Segir Þeistareykjaveginn verða þann langflottasta

Helgi Reynir Árnason, veghefilsstjóri og verkstjóri við Þeistareykjaveg,
 er sonur verktakans, Árna Helgasonar frá Ólafsfirði.
 STÖÐ 2/ARNAR HALLDÓRSSON.

Vefstjóri hefur tvisvar í sumar ekið upp að Þeystareykjum í sumar á hjóli. Enda full ástæða til vegurinn er einstaklega vel gerður sértaklega fyrir mótorhjól rennisléttur með löngum beyjum og með stórkoslegu útsýni.   Vísu er vegurinn bara malbikaður upp að Þeystareykjavírkjun svo maður verður að fara til baka til að vera á malbiki.
samt sem áður er malavegur niður á hólasandsleiðina og niður á mývatn þaðan en hún er í vegagerð núna og á ekki að setja slitlag á þann hluta fyrr en næsta sumar.

Hér er grein sem birtist á http://byggingar.buildingsgroup.com/

Verktakinn sem er að leggja nýjan Þeistareykjaveg spáir því að hann verði vinsælasta ferðamannaleiðin milli Húsavíkur og Mývatns og telur að hann ætti að verða hluti af Demantshringnum, sem Norðlendingar eru að markaðssetja. Þetta kom fram í fréttum Stöðvar 2.

Jarðýta tengir nýja Þeistareykjaveginn við Kísilveg á Hólasandi.
Undirbyggingu vegarins á að ljúka í haust en slitlagið bíður næsta sumars.
STÖÐ 2/ARNAR HALLDÓRSSON.

Kísilvegurinn um Hólasand er nýlega búinn að fá slitlag meira en hálfri öld eftir að hann var lagður í tengslum við smíði Kísiliðjunnar við Mývatn. Nýi Þeistareykjavegurinn mun tengjast Kísilveginum á Hólasandi um tíu kílómetra frá Mývatni.

Fra Þeistareykjum. Gamli Þeistareykjabærinn stóð við hverasvæðið
 undir fjallinu. STÖÐ 2/ARNAR HALLDÓRSSON.

Starfsmenn verktakans Árna Helgasonar ehf. frá Ólafsfirði byrjuðu í fyrrasumar að byggja upp síðari áfanga vegarins, sautján kílómetra milli Þeistareykja og Hólasands, gerðu svo hlé í vetur, en mættu í sumar aftur þegar snjóa leysti.

„Við gátum ekki byrjað hér fyrr en í júlí. Það var allt á kafi í snjó hérna. En það gekk fint – og gengur fínt,“ segir Helgi Reynir Árnason, sonur eigandans, en hann er verkstjóri við Þeistareykjaveg.

Landsvirkjun kostar vegagerðina til að koma á heilsártengingu milli Þeistareykja og Kröflu í því skyni að auðvelda samrekstur jarðgufuvirkjana sinna.

Demantshringurinn er nafn sem ferðaþjónustan á Norðurlandi hefur
gefið hringleið sem tengir Mývatn, Dettifoss, Ásbyrgi, Húsavík og Goðafoss.
GRAFÍK/HAFSTEINN ÞÓRÐARSON.

„Við klárum í haust. Þá á eftir að bjóða út klæðningarnar á þetta. Það á að gera á næsta ári. Þannig að þá verður á næsta ári vonandi kominn klæddur vegur alveg til Húsavíkur.“

Með Þeistareykjavegi verður til þriðja malbikaða leiðin milli Húsavíkur og Mývatns, til viðbótar við Kísilveg og veginn um Aðaldal og Reykjadal. En hver þeirra verður vinsælust af ferðamönnum í framtíðinni?

En ætti nýi Þeistareykjavegurinn að verða hluti Demantshringsins?

„Ég held að hann verði það, alveg pottþétt. Ef menn ætla að keyra Mývatnssveit og Dettifoss – og Þeistareykir eru náttúrlega mjög fallegur staður, sko.“

1200 hestafla mótorhjól

Fyrrum ofurtrukkabílstjórinn Nick Argyle hætti nýlega í "monster truck" bransanum og seldi bílinn sinn. 

