Með mótorhjóladellu á miðjum aldri

 Ásdís Rósa Baldursdóttir, fyrrverandi stærðfræðikennari í Verslunarskóla Íslands og eiginmaður hennar Kristján Gíslason, f.v. framkvæmdastjóri Radiomiðunar, eru komin á miðjan aldur og hafa ferðast um allan heim á mótorhjóli. Það er óneitanlega óvenjulegt en saga þeirra er ekki ólík annarra þangað til miðjum aldri var náð. Þá tóku Ásdís og Kristján U beygju í lífinu.

Lítið fjölskyldufyrirtæki stækkaði……

Faðir Ásdísar, ásamt fleirum, stofnaði fyrirtækið sem Kristján tók síðan við stjórnartaumunum í. Það var alla tíð fjölskyldufyrirtæki þar sem faðir hennar var rafeindavirki, bróðir hans var á skrifstofunni og seinna fengu þeir skrifstofudömu til liðs við sig. Í 30 ár var fyrirtækið því lítið þriggja manna fyrirtæki. “Kristján, sem hafði starfað áður í tölvugeiranum, var ungur og ferskur með nýjar hugmyndir og fullur metnaðar,” segir Ásdís. “Hann tók við góðu búi og gat byrjað á að stækka og breyta og færa fyrirtækið nær nútímanum og á nokkrum árum hafði starfsmönnum fjölgaði úr þremur í nokkra tugi. Því fylgdi auðvitað aukin ábyrgð en líka áhyggjur og svefnlausar nætur. Á þessum tíma var mikið vinnuálag á Kristjáni en nú er hann að uppskera,” segir Ásdís.

Ákváðu að lifa lífinu lifandi

Þau Ásdís og Kristján hafa stýrt lífi sínu mjög markvisst allt frá því að þau gerðu sér grein fyrir því að þriðja aldursskeiðið væri hafið og tóku ákvörðun um að lifa því eins lifandi og kostur væri. Þau hafa verið heppin með heilsuna og hafa, eftir langa vinnuævi, borið gæfu til að vera fjárhagslega vel sett.

Þau eiga þrjú börn og vörðu fríum sínum eins og gengur og gerist á meðan börnin voru ung. Ferðuðust innanlands, fóru í skíðaferðir og

Sannur Mótorhjólamaður

Heiddi og Steini Tótu að keppa í snigli 2006

Menn spyrja sig oft hvað það eiginlega er sem skilgreinir hinn sanna mótorhjólamann. 

Margar skýringar eru til á því hugtaki en sunnudaginn 2. júlí, 2006 á leið heim af landsmóti Snigla, kvaddi þó þessa jarðvist sá maður sem helst hefði getað staðið undir því nafni. Eilífðartöffarinn Heiðar Þórarinn Jóhannsson, betur þekktur sem Heiddi #10 , var einfaldlega mótorhjólamaður Íslands númer eitt. Segja má að þú hafir ekki getað talið þig mótorhjólamann fyrr en þú vissir deili á honum.
Listinn yfir það sem undirstrikar þetta er endalaus eins og margir geta vitnað um og skal hér aðeins minnst á fáein dæmi.

Sannur mótorhjólamaður er sá sem fer á hverja þá samkomu mótorhjólamanna sem haldin er, sama hvar á landinu hún er haldin og þá oftast en ekki hjólandi.

Sannur mótorhjólamaður er sá sem keppir í akstri torfærumótorhjóla kominn á sextugsaldur, ánægjunnar vegna.


 Sannur mótorhjólamaður er sá sem safnar mótorhjólum og munum þeim tengdum eins og aðrirsafna listaverkum, og skreytir íverustaðs sinn með þeim.

Sannur mótorhjólamaður er sá sem býður þér lyklana að húsi sínu þótt hann sé ekki á staðnum, af því einu að þú ert á mótorhjóli og vantar stað til að gista á.

Sannur mótorhjólamaður er sá sem staldrar við til að aðstoða ókunnugan mann við bilað mótorhjól og fer ekki fyrr en búið er að koma því í gang.


Sannur mótorhjólamaður er sá sem fær meira segja hundinn sinn til að hafa áhuga á mótorhjólum og akstri þeirra.

Sannur mótorhjólamaður er sá sem áratugum saman eldar svo góða súpu ofan