Öll fjölskyldan á mótorhjólum

Hjónin Sigurlaug Jónasdóttir og Torfi Hjálmarsson búa við þann lúxus að þurfa aldrei að glíma við unglingana sína um það hvað eigi að geraí sumarfríinu. Öll fjölskyldan er á kafi í mótorsporti og þegar frítími gefst eru allir sammála um hvernig er best að eyða honum:
Á hjólunum úti í sveit.

Um það leyti er vinir systkinanna á Kambsvegi 32 voru að læra að hjóla án hjálpardekkjanna voru
þau farin að bruna um á litlu mótorhjóli. Öll hafa þau lært taktana á sömu litlu Hondunni sem var
keypt fyrir elsta drenginn þegar hann var fimm ára. Þá var áhugi hans reyndar kviknaður fyrir löngu. „Torfi var búinn að kaupa sér fyrsta hjólið þegar Freyr var tveggja ára. Á þeim tíma bjuggum við á Ítalíu þar sem mótorhjól eru á hverju götuhorni. Freyr skreið upp á hvert einasta hjól sem hann sá og fékk að prófa,“ segir mótorhjólamamman Sigurlaug. Þann titil ber hún vel, enda er hún enginn eftirbátur annarra fjölskyldumeðlima þegar kemur að hjólunum. Á sumrin sést hún bruna um götur Reykjavíkur á Ducati-götuhjóli og hún er stuðningsmaður sonar síns númer eitt þegar hann er að  keppa í mótorkrossi. Eiginmaðurinn á heimilinu er sennilega sá forfallnasti af þeim öllum og á bæði götu- og torfæruhjól af öllum toga.

 Keppir á alþjóðamótum 

Áhugi Freys á mótorhjólum hefur síst minnkað með árunum og í dag eiga þau hug hans allan. Hann keppir í mótorkrossi fyrir Kawasaki-liðið og Bílanaust er stuðningsaðili þess. Hann hefur  hampað Íslandsmeistaratitli tvisvar og keppt á alþjóðamótum. Freyr segir mótorkrossið, sem fer fram í stuttri hringlaga braut með stökkpöllum og kröppum beygjum, bæði ótrúlega  skemmtilegt og reyna verulega á úthald og styrk. „Þetta er svolítið „hardcore“, maður fær drullu upp í sig og getur ekki andað í tuttugu mínútur á meðan maður er að klára brautina.“ Blaðamanni finnst lýsingin hljóma heldur ógnvekjandi. Þegar Freyr lýsir því hvernig þrjátíu manns mætast í einni beygju á ógnarhraða segir mamman: „Það er sko langmest spennandi!“ Það er ekki á henni að heyra að hún óttist um krakkana sína í brautunum. „Þau eru svo vel varin, með hálskraga, nýrnabelti og allan mögulegan búnað. Það er ekki startað nema allt sé örugglega í lagi. En æsingurinn verður samt stundum svo yfirþyrmandi að ég verð örmagna af spennu. Þá þarf ég skyndilega að sýsla eitthvað annað, eins og að hella upp á kaffi.”

Endúró frekar en mótorkross

Systurnar Sigrún og Sólveig, fjórtán og tíu ára, eru fullar stolts yfir afrekum bróður síns. Þær eru þó
líka á kafi í sportinu og eiga báðar sín eigin hjól. „Mér finnst endúró langskemmtilegast,“ segir Sigrún. Það snýst um að keyra á löngum og þröngum slóðum sem lagðir eru í náttúrulegu umhverfi. „Mér finnst nefnilega skemmtilegra að keyra í náttúrunni en á brautum. Og ég hef heldur engan sérstakan áhuga á að keppa.“ Yngri systur hennar, Sólveigu, finnst hvort tveggja jafn skemmtilegt. Henni finnst gaman að keyra í brautum og er að melta það með sjálfri sér að keppa þegar hún verður
eldri. Og hún verður ekkert bara að keppa við stráka, enda margar stelpur farnar að stunda sportið.
„Í dag eru um þrjátíu stelpur að keppa. Sumar þeirra eru orðnar svo góðar að maður sér ekki mun á þeim og strákunum,“ segir Sigurlaug. Þegar fjölskyldan byrjaði í mótor sportinu voru ekki margir
sem deildu áhuga hennar. Í dag hefur það heldur betur breyst og hjóla nú í kringum þrjú þúsund
manns í frístundum. Í takt við aukinn fjölda iðkenda hefur aðstaðan snarbatnað og er fjölda góðra
brauta að finna víða um land.