Einhverjar leifar voru þó eftir af bílnum hans og þar á meðal vélin. Karlinn tók sig til og smíðaði eitt stykki mótorhjól, 1200 hestöfl. Vélin í hjólinu er 8,2 lítra v8 Mopar með forþjöppu og skilar líka þessum rosalega krafti. Hjólið er rúmlega 454 kg og gengur aðeins á flugvélabensíni. Stellið o.fl. á hjólinu smíðaði hann sjálfur og lítur það glæsilega út.

2007

https://www.visir.is

Banna há­vær mótor­hjól

Þýska rík­is­stjórn­in fjall­ar þessa dag­ana um aðgerðir sem ætlað er að brjóta há­vær mótor­hjól á bak aft­ur. Verður akst­ur þeirra meðal ann­ars al­farið bannaður á til­tekn­um dög­um.

Allt er þetta liður í til­raun­um þýskra stjórn­valda til að vinna á hljóðmeng­un. Í þessu skyni verður svo­nefnd­um hljóðmynda­vél­um beitt um land allt.

Ætl­un­in er einnig að banna akst­ur venju­legra mótor­hjóla á til­tekn­um svæðum á sunnu­dög­um og öðrum al­menn­um frí­dög­um. Verður þessa daga ein­ung­is leyfð notk­un vél­knú­inna fáka sem ganga fyr­ir raf­magni.

Þá áform­ar stjórn­in í Berlín að veita lög­reglu heim­ild til upp­töku mótor­hjóla ef um gróft brot er að ræða með hávaða þeirra. Einnig að lög­reglu­menn fái heim­ild til að sekta knapa fyr­ir óþurft­ar­mik­inn hávaða.

Bú­ist er við að þýska þingið samþykki frum­varp um þetta efni í mánuðinum.

Til viðbót­ar þessu ætla Þjóðverj­ar að breyta lög­um um fram­leiðslu mótor­hjóla á þann veg að leyft verði að há­marki að smíða hjól sem 80 desíbela eða minni hávaði staf­ar frá. Hefði það í för með sér mun hljóðlát­ari hjól en nú eru smíðuð. agas@mbl.is

 Morg­un­blaðið | 28.5.2020

Honda hefur framleitt 300 milljón mótorhjól

Það er ekki svo lítið að framleiða milljón mótorhjól, en að framleiða 300 milljón mótorhjól hlýtur að teljast þó nokkuð. Það hefur Honda einmitt gert á síðustu 65 árum, allar götur frá því að fyrirtækið hóf fjöldaframleiðslu á því mótorhjóli sem á myndinni sést.



Þetta fyrsta framleiðsluhjól Honda heitir Dream Type-D og er með mótor með 98cc sprengirými sem skilar 3 hestöflum. Þetta hjól var afar létt og meðfærilegt.



Það sama á ekki beint við hjólið sem nú telst númer 300 milljón í röðinni, en það er Goldwing risahjól sem vegur ríflega 400 kíló og er með 1.832cc sprengirými. Þetta hjól er svo vel búið að vart er hægt að finna betur búna lúxusbíla. Í því er til dæmis iPod tengimöguleiki og það er með öryggispúða og skriðstilli.



Þó lögð væri saman sala þeirra fjögurra bíla sem selst hafa mest í heiminum, þ.e. Ford Model T, Volkswagen bjalla, Toyota Corolla og AvtoVAZ-201 frá Rússlandi þá telja þeir aðeins 97 milljón bíla. Það er innan við þriðjungur magns þeirra mótorhjóla sem Honda hefur selt frá því fyrirtækið hóf framleiðslu þeirra.

Finnur Thorlacius skrifar 26. nóvember 2014
visir.is

Á ís­lenska æv­in­týra­vegi

,,Um eld­fjöll og jökla á Honda AfricaTw­in mótor­hjól­um“ er yf­ir­skrift kynn­ing­ar á skipu­lögðum mótor­hjóla­ferða til Íslands sem aug­lýst­ar eru í nafni Honda. "

Á vef­setr­inu Rideapart seg­ir að þriðja út­gáfa af svo­nefnd­um  „æv­in­týra­veg­um“ verði far­in á næsta ári. Í þeim tveim­ur fyrri hafi leiðin legið til Nor­egs 2017 og Suður-Afr­íku 2019.

