Frábært fjölskyldusport

Inda Björk Alexandersdóttir

Inda Björk Alexandersdóttir var að fá sér nýtt mótorhjól. Hún fékk delluna fyrir þrettán árum og eftir það varð ekki aftur snúið.

„Fyrrverandi sambýlismaður minn átti hjól og ég smitaðist af bakteríunni,“ segir Inda. „Ég var ekki einu sinni með próf þegar áhuginn vaknaði, en ég dreif mig að taka prófið um leið og ég mátti. Þetta er þess eðlis að maður verður auðveldlega húkkaður.“
Fyrsta hjólið sem Inda eignaðist var 100 Kawasaki, árgerð ‘78. „Það var ágætis græja, en þetta sem ég var að fá núna er meiriháttar. Þetta er Triumph Speedmaster, rosalega hippo. Ekki hippalegt,“ útskýrir hún, „meira svona króm. Hippahjólin voru gömlu Goldwingarnir sem voru eins og hálfgerð sófasett.“
  Inda pantaði hjólið upp úr bæklingi og var jafnvel örlítið smeyk um að það væri ekki nógu stórt. „Félagi minn er kominn  með Triumph-umboðið á Íslandi sem er nú virkt á Íslandi í fyrsta skipti í 25 ár. Nú þegar ég er búin að fá það og prófa það er ég alsæl.“
  Inda segist ekki beint geta skilgreint hvað það er sem er svona skemmtilegt við mótorhjólasportið. „Það er bara allt. Maður kemst í beina snertingu við náttúruna þegar maður er á ferð um landið og það er svo gott að vera einn með sjálfum sér. Þetta er bara svo ólýsanlega gaman.“
  Inda á þrjú börn, ellefu ára , fimm ára og eins árs og þessi ellefu ára mjög áhugasamur. „Þetta er sport sem hentar fjölskyldufólki og nú erum við til dæmis á leið á fjölskylduhátíð á Siglufirði með Sniglunum.“
  Inda segir enn örla á fordómum gagnvart mótorhjólafólki og segir brýnt að það breytist. „Það er ekki auðvelt að vera á mótorhjóli í umferðinni, aðallega vegna tillitsleysis og frekju þerra sem eru á bíl. Þetta verður að laga og það gerist ekki nema með áróðri og meiri skilningi.“

Fréttablaðið 18.06.2005

Hliðarvagninn tekur í

Akureyri 

Kraftakarlinn Torfi Ólafsson er mikill áhugamaður um mótorhjól, enda einn af stofnendum Sniglanna og með félagsnúmer 54. Hann fjárfesti nýlega í mótorhjóli frá Bandaríkjunum en um er að ræða 40 ára afmælisútgáfu af Hondu Goldwing 1500, árgerð 1989. Hjólið er með hliðarvagni og vegur alls um 630 kg fyrir utan ökumann „en er mun þyngra með ökumanni,“ eins og Torfi orðaði það sjálfur. Hann sagði að mun erfiðara væri að aka þessu hjóli, þar sem hliðarvagninn tæki hraustlega í en hann hefur þó verið að bjóða öðrum fjölskyldumeðlimum á rúntinn. Hann stefnir svo í lengri ferðir þegar hann hefur náð betri tökum á ökutækinu. Torfi ætlaði upphaflega að kaupa stakan hliðarvagn, þar sem hann á annað mótorhjól, Hondu Goldwing 1200, sem einnig er afmælisútgáfa frá fyrirtækinu. Vagninn einn og sér var hins vegar það dýr að Torfa þótti hagkvæmara að kaupa hjól með vagni.

Morgunblaðið 10.06.2005

Íþrótt allra tómstundahópa

 Jón Hafsteinn Magnússon, eigandi og forstjóri JHM sport, segir geysilega aukningu hafa verið í hópi þeirra er stunda torfæruakstur á bifhjólum á íslandi. „Ég hugsa að á síðustu þremur árum hafi  hópurinn þre- eða fjór-faldast," segir Jón, en hann telur fjöldann vera á bilinu 1500-2.000 manns.

