Gátu lækkað iðgjöld­in

Gátu lækkað iðgjöld­in á „hipp­un­um“ (úr stærri grein)

Mik­il mótor­hjóla­della magnaðist upp á Íslandi í góðær­inu og marg­ir létu langráðan draum ræt­ast um að kaupa sér mótor­fák. Þessi mikla fjölg­un mótor­hjóla­öku­manna skapaði þrýst­ing á og svig­rúm fyr­ir trygg­inga­fé­lög­in að bjóða hag­kvæm­ari trygg­ing­ar en lengi vel höfðu bif­hjóla­trygg­ing­ar þótt sér­deil­is dýr­ar.

Ein­ar seg­ir ekki hægt að greina að dregið hafi úr mótor­hjóla­áhug­an­um en TM end­ur­skoðaði fyr­ir nokkr­um árum hjá sér bif­hjóla­trygg­ing­ar með það að mark­miði að meta áhættu af meiri ná­kvæmni og skila viðskipta­vin­um sann­gjarn­ara verði. Útkom­an var mjög áhuga­verð:

„Við gát­um t.d. lækkað iðgjöld­in á „hipp­un­um“ svo­kölluðu enda leiddu töl­ur okk­ar í ljós að á þeirri gerð hjóla var slysa­hætt­an minni. Hins veg­ar kom skýrt í ljós að breyt­inga var þörf á iðgjöld­um mótorkross-hjóla þar sem slysa­hætt­an er mik­il enda hjól­in til þess gerð að skoppa og spana um keppn­is­braut­ir og mal­ar­hauga.“

Dýr­ar trygg­ing­ar á bif­hjól­um seg­ir Ein­ar að komi til vegna þess að hvert slys á hjóli geti verið mjög kostnaðarsamt. „Ef ökumaður bif­hjóls lend­ir í byltu og brýt­ur t.d. viðbein eða ökkla hleyp­ur slysa­kostnaður­inn á millj­ón­um króna. Ef ársiðgjöld­in eru t.d. 60.000 kr. þá sést að það þarf stór­an hóp iðgjalda­greiðenda til að standa und­ir tjón­inu og örfá slys til viðbót­ar geta orðið til þess að þessi titekni trygg­inga­flokk­ur er rek­inn með miklu tapi.“

Morgunblaðið 8.10.2013

https://www.mbl.is/bill/domar/2013/10/08/abyrgur_akstur_skilar_ser_i_laegri_idgjoldum/

Hafa áhyggjur af bleika litnum

„Hingað til hef­ur ekki fund­ist sú máln­ing sem gef­ur al­menni­legt grip, sér­stak­lega ekki í bleytu. Ef þessi bleika máln­ing er svona góð, þá gef­ur auga leið að hún fari í all­ar veg­merk­ing­ar í framtíðinni,“ seg­ir mótor­hjóla­maður sem hef­ur áhyggj­ur af slysa­hættu í bleiku slauf­unni við Bú­staðaveg.



Bleika um­ferðars­lauf­an var máluð í til­efni af ár­vekni- og fjár­öfl­un­ar­átaki Krabba­meins­fé­lag­ins og var það gert með heim­ild Vega­gerðar og lög­reglu­stjór­ans á höfuðborg­ar­svæðinu.
Minna veggrip fyr­ir mótor­hjól



Strax eft­ir að um­ferðars­lauf­an var máluð bleik höfðu Snigl­arn­ir, hags­muna­sam­tök mótor­hjóla­fólks, sam­band við lög­reglu og Vega­gerð til að lýsa áhyggj­um sín­um af fram­kvæmd­inni, þar sem marg­ir telja að veggripið geti minnkað fyr­ir mótor­hjól.

Vega­gerðin brást við í dag með því að viðnáms­mæla göt­una. Sam­kvæmt þeirri mæl­ingu upp­fyll­ir máln­ing­ar­yf­ir­borðið þær kröf­ur sem gerðar eru til viðnáms mal­biks. Engu að síður kom Vega­gerðin upp skilti við byrj­un af­rein­ar­inn­ar, sem var­ar við mögu­legri hálku.

