Eins og Buick meðal hjóla

Akureyringarnir Baldvin Ringsted og Stefán Finnbogason hafa verið þungt haldnir af mótorhjóladellu frá unga aldri. Þeir aka báðir á CBX og hafa að auki nýlega flutt inn nokkur slík hjól til viðbótar.

Stefán: Þetta eru hvorki sneggstu hjólin né þau kraftmestu. Miðað við hjól sem eru framleidd í dag eru þau þung og svifasein en þau líða áfram stabíl og fín. Það er ekki hægt að henda þeim til – þú
ert ekki sneggstur fyrir horn en þau fara best með þig. Eins og Buick meðal hjóla.
Baldvin: Í fyrsta skipti sem ég sá mynd af CBX ákvað ég að ég yrði að eignast svona hjól. Það kom ekkert annað til greina. Það sem ég er ánægðastur með er að það er engin grind fyrir framan vélina, ekkert sem skemmir útsýnið á mótorinn.
 Stefán: Þetta voru rándýr hjól á sínum tíma. Ég var heppinn, hjólið mitt er eitt af svokölluðum skólahjólum. Honda-verksmiðjurnar létu framhaldsskólum í Bandaríkjunum í té nokkur hundruð svona hjól til notkunar í vélvirkja- og tækninámi. Í skólunum voru þau ýmist skrúfuð í frumeindir eða hreinlega gleymdust einhvers staðar úti í horni og ég var svo heppinn að rekast á eitt slíkt á spjallrásum CBX-manna. Það var ekki keyrt nema tæpar tvær mílur þegar ég fékk það.
Hvaða athugasemdir heyrast helst um þessi hjól?
 Baldvin: „Er þetta virkilega sex strokka?“ eða „Nei, nei, sex strokka línuvél!“
Stefán: „Er þetta framleitt svona?“ Stefán er vélstjóri og þekktur fyrir að fara ekki alltaf troðnar slóðir. Hann segir að nokkrir hafi skriðið undir hjólið, alveg vissir um að hann hefði búið þetta til úr tveimur vélum.
Baldvin: Hér áður fyrr voru flestir mótorhjólamenn áhugamenn um mótorhjól og vissu sitthvað um sögu þeirra og þekktu helstu hjólin, þar með CBX. Nú hin síðari ár vilja margir helst keyra á krómi slegnum loftpressum og spá ekki í neitt annað en það hvernig þeir taki sig út á hjólunum sínum.

Þýðgengi þessara véla er engu líkt.

Ef þú kemur að Harley-Davidson í hægagangi hendist stýrið til um tommu eða tvær en leggirðu tebollann þinn á tankinn á CBX rétt gárast yfirborðið. Stefán: Í hægagangi hljómar vélin eins og sex malandi kettlingar. Þegar þú gefur í heyrast engir skellir og læti heldur hvinur eða þytur. Mér heyrist menn vera ansi heittrúaðir.
Stefán: Það eru nú margir H/D menn ansi skemmdir.
Baldvin: Ég vil nú fremur kalla þetta ást en trú. Það er erfitt að skilgreina þessa ást. Það er kannski alltaf erfitt að skilgreina ást?
 Stefán: Þetta eru sjaldgæf hjól og menn sem eignast þau láta þau ógjarnan af hendi.
Baldvin: Það eru starfandi eigendaklúbbar í Evrópu, Ameríku, Japan og víðar. Það má greina töluverðan mun á afstöðu til hjólanna á þessum þremur stöðum; í Evrópu er mikið um sérsmíðuð
hjól, nýjustu gerðir af fjöðrun og oft er ekkert upprunalegt nema vélin. Í Bandaríkjunum er mikið
lagt upp úr því að hafa allt upprunalegt, helst eins og hjólið kom af færibandinu. Í Japan eru menn
mikið að mixa saman hlutum úr nýrri Hondum.
Má tala um íslensk sérkenni? 
Stefán: Ætli það sé ekki helst króm? Baldvin: Ég verð að viðurkenna að íhaldssemin minnkar ekki með árunum. Mér verður illt af því að sjá myndir af CBX-chopperum. Mér finnst þar illa farið með fallega mótora en mildar útlits-, fjöðrunar- og aflbreytingar eru í lagi.
Er starfandi íslenskur CBXklúbbur?
 Baldvin: Á sínum tíma var „Sexý-félagið“ félagsskapur allra sex strokka hjóla á landinu. Nú hefur CBX-hjólunum fjölgað það mikið að vert er að fara að stofna félag og verður það gert á Akureyri 17. júní. Ég hef tekið saman myndir og sögu allra CBX hjólanna á landinu. Ég ætla að taka samantektina með mér á næsta Evrópumót CBX-manna sem verður haldið á Falstri í Danmörku 19.–21. ágúst næstkomandi.