„Þessi íþrótt höfðar til allra; forstjóra, lögfræðinga og verkamanna, í öllum aldurshópum og af báðum kynjum." JHM sport selur torfæruhjól fyrir börn og fullorðna. Þar fæst t.d. lítið hjól fyrir krakka á aldrinum 4-5 ára sem eru byrjaðir að geta hjólað án hjálpardekkja. Hjólið er eins gíra og getur að hámarki verið ekið á 25 km á klukkustund. Einnig fást mótorkross eða enduro- hjól fyrir krakka sem eru ögn stærri. Jón telur þó skynsamlegast að byrja í sportinu á klifurhjólum. Þeim er hægt að aka yfir nánast hvaða hindrun sem er en slíkur hindrunarakstur verður sífellt vinsælli keppnisíþrótt á meginlandi Evrópu og víða annars staðar.

Torfæruskellinöðrurnar fyrir yngri aldurshópinn eru mjög vel útbúnar. Þær hafa sama útlit og stóru hjólin, eins bretti, tankhlífar, hliðarhlífar, sæti og aukabúnað. Þannig lítur 50 kúbika hjól nánast eins út og 300 kúbika. Öll enduro-hjólin eru skráð götuhjól svo þeim má aka hvar sem er.
„Þetta leysir allan bílastæðavanda í Reykjavík," segir Jón, hreykinn yfir lítilli innanbæjarskellinöðru. „Segjum að fólk fái sér svona græju og aki niður í bæ til vinnu. Þá sparast gríðar legt bílastæðapláss. Fimm svona hjól komast hæglega í hvert bílastæði. Hjólið kostar 238.000, er 50 kúbik og eyðir um þremur lítrum á hundraðið. Það er blátt númer á þessu þannig að hver sem er, sem er með bílpróf, má aka því án sérstaks mótorhjólaprófs. Fólk upplifir hlutina svolítið á annan hátt með þessum ferðamáta.     

Blaðið 8.6.2005

http://timarit.is/

TM125 Hjólið sem er í úrvalsflokki þeirra
torfæruhjóla sem fást á landinu.

Eins og sex malandi kettlingar

 

Sumir halda því fram að til séu tvær tegundir bifhjólamanna, þeir sem hafa unun af því að þenja tæki sín til hins ýtrasta og svo hinir sem leggja meira upp úr útlitinuog finnst mest um vert að vita af því að horft sé á þá öfundaraugum. Skúli Gautason hefur velt þessu fyrir sér en ætlar ekki að leggja dóm á það hér hvor greinin er æðri. Víst er um það að hjólið sem hér er fjallað um sameinar báðar fylkingarnar. 

Gullfallegt hjól sem varð fyrsta fjöldaframleidda hjólið til að fara kvartmíluna undir 12 sekúndum.
Honda var í tilvistarkreppu á seinni hluta áttunda áratugarins. Keppinautarnir voru komnir með ný og
kraftmeiri hjól. Honda CB750 hjólin höfðu verið framleidd nær óbreytt í heilan áratug og þó að þau
séu sjálfsagt einhver best heppnuðu hjól allra tíma þurfti Honda að koma með eitthvað nýtt og byltingarkennt. En – hvað og hvernig átti það að vera? Markaðsfræðingar fyrirtækisins beittu aðferð sem ekki hefur oft verið notuð í seinni tíð; að spyrja blaðamenn tímaritanna sem fjölluðu um mótorhjól. Blaðamennirnir voru sammála um það að glampinn í augum kyndilberans væri að slokkna.

