11.5.16
Á þriðja þúsund gestir á bíla- og mótorhjólasýningu
2.5.16
Mótorhjól á belti og með skíði
Trax beltabúnaðurinn var settur á Beta 450 cc. mótorhjól frá Nitro, hjólið er um 50 hestöfl og var að skila ágætlega krafti í beltið þrátt fyrir verstu aðstæður sem mögulegar eru fyrir akstur á snjó (blautur krapasnjór sem var verulega þungur). Ég tók lítinn hring á hjólinu og fann strax að það var þungt að hjóla í 1. gír, en strax og sett var í annan gír léttist hjólið og í 3. gír virkaði allt miklu léttara. Maður beygir og hallar hjólinu rétt eins og á venjulegu mótorhjóli (bara gaman, gaman). Fyrir mér er svona búnaður spennandi aukahlutur á mótorhjólið, en bíð spenntur eftir að fá að prófa þennan búnað á nýjum frosnum snjó. Verðið á beltabúnaðinum með skíði og öllum festingum er rúm 1.100 þúsund, en Trax beltabúnað má setja á torfærumótorhjól sem eru frá 350 cc. fjórgengis og tvígengishjól sem eru stærri en 200 cc.
26.2.16
Mótohjólafólk fái föt
Bifhjólasamtök Lýðveldisins, Sniglar, hafa gefið út lista yfir 10 helstu baráttumál bifhjólafólks á Íslandi og birt á heimasíðu sinni, www.sniglar.is.
Sniglar krefjist þess að aldursmörk á bifhjól verði lækkuð, að bifhjólafólk fái að nota strætóreinar og að notuð verði bifhjólavænni vegrið.
“Við viljum brýna aðeins stálið og setja fram þessi helstu baráttumál okkar,” sagði Hrönn Bjargar, formaður Snigla í samtali við bifhjol.is.
Fleira vekur athygli í kröfum sniglanna. Í ljósi þess að miklu varði að mótorhjólafólk sé klætt í góða hlífðarbúninga á vegum úti sé réttlætismál að vörugöld á fatnaði þeirra verðir felld niður.
Þannig lítur óskalisti Sniglanna út:
- Aldurstakmörk á A-próf verði lækkað í 19 ára, A2 próf í 17 ára og A1 próf í 16 ára, auk þess að reglugerð verði sett á gangstéttarvespur.
- Bannað verði að nota kubbahindranir í götum með meira en 30 km hámarkshraða.
- Fá sérstök bifhjólastæði í miðbæjum helstu þéttbýlisstaða.
- Vegrið séu bifhjólavæn og sérstakar undirakstursvarnir settar þar sem við á.
- Leyfa bifhjólum að nota strætóreinar til að auka sýnileika.
- Bifhjól verði flokkuð sem græn ökutæki og fái ívilnun á vörugjöldum og bílastæðum.
- Gerð verði sérstök kennslusvæði sem uppfylla þær kröfur sem gerðar eru í bifhjólaprófum.
- Öryggisfatnaður bifhjólafólks fái niðurfellingu á vörugjöldum.
- Skoðanir á bifhjól og skoðunarreglugerðir séu endurskoðaðar.
- Tekið sé tillit til þarfa bifhjólafólks við lagasetningar og að þær séu gerðar í samráði við bifhjólafólk.
22.12.15
minna er svo miklu meira
Bandit9 eru vanir að smíða mótorhjól sem tekið er eftir og nægir í því sambandi að nefna módel á borð við Nero MKII, The Bishop og núna þetta silfurlitaða listaverk sem nefnist Ava.
Hún sver sig í ættina því hjólin frá fyrirtækinu eru iðulega list sem má hjóla á.
Aðeins níu stykki smíðuð
Eflaust munu færri komast að en vilja þegar hjólin verða sett á sölu því aðeins níu eintök voru smíðuð í það heila. Grunnurinn er 125cc Honda Supersport en boddíið er handsmíðað úr hápóleruðu stáli, eins og sjá má, enda geta sællegir og stálheppnir eigendur speglað sig um leið og þeir dást að nýja hjólinu sínu.3.12.15
Konan sem sigraði karlana
Halldóra Vilhjálmsdóttir, þriggja barna móðir og leikskólakennari í Eyjafjarðarsveit, varð á dögunum fyrsta konan í 41 árs sögu Bílaklúbbs Akureyrar til að vera valin akstursíþróttamaður ársins en félagið er það fjölmennasta sinnar tegundar á landinu. Halldóra segir mótorsport ekki vera karlaíþrótt og vonast til þess að með útnefningunni sé hún að ryðja veginn betur fyrir konur sem hafa áhuga á akstursíþróttum. Vikudagur settist niður með Halldóru og spjallaði við hana um mótorsportið ,staðalímyndir og fleira.