Morgunblaðið 3.6.2005

Alþjóðleg þolakstursveisla á Klaustri

Stærsta mótorsportkeppni sem nokkurn tímann hefur verið haldin á Íslandi fer fram um helgina. Um er að ræða alþjóðlegt mót í  þolakstri á torfæruhjólum sem haldið er í landi Efri-Víkur við Kirkjubæjarklaustur. Bjarni Bærings fylgdist með undirbúningi
tæplega 400 þátttakenda frá 4 löndum sem stefna á Kirkjubæjarklaustur, þar sem vel á annað þúsund manns mun
eyða helginni í mótorblandaðri sveitasælu.

KJARTAN Kjartansson, kennari á Kirkjubæjarklaustri, átti það frumkvæði fyrir 3 árum að halda 6
klukkutíma þolaksturskeppni í landi Efri-Víkur. Keppnin heppnaðist vel og allir höfðu gaman af. Erlendir keppendur sýndu mótinu mikinn áhuga og mótið fékk umfjöllun í erlendum fjölmiðlum. Síðan þá hefur mótið vaxið með eindæmum og er orðin allra stærsta mótorsportkeppni sem haldin er á Íslandi. Ekki spillir fyrir vexti mótsins að undantekningarlaust leikur veðrið viðkeppendur og  áhorfendur. Kjartan hefur staðið í ströngu síðustu vikur við skipulagningu og undirbúning mótsins. Brautin er lögð í gígóttu graslendi í bland við gljúpan sand og hvasst hraun. Allt gistirými á stóru
svæði í kringum keppnina er uppselt en tjaldsvæði staðarins tekur lengi
 við. Tvennir tónleikar hafa verið skipulagðir um helgina ásamt hinni árlegu grillveislu staðarhaldara.

Sjöfaldur heimsmeistari meðal keppenda

Svíinn og Husqvarna ökumaðurinn Anders Eriksson er svo sannarlega þungaviktarmaður í sportinu. Þessi sænski jaxl á að baki 7 heimsmeistaratitla í þolakstri síðastliðin 10 ár. Hann hefur einnig  orðið Þýskalandsmeistari og sigurvegari í hinni erfiðu argentínsku keppni Enduro del Verano – þrjú ár í röð. Í Svíþjóð hefur hann unnið stærsta þolakstursmót Svíþjóðar sem kallast Novemberkåsan og árið 1999 fékk hann sænsku nafnbótina „Bifhjólamaður ársins“ í öllum flokkum. Anders er í dag á fullu að keppa í heimsmeistaramótinu í þolakstri, lenti í 4.sæti í síðustu keppni sem fram fór á Ítalíu 8. maí og er í þriðja sæti í mótaröðinni. Anders er mættur til Íslands til að keppa og ætlar sér umfram allt að hafa gaman af keppninni en á einnig óneitanlega mikla möguleika á sigri. Það er gífurleg lyftistöng fyrir sportið á Íslandi og heiður fyrir  keppnishaldara að fá Anders til að keppa og verður gaman að sjá Íslendingana berjast við kappann í
þessari 6 klukkustunda glímu.