Besta fjölskyldusportið

Sumir foreldrar súpa hveljur við tilhugsunina um barnið sitt keyrandi um á mótorhjóli. En ekki þau
Sigurlaug og Torfi, sem segja mótorkrossið með betra fjölskyldusporti sem völ er á. „Þessu fylgja svo margir góðir kostir. Við erum til dæmis saman langflestar helgar á sumrin, keyrum um landið og leitum uppi gamla slóða eftir bændur og búalið,“ segir Sigurlaug og bætir við að að sjálfsögðu sé þess gætt að fara aldrei utan vega þar sem ekki má hjóla. „Verslunarmannahelgin er ekkert vandamál hjá okkar unglingum, við höfum eytt þeirri helgi saman á mótorkrossmótum alla þeirra ævi.“
Systkinin eru öll staðráðin í því að þegar þau eignast sjálf sína eigin fjölskyldu verði mótorkrossið áfram þeirra fjölskyldusport. „Ég myndi miklu frekar setja barnið mitt á mótorhjól, þar sem það er vel varið og fylgst með því, heldur en að hleypa því út á götu í Reykjavík á hjólinu sínu með ekkert nema hjálm á hausnum,“ segir Freyr að lokum, áður en hann rýkur út á æfingu. - hhs

Fréttablaðið 20.05.2009

Sniglar á ferð

Löng hefð er fyr­ir því að bif­hjóla­sam­tök­in Snigl­arn­ir, sem eiga raun­ar 25 ára af­mæli í ár, aki í hóp um göt­ur borg­ar­inn­ar 1. maí. 

Þeir héldu upp­tekn­um hætti í ár og óku frá Korpu­torgi að Kirkju­sandi. Á mynd­inni sést Adam Elí 9 ára, sem var einn yngsti þátt­tak­and­inn í akstr­in­um en hann fékk að sitja á hjól­inu hjá móður sinni.

Mbl.  1.5.2009

Að fíla titringinn alveg upp í stýri

Spessi ljósmyndari er víðkunnur fyrir listgrein sína, ljósmyndunina, en áhugi hans beinist í fleiri áttir og þar ber mótorhjólin líklega hæst. Hann er félagsmaður í íslenska Harley-Davidson klúbbnum og jafnframt er hann ritstjóri (og ljósmyndari, að sjálfsögðu) tímaritsins sem klúbburinn heldur úti og ber heitið Harley – H-DClub Iceland.
Tímaritið er hið glæsilegasta og má alveg með réttu kallast glanstímarit.
„Ég tók við þessu blaði fyrir tveimur árum. Þetta var unnið af áhugamönnum og dálítið litlaust en þegar ég tók við kom ég því á hærra plan og setti það inn í alvöru prentsmiðju og reddaði í það auglýsingum. Núna stenst blaðið hundrað prósent hæstu gæðakröfur og stendur alveg jafnfætis erlendum mótorhjólatímaritum.“
Núna er Spessi nýkominn úr vikudvöl í bænum Daytona Beach á Flórída, þar sem hann var ekki einungis sér til skemmtunar heldur var hann þar einnig að afla efnis í grein fyrir sænskt  mótorhjólatímarit sem hefur hann á sínum snærum sem blaðamann og ljósmyndara.
„Ég hef verið að vinna fyrir blað í Stokkhólmi sem heitir MCM. Núna fór ég á
hátíðina í Daytona Beach til að vinna þriðju greinina mína fyrir það blað. Hátíðin
heitir Daytona Bike Week, þar sem saman koma allir helstu mótorhjólahönnuðirnir
og smiðirnir og sýna það sem þeir hafa verið að gera. Á þessari hátíð koma saman
um hálf milljón mótorhjól. Þetta er alls ekki bundið við Harley þó að flestir séu að
vísu á Harley-Davidson eða hjólum sem eru byggð á þeirri pælingu.“

Spessi heitir réttu nafni Sigurþór Hallbjörnsson, fæddur og uppalinn á Ísafirði þar sem hann átti heima fram undir tvítugt en núna er hann skriðinn nokkuð yfir fimmtugt. Á árunum fyrir og upp úr 1990 stundaði hann nám í ljósmyndun í Hollandi og hefur haldið fjölda sýninga víða um lönd og hlotið margvíslegar viðurkenningar og verðlaun. Ekki er hann síst þekktur fyrir þemaraðir sínar, þar á meðal bensínstöðvamyndir sínar og myndaseríuna Hetjur, sem hefur að geyma einstæðar myndir af fólki á Ísafirði.