Honda yrði að koma með mótorhjól sem væri yfirlýsing. Yfirlýsing um stórhug, glæsileika og
tæknilega getu.  Sex strokka línuvél í mótorhjóli hafði reyndar sést áður. Ítalski  bifhjólaframleiðandinn Benelli hafði framleitt slík hjól og Honda-verksmiðjurnar sjálfar höfðu framleitt kappaksturshjól á árunum upp úr 1960 sem voru með 6 strokka í línu. 250 rúmsentimetra hjól sem hétu RC-166 og unnu fjölda heimsmeistaratitla á árunum 1961-1967 m.a. með „Bike-Mike“, Mike Hailwood, við stýrið. Það var einmitt á þeirri hönnun sem Honda CBX var byggt. Það er þó mun meira að vöxtum: Vélin er 1047 rúmsentimetra, 24 ventla og skartar sex púströrum og hljómar eins og sex malandi kettlingar. Ýmsar útfærslur eru síðan til í hljóðkútum, flækjur, 6 í einn, hefðbundinn 6 í 2 og loks 6 í 6 þar sem hver strokkur hefur sinn hljóðkút. Eitt slíkt kerfi mun vera væntanlegt til landsins og verður gaman að heyra í því hjóli.
Það munu vera 15 CBX hjól á landinu og 11 til 12 af þeim gang fær. Þar af eru 8 á yjafjarðarsvæðinu.
CBX var aðeins framleitt í fjögur ár, frá 1979-82. Þau voru kraftmestu hjólin þegar þau komu fram
en voru milduð ögn strax árið eftir því stimpilstangirnar áttu til að slitna á mesta snúningi og  bókstaflega saga mótorinn í sundur.  1981 árgerðin var töluvert breytt. Þá voru CBX orðin ferðahjól með vindhlífum, töskum og mýkri fjöðrun. Ekki er vitað nákvæmlega hversu mörg CBX-hjól voru framleidd en að líkindum hafa þau verið á bilinu 40-60.000. Langmest var framleitt af 1979 árgerðinni, vel á þriðja tug þúsunda. Framleiðslunni var hætt 1982, enda hjólin dýr í framleiðslu og önnur 4 strokka hjól orðin öflugri.
TENGLAR ..............................................
www.cbxclub.com
www.cbxworld-.com
 www.timscbx.com
www.cbx6.co.uk www.cbx.dk
_____________________________________________________Morgunblaðið 3.6.2005___________

Eins og Buick meðal hjóla

Akureyringarnir Baldvin Ringsted og Stefán Finnbogason hafa verið þungt haldnir af mótorhjóladellu frá unga aldri. Þeir aka báðir á CBX og hafa að auki nýlega flutt inn nokkur slík hjól til viðbótar.

Stefán: Þetta eru hvorki sneggstu hjólin né þau kraftmestu. Miðað við hjól sem eru framleidd í dag eru þau þung og svifasein en þau líða áfram stabíl og fín. Það er ekki hægt að henda þeim til – þú
ert ekki sneggstur fyrir horn en þau fara best með þig. Eins og Buick meðal hjóla.
Baldvin: Í fyrsta skipti sem ég sá mynd af CBX ákvað ég að ég yrði að eignast svona hjól. Það kom ekkert annað til greina. Það sem ég er ánægðastur með er að það er engin grind fyrir framan vélina, ekkert sem skemmir útsýnið á mótorinn.
 Stefán: Þetta voru rándýr hjól á sínum tíma. Ég var heppinn, hjólið mitt er eitt af svokölluðum skólahjólum. Honda-verksmiðjurnar létu framhaldsskólum í Bandaríkjunum í té nokkur hundruð svona hjól til notkunar í vélvirkja- og tækninámi. Í skólunum voru þau ýmist skrúfuð í frumeindir eða hreinlega gleymdust einhvers staðar úti í horni og ég var svo heppinn að rekast á eitt slíkt á spjallrásum CBX-manna. Það var ekki keyrt nema tæpar tvær mílur þegar ég fékk það.
Hvaða athugasemdir heyrast helst um þessi hjól?
 Baldvin: „Er þetta virkilega sex strokka?“ eða „Nei, nei, sex strokka línuvél!“
Stefán: „Er þetta framleitt svona?“ Stefán er vélstjóri og þekktur fyrir að fara ekki alltaf troðnar slóðir. Hann segir að nokkrir hafi skriðið undir hjólið, alveg vissir um að hann hefði búið þetta til úr tveimur vélum.
Baldvin: Hér áður fyrr voru flestir mótorhjólamenn áhugamenn um mótorhjól og vissu sitthvað um sögu þeirra og þekktu helstu hjólin, þar með CBX. Nú hin síðari ár vilja margir helst keyra á krómi slegnum loftpressum og spá ekki í neitt annað en það hvernig þeir taki sig út á hjólunum sínum.

