Erfiðust í hausnum
Haukur Þorsteinsson er vel
þekktur keppandi í bæði
motorcrossi og endúró á
Íslandi og hefur oft farið
út fyrir landsteinana að keppa í þolaksturs-torfærukeppnum. Í ár
ákvað hann að láta gamlan draum
rætast og taka þátt í Erzberg rodeo-keppninni í Austurríki, en hún
fer fram á fjalli sem búið er að
grafa í sundur og er ein risastór
grjótnáma. Aðeins einn Íslendingur
hefur keppt í þessari erfiðu keppni
áður, en Benóný Benónýsson
keppti þar árið 2012 og náði næstum að komast að hliði þrjú áður en
keppnin var flautuð af vegna veðurs. Morgunblaðið hafði samband
við Hauk og bað hann um að lýsa
upplifun sinni í þessari keppni sem
margir telja meðal erfiðustu aksturskeppna á mótorhjólum í heiminum í dag.
Erfið keppni og mikill hiti
Alls eru 2.000 manns sem tóku
þátt í Prologue-keppninni sem er
úrtökukeppni fyrir keppnina sjálfa
og er kappakstur á malarvegum
upp fjallið. Þar komst Haukur í 241.
sæti fyrri daginn og ákvað hann að
láta þar við sitja, en nokkrir keppendur komust upp fyrir hann seinni
daginn svo að Haukur byrjaði í sæti
númer 275. „Ég fór tímatökuna á
13.09 mín. og það voru 17 manns
sem voru með sama tíma. Hefði ég
því verið nokkrum sekúndum hraðari hefði ég verið mun ofar,“ sagði
Haukur um undanúrslitin. Í keppninni í ár var mikið ryk og hiti að það
var því ræst með lengra millibili en
50 keppendur voru ræstir í einu. „Í
fyrra voru 43 keppendur sem kláruðu keppnina og stjórnendur
keppninnar voru óánægðir með
það hversu margir kláruðu þá, vilja
að keppnin sé það erfið að aðeins
örfáir klári. Þess vegna var erfiðleikastigið á þessari keppni mun
meira en áður og svo til að kóróna
það kom hitabylgja þannig að þegar keppnin hófst vorum við í 36
stiga hita. Allt fjallið var svo
skraufaþurrt að fjallið var eins og
steypa, en það hafði rignt nokkru
áður,“ sagði Haukur.
Keppnin byrjar á stórri beygju
eftir ræsinguna þar sem Haukur
náði að taka framúr nokkrum
keppendum en í fyrstu stóru
brekkunni lendir hann á stórum
steini. „Sem betur fer fór ég ekki á
hausinn og náði að stoppa þversum í brekkunni og keyrði því strax
niður og í veg fyrir næsta hóp. Ég
reyndi strax aftur með nánast
engri atrennu og náði að slefast
upp brekkuna. Næstu brekkur voru
einfaldari en svo komum við að
stóru gryfjunum þar sem allir
áhorfendurnir voru. Eftir það fórum við að klifra upp S-beygjurnar
upp fjallið en komum svo að stórri
brekku fullri af grjóti. Þar er alltaf
einhver sem klúðrar brekkunni svo
að næsti maður á eftir missti sína
atrennu.
Allir hinir fyrir aftan voru
svo æstir að þeir biðu í rótum
brekkunnar svo að þar var engin
atrenna heldur. Þetta varð því allsherjarkaos, ég komst hálfa brekku
fyrst en í annarri tilraun náði ég
hærra og nógu hátt til að aðstoðarmenn efst í brekkunni máttu
hjálpa til að ná hjólinu upp fyrir
brúnina.“ Eftir þessa brekku sagði
Haukur að keppnin hefði gjörbreyst. „Það var búið að síast vel
úr hópnum og maður hjólaði meira
einn. Þarna fór bröltið í skóginum
að byrja, upp og niður brattar
brekkur sem sumar voru svo brattar að mér, sem er þokkalega vanur
svona brölti stóð alls ekki á sama.
Þarna var lækjarfarvegur með
stórgrýti, mörg hunduð kílóa
björgum. Brekkurnar sem fylgdu á
eftir voru einnig erfiðar vegna þess
að þá var farið að draga af keppendum og sumir farnir að stoppa í
brekkunni. Maður þurfti samt að
láta vaða og þarna gekk mér vel og
fékk gott klapp fyrir frá áhorfendum, því að flestir þurftu aðstoð
á þessum tímapunkti til að komast
upp, en ég ekki,“ sagði Haukur.
Margir sem meiddust
„Eftir sjötta hlið í keppninni fór
þetta að verða verulega erfitt og
þarna komum við að brekku sem
var búið að gera erfiðari en árið áður, en síðustu 10-20 metrarnir voru
þverhnípi með trjárótum í. Þarna
neðst voru nokkrir keppendur með
brotin stýri og sá sem var á undan
mér lét vaða á þetta með tilþrifum,
en hann kastaðist frá efsta kaflanum og kollsteyptist niður brekkuna. Hjólið fór í döðlur og þegar
hann stóð upp kom í ljós að hann
var handleggsbrotinn. Þarna var
mér sagt að hann væri þriðji keppandinn á stuttum tíma sem fór í
sjúkrabíl,“ sagði Haukur ennfremur. Þegar þarna var komið
ákváðu margir að hætta og Haukur
einnig. „Ég var enn ferskur og hjólið í góðu lagi ennþá og þess vegna
var ég svekktur að stjórnendur
hefðu gert keppnina svona erfiða
en gat þó verið sáttur við árangurinn því af þessum 500 sem hófu
keppni varð ég í 144. sæti. Það
voru aðeins 128 keppendur sem
komust upp þessa brekku og þeir
fimm sem kláruðu fóru saman í
mark til að mótmæla því hversu
erfið keppnin var orðin,“ sagði
Haukur og var sammála að keppnin hefði verið of erfið. „Hún var þó
ekki erfiðust líkamlega af þeim
keppnum sem ég hef tekið þátt í
en örugglega erfiðust í hausnum,“
sagði Haukur að lokum.
njall@mbl.is
morgunblaðið 23.6.2015