Snigl­arn­ir biðja enn sína liðsmenn um að fara var­lega um svæðið og Vega­gerðin tek­ur und­ir það á Face­book og bend­ir jafn­framt á að hjóla­fólk geti valið aðra leið.
Renna oft í veg­merk­ing­un­um




Hjört­ur L. Jóns­son mótor­hjóla­maður bend­ir á að öll máln­ing á göt­un­um, þ.e.a.s hvítu lín­urn­ar sem notaðar eru til veg­merk­ing­ar, séu hættu­leg­ar mótor­hjóla­mönn­um enda sé máln­ing­in í eðli sínu sleip.



„Það hafa ófá­ir mótor­hjóla­menn skutl­ast á haus­inn á þess­um lín­um. Mörg slys sem verða þegar menn missa stjórn á hjól­inu við gatna­mót er mótor­hjóla­mönn­um sjálf­um að kenna því þeir gá ekki að sér þegar þeir taka af stað og skransa á lín­un­um,“ seg­ir Hjört­ur.

Hann bend­ir jafn­framt á að á akst­ur­sæfinga­svæðum, eins og t.d. á Ak­ur­eyri, séu út­bún­ar sér­stak­ar braut­ir til að æfa akst­ur í hálku og þar sé hálk­an ein­fald­lega búin til með því að þekja braut­ina máln­ingu.

Hjört­ur seg­ir þetta sér­lega slæmt þar sem beygj­an í slauf­unni sé mótor­hjóla­mönn­um vara­söm fyr­ir á 20-30 metra kafla, því hjól­in halli út úr beygj­unni og þar á sama stað sé járn­hlemm­ur um metra frá kant­in­um.

„Þeir segj­ast núna hafa gert ein­hverj­ar bremsu­mæl­ing­ar í nótt, en ég er ekki til­bú­inn að kyngja því. Ég hefði nú viljað að þetta hefði verið prófað á smákafla áður en öll gat­an var máluð. Mál­efnið er æðis­legt, fram­takið frá­bært, mynd­in úr lofti er ofboðslega flott og allt eft­ir því. En ekk­ert af þessu er flott ef það verður slys. Ég vona bara að það komi ekki til þess.“




Bleik um­ferðars­laufa séð úr lofti

Bleik­ar göt­ur í skjóli myrk­urs




Mbl.is

https://www.mbl.is/frettir/innlent/2013/10/04/hafa_ahyggjur_af_bleika_litnum/

Hin árlega haustógleði Tíunnar

Verður haldin laugardaginn 12. október og hefst klukkan 19.00. 

Staðsetning: Sportvitinn

Matseðill: ( a la Sigga Ben )
lamb, kjúklingur og meðlæti
Skemmtiatriði
Hljómsveit
Happdrætti til styrktar Mótorhjólasafninu ( 1000 kall miðinn ) búið að hækka miðaverð úr 500 í 1000 þar mikið er komið svaðalega flottum vinningum.
Malpokar að sjálfsögðu leyfðir

Verð aðeins 4 stk Brynjólfur Sveinson (mannurinn á þúsundkrónaseðlinum )

Af því tilefni að Binni Sveins er blár verður þema kvöldsins BLÁTT og verða veitt verðlaun fyrir mesta blámann í kvenna og kalla flokki

Vinsamlegast tilkynnið þáttöku eigi síðar en þriðjudaginn 8. okt til að hægt sé að áætla mat ofan í liðið. Best er að tilkynna sig með því að senda póst á tian@tian.is

Með kveðju
Stjórn Tíunnar

Mótorhjólafólk var duglegt að heimsækja Siglufjörð í sumar

Það var ósjaldan sem maður heyrði drunur í mótorhjólum í sumar.

Bæði stórir og litlir hópar af hjólafólki kom við á Sigló. Mikið af erlendu hjólafólki lagði leið sína í fjörðinn og það er greinilegt að Siglufjörður er kominn á kortið þegar um mótorhjólaferðir er að ræða og ósjaldan sá maður mótorhjól fyrir utan Gistiheimilið Hvanneyri.

Ég náði þessum myndum í sumar af mótorhjólafólki sem kom við á

Sigló og tók einn bryggjurúnt áður en þau lögðu af stað úr bænum.