Þýðgengi þessara véla er engu líkt.

Ef þú kemur að Harley-Davidson í hægagangi hendist stýrið til um tommu eða tvær en leggirðu tebollann þinn á tankinn á CBX rétt gárast yfirborðið. Stefán: Í hægagangi hljómar vélin eins og sex malandi kettlingar. Þegar þú gefur í heyrast engir skellir og læti heldur hvinur eða þytur. Mér heyrist menn vera ansi heittrúaðir.
Stefán: Það eru nú margir H/D menn ansi skemmdir.
Baldvin: Ég vil nú fremur kalla þetta ást en trú. Það er erfitt að skilgreina þessa ást. Það er kannski alltaf erfitt að skilgreina ást?
 Stefán: Þetta eru sjaldgæf hjól og menn sem eignast þau láta þau ógjarnan af hendi.
Baldvin: Það eru starfandi eigendaklúbbar í Evrópu, Ameríku, Japan og víðar. Það má greina töluverðan mun á afstöðu til hjólanna á þessum þremur stöðum; í Evrópu er mikið um sérsmíðuð
hjól, nýjustu gerðir af fjöðrun og oft er ekkert upprunalegt nema vélin. Í Bandaríkjunum er mikið
lagt upp úr því að hafa allt upprunalegt, helst eins og hjólið kom af færibandinu. Í Japan eru menn
mikið að mixa saman hlutum úr nýrri Hondum.
Má tala um íslensk sérkenni? 
Stefán: Ætli það sé ekki helst króm? Baldvin: Ég verð að viðurkenna að íhaldssemin minnkar ekki með árunum. Mér verður illt af því að sjá myndir af CBX-chopperum. Mér finnst þar illa farið með fallega mótora en mildar útlits-, fjöðrunar- og aflbreytingar eru í lagi.
Er starfandi íslenskur CBXklúbbur?
 Baldvin: Á sínum tíma var „Sexý-félagið“ félagsskapur allra sex strokka hjóla á landinu. Nú hefur CBX-hjólunum fjölgað það mikið að vert er að fara að stofna félag og verður það gert á Akureyri 17. júní. Ég hef tekið saman myndir og sögu allra CBX hjólanna á landinu. Ég ætla að taka samantektina með mér á næsta Evrópumót CBX-manna sem verður haldið á Falstri í Danmörku 19.–21. ágúst næstkomandi.

Morgunblaðið 3.6.2005

Guli fiðringurinn og MT-01

   YKKAR einlægur er einn þeirra u.þ.b. 600 Íslendinga sem fyrstu fimm mánuði ársins 2005 keyptu mótorhjól. Það var gamalt Yamaha XJ600, sem keypt var hjá mótorhjólasölu í Þýskalandi í gegnum netið. Hjólið er árgerð 1994 og var ekið um 37.000 km, en eins og nýtt á að líta og á nýjum dekkjum og vel við haldið. Hingað komið kostaði það nálægt 350.000 kr. og hafa nú bæst við um 1.500 km á vegalengdarmælinn, enda einmuna blíða verið mestallt vorið.

   Undirritaður er búinn að sporta sig allnokkuð á nýja leiktækinu sínu, sem margir kalla í glensi Gula fiðringinn, með greinilegri vísan í fiðring af öðrum og grárri litarhætti. Skrifari er samt engan veginn undir það búinn að rita lærðar greinar um mótorhjól, hvað þá heila reynsluakstursgrein. Til þess er þekkingin á málefninu allt of brotakennd. Þess vegna ber að líta á þessi skrif, sem ekki fjalla um Gula fiðringinn að öðru leyti heldur nýja Yamaha MT-01 ofurhjólið, miklu fremur sem upplifun íturvaxins drengs sem skyndilega kemst í stóran dótakassa og fær að leika sér í honum um stundarsakir.

