Næst erfiðasta íþróttagrein heims

Motocross: 

Fyrsta stórkeppni í þessari grein í dag
Í dag klukkan 14 gengst Vélhjólaíþróttaklúbburinn fyrir fyrstu Motocross-keppninni sem haldin hefur verið hérlendis og verður keppnin háð á keppnisbraut klúbbsins við Sandfell við Þrengslaveg.

Í samtali sem Timinn átti við Kára Tryggvason, formann Vélhjólaiþróttaklúbbsins og Þorvarð Björgúlfsson, sem sæti á í stjórn klúbbsins, kom fram að undirbúningur fyrir þessa keppni hefur staðið frá þvi snemma i febrúar, en alls er fyrirhugað að halda fjórar Motocross keppnir i sumar, sem allar munu gefa stig til íslandsmeistaratitils. 

Að sögn þeirra félaga fer Motocross þannig fram að mismunandi mörg vélhjól eru ræst samtimis af stað og er ekið um sérstaka braut , mishæðótta og erfiða yfirferðar. 

Sá vinnur síðan sem fyrstur kemur í mark. Í keppninni i dag verður keppt í tveim flokkum, þ.e.a.s. í 50 cc. flokki og í opnum flokki, þar sem aðalkeppnin mun fara fram, en 11 keppendur eru skráðir til leiks í þeim flokki og verða þeir allir ræstir samtímis af stað. Eknir verða 30 hringir i brautinni, 15 í senn og vinnur sá sem bestan hefur tlma eftir báðar ferðir. — Það er rétt að taka það fram að Motocross er viðurkennd, sem næst  erfiðasta Íþróttagrein heims, aðeins bandaríska rugbyið er talið erfiðara. 

Í samtalinu við þá félaga kom fram að félagsmenn í Vélhjólaiþróttaklúbbnum hafa undanfarin tvö ár unnið að meira eða minna leyti við keppnisbrautina, sem er eins og áður segir við Sandfell við Þrengslaveg og eru þær ótaldar  vinnustundirnar sem farið hafa i brautina. Mjög góð aðstaða verður fyrir áhorfendur, — sú besta
sem nokkur klúbbanna getur boðið upp á — sögðu þeir félagar og ekki er að efast að fjölmenni verður  á þessari fyrstu Motocross keppni sem háð verður hérlendis. Þeir félagar vildu einnig taka það fram að öll hjólin sem keppt verður á i opna flokknum eru sérsmíðuð keppnishjól og þola þau því alls kyns hnjask, sem ekki myndi þýða að bjóða venjulegum vélhjólum.

Timinn fylgdist með æfingum
hjá keppendum síðast liðið föstudagskvöld og festi Tryggvi ljósmyndari Tímans þá meðfylgjandi myndir á filmu.

Tíminn

24. júní 1979

https://timarit.is

„Hraða vikan" á Bonneville saltsléttunni

Denny Golden hlaut að þessu sinni viðurnefnið
„Hamingjusamasti maðurinn á saltinu" og verðlaunin
 sem þvi fylgir. Golden tókst að ná 206 milna hraða en
Street Roadsterinn hans má keyra á götum í Bandarikjunum

„Og hraðinn var hrein fegurð''

Við stöndum í miðri auðninni og hvert sem við lítum sjáum við einungis rennislétt hvitt yfirborð jarðarinnar. Víðáttan er slík að kúlulagað yfirborð jarðarinnar sést greinilega en purpurarauð fjöllin teygja sig upp yfir sjóndeildarhringinn og hina gömlu strönd úthafsins sem var hér fyrir 100.000 árum. Ekki sést nein lífvera og þögnin er slík að við heyrum greinilega tifið í armbandsúrinu okkar. Það marrar i yfirborði jarðarinnar er við færum okkúr um set. Við teygjum okkur niður, snertum jörðina, brögðum á henni og komumst að raun um að undir fótum okkar eru milljónir tonna af hreinu borðsalti. Skammt frá okkur stendur staur upp úr jörðinni og á honum stendur „4 mílur".