Nú sé stefnt til „lands elda og ísa“ á næsta ári, 2021, þar sem „hóp­ur æv­in­týra­fólks mun rann­saka suður­hluta lands­ins og miðhá­lendi í ell­efu daga. Þátt­taka í ferðalag­inu verður ekki fyr­ir byrj­end­ur, held­ur fyr­ir knapa með minnst fimm ára reynslu af akstri mótor­hjóla.

„Þeir verða vera fær­ir öku­menn því ís­lensk­ar auðnir eru eng­inn brand­ari við að eiga,“ seg­ir í kynn­ing­unni.  Þar kem­ur fram að þátt­taka kosti 5.000 doll­ara á mann. Þátt­taka standi aðeins eig­end­um Honda Africa Twin í Evr­ópu til boða. Þeir þurfa þó ekki að hjóla á sín­um hjól­um til Íslands, held­ur verði þeim lögð til „splunku­ný og glans­andi“ CRF1100L hjól hér á landi.  

Loks seg­ir, að til viðbót­ar akstri um Ísland fái þátt­tak­end­ur að spreyta sig í og til­sögn í ut­an­veg­arakstri. Verði sú þjálf­un í hönd­um öku­manna verk­smiðjuliða Honda. 

agas@mbl.isMbl.is24.7.2020

Demantshringurinn

BÓKIN BEIÐ EFTIR OKKUR

FEÐGAR Á FÁKI Sigurður A. Magnússon og Sigurður Páll sonur hans voru svo staðráðnir í að koma Zen og viðhald vélhjóla út á íslensku að þeir byrjuðu að þýða bókina áður en samningar við erlenda rétthafa voru komnir í höfn.

Zen og viðhald vélhjóla er sú metsölubók sem oftast var hafnað af forlögum áður en hún loks kom út. 121 sinnum reyndi höfundur hennar, Robert M. Pirsig, og loks í 122. skiptið fékk hann jákvætt svar.

Zen og Viðhald vélhjóla var gefin út í Bandaríkjunum árið 1974 og hefur hún verið þýdd á yfir 160 tungumál síðan. Þegar Sigurður Páll Sigurðsson spurði föður sinn, Sigurð A. Magnússon, rithöfund og þýðanda, hvers vegna bókin hefði aldrei verið þýdd yfir á íslensku var fátt um svör.
„Ég var staðráðinn í að gefa bókina út hérlendis hvað sem það kostaði,“ segir Sigurður Páll. „Án þess að tala við Eddu eða annað forlag réð ég pabba í vinnu við að þýða hana, en það var ekki erfitt að sannfæra hann þar sem honum þótti bókin ein merkilegasta bók síðustu fjörutíu ára.“
ini þeirra á mótorhjólaferðalagi frá Miðvesturríkjum Bandaríkjanna vestur til San Francisco. Faðirinn er sögumaðurinn og á meðan á ferðalaginu stendur reynir hann að ná sambandi við einfarann son sinn, oft á klaufalegan hátt. Á sama tíma veltir sögumaðurinn fyrir sér hugtakinu gæðum og fléttar heimspekilegar vangaveltur þýskra miðaldaheimspekinga, grískra heimspekinga, taóista og kristinna fræðimanna inn í ferðasöguna
„Höfundurinn er í tvöfaldri leit. Annars vegar að hinni sönnu Ameríku æsku sinnar, sem hann leitar að gegnum mótorhjólið á kræklóttum hliðarvegum, og hins vegar að raungæðum. Ég verð að segja að þegar maður er búinn að lesa bókina lítur maður lífsgæði öðrum augum.“
Sjálfur er Sigurður Páll mótorhjólamaður og líkt og faðirinn í bókinni er Sigurður A. mikill fræðimaður. Vaknar þá spurningin hvort samskipti feðganna í bókinni endurspegli á einhvern hátt samband Sigurðar og Sigurðar. „Það er ekkert leyndarmál að faðir minn var ekki drauma föðurímyndin og samskipti okkar voru stirð á fyrri árum. Nú náum við hins vegar vel saman svo það má segja að bókin lýsi ágætlega okkar samskiptum,“ segir Sigurður Páll. „Mér fannst alltaf ótrúlegt að þessi bók hefði ekki komið út fyrr, en þá var mér bent á að þessi bók hefði bara beðið eftir okkur feðgunum. Þetta er bara karma.“

Fréttablaðið
 21. desember 2010
tryggvi@frettabladid.is 

Þeysir Bifhjólaklúbbur

Það er einfaldlega gaman að fara út að hjóla ... þó það sé bara eftir vinnu.