Þó skal þess getið að Guli fiðringurinn er með 60 hestafla vél og er fremur létt götuhjól og hefur því alla tíð virkað bara nokkuð sprækt í huga drengsins. En svo bauðst honum að prófa þetta gljáandi nýja Yamaha MT-01 frá Arctic Trucks, umboðsaðila Yamaha, og þá upplaukst fyrir honum splunkunýr og spennandi veruleiki.

Spurning um Newtonmetra

     Komið var með hjólið upp að dyrum seinnipart föstudags og drengnum afhentur lykillinn. Hjólið var skoðað í andakt í krók og kima. Sumt kom kunnuglega fyrir sjónir, ekki síst að MT-01 er á tveimur hjólum, en annað var framandlegt, eins og tvö púströr af sverustu gerð alveg upp við sætið, eins og á torfæruhjólum, og keðjan sem er hægra megin á hjólinu. Framlugtin er líka öðruvísi en aðrar framlugtir; blanda af einhvers konar „retro“-hönnun og módernisma. Pústflækjan og stærðin á V2-vélinni er næstum yfirþyrmandi. Og afturdekkið er sömuleiðis af sverustu sort.

    Í svipan rifjaðist upp fréttaflutningur af mótorhjólasýningunni í Tókýó 1999 þegar MT-01 var sýnt sem hugmyndahjól. Þá áttu kannski fæstir von áþví að það yrði nokkurn tíma framleitt, eins furðulegt í uppbyggingu og það var. Heim var það samt komið á númerum og fullum tanki af bensíni. Það er nýbúið að setja MT-01 á markað í Evrópu en nokkru áður í Japan. Hjólið verður hins vegar ekki markaðssett á næstunni í Bandaríkjunum. Þá er gaman að geta þess að Yamaha tók upp allt efni fyrir bæklinga og auglýsingar hér á landi í fyrra og má sjá skínandi skemmtilegar myndir í íslenskri náttúru á www.mt-01.com.

    Sumir höfðu spurt skrifara hvort hann treysti sér til þess að hjóla á þessu aflmikla hjóli. Þá kom strax upp íhugann að hjólið er þó ekki „nema“ 90 hestöfl þegar allt kemur til alls, eins og það hefði í raun og veru eitthvað með málið að gera. Það sem allt snýst um í MT-01 er nefnilega tog og aftur tog, Newtonmetrar á Newtonmetra ofan. Yamaha setti stærstu vélina í sínu vopnabúri í þessa glæsilegu mótorhjólagrind – vél sem notuð hefur verið í hörðustu hippana eins og t.d. Warrior, tæpir 1.700 rúmsentimetrar að slagrými, sem sagt stærri vél en t.d. í VW Golf 1.6 FSI. En, nota bene, hjólið er um 920 kg léttara Golfinn. 

    Það var ekki eftir neinu að bíða. Sólin skein í heiði og kevlar-gallinn hékk óþreyjufullur á herðatré inni í skáp. Setan á hjólinu er þægileg fyrir mann sem kemur af XJ600 og ekki ósvipuð. Lítið mál að stoppa á ljósum. En þegar átti að snúa hjólinu við í þrengslum upp við útidyrnar var það deginum ljósara að hjólið er engin léttavara þrátt fyrir allt. Lyklinum var snúið í svissinum og þrýst á rafstartið. Ætternið leyndi sér ekki í drununum frá vélinni. Þetta er hippahljóð og það finnst fyrir vélinni upp í heiladingul. Grófur víbringur í lausagangi og þrumugnýr í hlustinni. Svo þegar inngjöfinni er skyndilega sleppt sprengir vélin, eins og í gömlum átta gata amerískum kagga. Þvílíkur ruddi! 