Don Vesco við Kawasaki, straumlínulagaða mótorhjólið sitt. Don Vesco náði
 mestum hraða allra keppenda á Bonneville saltsléttunni að þessu sinni eða 556 km/klst.
 hraða. í hjólinu" eru tvær 1000 cc vélar með afgasforþjöppum og ganga þær fyrir bensini. 

   En skyndilega er þögnin rofin af skerandi hvin sem hækkar stöðugt. Við lítum í vestur en sjáum einungis hvítt saltský. Dökkur díll fyrir framan skýið virðist vera orsök þess og þegar hann kemur nær sjáum við að díllinn er sívalur og minnir einna mest á flugskeyti. Vélar farartækisins veina undan átökunum, enda er þeim nú snúið langt yfir þau mörk sem þeim eru ætluð. Heil eilífð virðist liða þar til farartækið þeytist framhjá okkur á svo miklum hraða að við getum vart fest auga á þvi. Vélarhljóðiö breytist er farartækið fer framhjá okkur og vélarnar fá langþráða hvíld.

   Fallhlífar springa út eins og rósir þegar ökumaðurinn byrjar að hægja á farartækinu og stuttu síðar hverfur farartækið niður fyrir sjóndeildarhringinn. Við stöndum aftur einir og yfirgefnir á Bonneville saltsléttunum í Utah í Bandaríkjunum. Það fer hrollur um okkur í heitri eyðimerkursólinni og þrúgandi þögninni sem umlykur okkur aftur, er við hugsum til þess er við höfum orðið vitni að. „Farartækið" sem við sáum var straumlínulagað mótorhjól með tveimur forþjöppuðum 1000 cc vélum og var það á 333 mílna hraða, (556 km/klst) er það fór fram hjá okkur.
   „En hraðinn var afl og hraðinn var gleði og hraðinn var hrein fegurð." Þetta uppgötvaði Jónatan Livingston Mávur er hann var að æfa sig í hraðflugi. En það eru fleiri en Jónatan sem hafa uppgötvað þennan sannleika. Á hverju ári þyrpast hundruð ökumanna út á Bonneville saltslétturnar með það eitt í huga að aka hratt.
   Í október sl. var haldin þritugasta árið í röð svokölluð „Hraða vika" á saltsléttunni. Að þessu sinni voru keppendur 270 og dunduðu þeir sér viö það alla vikuna að ná sem mestum hraða. ökutækin eru flokkuð niður eftir gerð þeirra, vélarstærð og eldsneytinu sem þau nota. Að þessu sinni voru sett þrjátíu og tvö ný hraðamet í fólksbílaflokkum og 41 met í mótorhjólaflokkum. Auk þess tókst 15 manns að komast í 200 mílna klúbb inn, en það er klúbbur þeirra er hafa ekið á yfir 200 mílna hraða (334 km/klst.), Meðal beirra sem komust í 200 mílna klúbbinn að þessu sinni var Marcia Holley en hún er fyrsta konan sem nær þeim árangri.

 

Bert Peterson og John Sprenger ætluðu að sanna að Camaroinn værí jafn straumlínulagaður og ' 53
 Studebaker. Settu þeir 426 kúbika Hemi Chrysler vél í Camaroinn og þungt farg á bensinfót John Sprengers.
 Með þessum útbúnaði náðu þeir 245 milna hraða

Ekki áttu allir keppendur láni að fagna i keppninni. Jack Choate og Bruce Geisler mættu á '53
Studebaker með 305 kúhika Chevrolet vél, en á henni voru tvær afgasforþjöppur.
Ætluðu þeir sér að slá nokkur met að þessu sinni. Jack Choate var búiiin að ná 220 milna
 hraða (368 km/klst.) þegar óhappið skeði. Vinstra afturdekkið sprakk og i sömu andrá
tættist magnesium felgan. Billinn kastaðist til og lyftist allur frá jörðu.
Choate sleppti fallhlifunum lausum og tókst honum að stöðva bilinn án þess að meiri skemmdir yrðu á honum.

Jóhann A Kristjánsson
 27. JANUAR 1979. 

https://timarit.is/