_______________________________________

Risastór landkynning

SEAN Lawless, ritstjóri hins virta breska tímarits Dirt Bike Rider, kom til landsins sl. þriðjudag og
byrjaði heimsóknina að sjálfsögðu á því að skola af sér ferðarykið í Bláa lóninu. Ástæða Íslandsheimsóknarinnar er sú að verið er að vinna blaðagrein um land og þjóð fyrir Dirt Bike Rider blaðið.
Klausturskeppnin, sem fram fer laugardaginn 28. maí, og fólkið sem hana sækir, eru miðpunktur greinarinnar og segir hann brautina og stemninguna sem þar myndast einstaka. Sean keppir í boði Yamaha á YZ 250 með íslenskum liðsfélaga sínum, Þóri Kristinssyni, en aðspurður segir Sean dagskipunina vera þá eina að ná að klára keppnina í
heilu lagi en kappaksturinn stendur yfir í heilar 6 klukkustundir samfleytt og flestir orðnir örmagna í lok dags eftir allan þann barning sem fylgir akstri torfæruhjóla. Sean hefur notað tímann sem hann hefur haft aflögu fyrir keppnina til að hitta íslenska vini sína sem hann á orðið nokkuð marga frá fyrri heimsóknum sínum til Íslands. Einnig hefur hann verið að skoða landið og fór m.a. í hjólatúr á klifurhjólum (trialshjólum) en grein um slík hjól birtist einmitt á síðum Bíla í síðustu viku. Sean ók nýju GasGas 250cc í boði JHM sport og var farið yfir grjót og klettagil. Sean, sem hefur áratuga reynslu á klifurhjólum, segir aðstæður á Íslandi vera á heimsmælikvarða og hann telur að hún eigi eftir að ná góðri fótfestu hér á komandi árum. Það eru fleiri útlendingar væntanlegir til landsins vegna keppninnar á Klaustri. Ron Lawson, ritstjóri bandaríska tímaritsins Dirt Rider, er væntanlegur og keppir í boði KTM. Spaugilegt hversu nöfn ritstjóranna tveggja eru lík, annars vegar Lawless og hins vegar Lawson, sérstaklega ef maður reynir svo að íslenska eftirnöfn þeirra tveggja. Eitt stærsta nafnið á Klaustri er þó án efa margfaldur meistari, hinn sænski Anders Eriksson og liðsfélagi hans, Bretinn Tony Marshall. Ferð þeirra til landsins er styrkt af Flugleiðum og aka þeir félagar á Husqvarna TC 450. Það er því ljóst að frá því fyrir fjórum árum er 6 tíma þolaksturinn á Klaustri var haldinn í fyrsta skipti hefur keppninni vaxið fiskur um hrygg, keppendum fjölgað, innlendum sem erlendum og ljóst að uppákoma af þessu tagi er mikil lyftistöng fyrir ferðamannaiðnaðinn á svæðinu.

Morgunblaðið 27.5.2005

http://timarit.is/

Íslandsmet í hópakstri á mótorhjólum verður sett í júní

Allt að 700 mótorhjól keyra saman 

MILLI 500 og 700 mótorhjól hvaðanæva af landinu munu aka saman síðasta spölinn frá Varmahlíð til Sauðárkróks 16. júní en þá helgi verður þess minnst að 100 ár eru frá því að fyrsta mótorhjólið var flutt til landsins. Ökumennirnir munu leggja af stað frá sinni heimabyggð um morguninn og mætast klukkan 22 um kvöldið í Varmahlíð. Ekið verður í hóp frá Suðurnesjum, í gegnum  höfuðborgarsvæðið og norður í land annars vegar og hins vegar munu ökumenn af Austurlandi og Akureyri hafa samflot til Varmahlíðar.
Hjörtur L. Jónsson, skipuleggjandi hátíðarinnar, býst við því að um 2.000 gestir komi á hátíðina. Hann segist hafa fengið þessa geðveikislegu hugmynd í kollinn og ákveðið að framkvæma hana. Hann setti sig í samband við mótorhjólaklúbba um land allt og hafa viðtökurnar verið góðar. 
„Ég var að vonast eftir því að um 500 hjól kæmu en er hræddur um að þau verði nær 700,“ segir hann. Ljóst er þó að Íslandmet mun falla þegar hjólin koma saman og keyra síðasta spölinn og skiptir þá litlu máli hvort þau verða fimm eða sjö hundruð, þar sem gamla metið er 234 hjól, en það settu Sniglarnir á 1. maí hópkeyrslu sinni hér innanbæjar.“ Hjörtur segir mikla áherslu lagða á að hafa stjórn á umferðarálaginu sem muni myndast vegna þessa, sérstaklega í ljósi þess að Bíladagar eru haldnir á Akureyri þessa sömu helgi. Þannig verður mikið samstarf við lögregluyfirvöld á svæðinu auk þess sem Esso hefur samþykkt að gefa hjólamönnum frímiða í Hvalfjarðargöngin 16. júní.

