjólin, er mjög
snúningsviljug og skilar 84 hestöflum og 84 Newtonmetra togi. Þetta
afl dugar til að rífa hjólið það vel
áfram að það prjónar nokkuð auðveldlega; þó er ökumanni auðvelt að
halda framhjólinu niðri með því að
beita líkamsþyngdinni. Togið er
mest á bilinu 3.500–8.000 snúningum
og sex þrepa gírkassinn skilar aflinu
af mikilli skilvirkni til gripmikils,
180 mm breiðs afturhjólsins. Hröðun úr kyrrstöðu í 100 km hraða á að
nást á 3,5 sekúndum. Mælaborðið
skiptist í stóran hefðbundinn snúningshraðamæli og rafeindaskjá sem
gefur allar aðrar upplýsingar sem
ökumaður þarf á að halda.
Það sem helzt mætti gagnrýna við
stjórntækin og aksturseiginleikana
er frekar stíf kúplingin. Að fjöðrunin
sé eins stíf og raun ber vitni er mikilvægur hluti af karakter hjólsins,
sem þar með er trúr sportlegri Ducati-hefðinni. Reyndar er hægt að
stilla fjöðrunina á ýmsa vegu, sem
opnar möguleikann fyrir því að laga
hana að gerð (grófleika) vegarins,
hleðslu hjólsins og smekk/akstursstíl ökumanns. Fjaðurvegalengd
hvolfgaffalsins að framan er 165 mm
og miðlægrar gorm/gasdemparafjöðrunareiningarinnar að aftan 145
mm, sem má segja að sé mitt á milli
hreinræktaðs enduro-hjóls og hreinræktaðs götuhjóls.
Hálfklæðningin með stýrisáfastri
„framrúðunni“ veitir góða vindvörn
án þess að hefta sýn ökumanns fram
á veginn, enda horfir hann yfir
skyggnið. Farþegi getur komið sér
þægilega fyrir aftan við ökumann.
Vítt hæfileikasvið
Í stuttu máli sagt er Ducati Multistrada gríðarskemmtilegt hjól með
mjög vítt hæfileikasvið, þar sem
málamiðlanalaus en þó afslöppuð
sportlegheit eru í fyrirrúmi.
Til að henta íslenzkum aðstæðum
enn betur væri eflaust ráðlegt að
panta viðbótarhlífar, sem boðið er
upp á sem aukahluti, en aukahlutaframboðið er mjög breitt. Næst lægi
að fá hlíf framan á vélina og aurhlíf á
afturhjólið.
Meðal þess sem einnig er boðið
upp á er þykkari sætisbólstrun og
sérhannaðar harðplast-töskur, en
með þeim útbúnaði er hjólið klárt í
langferðalög. Fyrir þá sem myndu
vilja nota hjólið meira á vondum
vegum (án bundins slitlags) væri athugandi að setja undir það grófari
ferða-enduro-dekk (eins og boðið er
upp á undir Honda Varadero 1000
eða Suzuki DL 1000 V-Strom, svo
dæmi séu nefnd). En þar með myndi
hjólið tapa nokkru af þeim sportlegu
götuhjóls-eiginleikum sem það hefur
af að státa eins og það kemur frá
verksmiðjunni. Þótt Ducati-menn
hafi teygt sig í alveg nýja átt með
Multistrada-hjólinu var þó aldrei
ætlun þeirra að búa til „drullumallara“.
Þó hefur frétzt að þess kunni að
vera skammt að bíða að Ducati teygi
sig enn lengra í átt að því að smíða
torfæruhjól. Jafnvel strax árið 2005
sé væntanleg önnur ný týpa af Ducati – eins strokks „supermoto“-hjól,
en slík hjól eru almennt hreinræktuð
torfæruhjól útbúin fyrir malbiksakstur, með stífari fjöðrun og götuhjóladekkjum. Þessu nýja Ducatihjóli yrði stefnt í samkeppni við hjól
eins og KTM Duke.
Ducati Multistrada 1000 DS kostar 1.470.000 kr. Sem er vissulega allstór biti að kyngja fyrir tveggja
hjóla farartæki, en sé hugsað út í
það hve margra milljóna króna dýran bíl þyrfti til að bjóða ökumanni
upp á viðlíka akstursánægju og
þessi ítalska fegurðardrottning gerir, lítur dæmið öðru vísi út.
Morgunblaðið 8.10.2003
Árni Sæberg
auar@mbl.is