Takk fyrir frábæra Hjóladaga.

Hjóladagar breytt plan vegna veðurs.

Super Soco TC reynsluakstur - Líður hljóðlaust áfram veginn

Eitt af þeim rafhjólum sem fáanleg eru í dag eru Super Soco rafhjólin sem seld eru í Elko. Bílablaðamanni Fréttablaðsins bauðst að prófa einn slíkan grip á dögunum og þar sem gripurinn er skráður sem létt bifhjól var slegið til. Við fengum í hendurnar Super Soco TC rafhjólið og fengum afnot af því í hálfan mánuð sem gaf gott tækifæri til að reyna alla þætti þess sem samgöngumáta.

Það fyrsta sem vekur athygli við hjólið er hversu létt það er. Lithium rafhlaðan er að vísu ekki stór en gefur hjólinu drægi uppá allt að 100 km sem verður að teljast vel viðunandi. Þeir sem sest hafa á rafdrifin mótorhjól kannast við að þyngd rafhlöðunnar er oft það sem maður tekur fyrst eftir svo er ekki farið um Super Soco TC. Uppgefinn hleðslutími hjólsins er 6-7 klukkustundir sem þýðir að auðvelt er að fullhlaða það á meðan á einum vinnudegi stendur.

Þegar hjólið er sett í gang hljómar það eins og tölvuleikur en þegar ekið er af stað er það nánast hljóðlaust. Það eina sem heyrist er þyturinn í vindinum og hjólið er furðu fljótt að ná 45 kílómetra hámarkshraða sínum. Auðvelt er að ráða við hjólið ef maður passar sig á tiltölulega snöggu viðbragði frá gjöfinni þegar tekið er af stað. Hjólið er lipurt, ekki bara fyrir það hversu létt það er, heldur einnig hvernig það er sett upp. Ferill framhjóls er stuttur sem þýðir að það er létt í stýri. Það eina sem truflaði aksturinn var sú staðreynd að þegar slegið er af gjöfinni virkar það svipað og þegar kúplað er á hjóli með brunahreyfli. Við það tapast aðeins jafnvægi í kröppum beygjum og þess háttar án þess að það sé eitthvað hættulegt.

Eitt af því sem vekur athygli við hjólið er hverslu vel það er búið. Það er með vökvastýrðum diskabremsum sem virka ágætlega en þær eru án hemlalæsivarnar. Fjöðrunarkerfi er gott og þá sérstaklega að framan þar sem eru verklegir Upside Down demparar. Mælaborð er stafrænt og sýnir meðal annars hraða og drægi, en hægt er að stilla á þrju mismunandi aflstig. Ekki finnst mikill munur á þeim í afli en á fullhlöðnu hjólinu er drægi, 100, 80 eða 60 km eftir hvaða aflstig er valið. Það segir sig eiginlega sjálft að maður velur lengsta drægið því munurinn á afli er varla teljanlegur. Þegar hjólið er stöðvað og slökkt á því er eins gott að gera það í réttri röð, því að annars fer hvimleið þjófavörn að væla. Ekki má slökkva á hjólinu og setja það svo á standarann því þá fer þjóðfavörnin í gang, og því þarf að dlökkva á því alveg í lokin. Þurfti að venjast þessu dáldið fyrir einhvern sem vanur er að gera þetta á bensínhjóli þar sem drepið er á því fyrst.

Kannski er verðið það besta við hjólið því að Super Soco TC kostar aðeins 370.000 kr. Það er næstum helmingi ódýrara en góð skellinaðra kostar. Ekki er sanngjarnt að bera hjólið saman við rafmagnsvespur því að TC hjólið er meira eins og mótorhjól. Hægt er að fá Super Soco rafmagnsvespu en þær kosta frá 265.000 kr. sem er svipað eða örlítið dýrara en hjá flestum samkeppnisaðilum.