    Og svo var brunað af stað út í vorið. Ífyrsta gír og strax kominn á hámarkshraða! Í öðrum gír og á 2.500 snúningum á allt öðrum hraða. Hjólið er að skila mesta átakinu í kringum 3.000 snúninga og hljóðið er þungt og djúpt og hröðunin þegar komið er upp ávenjulegan aksturshraða gríðarleg. Um leið er hjólið auðvelt viðureignar; bara að muna að halda fast í stýrið! Undirritaður treysti sér hraðar í beygjur á þessum mikla grip en Gula fiðringnum, og það þótt hann væri að prófa MT-01 í fyrsta sinn. Breið afturdekkin tryggja mikið veggrip. Það jók líka sjálfstraustið um allan helming að finna hemlunargetuna frá tvöföldum diskabremsunum að framan. En alltaf þrengir sér inn í vitundina vélarhljóðið og titringurinn frá vélinni, sem samt er ekki til óþæginda, miklu frekar til áminningar um allt aflið sem er undir ganglimunum. 

Nýr flokkur í uppsiglingu? 

   Með MT-01 virðist sem Yamaha sé að búa til nýjan flokk mótorhjóla, þar sem allt gengur út á snarpa aksturseiginleika en meira tog en hröðun og spennandi að sjá hvort aðrir framleiðendur feta í sömu fótspor. Þetta er svolítill hlunkur en meðfærilegur að flestu leyti. Spurning er hversu mikið vindhlíf myndi spilla útliti hjólsins, en hún er eiginlega nauðsynleg, að mati skrifara, í þessu voru rokbæli. Eini ókosturinn við MT-01 er verðmiðinn; 1,5 milljónir rúmar. En samt er það kannski fyrirgefanlegt fyrir þá ánægju sem hjólið veitir. Guli fiðringurinn og MT-01 

gugu@mbl.is

Alþjóðleg þolakstursveisla á Klaustri

Stærsta mótorsportkeppni sem nokkurn tímann hefur verið haldin á Íslandi fer fram um helgina. Um er að ræða alþjóðlegt mót í  þolakstri á torfæruhjólum sem haldið er í landi Efri-Víkur við Kirkjubæjarklaustur. Bjarni Bærings fylgdist með undirbúningi
tæplega 400 þátttakenda frá 4 löndum sem stefna á Kirkjubæjarklaustur, þar sem vel á annað þúsund manns mun
eyða helginni í mótorblandaðri sveitasælu.

KJARTAN Kjartansson, kennari á Kirkjubæjarklaustri, átti það frumkvæði fyrir 3 árum að halda 6
klukkutíma þolaksturskeppni í landi Efri-Víkur. Keppnin heppnaðist vel og allir höfðu gaman af. Erlendir keppendur sýndu mótinu mikinn áhuga og mótið fékk umfjöllun í erlendum fjölmiðlum. Síðan þá hefur mótið vaxið með eindæmum og er orðin allra stærsta mótorsportkeppni sem haldin er á Íslandi. Ekki spillir fyrir vexti mótsins að undantekningarlaust leikur veðrið viðkeppendur og  áhorfendur. Kjartan hefur staðið í ströngu síðustu vikur við skipulagningu og undirbúning mótsins. Brautin er lögð í gígóttu graslendi í bland við gljúpan sand og hvasst hraun. Allt gistirými á stóru
svæði í kringum keppnina er uppselt en tjaldsvæði staðarins tekur lengi
 við. Tvennir tónleikar hafa verið skipulagðir um helgina ásamt hinni árlegu grillveislu staðarhaldara.