Minnisvarði um látna bifhjólamenn afhjúpaður

Ýmsilegt er í boði á dagskrá hátíðarinnar og má meðal annars nefna að á sunnudeginum verður afhjúpaður í Varmahlíð  minnisvarði um alla þá sem hafa látist í mótorhjólaslysum hér á landi en minnisvarðinn er gefinn af Sniglunum.
Að öðru leyti segir Hjörtur áherslu lagða á að hátíðin verði fjölskylduvæn. „Hugmyndin  var að sameina alla mótorhjólamenn, torfæru- og götuhjólamenn í eina fjölskylduhátíð. Mótorhjólasport hefur alltaf áhrif á fjölskylduna, hvernig sem á það er litið og hugsunin var sú að fjölskyldan gæti öll skemmt sér með mótorhjólamönnunum og heimamenn líka.“

Eftir Árna Helgason

arnihelgason@mbl.is

25.05.2005

Vélknúnir Léttfetar

Hvað veist þú um klifurhjól eða trialshjól eins og þau eru gjarnan kölluð? Lítið? Ekkert? Það er þá bara allt í lagi. Ekki við heldur. Við tölum þá a.m.k. sama tungumálið í þessum fyrsta reynsluakstri sinnar tegundar sem farið hefur fram á Íslandi. 

Lýsa má klifurhjólaíþróttinni sem hljóðlátum vélhjólaballett þar sem jafnvægi og útsjónarsemi eru lykilatriðin en menn stoppa um leið og þeir ætla að fara þrautirnar á fruntaskapnum og kraftinum einum saman. Við smöluðum saman GasGas-hjólum frá JHM-sport í öllum helstu stærðarflokkunum, 250cc, 280cc og 300cc, í reynsluakstur fyrir Dagbók drullumallarans sem var bæði lærdómsríkur og æði skrautlegur á köflum. Eftir nokkra pústra og byltur er þetta það sem við lærðum eftir daginn.

Spænsk listasmíð

GasGas-verksmiðjurnar eru á Spáni og eiga þær að baki langa og sigursæla sögu í klifurhjólaíþróttinni. Minnsta klifurhjólið frá GasGas sem fáanlegt er á Íslandi er 50cc og er ætlað fyrir krakka á aldrinum 6–8 ára. Einnig eru framleidd 125 og 200cc hjól en þau hafa ekki verið í boði hérlendis enn sem komið er. Við ókum hins vegar næstu stærð fyrir ofan sem er 250cc hjólið og eru nokkur slík þegar komin í umferð. Að uppbyggingu er 250cc hjólið líkt stærri hjólinu, stellið, stærð, útlit og þyngd, allt er þetta svipað. Auðveldast er að greina milli hjólanna eftir litnum en 250cc hjólið er rautt, 280cc hjólið er blátt og 300 hjólið er í sérlega fallegum gráum og krómuðum tónum og hefur heimsmeistarinn Adam Raga haft hönd í bagga með þróun þess hjóls. Hjólin eru með vatnskældar tvígengisvélar og hafa lítinn og nettan bensíntank falinn inni í stellinu og tekur hann einungis þrjá lítra af eldsneyti. Hins vegar eru vélarnar mjög eyðslugrannar og þótt ekki séu fyrir hendi nákvæmar eyðslutölur má segja að tankurinn dugi vel á þriðju klukkustund í akstri. Bremsurnar eru til fyrirmyndar, léttar en skila mikilli virkni. Sama má segja um eldsneytisgjöfina, hún er afar létt og þarf aðeins litla hreyfingu til að fá hjólið til að vinna. Munið að nákvæmni er hér lykilatriðið. Glussakúplingin var sömuleiðis fín og skiptir það ekki litlu máli þar sem maður notar kúplinguna rosalega mikið í tæknilega erfiðum þrautum t.d. þegar maður stoppar uppi á kletti og heldur jafnvæginu á meðan maður finnur næstu aksturslínu og skýtur sér svo fram af með því að nota nákvæma samhæfingu milli jafnvægis, bensíngjafar og kúplingar. Reyndar voru einhver vandræði með eitt hjólið, kúplingin fór að slíta illa á tímabili, en ekki er gott að segja nákvæmlega hvað olli þeirri truflun. Eftir að hafa spurst fyrir hjá GasGas-keppnisliðinu í Bretlandi var okkur bent á að mögulega þyrfti að skipta út vökvanum. Lítið mál en rétt að geta þess.

