Landsmót Snigla í Hallormstaðaskógi 1993

Heiddi að grilla beikonið í súpuna

Landsmót 1993

Undirritaður mætti á fjórum hjólum á landsmót. Var það létt verk og löðurmannlegt og ekki nema hálf skemmtunin að koma með þeim hætti.
Okkur Nonna Metal og okkar ektasneglum Steinunni og Áslaugu) bar að garði seinnipartinn á föstudaginn og byrjuðum á því að stoppa í sjoppunni á Egilsstöðum.
Brátt fór að bera á draugagangi þar fyrir utan en þegar betur var að gáð reyndist það vera þeir sem komið höfðu kvöldið áður og voru ekki beint í besta formi.   Voru sumir það langt leiddir að þeir sofnuðu ofan í diskinn sinn.

Hallormsstaður er sunnan við Egilsstaði, rétt áður en maður kemur að Atlavík.

Ber víkin heiti eftir landnámsmanni þeim er fyrstur bjó þar og var nefndur Graut-Atli líklega vegna innihalds heilabúsins), annars er best að spyrja afkomanda hans Tösku-Atla að því.

Kjarngóð landsmótsúpa er fastur liður á
 Landsmóti á föstudagskvöldinu

Hitinn var frekar kaldur þótt volgur væri á köflum eða 27°C deilt með þremur (dögum).
Til þess að fá í sig hita var farið í ruðning þar sem undirritaður snéri sig þegar hann hitti ekki boltann. En sagt er að fall sé fararheill og má því snúa upp á landsmót, því ég hef aldrei séð eða heyrt landsmót fara betur fram en þetta.
Bæði var skipulag þess til sóma og gestir þess einnig, þott ölvaðir væru. Ég sá ekki ein einustu
slagsmál og einu misþyrmingarnar voru í hreðjaglimu þar sem sigurvegarinn frá þvi í fyrra varôi titilinn. Jú, ég lýg því. Víst voru misþyrmingar á landsmóti en þá bara á þeim sem áttu það skilið, en sá var teipaður við staur fyrir þjófnað en ekki grýttur þannig að Sniglar fá háa einkunn fyrir kurteisi, eða þannig. þótt þeir hafi heitið Sniglabandið og milljónamæringarnir fyrra kvöldið. Allavega virðast þeir og aðrir kunna vel við sambasveifluna. Heiddi sá um súpuna eins og venjulega og þar sem
Sniglabandið spilaði að sjálfsögõu bæði kvöldin enginn ældi í hana smakkaðist hún þrusuvel, takk fyrir mig, Heiddi.

Reipitogið tók á

Leikirnir einkenndust af titilvörnum. 

Reipitog á hjólum

Í lúdmílu varði Steini Tótu titil sinn, í hreðjaglímu Harpa, og í þrífæti Sniglabandið, en þeir fengu mikla og góða keppni frá Metaltríóinu. Keppt var í reipitogi tegunda (ágætis aðferð til þess að skera úr um hvað sé besta hjólið) og að sjálfsögðu vann HONDA, kom aldrei annað til greina, allavega af minni hálfu.
Nýtt atriði var einnig á dagskrá en það var reipitog á hjólum.

Dæsus og Stjáni Sýra sýna mikil tilþrif og voru þannig á eftir að það var eins þeir hefðu  hefðu skeint sér með því að renna sér á rassgatinu.

Sniglið var náttúrulega hápunkturinn á þessu öllu. 

Eyjólfur Trukkur og Steini Tótu
kljást í Sófasettasnigli.

Mættu menn misjafnlega vel undirbúnir og upplagðir til keppni og hálf broslegt að fylgjast með hvernig drukknir menn reyna að hjóla og bað hægt, það er einfaldlega ekki hægt. Steini vann sófatlokkinn á hjóli sem hann hafði aldrei keyrt áður (1500 Goldwing) og tíminn hans meðal þeira bestu yfir heildina. Verst að hann skyldi ekki veita Sniglabandinu meiri keppni en hann fór alltaf út af eftir góða byrjun. Í úrslitum kepptu Þröstur Bíbí, Einar, Skúli og Björgvin, 
Beemerarnir duttu út og í úrslitum keyrði Einar út af brautinni þannig að Björgvin Ploder var Snigill ársins í þetta skipti og fagnaði hann því ægilega.

