Útbúnaðurinn
annar en almennt gerist.
ÞAÐ er óhætt að segja að pinninn hafi verið pískaður á fyrsta íslandsmeistaramótinu í sandspyrnu sem fram fór í landi
Hrauns í Ölfusi um helgina.
Þegar blaðamann og ljósmyndara Mbl. bar að garði á sandeyrunum þar eystra voru menn að
lokaprófa farkostina í nágrenni
keppnisbrautarinnar. Kváðu
þaðan miklar drunur og sandstrókarnir stóðu langt og lengi
aftur úr jeppunum, fólksbílunum og mótorhjólunum sem þar
voru. Í öllum hamaganginum
hafa margir bensínlítrarnir
áreiðanlega brunnið.
Mót þetta var haldið af Kvartmíluklúbbnum. Hefur sá
félagsskapur reyndar haldið
sams konar mót tvisvar áður á
þessum stað, en nú var haldið
íslandsmeistaramót í fyrsta
sinn. Kvartmíluklúbbnum hefur nýlega áskotnazt fullkominn
rafeinda- og fótóselluútbúnaður sem notaður er við svipaðar
keppnir á erlendri grund, og
sögðu framámenn klúbbsins að
tvímælingar væru nú miklu nákvæmari en áður, og reyndar
eins nákvæmar og þær nokkru
sinni gætu orðið. Að erlendri
fyrirmynd var brautin höfð
91.44 metrar, þ.e. 100 enskir
yardar. Áður hefur hún verið
100 metrar og teljast þeir tímar
sem nú náðust því vera íslandsmet.
Talsverður mannfjöldi
horfði á keppnina, eða hátt á
annað þúsund manns.
Keppt var í þremur flokkum i
sandspyrnunni, jeppaflokki, fólksbílaflokki og í mótorhjólaflokki. Sex jeppar, sex fólksbílar og níu mótorhjól tóku þátt í
keppninni. Fyrst fengu menn
að fara eina æfingaferð í brautinni til að kynnast hinum nýja
útbúnaði en notað var svonefnt
„jólatré" til að ræsa bílana, en
það er sérstök ljósaröð á láréttu
statífi.
Síðan tók alvaran við, og
fóru menn brautina tvisvar í
undankeppninni. Fram var
haldið þar til þeir leiddu saman
hesta sína, sem tveimur beztu
tímunum höfðu náð í undanrásunum. Í öllum átökunum sem keppninni fylgdi var tættur upp mikill sandur og kraftmestu farartækin jusu honum
yfir áhorfendur sem stóðu um 20 metra fyrir aftan rásmarkið.
Þátttakendur í sandspyrnukeppninni lögðu greinilega
mikið í fararskjóta sína svo að
þeir næðu sem beztum árangri í
keppninni. Voru tryllitækin því
nokkuð öðruvisi útlits en hinn
almenni vegfarandi á að venjast. Á jeppunum og fólksbílunum voru t.d. mjög breið dekk,
felgan var í mörgum tilfellum
helmingi breiðari en gerist á
þjóðvegunum.
Þá höfðu sumir,
sérstaklega jeppaeigendurnir,
brallað ýmislegt í vélum sínum
og þannig aukið kraft og
snerpu fararskjótanna verulega. Í fólksbilaflokknum fór
einna mest fyrir bifreið af
Triumph-gerð, en hjóla- og vélarútbúnaður hennar er mörgum framandi.
Úrslitin í keppninni urðu þau
að Hafsteinn Hafsteinsson sigraði í jeppaflokki á 6.38 sekúndum. Ók hann Jeep árgerð
'73, en sú bifreið er með 401
rúmsentimetra AMC vél. Annar varð Helgi Agústsson á 6.91
sek. Jeepster, árgerð '67 og með
350 rúmsentimetra Chevrolet
vél.
Í fólksbílaflokknum sigraði
Hjörleifur Hilmarsson á Chevy
Nova bifreið á 7.43 sekúndum.
Vél þess farkosts er 350 rúmsentimétrar. Annar varð
Kristinn Kristinsson á Triumph
á 7.70 sekúndum, en vélin í
þeirri bifreið er 289 rúmsentimetrar.
Í mótorhjólaflokknum
varð Pétur Þorgrímsson skarpastur á 6.35 sekúndum. Ók
hann á Montesa Cappra hjóli.
Annar varð Jón Ö. Valsson á
Suzuki 370 á tímanum 6.39
sekúndum.
—
ágás.
MBL 8 okt 1977