Gírarnir eru sex

Það kemur á óvart að klifurhjól hafi sex gíra, ekki satt? En þeim er raðað þannig upp að lítill munur er á fyrsta upp í fjórða gír þar sem hraðasviðið sem ekið er á í erfiðum þrautum er frekar lítið. Hins vegar er svo stórt stökk frá fjórða og upp í fimmta og sjötta gír en þeir bjóða upp á mun meiri hraða, u.þ.b. 80 km, og eru tilvaldir til að ferja hjólið milli staða, frá einu fjallagilinu í annað.
Hjólið er nokkuð stíft í gegnum gírana en maður þarf bara að kúpla vel og skipta ákveðið.
Nýju hjólin koma með ýmsum flottum búnaði. Má þar nefna aldeilis frábært stýri, ágætis ljósabúnað og hraðamæli sem sýnir ýmsar upplýsingar, s.s. vegalengd og tíma sem ekið er. En hvar er sætið á hjólinu? Hvergi. Klifurhjólamenn standa allan daginn, enginn tími né aðstæður til að setjast niður. Góð æfing fyrir fætur og bakvöðva. Dekkin eru með breiðum gripfleti og úr einstaklega mjúku gúmmíi og er loftþrýstingur einungis um 6 pund. Silkimjúkt vinnslusvið vélarinnar þýðir að dekkin spóla ekki, heldur líma sig föst við jarðveginn og gerir það hjólinu kleift að klifra upp aldeilis ótúlegan bratta og ófærur. Og það besta? Öll þessi mýkt og léttleiki þýðir að hjólið skilur vart eftir sig nein ummerki, jafnvel í mjúkum farvegi. Ótrúlegt en satt. Við ókum hjólunum til skiptis yfir hinar ýmsu þrautir, allt að sjálfsögðu fjarri grónu landi. Menn voru misjafnlega fljótir að ná tökum á gripunum og tóku sumir stórar byltur í grjótinu áður en þeir fóru að gera sér grein fyrir virkni hjólanna. Við skulum ekki nefna nein nöfn í því samhengi en segjum bara sem svo að þótt menn séu margfaldir Íslandsmeistarar í motocrossi sé ekki sjálfgefið að þeir geti klifið snarbrattan klett úr kyrrstöðu. 

Mismunandi aksturseiginleikar

Þótt hjólin séu að stærstum hluta eins uppbyggð hegða þau sér æði ólíkt í akstri. 300cc hjólið er t.a.m. mjög ólíkt 250cc hjólinu. Í bleytu þar sem grip skortir ber stóra hjólið af. Það hefur gríðarlega mikið tog og vinnur best í 3. og 4. gír. 300cc hjólið er jafnþungt 250cc hjólinu í kg talið en þar sem vélin í 300cc hjólinu er stærri finnst manni það hjól virka örlítið stærra. 250cc hjólið hefur mikla vinnslu neðst í aflkúrfunni. Blautir klettar, brattar brekkur, árfarvegir og drulla eru kjörlendi 300cc hjólsins. Þegar nóg er af gripi, aksturslínur eru mjög þröngar og menn eru að hoppa eldsnöggt upp á grjót er 250cc hjólið mest viðeigandi. Segja má að 280cc hjólið sé þarna mitt á milli, hvergi best en gerir allt vel, mjög vel. 

Að lokum

Þetta er einfalt, sama hvert þessara hjóla þú kaupir – þú verður ekki fyrir vonbrigðum. 250cc hjólið er fyrir alla og hentar byrjendum vel. Svo mjúkt en kemst samt ótrúlega mikið. Það fyrirgefur ökumanninum einnig mest fyrir mistök í akstri. 280cc og 300cc hjólin eru að flestu leyti eins, ljúf og létt, en toga þó hraustlegar og henta betur þeim sem eru komnir aðeins lengra, vita hvað þeir eru að gera og vilja meira en 250cc hjólið getur.
Hjólin fást í JHM sport og vegna hagstæðrar gengisþróunar hafa þau verið boðin á fínu verði. 250cc hjólið kostar 580 þúsund (staðgreiðsluverð og skráning innifalin í verðinu), og 280cc og 300cc hjólin kosta 595 þúsund.