11.09.2013 | 13:30 | Jón Hrólfur Baldursson

http://www.siglo.is/

Hjóluðu yfir hálendið án aðstoðar

Vinkonurnar Lilja Hermannsdóttir og Hilde Hundstuen kynntust í gegnum mótorhjólasportið fyrir þónokkru síðan. Hugmyndin að fara yfir hálendi Íslands á Enduro-hjólum kviknaði hjá þeim í hversdagslegu spjalli. Tveimur dögum seinna voru þær komnar með styrktaraðila og lagðar af stað. 

Þær Lilja Hermannsdóttir og Hilde Hundstuen hafa nýlokið rúmlega 400 kílómetra langri hjólaferð yfir hálendi Íslands. Þær hófu ferð sína frá Hrauneyjum að kvöldi til og hjóluðu fyrsta legginn í svarta myrkri. „Ég hafði aldrei hjólað svona yfir nótt áður en það var alveg rosalega gaman. Maður sér  ekkert nema veginn, horfir í geislann og hjólar,“ segir Lilja.
Þær hjóluðu yfir í Nýjadal og fengu þar inni yfir nótt. Næsta dag hjóluðu þær Dyngjufjallaleið yfir í Dreka og síðasta daginn að Kárahnjúkum og þaðan fóru þær á Egilsstaði. En hvernig dettur tveimur konum í hug að fara út í svona leiðangur. „Okkur finnst kannski ekki skipta svo miklu máli að við séum stelpur. Miklu frekar að við gerum þetta á gamla og erfiða mátann og nýtum okkur ekki trússbíl og öll hugsanleg þægindi sem oftast eru í svona ferðum. Þetta var í rauninni  persónuleg áskorun að fara bara tvær og redda okkur. Þetta var rosalega erfitt en líka alveg rosalega gaman,“ segir Hilde.

 Vilja fá fleiri stelpur í sportið 

Þegar þær eru inntar eftir því hvað hafi heillað þær mest á þessari leið segja þær að hraunbreiðan á milli Nýjadals og Dreka hafi verið áhrifaríkust. „Það er algjörlega ævintýralegt að keyra þar yfir,“ segir Lilja. „Maður er svo nátengdur náttúrunni þegar maður hjólar og kynnist landinu sínu svo vel,“ bætir Hilde við. Þó að þær vilji ekki gera mikið úr því að þær hafi farið tvær  konur saman viðurkenna þær að ferð þeirra og framkvæmd geti verið mikil hvatning fyrir aðrar konur sem deila áhugamáli þeirra. „Við viljum auðvitað alltaf fá fleiri stelpur í þetta sport. Fyrst þegar við sögðum frá því sem við ætluðum að gera  fundum við svolítið fyrir því að fólk fannst við ekki átta okkur á því hvað við værum að fara út í en svo eftir á hefur sama fólk verið að hrósa okkur,“ segir Hilde.

Fjölskylduvæn íþrótt

 Hilde hefur verið á götuhjóli frá átján ára aldri en Lilja uppgötvaði sportið árið 2008. Þær kynntust í gegnum hjólamennskuna en þetta var þeirra fyrsta ferð þar sem þær fóru bara tvær saman. „Ég hafði lengi haft áhuga á að hjóla áður en ég byrjaði, svo ákvað ég loksins að drífa í þessu og fékk mér götuhjól. Ég var búin að vera með prófið í þrjá eða fjóra daga þegar ég fór hringinn í kringum landið. Ég hef farið ótal ferðir um landið síðan og nú er öll fjölskyldan í þessu,“ segir Lilja og Hilde tekur við. „Þetta er mjög fjölskylduvænt sport. Stelpan mín tekur þátt í því með mér að gera við og gera upp hjól.“

