REYNSLUAKSTUR
Aprilia Tuono ALLLANGT er nú síðan Íslendingar
lærðu að meta ítalska matargerðarlist;
kveður svo rammt að þessu að ófáir Mörlandar telja ítalska matseld þá lystugustu
sem völ er á í heiminum. En þeir vita það
líka sem vilja að Ítalir eru ekki síðri listamenn í smíði mótorhjóla. Að minnsta kosti
viðurkennir undirritaður fúslega að munnvatnsframleiðslan tók mikinn kipp er honum bauðst að reynsluaka hjólinu sem hér
er til umfjöllunar: Aprilia Tuono Racing
(það heitir reyndar fullu nafni Aprilia RSV
mille R Tuono Racing).
Hér er á ferðinni mikill eðalgripur.
Þetta er „nakin“ (svokölluð „streetfighter“) útgáfa af RSV mille „reisernum“ frá
Aprilia. Munurinn er sá að Tuono-útfærslan (ítalska orðið tuono þýðir þruma) er
nær klæðningarlaust, með 17 cm hærra og
80 cm breiðu rörstýri, en sömu kappaksturshjólstæknina að öllu öðru leyti. Háa og
breiða stýrið gerir setuna á hjólinu upprétta, færir þyngd af framhjólinu og mun
auðveldara fyrir ökumann að gera ýmsar
kúnstir á hjólinu, svo sem að prjóna og
fleygja því með leikandi hætti úr einni
krappri beygjunni í aðra. Reynsluaksturshjólið er þar að auki útbúið „racing-kitti“,
en því fylgir m.a. fjöðrun af beztu fáanlegu
gerð frá Öhlins í Svíþjóð, þar með talinn
stýrisdempari; alls staðar þar sem er plast
utan á grunnútgáfunni er fislétt karbon;
hjólið er lægra gírað (16 tanna driftannhjól
í stað 17) og skiptingin „öfug“ (fyrsti gír
upp, hinir niður). Síðast en ekki sízt er
Racing-útgáfan útbúin „heitari“ EPROMvélarstýrikubbi og opnari hljóðkút (sem
gefur 5 hö meira afl).
Það fer ekki framhjá neinum sem skoðar þetta hjól að það er smíðað bæði af
ástríðu og natni. Það ber stolt tækni sína á
torg fyrir augu skoðandans. Allir íhlutir í
hæsta gæðaflokki og frágangur til fyrirmyndar. Kraftalegt tveir-í-einn-eðalstálpústkerfið undirstrikar að hér er aflmikið tæki sem er gert til að það líti ekki
bara vel út heldur sé notað. Gæðaleikfang
fyrir fullorðna.
Þessi tilfinning styrkist um allan helming þegar setzt er á hjólið og 1000-kúbika
V2-vélin (sem kemur frá Rotax í Austurríki) vakin til lífs. Bassa-urrið sem út úr
hljóðkútnum kemur og titringurinn sem
vélin gefur frá sér á lágsnúningi kitlar
eftirvæntingartaugarnar hressilega.
Í essinu sínu í beygjum
Nákæm skiptingin skilar hinu feikimikla togi vélarinnar (mest 101 Nm) hratt
og örugglega til 190 mm breiðs afturdekksins og áður en maður veit af er maður búinn að týna umferðinni og kominn út
á þjóðveginn. Á beygjuríkum þjóðvegarköflum er Tuono-ið í essinu sínu; það
finnst fljótt hvað fjöðrunin vinnur sína
vinnu vel og skilar ökumanninum mikilli
öryggistilfinningu þegar hann húrrar hjólinu úr einni beygjunni í aðra, jafnvel þótt
ójöfnur séu í malbikinu (eins og reyndar
alls staðar er á íslenzkum vegum). Hágæðahemlakerfið frá Brembo ýtir enn
undir þessa öryggistilfinningu, svo og
glussastýrð „anti-hopping“-kúplingin sem
gerir að verkum að þegar skipt er niður er
hverfandi hætta á að vélarbremsan læsi
afturhjólinu.
Hin upprétta áseta veldur því að sjálfsögðu að ökumaður tekur á sig töluverðan
vind, en lítil vindhlífin veitir samt furðugott skjól ef hallað er vel fram á stýrið
breiða. Á lokaðri braut kvað víst þannig
vera hægt að ná 245 km hámarkshraða,
sem telst anzi gott fyrir „nakið“ hjól.
Það ánægjulegasta við að keyra þetta
hjól eru þó eiginleikar vélarinnar. Þar fer
saman mikið tog alveg frá um 3.000 snúningum upp í snúningsþakið, sem er ekki
fyrr en handan við 10.000 snúninga, og
snúningsvilji vélarinnar sem lætur mann
ekki standast freistinguna að snúa því
duglega í hverjum gír, þótt hið góða tog
leyfi líka mjög letilegar skiptingar. Þetta
breiða snúningssvið með svo góðu togi
þýðir að hjólið er gríðarsnöggt upp úr
hvaða hraða sem er.
Í stuttu máli: hér er á ferðinni ótrúlega
meðfærilegt hjól sem þó getur allt sem öflugustu sporthjól geta. Og það með ítölskum stíl.
Gamanið kostar reyndar sitt: 2.252.000
kr. í Racing-útfærslunni. Það er 773.000
krónum meira en grunngerð Tuono-hjólsins og sýnir það glögglega að toppklassaíhlutir eins og Öhlins-fjöðrunin kosta sitt.
Auðunn Arnórsson
auar@mbl.is
morgunblaðið 30.6.2004