ÞK

moto@mbl.is  

morgunblaðið 20.5.2005

Ættarmót mótorhjólamannsins

Það var árið 1905, 19. júní nánar tiltekið, að maður að nafni Þorkell Clemenz flutti fyrsta mótorhjólið til íslands. Af því tilefni ætla bifhjólamenn landsins að koma saman í Skagafirði um þjóðhátíðarhelgina og fagna þessum merka áfanga. Mótorhjólaæði hefur gripið um sig á Sauðárkróki.

Það eru fjórtán mótorhjólasamtök sem koma að hátíðinni í samstarfi við Vélhjólaklúbb Skagafjarðar. Heilmikið stendur til, eins og gefur að skilja, og eru það tveir stórir atburðir sem vekja hyað mesta athygli. Sá fyrri er sameiginleg hópkeyrsla frá Varmahlíð til Sauðárkróks að kvöldi 16. júní sem  markar upphaf hátíðarinnar. Hinn seinni er svo á lokadeginum, er afhjúpaður verður minnisvarði um þá sem látist hafa í bifhjólaslysum.
Maðurinn á bak við hátíðina er Hjörtur L. Jónsson. Hann fékk hugdettu um að hrinda slíkri hátíð í framkvæmd og lét bara verða af því að eigin sögn. „Ég fæ stundum brjálaðar hugmyndir og ef þær eru nógu brjálaðar reyni ég að framkvæma þær.
Þannig byrjaði Enduro-ið á íslandi og þannig byrjaði Mótorhjólakvartmílan árið 1989," segir Hjörtur en keppnirnar sem hann vísar til eru vel þekktar innan torfæruhjólaheimsins.

Mótorhjólinu til heiðurs

„Hugmyndin var upphaflega sú að koma saman á einhverju tjaldsvæðinu og halda upp á 100 ára afmæli mótorhjólsins á Íslandi," segir Hjörtur. „En til þess að allir geti fengið eitthvað fyrir sinn snúð eru líka alls kyns atburðir á dagskrá, bæði fyrir götuhjól og torfæruhjól. Vélhjólafélag Skagafjarðar ætlar að halda utan um aksturskeppnirnar sem verða aðallega fyrir torfæruhjólin." Hjörtur ítrekar að þær keppnisgreinar sem keppt er í séu ekki hluti af þeim greinum sem keppt er í til íslandsmeistara yfir allt sumarið. „Þetta er eingöngu til gamans gert og mótorhjólinu til heiðurs. Hátíðin hefur verið kölluð ættarmót mótorhjólamannsins og er því aðaláherslan lögð á samveru og skemmtun."
Hjálmar segir að hátíðin sé fjölskylduhátíð. „Það verður engin kvölddagskrá skipulögð enda kemur slík dagskrá, svo sem böll og tónleikar, sterk inn hjá landsmótí Sniglanna sem er haldin hálfum mánuði síðar. Við leggjum allt upp úr því að hafa hátíðina eins fjölskylduvæna og hægt er. Það er svo þegjandi samkomulag meðal allra bifhjólaklúbba að þeir eru ekki með neina dagskrá hjá sér þessa helgi."

Mótorhjólaæði á Sauðárkróki

Fjölmargir klúbbar eru starfræktir um landið allt en þeir þekktustu eru Vélhjólaíþróttaklúbburinn (VÍK) og Sniglarnir. En þó svo að klúbbarnir séu margir eru félagsmennirnir nánast.  undanteknfngarlaust í fleiri en einum klúbbi. „Einn sem ég talaði við um daginn sagðist vera í sjö klúbbum. Við búumst þó við þónokkrum fjölda, aldrei færri en 500, en ef gestirnir verða mikið fleiri en tvö þúsund lendum við sjálfsagt í vandræðum," segir Hjörtur sem sjálfur er meðlimur í  Sniglunum.  Hátíðin verður á Sauðárkróki eins og fyrr segir og eru heimamenn þar í skýjunum yfir að fá mótorhjólamenn landsins í heimsókn til sín. Segja má að háffgert mótorhjólaæði hafi gripið
um sig en bæði sveitarstjórinn og formaður bæjarstjómar hafa fest kaup á mótorhjóli í tílefni hátíðarinnar. „Jú, sveitarstjórinn okkar, Ársæll Guðmundsson, lét gamlan draum rætast og fékk sér mótorhjól," segir Áskell Heiðar Ásgeirsson, sviðsstjóri í Ráðhúsinu á Sauðárkrókí. „Við héldum tvö glæsileg landsmót ungmennafélaganna í fyrra og sýndum þá að við getum tekið á mótí þónokkrum  fjölda af fjölskyldufólki og haldið hér glæsilega hátíð. Vonandi verður þetta í þeim anda. Svo er vonandi að við náum að rugla saman reitum okkar í kringum þjóðhátíðarhöld okkar."