"Það var kominn tími á að kona fengi þessa nafnbót og ég er vonandi að ryðja brautina fyrir aðrar" segir Halldóra sem varð íslandsmeistari í 200 m götuspyrnu F-hjóla á árinu. " Þetta er mikill heiður og viðurkenning fyrir mig, að það sé litið þannig á að minn árangur að ég eigi þetta skilið. Sérstaklega þar sem ég er fyrsta konan sem er valin. Sú staðalímynd að mótorsport sé bara fyrir karlmenn hefur verið viðloðandi lengi en raunin er sú að þeta er ekkert frekar karlasport fremur en það sé kvennmannsverk að skúra.Við erum alltof föst í staðalímyndum og þurfum að taka af okkur svuntuna og koma okkur út úr þessari þröngsýni. Það að keppa á mótorhjólum eða torfærubílum er ekki bundið við karlmenn " segir Halldóra.
Kom þér valið á óvart?
"Já það gerði það að hluta til, sérstaklega að vera tilnefnd. Það fór fram kosning á netinu þar sem ég var með afgerandi forystu. Ég fékk svo símtal frá fomanni Bílaklúbbsins þar sem ég ver beðin að mæta á lokahófið sem ein af þeim tilnefndu. Stjórnin átti eftir að kjósa og gillti 50% á móti netkostningunni. Miðað við netkostninguna var ég kominn með þumalputtann hálfa leið upp en maður vissi þó aldrei hvernig endanleg niðurstaða yrði."
Var eina stelpan á skellinöðru
Halldóra var 15 ára þegar hún fékk skellinöðru í fyrsta sinn og þá var ekki aftur snúið. " Þegar ég var að byrja að keyra skellinöðru sem unglingur þótti þetta mjög skrítið. Ég var eina stelpan í bænum í þessu sporti á þeim tíma og var litin hornauga. Ég var alltaf að hjóla með strákunum og var ein af þeim.Ég fann ekkert mikið fyrir fordómum en eflaust voru þeir til staðar og eru enn. En ég var alltaf
12.11.15
Mike Hailwood
Mike Hailwood |
Hver man ekki eftir ofangreindum kappakstursökumanni mótorhjóla, ef ekki þá hafa menn hugsanlega gleymt að lesa um mótorhjól svona almennt (smá grín). Mike Hailwood er og verður besti hjólaökumaður heimsins og eflaust segja margir hvað með alla hina sem keppt hafa á undan og eftir að Mike dó, eins og t.d. Giacomo Agostini sem reyndar Mike keppti við í mörg skipti, eða Doohan, Valentino Rossi, Phil Read o.fl. o.fl. Það verður að skoða þetta í réttu samhengi og miða einnig við hvaða hjólum menn voru að keppa á. En Mike var einn af þessum mönnum sem bara settist uppá hjólið sem nota átti í viðkomandi kappakstur og ók af stað, varð yfirleitt nr. eitt nema eitthvað bilaði. Af hverju var hann kallaður The bike, jú hann gat ekið öllu með stæl. Hann var ekkert mikið fyrir að kvarta yfir hinu og þessu, það bara reyndi á hans eiginleika. Hann var af ríku fólki komin og pabbi hans keypti allt það besta í mótorhjólaheiminum í upphafi fyrir hinn unga son, en gamli maðurinn hafði einnig keppt í kappakstri á sínum yngri árum, en þegar Mike var að vaxa úr grasi rak pabbi hans mótorhjólaumboð. Mike byrjaði á minibike á grasflötum nærri heimili sýnu, mjög svo ungur. Mike reyndi fyrir sér á menntabrautinni en hætti fljótlega, fór síðan að vinna hjá pabba gamla og síðan hjá Triumph firmanu. Vegna ríkidæmis Mikes eða réttara sagt pabba hans, varð það miklu erfiðara fyrir Mike að sanna sig í upphafi fyrir öllum hinum sem nær alltaf komu úr fátæku umhverfi. En það tók Mike yfirleitt ekki langan tíma að sanna sig, bæði á brautinni sem utan hennar, því hann var talin með skemmtilegri mönnum=hrókur alls fagnaðar og aldrei nein "prímadonna". Mike var fæddur 2. Apríl 1940 og dó í bílslysi ásamt dóttur sinni 23. mars 1981 aðeins fjörtíu ára gamall. Hvenær hófst svo saga hans á kappakstursbrautum heimsins jú á því herrans ári 1957 og þá á Oulton Park og var hann rétt orðin 17 ára, náði þá strax ellefta sæti. Strax á árinu 1958 vann hann sinn fyrsta kappakstur þá þolaksturskeppni í Thruxton 500. Hann hélt áfram að taka menn í nefið, en síðan kom að því að Honda menn sáu til Mikes og hann fór að keppa fyrir þá árið 1961. Og strax sama ár var Mike fyrsti maðurinn í sögunni til að vinna þrjá kappastra á Isle of Mann þegar hann vann í 125cc, 250cc og líka 500cc flokknum. Hann hefði líka unnið fjórða kappaksturinn ef keðja hefði ekki slitnað á 350cc AJS hjólinu hans hefði ekki slitnað. Það var síðan sama ár eða 1961 að Mike Hailwood varð 250cc heimsmeistari á fjögurra strokka Hondu. Árið eftir gekk Mike til liðs við MV Augusta og varð heimsmeistari með þeim fjögur ár í röð í 500cc flokknum. Síðan fór Mike aftur til Honda og vann fjóra heimsmeistaratitla í viðbót í 250cc og 350cc flokkunum. Framagreint er bara hluti af því á þessum árum sem hann vann, t.d. árið 1965 vann hann Hutchinson 100 kappaksturinn á Silverstone á BSA Lightning Clubman svo það þurfti ekki Hondu til að vinna. En þessi kappakstur fór fram í mígandi rigningu og þarna sló hann við t.d. Triumph Bonneville verksmiðju "preppuðu" hjólunum. Meðalhraði Mike í þessari keppni var 134 km/klst.
