24.10.85

Bílhjól

Skemmtilegirvinnu hestar nú líka með drifi á öllum!

 Sagt er að ekkert sé nýtt undir sólinni, en þá er ekki reiknað með landi hinnar rísandi sólar.
Sagt er að Japanar hafi ekki hæfileika til að fá hugmyndir, en ef litið er á varninginn sem til sölu er um allan heim, að ekki sé talað um það sem á leiðinni er, virðist þetta líka vera rangt.
Frá japönsku vélhjólasmiðjunum komu fyrir fáum árum þríhjól með blöðrudekk og lítilli tvígengisvél. Undir eins rann af stað mikið þríhjólaæði í Bandaríkjunum og Ástralíu. Ástralir sáu strax að þríhjólin voru meira en bara leikföng, og komu þau víða að góðu gagni á víðlendum býlum Ástrala.
Næst koma stærri vélar og svo afturfjöðrun í þríhjólin svipað og hannað hafði verið fyrir torfærukeppnishjól. Nokkur þríhjól bárust hingað og eru notuð til vinnu og skemmtunar, en erfitt er að fá þau skráð og nota með öryggi á almennum vegum. Þess vegna þurfa þeir sem ætla að nota þríhjól sér til gamans að eiga kerru og draga þau þangað sem aka á.
 Enn eitt skrefið var að bæta einu hjóli við. Fjögurra hjóla apparötin urðu nauðsynleg þeim sem vildu sýna þríhjólagæjunum hver væri meiri maður, og aftur fundust not. Þau mátti nota til dráttar.
  Og nú er það nýjasta komið: Fjögur hjól, fjöðrun á öllum og drif á öllum!
  Það vinsælasta er líklega frá Honda, og heitir TRX 350 4x4. Vélin er fjórgengis eins strokks og skilar 25 hestöflum í rólegheitum gegnum sjálfvirka kúplingu og 5 gíra gírkassa. Að auki er bakkgír eins og á alvöru bíl. Fjöðrun er framan og áftan, og splittað mismunadrif að framan. 011 drifsköft eru lokuð inni í húsum fylltum smurningu svo ekkert viðhald þarf á þeim frekar en kveikikerfi sem er innsiglað og varið þannig gegn vætu. Því ætti að vera hægt að göslast allan daginn í pyttum og mýrum án vandræða, enda eru allar 3 bremsuskálar líka lokaðar.
    Eins og á myndunum sést er einna helst gert ráð fyrir því að TRX apparatið (bílhjólið?) sé notað til vinnu, enda hefur það dráttarbeisli og farangursgrindur framan og aftan. Í rauninni er erfitt að segja til um hvaða ætt vélknúinna ökutækja þetta tilheyrir. Það er notað líkt og vélhjól, en getur vélhjól haft fjögur hjól og drif á þeim öllum? Flokkunin er það sem skiptir meginmáli varðandi innflutning, ef það lendir í sama flokki og þríhjólin, bifhjólaflokki, verður verðið mun hærra en áætluð 240.000. TRX 350 er nýkomið á markað erlendis og er von á einu til reynslu nú fljótlega. Ef vel tekst til gætu bændur hér fengið duglegan vinnuhest og fjölhæfan, tæki sem virðist líklegt til að komast nærri allt.

Blöðrudekkin eru víð og mikil (24 tommur, um 75 sm að ummáli) og loftþrýstingur í þeim er afar lítill. Gróft munstrið ætti að grípa svikalaust í allt sem undir er á ferðum ökumanns (reiðmanns!) um stokka og steina. Vegna blöðrudekkjanna og lítillar þyngdar (260 kg) skilja þessi tæki sjaldnast eftir sig nokkur spor. Má hæglega ímynda sér Hondu TRX í smalamennsku um heiðar eða annað snatt um sveitir án þess að fylgj a vegum eða ná hestum og beisla. Við TRX línuna og raunar þríhjólin líka er hægt að fá úrval tengitækja, yfirleitt litlar kerrur með blöðrudekk, jafnvel fjögurra hjóla. Þannig verður girðingarvinna á viðkvæmu landi ólíkt auðveldari en að bera allt efni á sér frá flutningatækjum sem ekki komast á staðinn. Smátæki í þessum dúr hafa kannski sumir séð á hrísökrum Asíu, en þau þjóna ekki hinum þúsund störfum sem eru TRX möguleg - þar með talið að skemmta eiganda sínum. Við ætlum að fylgjast með þegar fyrsta tækið kemur og fjalla betur um það þá. AA
NT
24.10.1985

12.7.85

Mótókross í Eyjum

Laugardaginn 6. júlí var keppt í mótókrossi í Vestmannaeyjum, í flokkum 250 og 500 rúmsentimetra hjóla, og gaf keppnin stig til íslandsmeistaratitils.