Umhverfis jörðina á 95 dögum

 Einar Þorsteinsson, forstjóri Elkem Ísland (járnblendifélagsins), á Yamaha XT660R mótorhjól. Þegar hann er spurður hvað heilli hann við mótorfákinn segir hann: „Þessi tilfinning fyrir frelsi, einfaldleikinn, útiveran og maður er einn með sjálfum sér.“
 Einar hefur víða farið á hjólinu, hvort sem það er snjókoma, rigning, sandstormur eða 48 stiga hiti. Fyrir utan það að hjóla hér innanlands hefur hann farið hringinn í kringum hnöttinn á hjólinu sínu.
Ég hjólaði austur á land, sigldi með Norrænu til Noregs, fór um Eystrasaltslöndin, til Rússlands og Mongólíu, ég hjólaði um Góbíeyðimörkina, fór aftur til Rússlands, þaðan til Japan, Alaska, Kanada og síðan fór ég þvert yfir Bandaríkin og til New York en þaðan flaug ég heim.“
 Einar segir að þetta ferðalag hafi kennt sér hvað Íslendingar hafi það gott þrátt fyrir kreppuna. „Ég lærði líka hvað mannfólkið er yfirleitt gott og hvað lífsgleðin getur verið mikil þrátt fyrir erfiðleika.“

Einar segir að ferðalagið um Mongólíu sé eftirminnilegast. „Þar var víða ekki stingandi strá, hirðingjar búa þar í tjöldum og lifa af náttúrunni og þar lentum við bæði í 47 stiga hita og frosti.“ Draumur Einars er að ferðast um Afríku á mótorhjólinu.

Frjáls Verslun 1.10.2008

Sjálfbærar samgöngur í sjónmáli 2008

ORKUGJAFAR framtíðar í umferðinni og farartæki knúin þeim eru efst á baugi samgönguráðstefnunnar Driving Sustainability ’08 sem sett var á Hilton Reykjavík Nordicahótelinu í gær.
Ráðstefnan er helsti viðburður Samgönguviku Reykjavíkurborgar og skipulögð af Framtíðarorku ehf. Gestgjafar eru Reykjavíkurborg, Landsbankinn og Icelandair. Fyrirlesarar eru margir af fremstu sérfræðingum á sviði nýrrar tækni á samgöngusviðinu og frumkvöðlar í sjálfbærri orkunýtingu. Þá eru sýnd vistvæn ökutæki af ýmsu tagi á ráðstefnunni.

Tilraunastofan Ísland 

Ólafur Ragnar Grímsson, forseti Íslands, hélt opnunarræðu ráðstefnunnar í gærmorgun. Hann sagði að ekki væri langur tími til stefnu að leggja nýjan grundvöll að samgöngum því hefðbundnir orkugjafar, gas og olía, væru að ganga til þurrðar. Ólafur kvaðst vera þeirrar skoðunar að Ísland gæti bæði gegnt hlutverki tilraunastofu og samkomustaðar um orkugjafa framtíðar. Hér mætti stefna saman fólki hvaðanæva úr heiminum til að miðla af og deila með öðrum þekkingu á nýrri tækni. Hann hvatti erlenda gesti ráðstefnunnar til að nýta sér Ísland því mikilvægt væri að sýna í verki að hin nýja samgöngutækni sé nothæf.

Ótæmd orka undir iljunum 

Sigurjón Þ. Árnason, bankastjóri Landsbanka Íslands, benti á að olía, kol og gas væru enn ráðandi orkugjafar þrátt fyrir tækniframfarir. Þekktar lindir jarðefnaeldsneytis tryggja aðeins 40-50 ára notkun eins og hún er í dag. Efnahagslegar ástæður eru ekki síður mikilvægar og hátt olíuverð mun eitt og sér knýja leitina að nýjum orkugjöfum, að mati Sigurjóns. Kjarnorkan er skammtímalausn en framtíðin er í endurnýjanlegum orkugjöfum. Sigurjón vakti athygli á þeirri gríðarlegu orku sem er við fætur manna. Ekki þarf nema örlítið brot af hitaorku jarðskorpunnar til að fullnægja orkuþörf mannkyns.