Nú er það bara ekkert sem heitir, við hinir verðum bara að fara að æfa okkur til þess að bandið vinni ekki alltaf þannig að það fari að komast upp í vana hjá þeim.

Björgvin Ploder fagnar ógurlega.

Ellefu útlendingar mættu á landsmót og skal þar fyrstan telja Ron, þjóðverjan ógurlega. Hann hafði í þrjár vikur reynt að komast upp á Öskju og ætlaði ekki að fara héðan fyrr. Nokkrir Sniglar keyrðu fram á hann í rigningu upp á heiði þar sem hann hafði tjaldað og buðu honum með sér á landsmót. Þangað mættu einnig tíu stykki úr Sandnes MC sem er norskur mótorhjólaklúbbur.

Í heildina var þetta vel heppnað landsmót og kemur jafnvel til greina að halda það á þessum stað aftur.
Ekki svo galin hugmynd.

Sjáumst á tveimur jafnfljótum (hjólum).

Náttfari #654

Damon Hypersport er mótorhjól með árekstrarvörn

Mótorhjól eru almennt talin ekki eins öruggur ferðamáti og bifreiðar. Einfaldlega vegna þess að ökumaður mótorhjóls er ekki umlukinn málmi sem verndar hann. Svo er ekki hægt að detta af bíl. Nú er komið fram á sjónarsviðið mótorhjól með árekstrarvörn, sem gerir það öruggara.

Damon Hypersport Pro er frá Damon, kanadískum mótorhjólaframleiðanda. Hjólið er rafdrifið og tengt með 4G-nettengingu. Það verður frumsýnt á CES (Consumer Electronic Show - Neytenda raftækjasýningunn) í Las Vegas í byrjun næsta árs.
Damon Hypersport TechCrunch Trailer from Damon Motors Inc on Vimeo.


Hjólið kemur með CoPilot tækni. Það er ekki sjálfkeyrandi heldur les það veginn og umferðina með sömu samsetningu af myndavélum og skynjurum og bifreiðar nota.

Skynjarar sem vara við árekstri láta stýri hjólsins hristast ef vara þarf ökumanninn við. Eins eru blindpunktsviðvaranir í mælaborði hjólsins. Ökumaður getur séð hvað er að gerast fyrir aftan sig á LCD skjá fyrir framan sig. Hann hefur því 360 gráðu yfirsýn yfir umferðina.

https://www.visir.is/
2019

Rúntað og ræktað upp land

Á milli Sultartangalóns og Hrauneyjavegar vinna nokkur mótorhjólafélög að því að græða upp örfoka land og endurheimta forna birkiskóga. Í dag verður farið í hina árlega landgræðsluferð.

Vorið 2009 hóf Ferða- og útivistarfélagið Slóðavinir landgræðsluverkefni undir heitinu Hekluskógar. Tveimur árum síðar gengu fjögur mótorhjólafélög til viðbótar til liðs við verkefnið og hafa þau nú farið á hverju ári í landgræðsluferð þar sem sexhjól í eigu Gísla Einarssonar hefur reynst afar vel.