Nýir draumar vakna þegar gamlir rætast

 Hildi átti sér lengi tvo drauma, annars vegar að eignast hermannahjól með hliðarvagni og hins vegar að smíða sér „streetfight“ hjól. Nú hefur hún látið báða þá drauma rætast en segir þá aðeins nýja drauma taka við. „Næst langar mig að hjóla í Himalaya eða Perú.“ Þessi ferð var bara byrjunin hjá okkur. Þetta var aðeins okkar fyrsta ferð af mörgum,“ bætir Lilja við. Lilja segist ekki hafa nokkurn áhuga á að taka þátt í keppnum. Hún vill miklu fremur vinna persónulegra sigra og ná markmiðum sem hún setur sér sjálf. Þegar þær eru spurðar hvort allir geti hjólað svara þær nánast samhljóða játandi. „Maður þarf bara að hafa mikla trú á sjálfum sér en um leið að taka skynsamlegar ákvarðanir,“ segir Lilja. „Já og maður þarf auðvitað að vera í réttum útbúnaði og fylgjast vel með veðurspá,“ segir Hilde. Þær Lilja og Hilde vilja koma þökkum áleiðis til styrktaraðilanna Ormsson, Átaks, Rafstillingar og JHM. Einnig vilja þær þakka 4x4, Slóðavinum, Torfærudeildinni hjá Hjólavinum, Valkyrjum og öðrum sem hafa haldið utan um slóða á hálendinu.  „Við eigum svo fallegt land og okkur ber að ganga vel um það. Við erum öll að vinna að sama
markmiði, að fara vel með landið okkar og njóta þess,“ segir Hilde.

Signý Gunnarsdóttir 

signy@mbl.is

http://timarit.is

Seldu húsið til að skoða heiminn

Seldu allt Rocky og Paula ætla að vera á ferð
um heiminn næstu misseri. Hér eru þau við Louise-
vatn í Kanada.     Mynd: Rocky Vachon

Rocky Vachon og Paula Fatioa fóru í heimsreisu á mótorhjól

Fengu höfðinglegar móttökur í Reykjanesbæ

 Ég lít ekki svo á að við séum strandaglópar á Íslandi. Maður er strandaglópur ef maður er á stað sem maður vill ekki vera á,“ segir Kanadamaðurinn Rocky Vachon. Hann kom ásamt kærustu sinni, Paulu Fatia, til Íslands á mánudaginn í síðustu viku. Þau urðu fyrir því óláni, þegar þau komu til Íslands
frá Bandaríkjunum, að afgreiðsla á mótorhjólinu þeirra tafðist hjá tollayfirvöldum í Ameríku. Þau höfðu gert ráð fyrir að bíða í nokkra daga eftir hjólinu en sú bið lengist um viku, hið minnsta.

Rocky og Paula, 35 og 33 ára, tóku saman fyrir um þremur árum. Þau höfðu bæði hug á að leggja land undir fót, eða hjól, og skoða heiminn. Einu ári eftir að þau kynntust hafði Paula selt húsið sitt og jafnaði þá upphæð sem Rocky hafði safnað sér. Þau hættu bæði í vinnunni og settust upp á hjólið.
Þau óku frá heimabæ sínum, Hamilton í Ontario-héraði í Kanada í ágúst 2011. „Við fórum vestur Kanada, í gegnum Vancouver og þaðan yfir til Bandaríkjanna,“ segir Paula um upphaf ferðalagsins. „Við ferðuðumst um Bandaríkin, fórum þaðan til Mexíkó, Belís og svo Gvatemala,“ heldur hún áfram. Þegar þau nálguðust suðurhluta Ameríku, eftir 146 ferðadaga og 25 þúsunda kílómetra akstur, tók ferðalagið á mótorhjólinu óvæntan endi. Flutningabíll þröngvaði þeim út af veginum og þau höfnuðu ofan í skurði – eiginlega á kaf í skolp. Þau sluppu bæði ómeidd en hjólið skemmdist töluvert og varð óökuhæft.