Super Soco bjóða líka uppá hjól sem eru sambærleg að afli og 125 rúmsentimetra bensínhjól, og verða brátt fáanleg hérlendis. Þar sem TC hjólið er skráð eins og skellinaðra þarf að borga af því tryggingar, sem ekki þarf að gera sérstaklega ef um hjól með 25 km hámarkshraða er að ræða. Það verður að teljast ósanngjarnt þar sem að óskráðu hjólin mega aka hvar sem er án trygginga, réttinda ökumanns eða skráningar.

Stafrænt mælaborðið sýnir drægi og ástand rafhlöðu og hraðamælirinn er hefðbundinn að gerð.
Kostir: Létt í akstri, hljóðlátt, vel búið
Gallar: Jafnvægi þegar slegið er af, lítill munur á aflstigum

Super Soco TC
Skráning Létt bifhjól, flokkur II
Hámarkshraði 45 km/klst
Hámarkstog 170 Newtonmetrar
Rafkerfi 72V
Rafgeymir 45 Amperstundir
Drægi 60-100 km
Hleðslutími 6,5 – 7,5 klst
L/B/H 1.963/710/1.047 mm
Þyngd 150 kg

Njáll Gunnlaugsson
12.6.2020
https://www.frettabladid.is/

Vélhjólafólk vottaði Finni og Jóhönnu virðingu sína

Útför hjónanna Jóhönnu Sigríðar Sigurðardóttur og Finns Einarssonar var gerð frá Lindakirkju í Kópavogi í dag kl. 13.

Finnur og Jóhanna létust í mótorhjólaslysi á Vesturlandsvegi þar sem hann liggur um Kjalarnes, sunnudaginn 28. júní og hefur talsverð umræða skapast í kjölfar slyssins um ástand vega á Íslandi, sérstaklega með tilliti til öryggis mótorhjóla. Nýlagt og að virðist vitlaust blandað malbik er talið hafa átt þátt í slysinu.

Mótorhjólaklúbburinn HOG Chapter Iceland stóð heiðursvörð í jarðarförinni og fjölmargt vélhjólafólk vottaði þeim Jóhönnu og Finni virðingu sína. Ljósmyndari frá Torgi var á svæðinu og tók meðfylgjandi myndir. Var þetta að hans sögn falleg og tilfinningaþrungin stund.

Á.B.S. 

DV

9. júlí 2020

Hjóladagar 17-19 júlí

ATH Skráning í matinn í veisluna í 

Kjarnaskógi er hjá Trausta í Síma 8495755.

Dagskráin

Perla Eyjafjarðar ?

Næsta Landsmót Verður í Húnaveri 2021

Landsmót Bifhjólamanna 2020

Þá er landsmóti bifhjólamanna lokið þetta árið en fór það fram á Laugarbakka í Miðfirði 

 Þetta var mitt fyrsta en klárlega ekki það síðasta landsmót sem ég mun fara á. Önnur eins gleði og ánægja hef ég bara ekki orðið vitni að fyrr og hef ég farið á margar útihátíðir í gegnum árinn. Hvar sem litið var voru bifhjólamenn að hafa gaman, hvort sem það var að skemmta sér eða öðrum.

 Skipuleggjendur þessa móts eiga hrós skilið fyrir mótið frá A til Ö. Allt stóð eins og stafur á bók hjá þeim, frá minnsta smáræði sem skiptir stóru máli ss rafmagnið á tjaldsvæðinu eða veitingarnar í veitingarsölunni. Allt heppnaðist hjá þeim. Á fimmtudagskvöldið var mótið sett og opnaði Húnabandið á mótið með snillar spilamennsku og fjölbreyttu lagavali og var fólk almennt mjög ánægt með þeirrar framlag.

Á föstudeginum sáu hinar rómuðu WC Rónatúttur um Rónatúttuleikana og voru fjölbreytt keppnisatriði bæði fyrir einstaklinga sem og hópa. 

•  Þjóðhátíð 
• Laugarvegshlaup 
• Samfélags fjarlægðarglíma 
• Skíðaganga 
• Geordjögoss 

 Seinna um kvöldið var svo komið að hinni einu sönnu landsmótssúpu og var hún að þessu sinni a la Kalla og má segja að önnur eins súpa hafi bara ekki verið brugguð. Þvílík kraftakjötsúpa sem hún galdraði fram. Kvöldinu var svo slúttað með Huldumönnum sem lyftu þakinu á félagsheimilinu þegar allir tóku undir í gömlu Gildru slögurunum.