Árlegur viðburður

Gísli, sem er meðlimur Slóðavina, er einn þeirra sem tekið hafa þátt í verkefninu frá upphafi. „Ég er búinn að vera með nánast frá upphafi,“ segir hann. „Þetta er árlegur viðburður og er samvinnuverkefni nokkurra mótorhjólaklúbba, þar á meðal Slóðavina sem er ekki bara mótorhjólahópur, heldur ferðaklúbbur á mótorhjólum, fjórhjólum og beltahjólum og fleira. Hinir klúbbarnir sem eru með okkur eru allt mótorhjólaklúbbar.“
   Hin félögin sem koma að verkefninu eru BMW klúbburinn á Íslandi, Skutlur, Harley Owners Group Iceland og Gaflarar í Hafnarfirði. Hvert félag fyrir sig vinnur á 25 hektara svæði (500x500) og ber þar á áburð og gróðursetur trjáplöntur ár hvert. Að auki vinna Slóðavinir á 80 hektara svæði á Vaðöldu og Endurvinnslan hf. vinnur á 40 hektara svæði, samhliða mótorhjólafélögunum.
Við fengum úthlutað og byrjuðum á svæði sem heitir Vaðalda, sem er upphækkað svæði út frá lóninu hjá virkjuninni á Sultartanga. Svo breyttist það þegar við ákváðum að fá sérstakt svæði við þjóðveginn, sem er svona ca 5 kílómetrar að lengd og 500 metrar á breidd,“ skýrir Gísli frá.
   „Þar erum við að vinna að því að búa til skóg sem við ræktum með höndunum, með það fyrir augum að þetta gæti hugsanlega orðið einhvers konar mótorhjólakeyrslusvæði í framtíðinni, ef það er hægt að gera einhverjar skemmtilegar brautir þarna.“ Skógurinn sem félögin vinna að því að græða er í daglegu tali nefndur Mótorhjólaskógurinn.
   Alls er uppgræðslusvæðið tæplega 300 hektarar. Ýmsir aðilar hafa styrkt verkefnið, en stærsta styrkinn veitir N1 árlega, þar sem fyrirtækið lánar Slóðavinum vörubíl með krana til að flytja áburðinn og hífa sekkina í vegkantinn við reiti hvers félags.

Kærkomin hjálparhella 

„Ég kem alltaf með sexhjól á svæðið, sem er fjórhjól með palli, og það hjálpar okkur að dreifa áburði, það munar miklu að geta dreift áburði til að örva vöxtinn. Það er orðið fastur punktur í þessu og auðveldar alla vinnu.“
    Ábyrgðin er mikil. „Ég þarf alltaf að halda því gangandi til að vera öruggur að geta mætt með það, það er orðið fimmtán ára gamalt. Það virkar mjög vel í áburðardreifingu því það getur einn verið að keyra og einn setið aftan á pallinum og kastað áburðinum, svo getur maður líka borið í þau sem eru að kasta úr fötum eða skjólum og eru kannski búin að labba langt frá sekknum, þá getur maður skotist til þeirra með áburð.“
   Þá þarf líka að fara gætilega. „Það er alltaf að verða vandasamara að keyra á svæðinu, því það eru alltaf að koma fleiri plöntur, maður verður að passa sig á að keyra ekki á litlu trén.“
   Blaðamaður spyr Gísla hvort sexhjólið sé hálfgerð þungamiðja verkefnisins. „Það mætti kannski segja að það sé lykilþátttakandi í þessu verkefni.“
   Í dag verður farið af stað í landgræðsluferðina og lagt verður af stað frá Olís Norðlingaholti klukkan 8.45 og 9.00.

  Hægt er að fylgjast með verkefninu á Facebook undir „Mótorhjólaskógurinn“.

Fréttablaðið 

23. MAÍ 2020 

Allir vinna – nema mótorhjól

Fær ekki endurgreiðslu á virðisaukaskatti vegna viðgerðar á mótor­hjóli eins og eigendur bíla fá gegnum átakið „Allir vinna“

Benedikt Bjarnason er einn þeirra sem notar mótorhjólið sitt daglega eins og flestir nota bíla sína. Hann reyndi að fá endurgreidda viðgerð á mótorhjóli sínu í vikunni gegnum átakið „allir vinna“ en fékk höfnun hjá Ríkisskattstjóra. „Þetta snýst ekki um að fá endurgreiddar þessar 8.000 krónur fyrir mig til eða frá. Þetta snýst miklu frekar um að þarna er verið að útiloka hóp og þá einnig alla þá sem gera við mótorhjól frá þessari leið stjórnvalda,“ sagði Benedikt.