   Fyrir þessa keppni var Marteinn Pétursson efstur að stigum þótt hann keppi á 250 sm3 hjóli. Á hæla hans komu Ragnar Ingi Stefánsson og Gunnar Pór Gunnarsson á 500 sm hjólum, en Valdemar Johnsen var fjórði.

   Að venju var keppninni skipt í þrjár lotur, svofiefnd mótó, en áður gátu menn farið nokkra hringi og kynnt sér brautina sem er lögð í vikri og íeyndist hjólunum erfið. Keppnin hófst með mikilli baráttu þeirra Ragnars og Gunnars sem stóð stutt, því strax á öðrum hring bræddi hjól Gunnars úr sér. Hann stökk á lánshjól og hélt áfram en bræddi líka úr því áður en fyrsta mótó var yfirstaðið.
   Marteinn varð því Ragnari skæðastur og dró á hann en hjól hans fór þá að dæmi Gunnars og bræddi úr sér. Ragnar vann því þá lotu, Valdimar varð annar en Eyjapeyinn Bjartmar Jónsson þriðji. 
   Marteinn fékk lánað hjól fyrir aðra lotu, en það var 500 rúmsm. og því allt öðruvísi en 250 hjólið hans. Gunnari tókst ekki að útvega sér þriðja hjólið og var þar með úr leik. Vann Ragnar þá lotu því nokkuð létt, Marteinn annar og Valdemar þriðji. 
   Fyrir þriðju lotu hafði Marteinn vanist hjólinu nægilega vel til að ná forystu en Ragnar gaf honum ekkert eftir. Svo hörð var barátta þessara tveggja að þeir skildu alla aðra eftir. Þrýstingurinn á Martein varð mikill og datt hann þegar stutt var eftir. Ragnar vann því þriðju lotuna eins og hinar fyrri, Marteinn náði öðru sæti.

ÚRSLIT 500 rúmsm. flokkur

1. Ragnar Ingi Stefánsson KTM500
2. ValdimarJohnsen   Honda 480
3. Marteinn Pétursson Yamaha 490

250 rúmsm. flokkur 
l.  StígurHannesson Yamaha250 
2. Sigurður Bjarni Richardsson Yamaha 250 
3. Hafþór Hafliðason Honda 

Staða til íslandsmeistara 
1. Ragnar Ingi Stefánsson KTM 500 
2. Marteinn Pétursson Suzuki 250 
3. Valdimar Johnsen Honda 480 
4. Sigurður Bjarni Richardsson Yamaha 250
5.-6. Gunnar Þór Gunnarsson Yamaha 490 
5.-6. Stígur Hannesson Yamaha250 

NT 12.7.1985

Undrasnáðinn Spencer


Hver er besti vélhjólaökumaður heims?
Þessi spurning mun kalla sama svar fram hjá flestum sem fylgjast með: 
Freddie Spencer.
   Þessi 24 ára gamli Ameríkani með barnsandlitið hefur síðan Kenny Roberts dró sig í hlé notið mestrar virðingar allra vélhjólaökumanna. Keppinautarnir gera sér sjaldnast vonir um að geta haldið í við hann heldur í mesta lagi að hann detti út úr keppni.
    „Fast Freddie" er hann kallaður meðal félaga og aðdáenda og mun fá engu minna pláss í vélhjólasögunni en stórnöfn gengin eins og Agostini eða Saarinen.
   
 Freddie Spencer hóf keppnisferil sinn á unga aldri, 5 ára gamall tók hann þátt í kappakstri á vélhjóli. Þótt Freddie sé ungur enn hefur hann því um tveggja áratuga reynslu!
   Í heimalandi sínu, Bandaríkjunum, vann hann götukappakstursmeistaratitil American Motorcycle Association árið 1978, aðeins 17 ára gamall. Fyrsta árið sem hann tók þátt í heimsmeistarakeppni, á 500 rúmsm hjóli 1982, gekk honum svo ótrúlega vel að vinna tvær keppnir og ná 3. sæti eftir tímabilið.
     Árið eftir, 1983, bætti Freddie um betur og náði heimsmeistaratign eftir fleiri sigra en nokkur annar á

30.3.85

BIFHJÓLASAMTÖK LÝÐVELDISINS ERU EINS ÁRS UM HELGINA (1985)




Keðjur, hnúajárn og hauskúpur? Helvískir englar? Skyldu þeir ekki sóma sér vel í Altamont? Eða Mad Max: a fuel-injected suicide machine? 


