Rosaleg útrás

Torfi Hjálmarsson gullsmiður:

Ég byrjaði ungur að aka mótorhjólum en ég tók próf á stórt hjól þegar ég var rúmlega tvítugur. Ég keypti mér síðan 20 ára gamalt Triumph-hjól sem mig hafði lengi dreymt um," segir Torfi Hjálmarsson gullsmiður. Í dag á hann nýlegra Triumph-hjól, sem hann kallar götuhjól, auk þess sem hann á Husaberg torfærumótorhjól. Hann hefur keppt á hjólinu en segist ekki berjast um toppsætin.

   „Ég hef gaman af að lagfæra og gera upp mótorhjólin mín og á margar stundirnar úti í bílskúr þar sem ég geymi þau. Skemmtilegast finnst mér þó að keyra þau." 

   Torfi notar hjólin allt árið og 8 ára sonur hans, Freyr, á lítið Suzuki-hjól. Á veturna aka þeir á ísi lögðum tjörnum og á harðfenni. Á sumrin aka þeir á lokuðum brautum og svæðum. Torfi segist löngu hættur að rúnta í bænum. „Ef ég fer eitthvað á götuhjólinu þá fer ég út úr bænum og þá helst í lengri ferðir, eins og norður á Akureyri. Torfæruhjólið veitir mér þó meiri útrás og ánægju. 

  Torfi fer alltaf með félaga sínum hringinn í kringum landið einu sinni á ári á gamla hjólinu. Ferðin tekur um viku. „Við hjónin reynum síðan að fara tvö saman út á land og situr konan þá aftan á."

   Torfi gefur ekki bensínið i botn á götunum. Útrásina fær hann þegar hann er á torfærumótorhjólinu. „Þetta er svakalega mikil útrás. Ég elska að finna mig frjálsan á stöðum þar sem hvergi sjást umferðarmerki og ég set engan í hættu nema sjálfan mig. Þessu fylgir oft mikiil hraði og gifurleg átök. Á torfærumótorhjólinu er ég alltaf að reyna að sigra sjálfan mig og þegar vel gengur liður mér ótrúlega vel. Það er eflaust á við langar setur hjá sálfræðingum að sirja gott mótorhjól. Þegar ég kem heim úr góðum túr er ég afslappaður og tilbúinn að takast á við umhverfið og þær kröfur sem hvunndagurinn gerir." -SJ

DV 

13.04.1999

Þorsteinn Hjaltason fólkvangsvörður: Ekkert sem truflar

Þorsteinn Hjaltason, fólkvangsvörður í Bláfjöllum, þeysist um á snjósleðum og skíðum á veturna.

 Á vorin dustar hann rykið af Suzuki Intruder mótorhjólinu sínu sem hann keypti í fyrravor. „Draumurinn um að kaupa hjól hafði blundað lengi í mér," segir Þorsteinn. Hjólið, sem er svart og grænt, er 1500 cc. Hann segir að sérstók tilfinning vakni þegar hann þeysist um á vélknúna  mótorfáknum úti á landi.
„Þetta er eithvert frjálsræði. Maður er einn í sínum hugarheimi og það er ekkert sem truflar. Ég losna líka við spennu ef hún er fyrir hendi. Ef ég hjóla hins vegar í bænum er ég ákaflega upptekinn við umferðina því það má aldrei af henni líta." Þótt Þorsteinn hafi ekki keypt mðtorhjól fyrr en í fyrravor hefur hann haft próf á slíkan farkost í um 40 ár. „Ég vann til margra ára á bílaverkstæði lögreglunnar og sá mikið um viðhald og viðgerðir á mótorhjólunum í flotanum Þá lærði ég á mótorhjól."
Þorsteinn hefur viðrað hjólið tvisvar sinnum á þessu vori. Lokað var í fjöllunum annan í páskum og þá notaði hann tækifærið og sýndi sig og hjólið í Reykjavík og nágrenni. Ferðirnar eru þó stundum lengri. í fyrrasumar fór hann hringinn í kringum landið auk þess að fara aðra ferðir á Snæfellsnes og út á Reykjanes. Hann býst við að fara aftur hringinn í sumar. Konan hans situr stundum aftan
á og eru þau þá bæði i réttu göllunum - í leðursamfestingum og með hjálma. „Ég hef afskaplega mikla ánægju af þessu."
Þorsteinn kemst á eftirlaun eftir fjögur ár. „Ég vona að ég verði þá svo frískur að ég geti leikið mér meira. Ég á svo mörg áhugamál," segir fjallkóngurinn. Fyrir utan að sitja á mótorfákinum fer hann
mikið í ferðalög og stundar fjallgöngur.

-SJ
DV 13.04.1999