Lærði að gera við hjólið 

Rocky, sem er menntaður rafmagnsverkfræðingur, hófst strax handa við að endurbyggja hjólið og skipuleggja framhald ferðarinnar. Hann segist ekkert hafa  kunnað þegar hann byrjaði að skrúfa það í sundur og panta varahluti. Hann tók myndir af hverju  skrefi og setti allar skrúfur og bolta í poka sem hann merkti. „Ég er ekki bifvélavirki en ég get næstum því kallað mig það eftir þetta,“ segir hann og hlær. „Það er gott að þekkja hjólið þegar eitthvað kemur upp á. Ég kunni ekki að gera við dekk þegar ég byrjaði en núna get ég bjargað mér með flest. Ég reyni að gera allt sjálfur,“ segir hann. Þau fóru aftur af stað í byrjun sumars og hafa verið á ferðalagi um Kanada í næstum 70 daga og ferðuðumst um austurhluta Kanada, Nýfundnaland  og Labrador. Því næst flugu þau til Íslands.

Boðið í bústað

 Rocky og Paula njóta nú íslenska  sumarsins, þó megnið af farangri þeirra, auk fararskjótans, vanti. Þau hafa verið tiltölulega heppin með veður. Fyrstu nóttina gistu þau við Keflavíkurflugvöll en næsta dag húkkuðu þau sér far í Reykjanesbæ, þar sem þau komust í verslun og nettengingu. „Við erum með fötin okkar og tjaldið. Það er nóg í bili,“ segir hann af því æðruleysi og þeirri gleði sem einkennir fas þeirra beggja.
Á föstudaginn hittu þau Gylfa Jón Gylfason, fræðslustjóra í Reykjanesbæ, fyrir utan ráðhúsið í bænum þar sem þau höfðu tjaldað. Gylfi Jón bauð þeim í mat og í kjölfarið að dvelja í sumarhúsi hans að Hafurbjarnarstöðum, á milli Garðs og Sandgerðis, þar til þau fá hjólið í hendurnar. Þau eru hæstánægð með þá gestrisni. Gylfi Jón hefur sýnt þeim Reykjanesið og þau hafa meðal annars skoðað Gunnuhver, vinsælan ferðamannastað við Reykjanesvita. Þá fengu þau lánaðan bíl hjá heimamanni til að fara í dagsferð að Gullfossi og Geysi.

Flækingar 

Rocky og Paula halda úti skemmtilegri vefsíðu þar sem fylgjast má með ferðalagi þeirra. „Not all those who wander are lost“ eru einkennisorð  vefsíðunnar. Á íslensku gæti það útlagst sem: Flækingar eru ekki alltaf villtir. Tilvitnunin er úr Hringadróttinssögu en slóð vefsíðunnar er einmitt www.notallthosewhowanderarelost.ca Rocky tekur myndir og Paula skrifar texta um það sem á daga þeirra drífur á ferðalaginu. Þar má meðal annars sjá nákvæmt sundurliðað yfirlit yfir eyðsluna á ferðalaginu, en á ferð þeirra um Ameríku eyddu þau að jafnaði sem jafngildir 6.600 krónum á dag. Þau spara mjög við sig í mat og gistingu enda tjalda þau yfirleitt utan hefðbundinna tjaldstæða. „Stundum komumst við ekki í sturtu svo dögum skiptir,“ segir Paula og hlær. „Núna veit ég hvernig það er að vera skítugur hjólreiðamaður (e. dirty biker).“

Sigur Rós í uppáhaldi 

Þau stefna á að vera tvær til þrjár vikur á ferðalagi um Ísland eftir að þau fá hjólið. Þau hafa merkt við marga staði sem þau ætla að heimsækja hér, en Rocky er mikill aðdáandi  hljómsveitarinnar Sigur Rósar. Hann féll fyrir landinu þegar hann sá heimildamyndina Heima, um  tónleikaferðalag sveitarinnar um Ísland. Þau Rocky og Paula áætla að ferðast þar til peningurinn  klárast. „Við ætlum næst til Danmerkur, með Norrænu, og svo sunnar, þegar fer að hausta. Við ætlum í haust til Portúgal, þar sem Paula fæddist og á fjölskyldu sem hún þekkir lítið. Hún hefur ekki komið þangað frá því hún var þriggja ára,“ útskýrir Rocky. „Fjölskylda mín býr í Portúgal og Frakklandi. Ég þekki þau ekki en hef hitt suma einu sinni, fyrir löngu síðan. Það verður gaman að hitta þau,“ bætir Paula við. Þau gera ráð fyrir að verja vetrinum í Portúgal og hyggja á að heimsækja Marokkó líka. Þegar fer að vora ætla þau að færa sig norðar á bóginn og heimsækja Sviss og Ítalíu, hið minnsta. „Okkur langar að fara til Egyptalands, aka með Nílarfljótinu og heimsækja Jórdaníu. Við verðum svo að sjá til hvort hægt verður að fara til Tyrklands og Alsír en aðstæður í þeim löndum verða að ráða því,“ segir Rocky. Hann hefur að auki reynt að sannfæra kærustu sína um að heimsækja Pakistan og Íran, en til Íran langar Rocky mikið að koma, sérstaklega norðurhéraðanna. „Ég er enn að reyna að sannfæra hana …“ „Við sjáum til,“ grípur hún fram í og hlær. Þau ætla að láta veðrið ráða för, svolítið eins og Íslendingar. „Við förum heim þegar við erum annaðhvort orðin leið hvort á öðru eða blönk.“