Öðru nær! Í Bifhjólasamtökum lýðveldisins eru eintóm snöfurmenni, kurteisir piltar.
Ein undirdeild samtakanna heitir Regla hanskans og hefur það að markmiði að taka upp hanskann fyrir gamlar konur; hjálpa þeim yfir ógreiðfærar umferðargötur, aðstoða þær við útréttingar og svo framvegis. (Svo er líka til Blóðuga gúmmíöxin. Enginn virðist vita almennilega til hvers hún er.)
Þeir sitja nokkrir saman kringum borð í húsi við Ægisíðuna og drekka kaffi. Það er leðurlykt þarna inni því þeir eru leðurklæddir frá hvirfli til ilja og hjálmarnir bíða frammi. Flestir eru milli tvítugs og þrítugs; þeir elstu virðast komnir undir fertugt og þeir yngstu .. . eru yngri. Reyndar er aldurstakmark í Bifhjólasamtökunum sautján ár og eins gott að framvísa ökuskírteini. „Það er til þess að losna við skellinöðrugæjana, ha ha ha," hlæja þeir og eru búnir að steingleyma eigin æsku. (Eða muna þeir hana kannski alltof vel?) Leðrið sem þeir klæðast er svart eins og náttmyrkrið en á vinstri öxl bera þeir mynd af vinalegum snigli. Bifhjólasamtök lýðveldisins er nefnilega bara undirtitill hópsins. Réttu nafni vilja þeir heita Sniglar.

Áramótin eru fyrsta apríl „Sniglar? 

Á mörg hundruð kúbika mótorhjólum?" „Já. Það var ekkert smáræðis mál að velja nafn. Fyrstu fundirnir fóru alveg í það. Sumir vildu eitthvert töff nafn eins og í útlöndum: Svarta höndin, Black Shadow, svoleiðis rugl.  En það varð ofan á að velja nafn sem hvorki minnti á hraða né ofbeldi og það varð líka að vera góð og gild íslenska.  Einn okkar fór í orðabók og kom með heila bunu af nöfnum: Yggdrasill, Sleipnir, Ásmegir, Mjölnir; við vorum ekki ánægðir með þau. Bifhjólaáhugamenn í Reykjavík og nágrenni, skammstafað BARON? Nei, ekki dugði það. Einhverjum datt í hug nafnið ROTA, sem mun þýða hjól á latínu, en það mæltist ekki vel fyrir. Loksins vorum við komnir alveg í þrot. Þá stundi einhver upp: Eigum við ekki bara að heita Sniglar? Við hentum þetta á lofti, dauðfegnir, og síðan höfum við heitið Sniglar." Sniglarnir eru eins árs nú um helgina og halda upp á það með pompi og pústi. Óttaslegnir Lesendur: látið ykkur ekki bregða þó drunur berist að utan eða svartklæddur hópur skjóti upp kollinum i afturrúðunni; það eru bara Sniglanir að fagna afmæli sínu. Reyndar kalla þeir þetta áramótagleði og ætla að miða áramótin við fyrsta apríl héðan í frá.

Súper-Lúlli átti hugmyndina  

Hvers vegna, spyr ég, var talið nauðsynlegt að stofna svona klúbb?
„Við eram samtök, ekki klúbbur," árétta þeir. „En það var Súper-Lúlli sem á heiðurinn af  hugmyndinni. Hann setti auglýsingu í blöðin í fyrra og þá fórum við að rotta okkur saman. Tilgangurinn var einfaldlega sá að skapa samstöðu og félagsanda meðal þeirra sem eiga stór mótorhjól. Fólk hafði vægast sagt lítið álit á okkur; það ályktaði sem svo að allir sem klæddust svörtu leðri og keyrðu mótorhjól væru annaðhvort hálfvitar eða ofbeldismenn, nema hvort tveggja  væri. En sannleikurinn er sá að í Bifhjólasamtökunum eru alls konar menn, nema helst ofbeldisseggir og hálfvitar... " Þeir segja mér að nú séu rösklega eitt hundrað félagar skráðir i Bifhjólasamtökin,  eitthvað um áttatíu hafi borgað félagsgjöldin og mjög virkir félagar séu kannski þrjátiu fjörutíu. Og þeim eigi eftir að fjölga með vorinu. Og þeir segja mér líka að þeir viti um marga sem enn hafi ekki haft hugrekki til þess að nálgast Sniglana.

Varúlfar nútímans?

