Alls ekki eina
stelpan í sportinu
Mótorkross nýtur sívaxandi vinsælda á Íslandi
en nokkur sértilbúin
svæði má finna til þeirrar
iðkunar í nágrenni við
Reykjavík. Það kemur
skemmtilega á óvart að
aukningin hefur ekki síst
átt sér stað í hópi kvenna.
Hin 25 ára gamla Sigríður Garðarsdóttir starfar sem rekstrarstjóri
tískuverslananna Fókus og Smash.
En þegar vinnudegi lýkur skiptir
hún heldur betur um gír, hendir
sér í leðurgallann og heldur út fyrir bæinn til að sinna áhugamálinu:
mótorkrossi.
„Ég fékk áhuga á mótorkrossinu
í fyrrasumar en ég kynntist þessu í
gegnum kærastann minn,“ segir
Sigríður en hún telur að flestar
stelpurnar í sportinu hafi kynnst
því með svipuðum hætti. „Ef það
er ekki kærastinn þá er það yfirleitt
einhver úr fjölskyldunni, t.d. foreldri.“ Auðvitað séu þó undantekningar á þessari reglu, en hvernig sem áhuginn kviknar þá hefur
stelpunum í hópnum fjölgað töluvert upp á síðkastið, sérstaklega
síðustu tvö ár. Þá séu starfandi þó
nokkrir stelpuklúbbar en hún tilheyri reyndar engum slíkum.
Reddar sér alveg
Eins og við er að búast fylgir
krossurunum eitthvert viðhald en
Sigríður segir það ekkert sem hún
ráði ekki við.
„Það kemur fyrir að maður detti
og það brotni hlutir, gírinn eða
eitthvað slíkt. Maður reynir náttúrulega að laga það sem maður
getur sjálfur, það þýðir ekkert annað! En núna er ég búin að vera ein
að þessu í um það bil tvo mánuði
og mér tekst yfirleitt að redda mér.
Svo eru allir tilbúnir til að hjálpa
manni og ég hef þegið það með
þetta erfiðasta.“
Þarf ekki að vera hættulegt
Sigríður segir að það sé ekkert
mál að samræma sportið og vinnuna og segist ekki eiga í vanda
með skítarendur undir nöglum né
marbletti.
„Ef ég er mikið á hausnum þá er
ég oft marin en það sést þá ekki og
er allt falið af fötunum,“ segir hún
og þvertekur fyrir að þessi íþrótt sé
hættuleg. „Maður er mjög vel varinn á höfði og líkama – sé maður
með réttan búnað og keyrir eftir
getu þá ætti maður ekki að vera í
mikilli hættu. En ef þú ert til
dæmis að taka einhver stökk eða
eitthvað sem þú kannt ekki þá geturðu lent í vondum málum.“
Að lokum segir Sigríður okkur
að þótt hún geti stundað krossið á
veturna sé sumarið tíminn og nú
nýti hún allar frístundir í sportið.
„Ég reyni að fara eins oft og ég
get, helst á hverjum degi, og ætla
mér að taka þátt í keppnum í
sumar, þó svo að ég sé ekkert
þrusugóð. Það er bara svo gaman
að taka þátt og svo er félagsskapurinn líka frábær.“
Eftir Hauk Johnson
haukurj@24stundir.is