 Á laugardeginum voru aðal Rónatúttuleikarnir og voru keppnisatriðin að venju ansi fjölbreytt.

•  Snigilinn 
• Prjónkeppni 
• Tunnudráttur 
• Haus á staur 
• Hringekja 
• Búningakeppni 

 Síðar um kvöldið var svo Landsmótsgrillið og var það svo sannarlega hátíðarkvöldverður,
Því-lík-veisla.

Verðlaunaafhending fór svo fram ásamt orðuveitingum og að sjálfsögðu happadrætti þar sem voru fjöldinn allur af stórglæsilegum vinningum. 

Strax á eftir komu á sviðið Volcanova sem að hituðu upp fyrir Vintage Caravan sem áttu svo sannarlega stórleik eins og þeim er von og vísa. 

 Sunnudagurinn var tekin rólega en landsmótinu var slitið formlega um hádegi og var fólk í umvörpum að pakka og taka sitt saman, kveðjast og þakka fyrir sig og sína. 

 Tekið skal fram að alla helgina var allstaðar handspritti og sápur og slíkt vantaði ekki á salernum.

 Mótorhjólafólk á heiður skilið með umgengni því hvergi var rusl að sjá alla helgina og sáust menn hjálpa hverjum öðrum ef á þurfti að halda ss við að tjalda eða með mótorhjólin sín sem og bíla.

 Ég þakka kærlega fyrir mig og klárlega mun ég mæta á næsta landsmót í Húnaveri sem haldið verður dagana 1 – 4 júlí 2021. 

 Kær kveðja – 

Valur S Þórðarson 

 www.hjolarinn.is

Landsmótsmerkin fást á Mótorhjólasafninu þar er opið 13-17 á sumrin

Mótorþríhjól

Bifhjólafólk þarf að hugsa fyrir tvo

Verk­leg mótor­hjóla­kennsla fer yf­ir­leitt ekki af stað fyrr en í byrj­un sum­ars enda þarf að vera til­tölu­lega hlýtt úti ef nem­end­um á ekki að verða kalt við kennsl­una. Þetta seg­ir Grét­ar Viðars­son, öku­kenn­ari hjá Ekli.

„Hinn dæmi­gerði nem­andi sem kem­ur til mín til að læra á mótor­hjól er karl­kyns og í kring­um þrítugt en hóp­ur­inn er samt mjög fjöl­breytt­ur, nem­end­ur á öll­um aldri og tölu­vert af kon­um en elsti mótor­hjóla­nem­andi minn var orðinn hálf­sjö­tug­ur.“

Bók­lega og verk­lega námið er ekki svo dýrt og áætl­ar Grét­ar að hjá þeim öku­skól­um sem bjóða upp á bif­hjóla­kennslu sé heild­ar­kostnaður nem­enda í kring­um 150.000 kr. Námið er mis­langt eft­ir því hvers kon­ar öku­rétt­indi nem­end­ur hafa þegar öðlast og geta t.d. þeir sem hafa bíl­próf sleppt hluta af bók­lega nám­inu.

Bif­hjóla­rétt­ind­um er skipt í nokkra flokka: „Til að aka létt­um bif­hjól­um í flokki 1 þarf ekki að ljúka sér­stöku öku­námi og aðeins gerð krafa um að ökumaður sé orðinn 13 ára,“ seg­ir Grét­ar en í flokk 1 falla vél­knú­in öku­tæki á tveim­ur eða þrem­ur hjól­um sem ná að há­marki 25 km/​klst. hraða.

Næst kem­ur flokk­ur AM sem leyf­ir akst­ur mótor­hjóla með allt að 50 cc vél og há­marks­hraða allt að 45 km/​klst. „Til að fá AM-rétt­indi þarf fólk að hafa náð 15 ára aldri, taka 12 kennslu­stund­ir af bók­legu námi, 8 verk­leg­ar kennslu­stund­ir og þreyta próf,“ út­skýr­ir Grét­ar en þeir sem ljúka venju­legu bíl­prófi fá einnig AM-rétt­indi án frek­ari þjálf­un­ar eða prófa.