Nóg að gera 

„Dagskráin er nokkurn veginn klár," segir Hjörtur. „Það eina sem er enn í vinnslu er gerð minnisvarðans. Búið er að hanna hann og menn eru tílbúnir að vinna nánast frítt en það vantar enn fjármagn tíl að kaupa efhið. Það vantar enn styrktaraðila tíl þess." Auk þess að dagskráin er smekkfull af torfærukeppnum og öðru slíku verður nóg um að vera fyrir alla fjölskylduna. Á  laugardeginum verður til að mynda heilmikil dagskrá á íþróttavellinum, til að mynda mótorhjólamannafótboltí. Reglurnar í þeirri íþrótt líkjast á engan hátt hefðbundnum  knattspyrnureglum. Tjaldsvæði verður boðið endurgjaldslaust fyrir mótsgesti í boði sveitarfélagsins.

eirikurst@dv.is
DagblaðiðVísir 19.04.2005 

*Tían breytti aðeins greininni frá frumgreininni Þar sem Nafn Hjartar L J. var ekki rétt skrifað inn í greinina.
en þar var hann skrifaður inn sem Hjálmar.

Tætt og tryllt á námskeiði

Ingi þór Tryggvason með nemendum sínum.

Vélhjólaklúbbur Skagafjarðar 

Vélhjólaklúbbur Skagafjarðar, gekkst fyrir námskeiði fyrir félagsmenn um síðustu helgi, þar sem kennari var Ingi Þór Tryggvason hjá MOTOXSKÓLANUM . Á námskeiðið mættu 12 vaskir strákar og höfðu af því bæði gagn og gaman. Vélhjólaklúbbur Skagafjarðar var stofnaður í apríl S.l. og fer ört vaxandi en félagar eru 34 í dag. Stjórn klúbbsins hefur beitt sér fyrir því að félagsmenn fari eftir reglum um akstursleiðir á torfæruhjólum og hefur átt gott samstarf við lögreglu. Hins vegar er klúbbnum farið að vanta æfinga- og keppnissvæði og vonast til að fá úr því bætt sem fyrst. Eftir velheppnaða afmælishátíð vélhjólsins um þjóðhátíðarhelgina eru klúbbsmeðlimir bjartsýnir um framtíð Vélhjólaklúbbsins og vilja koma á framfæri þakklæti til þeirra fjölmörgu sem lögðu hönd á plóginn. Einnig er vert að nefna það að í Vélhjólaklúbbi Skagafiarðar eru einnig götuhjólaeigendur og klúbburinn beitir sér í þágu allra vélhjólaeigenda. Ingi Þór Tryggvason með nemendum sínum.

Feykir 29.06.2005 

Hvers vegna verða mótorhjól ósýnileg?

Þegar snjóa leysir og mótorhjólin fara að birtast á götunum þykir mótorhjólafólki oft ástæða til að minna á sig og ekki að óþörfu. Njáll Gunnlaugsson spyr hvers vegna sumir velviljaðir ökumenn keyra bíla í veg fyrir mótorhjól og stöðva svo þar skyndilega.

