|
Harley Davidson FXSTS Springer Softtail |
Enn á ný er kominn sá árstími
þegar væntanlegir kaupendur þurfa
að panta sér nýtt hjól fyrir næsta
sumar. Algengt er að það taki 5-6
mánuði að afgreiða þau.
Það er ekki
á færi umboðanna að liggja með
alla línuna á lager og bíða eftir að
við fáum þá flugu í höfuðið að kaupa
þegar komið er fram í júní eða júlí.
Þótt gangvirki hjólanna sé flókið
er þó enn flóknara að staðsetja sjálfan sig í litrófmu. Hvemig á að nota
nýja (eða notaða) fína hjólið? Og
ekki síður, hvaða ímynd á að skapa
með hjólinu, leðrinu og öllu því? Lítum á valkostina.
Svart
Sumum finnst þeir vera rólyndis
kögurtýpa sem líkar best að damla
niður Laugaveginn á 20, uppréttir í
sætinu, handleggirnir beint fram,
opinn hjálmur svo að sólgleraugun
sjáist, og rassinn helst ekki meira
en tvö fet frá jörðu. 90 km hámarkshraði bara gott mál, ekkert liggur
á, og himneskt að fá vindinn svona
beint í fangið, en vera samt grjótlöglegur.
Þá er að fá sér hippa. Engin
spurning. V-2 mótor, ekkert annað,
fullt af krómi, langan, mikið hallandi framgaffal, mjóslegið framdekk, svona skellinöðrudekk næstum, og akfeitt afturdekk. Og engar
vindhlífar, takk.
Þeirra draumur er Harley-Davidson. Það er úr mörgum gerðum að
velja. Ekki vegna þess það sé betra
eða fullkomnara en önnur mótorhjól, heldur vegna þess að Harley Davidson er goðsögn.
Allir fá sjálfkrafa inngöngu í söfnuðinn á Harley
og það hefur ekki neitt með tækni
eða nýjungar að gera. Oft jafnvel
andhverfu þess enda hefur HarleyDavidson stundum sett ótrúlega
gamaldags hjól á markaðinn og
komist upp með það. Biðlistinn er
líka meira en fimm mánuðir eftir
framleiðslunni. Harley-Davidson
XL/Sportster-línan kostar öðruhvorumegin við milljón, það fer eftir
útfærslu, og er til í 883 cc og 1200
cc gerðum, en þeir sem vilja FX-línuna, sem meira er í lagt, geta tvö faldað þá upphæð. Þau hjól eru 1340
cc.
En það eru fleiri þrep í stiganum
en það efsta. Og öll örugglega tæknilega fullkomnari. í mörg ár hafa
verið til flottir hippar frá Japan, stórir og smáir, sá sverasti líklega Kawasaki Vulkan 1500 og Suzuki Intruder 1400 í svipuðum flokki. Honda
smíðar Shadow og segja má að
Yamaha hafí byrjað V-2 endurvakninguna með Virago. Intruder 1400
kostar um 1300 þúsund og 800-hjólið um 950 þúsund. Honda Shadow
600 og Virago 750 kosta um 770
þúsund í dag. Hér er þó aðeins stiklað á stóru í valkostunum og ekki
um neinn tæmandi lista að ræða.
Auðveld í notkun
|
Suzuki RF600 R á Teikniborðinu |
Þessar stóru loftpressur „toga"
og það vel. Líklega hentar engin
vélargerð betur til innanbæjaraksturs en V-2. Þær eru mjóar á þverveginn og með góðan þyngdarpunkt, byrja fljótt að gefa nýtanlegt
afl og vinna á breiðu snúningssviði.
Það er ekki meginatriði að vera í
réttum gír þurfi að bæta smávegis
við hraðann. Kannski mælast ekki
nema um 70 hestöfl í þessum hjólum
en það segir ekki alla söguna. Það
er hægt að nota aflið. Það átti hvort
eð var ekkert að „reisa" neitt á hippanum, eða hvað?
|
Honda VFR 750
|
Hvítt
Getur verið að það þurfi að eiga
tvö mótorhjól, eða kannski enn fleiri,
til að eiga eitt fyrir hverja lund og
stund?
Sumir vilja fara í skærskræpóttan samfesting og fara út með
adrenalínfíklunum sem halda að talan níu núll sé háttatíminn í Svefnbæ.
Hér gilda allt önnur lögmál um alla
hluti en í Hippalandi.
Tækni, nýjungar og ystu mörk hins mögulega eru
kjölfesturnar sem allt byggist á. Straumlínulagaðar vindhlífar með
innfelldum stefnuljósum og baksýnisspeglum, léttmálmar, magnesíum,
ál og jafnvel títaníum, koltrefjaefni
í allt mögulegt, demparar á hvolfi,
frambremsudiskar á stærð við væna
pizzu, nær ósýnilegur afturbremsudiskur, keðjudrif, aldrei drifskaft, hástemmdar, kraftmiklar fjögrra strokka vélar með
óteljandi ventlum og gírum
og snúast um 13.000 snúninga á mínútu og byrja að
vinna af einhverju viti á
snúning sem myndi liða
venjulega bílvél í sundur.
Hvert gramm sem hægt
er að losna við skiptir
máli og hvert hestafl
sem kreist er úr vélinni er vel þegið á
brautinni í Kapelluhrauninu (eina staðnum sem má nota til að
vinda upp á dótið).
Það ærir óstöðugan að telja upp
öll hjólin sem fylla keppnis-sportflokkinn og þó að við getum, fyrir
um 13-14 hundruð þúsund, keypt
155 hestafla 1100 cc sporthjól þarf
það ekki endilega að vera besti valkosturinn.
Mótorhjólablaðamenn
hafa margir haldið því fram að
stysta leiðin milli A og B sé Honda
CBR 600 F2, en kannski eru Suzuki
og Kawasaki 600 alveg við það að
finna enn styttri leið. Þessi hjól eru
á verðbilinu 800-1500 þúsund.
Nánari umfjöllun um einstök hjól
byrjar á þessum flokki á komandi
vikum.
Þótt umboðin þurfi að fara að
skila pöntunum sem á að afgreiða í
vor eru engir bæklingar fyrirliggjandi né fast verð og verða líklega
ekki til fyrr en um áramót. Því getur kaupandinn ekki reitt sig á fast
verð er hann pantar hjólið. Þó má
búast við verulegri hækkun á japönskum hjólum vegna gengisþróunar jensins um þessar mundir.
Á milli öfgahópanna tveggja sem
á undan er lýst er stór hópur eigulegra, skynsamlegra og notadrjúgra
mótorhjóla.
Þau svara kröfum sem
eru ekki eins skýrt markaðar í eina
átt. Þar má finna bestu hjólin og
mesta verðgildið.
Við fylgjumst líka
með þeifingum.
HAI
Morgunblaðið
17.10.1993
https://timarit.is/files/18011143#search=%22m%C3%B3torhj%C3%B3l%22