Rétt­indi til að aka stærri bif­hjól­um skipt­ast í þrjá flokka: A1, A2 og A. Hverj­um flokki fylgja viss ald­urs­skil­yrði og tak­mark­an­ir á því hversu afl­miklu mótor­hjóli má aka. Bók­lega námið fyr­ir flokka A2 og A er 24 stund­ir en nem­end­ur með B-öku­rétt­indi fá 12 stund­ir metn­ar. Fyr­ir A1-rétt­indi þarf að ljúka 5 klst. af verk­legri kennslu en 11 stund­um fyr­ir A2- og A-rétt­indi en hægt er að fá 5 stund­ir metn­ar ef nem­andi hef­ur þegar fengið A1-rétt­indi.

Lág­marks­ald­ur fyr­ir A1-rétt­indi er 17 ár og fyr­ir A2-skír­teinið er miðað við 19 ára ald­urslág­mark. Loks þurfa nem­end­ur að vera orðnir 24 ára til að fá A-skír­teini. „Und­an­tekn­ing frá þessu er að ökumaður sem hef­ur verið með A2-skír­teini í tvö ár get­ur tekið próf til að fá A-skír­teini þó hann hafi ekki náð 24 ára aldri,“ út­skýr­ir Grét­ar.

A1-flokk­ur nær yfir mótor­hjól með slag­rými allt að 125 cc, A2-flokk­ur miðar við afl allt að 35 kw og allt að 0,2 kw/​kg en hand­höf­um A-skír­tein­is er frjálst að aka eins kröft­ugu hjóli og þeim sýn­ist.

Sýni mikla aðgát

Það er ekki að ástæðulausu að mótor­hjóla­rétt­indi skipt­ast í ólíka flokka og að öku­menn verði að ná viss­um aldri til að fá að aka afl­mestu mótor­hjól­un­um. Kraft­mikið mótor­hjól kall­ar jú á vissa fimi og líka ákveðinn þroska enda get­ur glanni og gúmmítöffari á mótor­hjóli bæði slasað sjálf­an sig og aðra. Að því sögðu þá þykir Grét­ari það leiðin­leg mýta að mótor­hjól þyki hættu­leg far­ar­tæki. „Bif­hjól verður ekki hættu­legt fyrr en því er ekið óvar­lega og ekki í sam­ræmi við aðstæður. Það er und­ir öku­mann­in­um sjálf­um komið hversu hættu­lega eða ör­ugg­lega hann ekur.“

Bif­hjóla­menn þurfa að temja sér sér­staka aðgát og seg­ir Grét­ar oft sagt að öku­menn mótor­hjóla verði að hugsa fyr­ir tvo: bæði fyr­ir sig og fyr­ir aðra veg­far­end­ur. „Mun­ur­inn á því að aka mótor­hjóli og bíl er að ökumaður mótor­hjóls er óvar­inn í árekstri. Því miður vill það ger­ast að aðrir öku­menn sjá ekki aðvíf­andi mótor­hól eða van­meta fjar­lægð og hraða hjóls­ins og t.d. aka í veg fyr­ir mótor­hjólið á gatna­mót­um. „Á mótor­hjóli þarf fólk að temja sér að vera stöðugt á varðbergi og meðvitað um hvar vara­sam­ar aðstæður gætu skap­ast.“

Að því sögðu þá er ekki neitt sér­stak­lega erfitt að læra að aka mótor­hjóli og seg­ir Grét­ar að nem­end­ur þurfi yf­ir­leitt ekki fleiri verk­lega tíma en lög kveða á um. „Það sem helst er verið að þjálfa í verk­legu tím­un­um er að stjórn­un hjóls­ins verði ósjálfráð svo ökumaður þurfi ekki að hafa hug­ann sér­stak­lega við það að skipta um gír með fæt­in­um eða gefa inn og bremsa með hönd­un­um.“

Kennsla og próf­taka fara fram á mótor­hjóli öku­skól­ans og hægt að fá lánaðan hlífðarbúnað. „Það er samt æski­legt að nem­end­ur hafi a.m.k. fjár­fest í eig­in hjálmi og við hefj­um ekki æf­inga­tíma öðru­vísi en að nem­andinn sé klædd­ur í al­menni­leg­an hlífðarfatnað frá toppi til táar,“ seg­ir Grét­ar.

 https://www.mbl.is/bill/frettir/2020/07/01/bifhjolafolk_tharf_ad_hugsa_fyrir_tvo/