Benedikt hringdi í Ríkisskattstjóra og fékk þau svör að þetta næði ekki til mótorhjóla. „Ég hlýt að hafa misskilið allt saman. Ég þurfti greinilega ekkert að læra umferðarlögin. Ég tilheyri ekki umferðinni,“ sagði Benedikt í stöðufærslu sinni á Facebook. Benedikt notar mótorhjól sitt til og frá vinnu og er það í raun og veru hans eina farartæki. „Ég nota mótorhjólið sem mitt eina ökutæki í allavega átta mánuði á ári á hverjum degi. Við fjölskyldan erum þess vegna bara með einn bíl og ég fæ því far hjá konunni yfir vetrarmánuðina.“ Benedikt var ekki alveg sáttur við þessi svör og vildi gjarnan heyra rökin.

Blaðamaður Fréttablaðsins hafði samband við Ríkisskattstjóra og fékk þau svör að verið væri að vinna eftir orðalagi breytingartillögu laga um virðisaukaskatt, en þar stendur: „Á tímabilinu frá 1. mars 2020 til og með 31. desember 2020 skal endurgreiða einstaklingum utan rekstrar 100% þess virðisaukaskatts sem þeir hafa greitt af vinnu manna sem unnin er innan þess tímabils vegna bílaviðgerðar, bílamálningar eða bílaréttingar fólksbifreiða. Skilyrði endurgreiðslu er að fólksbifreið sé í eigu umsækjanda og að fjárhæð vinnuliðar sé að lágmarki 25.000 kr. án virðis­auka­skatts. Endurgreiðsla eftir ákvæði þessu skal innt af hendi á grundvelli framlagðra reikninga eins fljótt og auðið er, þó aldrei síðar en 90 dögum eftir að skattinum barst erindið.“ Starfsmaður Ríkisskattstjóra sagði að verið væri að vinna eftir orðalagi greinarinnar sem alltaf er túlkað þröngt, og þar sem aðeins er talað um bíla í greininni fæst ekki endurgreiðsla fyrir mótorhjól.

Að mati Benedikts ættu lögin að ná til allra skráðra ökutækja til einkanota en ekki bara fólksbifreiða. „Var einhver nefndarmaður smeykur um að ég myndi umturna hjólinu mínu á kostnað skattborgara? Hvað ef ég á Skoda Favorit og læt sprauta hann í kanadísku fánalitunum? Sprautun á fólksbíl virðist vera í lagi, en ekki ef ég læt laga bilaða leiðslu frá rafgeymi í mótorhjólinu,“ sagði Benedikt að lokum.

Njáll Gunnlaugsson

Fréttablaðið
Fimmtudagur 21. maí 2020

Fjölskylduhátíð Tíunnar. Hópkeyrsla - Grill í Kjarnaskógi.

Ertu klár Laugardaginn 06.Júní því við ætlum að byrja daginn á sameiginlegri hópkeyrslu kl: 13:00 og skellum okkur svo í grill inn í Kjarnaskógi með fjölskyldunni. 14:30 

Vitinn Mathús ætlar að grilla dýrindis hamborgara og kjúklingaspjót fyrir okkur.

 Svona berð þú þig að: Skráir þig í grillið fyrir 04 júní í síma 6611060 :) 

Ef þú ert ekki búin að greiða félagsgjaldið í Bifhjólaklúbb Norðuramst Tían Þá mundi ég drífa mig í því.
Frítt er fyrir greidda félagsmenn Tíunnar og fjölskyldur þeirra.
Aðrir greiða 1500 kr fyrir grillið 

Hafðu félagskirteinið við hendina

Til að ganga í klúbbinn smellið hér:

Umferðin, holóttu vegirnir og hætturnar

ÖRYGGI – HEILSA – UMHVERFI

Nú er að koma betur í ljós þær miklu skemmdir á vegakerfinu eftir síðasta vetur og væntanlega dylst það engum að aldrei hafa vegir komið svona illa undan vetri. Það er kannski í grófara lagi að segja að allir vegir séu meira og minna ónýtir, en það er einfaldlega ekki fjarri lagi.
Það er sama hvert ekið er, alls staðar holur, ójöfnur og miklar skemmdir á vegum og af þessum sökum þarf að fara sérstaklega varlega.

