Riddari Alþingis

Rennur af stað ungi riddarinn / rykið það þyrlar upp slóð..." orti skáldið einhverju sinni um riddara götunnar, þann sem „geystist um á mótorfák" og gerði ungar dömur veikar af þrá. 

Guðni Ágústsson alþingismaður hefur sjaldnast verið talinn til þess hóps manna sem stunda slíkt, enda hefur hann aldrei á mótorhjól sest né klæðst leðri. Öllu algengara er að sjá hann í einkennisklæðnaði alþingismanna á jakkafötum og skyrtu með bindi. Guðni fékst engu að síður á að mæta í töffaraverslunina Gullsport og skipta um ham.

„Auðvitað átti ég mér þann draum sem strákur að svífa með ástina mína fyrir aftan mig eitthvað út í náttúruna. Ég hef hins vegar aldrei þorað að fá mér hjól eða vera i fötum eins og þessum. Það eru hins vegar tveir alþingismenn sem eiga mótorhjól, þau Árni Johnsen og Siv Friðleífsdóttir," segir Guðni þegar hann er að klæða sig í leðrið sem er alls ekki létt verk fyrir óvanan mann .   Mótorhjólamenn segja þó að  leður sé ómissandi öryggistæki þar eð margir útlimir hafi bjargast þegar menn detta af hjólunum en það hendir víst allt of oft. Guðna líður vel í gallanum þó að hann kvarti yfir því að hann sé heldur þungur og óþjáll. Hann líkir sjálfum sér við vélmenni og á þá sjálfsagt við vélmenni af Terminator-gerð.
Enda er samlíkingin alls ekki svo fjarri lagi.
Guðni segist alls ekki geta hugsað sér að breyta um lífsstíl og heldur að það þurfi meiri ofurhuga en sig til þess að söðla um á svo afgerandi hátt. -þhs

Riddari Alþingis

https://timarit.is/files/12753693

Smygl á Mótorhjóli
https://timarit.is/files/12757345

Reynsluakstur SLR
https://timarit.is/files/12702571

Mótorhjólið er sautján árum eldra en eigandinn (BB1988)

- sem þó er ekkert unglamb lengur

Mótorhjól eru allmiklu sjaldséðari á Ísafirði á seinni árum en í gamla daga, þegar Matthías Bjarnason og aðrir járnkarlar voru upp á sitt besta og þeystu á fretandi vélfákum um götur Ísafjarðar, sjálfum sér og ungum stúlkum til yndisauka en eldri borgurum stundum til talsverðrar hrellingar.
 Á góðviðrisdögum um helgar má þó stundum enn í dag sjá mann á rauðu, fallegu og fornlegu mótorhjóli á fremur rólegri siglingu um götur bæjarins.
Þetta er Þorbergur Kjartansson, starfsmaður hjá Íslandspósti á Ísafirði og áhugamaður um gömul mótorhjól.  Hann er 36 ára að aldri en sparihjólið hans er miklu eldra, eða fimmtíu og þriggja ára gamalt, smíðað árið 1945 í Englandi, rétt í stríðslokin. Hjólið er af gerðinni Ariel og mun hafa komið mjög snemma hingað til lands, en hluti af því er reyndar úr hjóli af gerðinni Matchless.
Á tímum innflutningshafta á sjötta áratugnum hafa menn trúlega orðið að tjasla saman því sem til var. Það var búið að skeyta saman hluta úr grindum og í rauninni ómögulegt að gera það upp sem original á hvorn veginn sem var, segir Þorbergur.  Þegar  ég fékk hjólið var það í  því ástandi að um tvennt var að ræða, nota það í varahluti eða leggja talsverða vinnu í að gera  það upp eins og það hafði verið skeytt saman.
Áhugi Þorbergs á mótorhjólum vaknaði  ekki fyrr en hann var um tvítugt.  Þá prófaði ég hjól í eigu mágs míns úti í Þýskalandi, en hann hefur fengist við að gera upp gömul bresk hjól. Umræddur