Sjöfaldur heimsmeistari meðal keppenda

Svíinn og Husqvarna ökumaðurinn Anders Eriksson er svo sannarlega þungaviktarmaður í sportinu. Þessi sænski jaxl á að baki 7 heimsmeistaratitla í þolakstri síðastliðin 10 ár. Hann hefur einnig  orðið Þýskalandsmeistari og sigurvegari í hinni erfiðu argentínsku keppni Enduro del Verano – þrjú ár í röð. Í Svíþjóð hefur hann unnið stærsta þolakstursmót Svíþjóðar sem kallast Novemberkåsan og árið 1999 fékk hann sænsku nafnbótina „Bifhjólamaður ársins“ í öllum flokkum. Anders er í dag á fullu að keppa í heimsmeistaramótinu í þolakstri, lenti í 4.sæti í síðustu keppni sem fram fór á Ítalíu 8. maí og er í þriðja sæti í mótaröðinni. Anders er mættur til Íslands til að keppa og ætlar sér umfram allt að hafa gaman af keppninni en á einnig óneitanlega mikla möguleika á sigri. Það er gífurleg lyftistöng fyrir sportið á Íslandi og heiður fyrir  keppnishaldara að fá Anders til að keppa og verður gaman að sjá Íslendingana berjast við kappann í
þessari 6 klukkustunda glímu.


_______________________________________

Risastór landkynning

SEAN Lawless, ritstjóri hins virta breska tímarits Dirt Bike Rider, kom til landsins sl. þriðjudag og
byrjaði heimsóknina að sjálfsögðu á því að skola af sér ferðarykið í Bláa lóninu. Ástæða Íslandsheimsóknarinnar er sú að verið er að vinna blaðagrein um land og þjóð fyrir Dirt Bike Rider blaðið.
Klausturskeppnin, sem fram fer laugardaginn 28. maí, og fólkið sem hana sækir, eru miðpunktur greinarinnar og segir hann brautina og stemninguna sem þar myndast einstaka. Sean keppir í boði Yamaha á YZ 250 með íslenskum liðsfélaga sínum, Þóri Kristinssyni, en aðspurður segir Sean dagskipunina vera þá eina að ná að klára keppnina í
heilu lagi en kappaksturinn stendur yfir í heilar 6 klukkustundir samfleytt og flestir orðnir örmagna í lok dags eftir allan þann barning sem fylgir akstri torfæruhjóla. Sean hefur notað tímann sem hann hefur haft aflögu fyrir keppnina til að hitta íslenska vini sína sem hann á orðið nokkuð marga frá fyrri heimsóknum sínum til Íslands. Einnig hefur hann verið að skoða landið og fór m.a. í hjólatúr á klifurhjólum (trialshjólum) en grein um slík hjól birtist einmitt á síðum Bíla í síðustu viku. Sean ók nýju GasGas 250cc í boði JHM sport og var farið yfir grjót og klettagil. Sean, sem hefur áratuga reynslu á klifurhjólum, segir aðstæður á Íslandi vera á heimsmælikvarða og hann telur að hún eigi eftir að ná góðri fótfestu hér á komandi árum. Það eru fleiri útlendingar væntanlegir til landsins vegna keppninnar á Klaustri. Ron Lawson, ritstjóri bandaríska tímaritsins Dirt Rider, er væntanlegur og keppir í boði KTM. Spaugilegt hversu nöfn ritstjóranna tveggja eru lík, annars vegar Lawless og hins vegar Lawson, sérstaklega ef maður reynir svo að íslenska eftirnöfn þeirra tveggja. Eitt stærsta nafnið á Klaustri er þó án efa margfaldur meistari, hinn sænski Anders Eriksson og liðsfélagi hans, Bretinn Tony Marshall. Ferð þeirra til landsins er styrkt af Flugleiðum og aka þeir félagar á Husqvarna TC 450. Það er því ljóst að frá því fyrir fjórum árum er 6 tíma þolaksturinn á Klaustri var haldinn í fyrsta skipti hefur keppninni vaxið fiskur um hrygg, keppendum fjölgað, innlendum sem erlendum og ljóst að uppákoma af þessu tagi er mikil lyftistöng fyrir ferðamannaiðnaðinn á svæðinu.

Morgunblaðið 27.5.2005

http://timarit.is/