Finna frið á hjólinu 

Þau viðurkenna aðspurð að það geti tekið á að vera saman á ferðalagi allar sólarhringinn, svo vikum og mánuðum skiptir. Stundum kastist svolítið í kekki. „Við erum  stundum spurð hvers vegna við notum ekki hljóðnema til að tala saman þegar við erum á mótorhjólinu,“ segir Paula en segir að það komi ekki til greina. „Við notum tímann á hjólinu til að hugsa og vera út af fyrir okkur,“ segir Rocky. „Þó við sitjum þétt saman þá eru þetta einu stundirnar sem við fáum frið hvort fyrir öðru. Það skiptir máli,“ segir hann og Paula tekur í sama streng.
Þau segja að mótorhjólið veiti þeim mikið frelsi. Þau geti skoðað staði sem aðrir þurfa jeppa til að komast á. Hjólið komist vegi sem smábílar komist ekki. „Þetta er eins og jeppi á tveimur hjólum – þannig komumst við lengra og getum séð meira en ef við værum á bílaleigubíl,“ segir Rocky en bætir við að Paula verði svolítið hrædd ef vegirnir eru mjög slæmir. Hugmyndin kviknaði í Taívan Fyrir um tíu árum var Rocky að vinna við enskukennslu í skóla í Taívan, til að eiga fyrir háskólanámi. Hann keypti sér vespu og fór að aka um strendur landsins. Það var þá sem hann fékk þá flugu í höfuðið að ferðast um heiminn á mótorhjóli. Hugmyndin var nokkur ár í gerjun og undirbúningi. Eftir  háskólanám fékk hann vinnu sem gaf vel. En vinnan átti ekki við hann. „Ég þoldi ekki vinnuna og gat ekki hugsað mér að sitja á bak við skrifborð næstu 30 árin. Svo kynntist ég Paulu og sagði henni frá því hvað mig langaði að gera,“ útskýrir Rocky. Paula segir að hana hafi líka langað til að ferðast en í fyrstu hafi hugmyndin um að gera það á mótorhjóli verið fráleit. Honum hafi þó fljótt tekst að sannfæra hana um ágæti þess að ferðast um á mótorhjóli. „Ég féll fyrir stöðunum sem hann ætlaði að heimsækja,“ segir hún. Húsið seldist og þau drifu sig af stað, eins og fram hefur komið. Paula
segist þó stundum sakna heimahaganna, fjölskyldunnar og kattanna sinna, sem eru 13 og 17 ára. Þeir eru í pössun hjá bróður hennar og móður og heyra má að hún óttast að hitta þá ekki aftur. „Kettir geta alveg náð 20 ára aldri,“ segir Rocky til hughreystingar.

Dagblaðið Vísir 16.08.2013

http://timarit.is

Hjóladagar 2013

Mótor­hjóla­menn komu sam­an á Ak­ur­eyri um helg­ina þar sem dag­skrá Hjóla­daga hófst á fimmtu­dag­inn. Í gær var markaðstorg á Ráðhús­torg­inu og bens­ínilm­ur­inn var í loft­inu þar sem nokkr­ir leður­klædd­ir of­ur­hug­ar gáfu hressi­lega í þrauta­keppn­inni.

mbl | 21.7.2013