Eflaust er Hailwood þekktastur fyrir alla sýna vinninga í TT keppnum á Isle of Man (eða Manarkappaksturinn eins og ég las nýlega í nýrri Íslenskri mótorhjólabók), því þegar árið 1967 gekk í garð hafði Mike unnið þarna tólf sinnum, en frægsta keppni hans var eflaust sú á árinu 1967 þegar hann og Agostini áttust við í Senior TT, en endaði með því að Mike vann, meðalhraði hans voru 175.05 km/klst. og það met stóð í ein átta ár, þessa keppni vann hann á Hondu RC181. Áður en lengra er haldið þá hætti Mike að keppa á mótorhjólum og sneri sér að kappakstri bíla og gerði góða hluti þar bæði í Formúlu Eitt og World Sport Cars, vann t.d. árið 1972 Formúlu tvö Evrópu titilinn og komst á pall árið 1969 í 24 tíma keppni Le Mans, lesa má betur á internetinu um afrek Mike í bifreiðakappakstri, en hann hætti að keppa á bílum árið 1974 eftir að hafa slasast nokkuð mikið í keppni í þýska Grand Prix í Nurburghringnum. En Mike var sko ekki hættur því 3. Júní 1978 kom hann til baka og keppti aftur í Isle of Man TT hjólakappakstrinum, þá búin að vera hættur í ellefu ár. Hann var orðin 38 ára og nær allir töldu að hann ætti engan möguleika á verðlaunasæti eftir svo langa fjarveru. Hann fékk hjól frá Ducati umboði í Manchester sem hét Sports Motorcycles, hjólið var Ducati 900SS með feringum og Mike kom öllum á óvart nema þeim sem þekktu hann og vann kappaksturinn með stæl, við gífurlegan fögnuð áhorfenda. Hann kom aftur árið á eftir í sömu keppni og ók þá "tútattara " Suzuki RG500 og vann. Mætti síðan síðar þessa helgi á sama hjóli í Unlimited Classic keppina og slóst um fyrsta sætið við Alex nokkurn George sem ók 1100 Hondu og þar munaði aðeins tveim sekúndum á milli þeirra félaga en Alex vann. Eftir að Mike hætti keppni þá opnaði hann Hondu umboð í Birmingham í Englandi og hét það Hailwood and Gould (Rodney Gould einnig kappaksturhetja). Það var síðan sunnudaginn 21. Mars 1981 að Mike var að aka með börnum sínum tveimur þeim Michelle og David og á leiðinni að ná sér í fisk og franskar, þegar ökumaður stórar vörubifreiðar tók ranga ákvörðun og ók í veg fyrir Mike, dóttir hans Michelle lést samstundis en Mike og sonur hans voru fluttir á sjúkrahús þar sem Mike lést tveimur dögum síðar af meiðslum sínum, hann var 40 ára gamall, sonur hans David slapp með smávægileg meiðsli. Þess má geta að ökumaður vörubifreiðarinnar var aðeins sektaður um 100 pund. Sagan segir að Mike hefði sagt konu sinni sem og spákonu einni að hann myndi deyja 40 ára gamall í bifreiðaslysi og þá ekki í kappakstri. Saga Mike "The bike" lifir góðu lífi og er margt gert til að minnast hans t.d. árleg Mike Hailwood Memorial Run í mars á hverju ári frá fyrrverandi Norton verksmiðjunum í Birmingham. Hailwood vann 76 Grand Prix kappakstra og komst 112 sinnum á pall í þeim kappakstri, 14 Isle of Man TT, 9 heimsmeistaratitla ofl. ofl. ofl. Ducati heiðraði minningu hans með því að smíða Ducati 900ss Hailwood replicu og voru seld um 7000 þannig hjól, Ducati endurtók reyndar leikinn aftur nokkuð mörgum árum síðar. Margt annað hefur verið gert til að minnast þessa heiðurs-manns t.d. var hann heiðursfélagi í AMA Motorcycle Hall of Fame árið 2000 og ári síðar International Motorsports Hall of Fame og minning hans lifir um ókomin ár.
Stolið og stílfært af netinu: Óli bruni
Þetta er sko alvöru mótorhjólagæji.