Aldrei önnur eins sala á reiðhjólum

Aldrei hefur önnur eins sala verið á nýjum reiðhjólum og það sem af er ári, nánast allar reiðhjólabúðir hafa selt nú þegar öll hjól sín og beðið er eftir nýjum sendingum. Um síðustu áramót breyttust aðeins umferðarreglur og nú má ekki taka fram úr reiðhjóli nema að vera í 1,5 metra fjarlægð frá hjólinu við framúraksturinn.
jólinu við framúraksturinn. Hjólreiðafólk sem hjólar á þjóðvegum þar sem ætlast er til þess að þessi nýju lög séu virt verða að koma á móts við bílaumferðina og hjóla ekki hlið við hlið, sérstaklega ekki þar sem komið er að blindhæð eða blindhorn er á vegi og líka þegar hvít óbrotin lína er á miðjum veginum. Flest hjólreiðafólk er til fyrirmyndar í umferðinni, hjólar í áberandi klæðnaði, með blikkandi ljós framan og aftan, en það má gera betur. Best væri ef sú vinna kæmi innan frá sem fræðsla frá hjólreiðamanni til hjólreiðamanns.

Mótorhjólafólk er að átta sig á nauðsyn þess að vera sýnilegt

Fáir vita það að hönnun blindhornsvara í bílum er tilkomin vegna neikvæðrar greina í mótorhjólablöðum um ákveðna tegund bíla sem voru samkvæmt skoðanakönnun hættulegastir mótorhjólamönnum í umferðinni vegna þess að þeir skiptu um akrein án þess að gæta nægilega að sér og úr var slys eða banaslys. Fyrir fjörutíu árum þegar ég var að byrja minn mótorhjólaferil var það nánast óskrifuð lög að klæðast öllu svörtu, en með árunum hafa mótorhjólamenn lært af biturri reynslu að vera í sýnileikafatnaði við akstur bifhjóla, það skilur á milli lífs og dauða. Það sem var „töff“ er nú „púkó“ og nú má sjá heilu flokka mótorhjólafólks ferðast um í gulum vestum við aksturinn.

Gul blikkandi ljós í umferð

Í síðustu viku var ég að keyra um Landeyjar og sá þar nokkra bændur í vorverkum á dráttarvélum út á þjóðvegum, var ánægður með að flestir voru með gul blikkandi ljós á hægfara dráttarvélunum. Það minnti mig á að fyrir nokkru las ég ástralska reglugerð um gul blikkandi varúðarljós á ökutækjum, en sú reglugerð fannst mér nokkuð áhugaverð lesning. Þar sagði m.a.:   Blikkandi ljós í umferð má vera blikkandi ef ökutæki ekur á lægri hraða en almennur umferðarhraði er. 
Blikkljós á að slökkva sé ekið á sama hraða og önnur umferð.
Gul blikkandi ljós má nota ef hæð er óvenjuleg, breidd meiri en almenn breidd ökutækja, eða ekið með hættulegan farm. Ef verið er að vinna í vegkanti með gul blikkandi ljós má aldrei keyra framhjá þeim hraðar en á um 40 km hraða. Svona ítarleg lesning um gul blikkljós er ekki til hér á landi, eina sem segir er að þau skuli vera gul, en nánast allir hér á landi eru með appelsínugul ljós.

Smá aukalesning um þjófnað

Þjófnaður á ýmsum eigum fólks hefur verið viðvarandi vandamál í nokkur ár og sjaldgæft er að maður lesi fregnir af þýfi sem finnst. Því miður virðist eins og að þjófnaðarmálum sé að fjölga.
Á stuttu tímabili hef ég lesið um óæskilegar heimsóknir á sveitabýli þar sem verkfærum, reiðhjólum, bíl og fjórhjóli var stolið. Eitt besta ráðið er að koma upp myndavélakerfi og læsa vel húsum, hjólum og öðru sem fólk veit að hætta sé að vera stolið. Til eru lásar sem gefa frá sér skerandi hátíðnitón í 90–110 db. Svona lás hefur gagnast mér vel við að fæla frá óboðna gesti.

Bændablaðið | Miðvikudagur 20. maí 2020 

Fundir við Hof