ÞETTA er spurning sem mótorhjólafólk hefur lengi velt fyrir sér og nú er komin fram kenning sem gæti varpað ljósi á málið. Samkvæmt nýlegum vísindalegum uppgötvunum verður mótorhjólið ökumönnum bíla því sem næst ósýnilegt þegar því er ekið beint í áttina að þeim. Þetta fyrirbæri kallast feluhreyfing og lætur hluti sem eru á hreyfingu beint í áttina að marki sínu, falla saman við bakgrunninn. Þegar mótorhjólið verður skyndilega sýnilegt aftur er fyrsta viðbragð ökumanns bílsins að frjósa og snarstoppa bílinn, oftar en ekki beint fyrir framan aðvífandi mótorhjólið. Þetta fyrirbrigði er vel þekkt úti í náttúrunni og drekaflugan notar þetta bragð til að koma bráð sinni á óvart.

Rekur í rogastans

Þessi feluhreyfing mótorhjólsins í áttina að bílnum gerist þegar mótorhjólinu er ekið í beina línu í átt að bílnum. Í huga ökumannsins virðist mótorhjólið ekki stækka og blandast það því saman við bakgrunninn og verður ósýnilegt. Heili ökumannsins er á þessu augnabliki stilltur til að nema hreyfingu og þess vegna verður hann ekki var við mótorhjólið. Þegar mótorhjólið nálgast svo að bílinn meira stækkar það og verður því ökumanninum skyndilega sýnilegt aftur svo að hann frýs í sporum sínum.
Feluhreyfingu þessari var fyrst lýst í kenningu Srinivasan og Davey árið 1995 um hvernig drekaflugur nota þessa tækni til að ráðast á bráð sína í loftinu. Það var svo breski mótorhjólakennarinn Duncan MacKillop sem kom auga á samhengið og staðfærði þetta yfir á það vel
þekkta fyrirbæri þegar svínað er fyrir mótorhjól.
„Feluhreyfing skordýrsins notfærir sér viðbragð  heilans við skyndilegri hreyfingu,“ útskýrir MacKillop. „Stafirnir sem eru til hliðar í sjónhimnunni eru næmari fyrir hreyfingu og vara okkur við henni.“

Mótorhjólið hluti af heildarmyndinni

Ökumaður bílsins lítur jafnvel til hliðar og sér sambland af húsum og bílum í fjarlægð, í mörgum litum og með mismunandi lögun, og mótorhjólamaðurinn verður hluti af þess ari heildarmynd. Allt lítur þetta út fyrir að vera ekki á hreyfingu og því á ökumaður bílsins sér einskis ills von, fyrr en við birtumst óvænt og hann rekur í rogastans. Í náttúrunni gerist þetta venjulega þegar drekaflugan er kominn mjög nálægt og hún notfærir sér hikið og grípur bráð sína.
   Vísindamenn hafa einnig sýnt fram á að hægt er að láta kanínu frjósa hreyfingarlausa með því einu að láta skugga nálægt henni stækka skyndilega. Samkvæmt slysatölum í Bretlandi er ákomustaður mótorhjóla í þessum slysum venjulega á milli framhjóls og A-bita bílsins, sem að gefur til kynna að mótorhjólið verður ökumanninum ekki sýnilegt fyrr en mjög nálægt gatnamótunum.
   Hvað er hægt að gera? Engar tilraunir hafa verið gerðar á þessu fyrirbrigði varðandi mótorhjól ennþá en MacKillop gerði sínar eigin tilraunir sem virðast styðja mál hans. Hann uppgötvaði að hægt er að gera sig sýnilegri. „Ef maður færir sig nær brúninni þegar maður nálgast gatnamót viðheldur það feluhreyfingunni en ef maður heldur sig í beinni línu fjærst vegarbrúninni verður maður sýnilegri fyrr,“ segir MacKillop.
   Þetta styður það sem haldið hefur verið fram um bestu stöðu mótorhjóls á akrein. MacKillop uppgötvaði líka að hægt er að vara bílstjórann við aðvífandi mótorhjóli þannig
að hann sjái það mun fyrr. „Ég komst að því að smávegis svig á akreininni varð þess valdandi að bílstjórinn leit snöggt í áttina að mér og stoppaði áður en að hann kom út á gatnamótin. Sem bifhjólakennari á ég þó erfitt með að ráðleggja fólki að stunda svig í umferð þar sem taka verður inn í dæmið hraðann. Hjólafólk verður að nota skynsemina og muna hversu ósýnileg við virðumst vera öðrum í umferðinni. Þess vegna er alltaf best að hægja á sér við varhugaverð gatnamót,“ segir Mackillop ennfremur.

Morgunblaðið 18 mars 2005