Sannkallað sólarflug

 Dr. Bertrand Piccard hélt innblásið erindi um að finna nýjar leiðir að lausnum á aðsteðjandi vanda. Piccard öðlaðist heimsfrægð þegar hann flaug fyrstur manna í kringum jörðina í loftbelg. Hann sagðist hafa lofað sér því þá að vera ekki háður eldsneyti í næstu hnattferð. Nú stjórnar hann verkefni um hnattflug á flugvél knúinni sólarorku sem getur verið á lofti jafnt nótt sem dag (www.solarimpulse.com). Stefnt er að tilraunaflugi á frumgerð flugvélarinnar á næsta ári og flugi kringum jörðina einu eða tveimur árum síðar.
Piccard sagði að mannkynið mundi ekki komast af á 21. öld nema það tæki upp nýja endurnýjanlega orkugjafa. Það yrði hvorki einfalt né auðvelt og því fylgi bæði áhætta og áskorun.

Örar framfarir

 Piet Steel, aðstoðarforstjóri evrópskra málefna hjá Toyota-bílaframleiðandanum í Evrópu, gerði m.a. grein fyrir því markmiði Toyota að smíða hinn „fullkomna umhverfisbíl“ og ýmsum leiðum að því marki. Blendings- eða tvinnbíllinn Toyota Prius hefur notið mikillar velgengni og eins blendingsbílar frá Lexus. Steel taldi að blendingstæknin væri besta tæknin í umferðinni nú. Sala Prius hefur vaxið jafnt og þétt og stefnir Toyota að því að selja milljón slíkra bíla á ári snemma á næsta áratug þessarar aldar. Á næsta ári er væntanleg ný kynslóð Prius og tengiltvinnútgáfa, sem hægt verður að hlaða með því að stinga bílnum í samband við rafmagn, er væntanleg. Þá er einnig í undirbúningi að búa bílana fullkomnari rafhlöðum en nú eru í þeim.
 Í gær var einnig fjallað um framfarir í smíði rafgeyma í rafbíla og tvinnbíla, rafvæðingu bílaflotans í Danmörku og lífeldsneyti þar í landi, hönnun afkastamikilla rafknúinna ökutækja, notkun tengiltvinnbíla í norrænum löndum, þróun í átt að farartækjum sem ekki losa kolefni og dagskránni lauk með pallborðsumræðum um hreina tækni, rafmagn og kerfisbreytingu í samgöngukerfinu.
 Hanna Birna Kristjánsdóttir, borgarstjóri í Reykjavík, mun slíta orkuráðstefnunni síðdegis í dag

Eftir Guðna Einarsson gudni@mbl.is

Morgunblaðið

19.9.2008

https://timarit.is/

Vetnisvæddi mótorhjólið

Sveinn Hrafns­son, starfsmaður hjá Air Atlanta í London, hef­ur vakið at­hygli í ensk­um fjöl­miðlum fyr­ir vetn­istilraun sem hann gerði á sínu eig­in Harley Dav­idson-mótor­hjóli í þágu orku­sparnaðar hjá fyr­ir­tæk­inu. Hann byggði á hug­mynd frá seinna stríði en þekkt er að Spitfire- og Mu­stang-herflug­vél­ar voru bún­ar vetn­is-/​bens­ín­mótor til að spara bens­ínið og fækka áfyll­ing­um.

Hjá Air Atlanta hef­ur farið fram umræða um hvernig megi spara eldsneytið á flutn­inga­bíla fyr­ir­tæk­is­ins sem dag­lega aka um 300 km.

Brá Sveinn á það ráð að prófa vetn­is­hug­mynd­ina og notaði Har­ley­inn sem til­rauna­dýr. „Ég var mjög ánægður með út­kom­una, hjólið brenn­ir bens­ín­inu mun bet­ur fyr­ir vikið og auk þess er það kraft­meira,“ seg­ir hann.  

MBL. 2008
 https://www.mbl.is/frettir/innlent/2008/08/13/vetnisvaeddi_motorhjolid/