„Það eru til menn á miðjurn aldri og í toppstöðum í þjóðfélaginu sem eiga upptjúnuð mótorhjól úti i bílskúr þó þeir þori ekki fyrir sitt litla lif að kannast við það. Svo fara þeir á stúfana þegar kvölda  tekur, laumast í leðurgallann og út í skúr, opna hurðina og svipast um, æða svo út í myrkrið þegar þeir eru vissir um aö enginn sjái , til. Loka ekki á eftir sér til þess aö geta brunað beint inn í skjól eftir  túrinn." Hver veit nema þarna séu komnir varúlfar nútímans. En þeir Sniglar  segja mér að viðkvæði flestra sé hið sama þegar mótorhjól berast í tal: ,,Æ, eruð þið ekki vaxnir upp úr þessu enn?" Og svo hristir fólk höfuðið af vorkunnsemi. „En málið er að maður vex ekkert upp úr þessu. Maður hittir  stundum gamla karla sem eru löngu hættir að keyra og þeir draga mann út í skúr til sín og þar stendur gljáfægt og pússað Harley Davidson '28. Svo stara þeir á það með ósvikna ást í svipnum. Þetta er nefnilega alls ekki hver önnur della, þetta er lífsmáti sem margir öfunda okkur af inn við beinið."

. . . einn á hjóli upp um óbyggt land 

Lífsmáti; þeir stinga upp á orðinu frelsi. Það var óhjákvæmilegt, býst ég við. „Hefurðu prófað að keyra einn á hjóli upp um óbyggt land eða eftir eyðilegri strönd? Það er ekki það sama og aö sitja inni í bíl; þú ert einn úti í rigningu, roki og ryki og það ver þig ekkert nema leðurgallinn. Og krafturinn í hjólinu." Þeir keyra þó ekki alltaf einir. Bifhjólasamtök lýðveldisins  halda uppi öflugu félagslífi; gefa út blað, skipuleggja hópferðir um hverja helgi
og útilegur á sumrin, hittast vikulega í Sundakaffi milli klukkan niu og tíu á fimmtudagskvöldum. Þeir eiga sér fastmótuð lög — „en farðu ekki að birta þau, þau eru svo venjuleg" — og jafnvel sinn eigin rekstrarhagfræðing — „en í guðs bænum taktu fram að ég er ekki menntaður í hagfræði, ég er
bara gjaldkeri samtakanna eftir að Þormar var rekinn fyrir óreiðu í bókhaldi." Sniglarnir hafa margt á prjónunum og það er hugur í leðurgöllunum á Ægisíðunni.

 Krónprinsar íslenska vitundariðnaðarins?

„Stefnan er auðvitað framboð," segir Snigill númer 13, ljóshærður piltur sem hefur reynt fyrir sér sem  ljósmyndafyrirsæta. Þeir hinir flýta sér að taka fram að það hafi alls ekki verið á vegum Bifhjólasamtakanna og Snigill no. 13 brosir alúðlega. En að öðru leyti láta Bifhjólasamtökin sér
fátt mannlegt óviðkomandi. „Það er nú meðal annars tilgangur samtakanna að veita hæfileikum félaganna útrás. Og innan þeirra eru miklir hæfileikamenn á flestum sviðum."
Þeir ætla að reyna fyrir sér í útgáfumálum alls konar, hafa áhuga á videoframleiðslu og útvarpsrekstri. Ef eitthvað verður úr framkvæmdum hafa Stuðmenn líkleg a eignast verðuga keppinauta um nafnbótina Konungar íslenska vitundariðnaðarins. Og Sniglarnir hafa meira að segja þegar gefið út plötu. „Við fréttum af því á fimmtudegi að rekstrarhagfræðingurinn væri að fara úr landi næsta laugardag. Þá datt okkur í hug að gaman gæti veriö að gefa út plötu og láta hann svo sjá um
að fá hana skorna i útlöndum. Daginn eftir fórum við í stúdíó og tókum upp plötuna á mettíma, fimm klukkustundum. Við vildum aðallega kynnast því hvernig væri að gefa út plötu og það var alveg ágætt. Við viljum lika gjaman fara svona að hlutunum; vera ekkert aö velta þeim of mikið fyrir
okkur heldur framkvæma í staðinn."

 Plata þeirra vinsæl  í Grindavík 

Vissulega hefur lítið farið fyrir plötunni, „en við erum vinsælir í Grindavík. Eg held að við höfum selt hér um bil öllu frystihúsinu eintak af henni. Og einn veit ég um sem býr í stigagangi með þremur gömlum konum. Hann seldi þeim svona tiu stykki." Sniglunum fannst reyndar svo gaman að gefa út plötu að þeir hafa nú stofnað sérstaka Lagavalsnefnd sem á að undirbúa frekari afrek á þessum vettvangi, semja lög og texta og taka þau upp. Hvenær? Kannski þegar rekstrarhagfræðingurinn fer næst til útlanda. En alténd einhvern tíma. „Og stefnan er auðvitað framboð," endurtekur Númer 13 blíðlega.
-IJ.   30.3.1985