Weronika Kawaspiaz er ferðamaður frá Pólandi með hjartað fullt af ævintýraþrá.
Hún hefur tekið þátt í 12 þúsund mílna ferðalagi þvert yfir Ameríku á Bonneville hjóli og nú er hún á leið um Evrópu á 125cc Suzuki Van Van hjóli, já hugsið ykkur yfir 10.þúsund mílur á 125cc.
Ferðalagið hófst 6. júlí í Pólandi og þýskalandi svo þaðan til Danmerkur og svo til Íslands og Færeyja og áfram.
Weronika ferðast ein hún er óttalaus og velur oft ekki léttustu leiðirnar í þessu ævintýri sínu, hér eru skrif hennar um ferðalag sitt um Ísland.
Að láta drauma rætast getur verið erfitt. Jafnvel fyrir mig, eftir tvö stór ævintýri var þetta ekki létt. Við bíðum öll eftir hinum fullkomna tíma , en það er alltaf eitthvað, peningar, vinna, skóli, fjölskylda ... Hinn fullkomni tími er ekki til. Það er að hrökkva eða stökkva! Þegar við ákveðum ekki dagsetninguna verður hún örugglega „aldrei“.
Sumir spyrja mig hvernig ég fari að þessu ? Svarið er einfalt. Ég reyni að hugsa hvernig get ég látið drauma mina rætast með hlutunum sem ég hef, svo einfalt er það.
Ísland
Þegar þú kemur til Íslands veltirðu stundum fyrir þér hvort þú hafir lentir á Mars eða Tunglinu. Það er erfitt að trúa því að þú sért enn á jörðinni. Ég hef heyrt mikið um þetta land en ekkert gat undirbúið mig fyrir það sem ég þurfti að takast á við í þessu landi.
Á fyrstu klukkustundinni fraus ég. Það var eins og einhver væri að stinga nálum í hendurnar á mér- þá meina ég miljón nálum. Á leiðini hitti ég pólskt par á reiðhjólum, í fyrra höfðu þau verið í Nordkapp, Noregi (lengsta land Evrópu) og þau sögðust ekki hafa verið eins kalt þar eins og á fyrstu klukkustundum hér. En þegar þú ert að hjóla hérna sérðu nýja fallega staði og þú gleymir fljótlega öllum óþægindum. Jæja, þar til vindurinn reynir að blása þér út af á mótorhjólinu. Á Íslandi segja menn að ef þér líkar ekki veðrið , bíddu í klukkutíma og það mun breytast (ferðamenn segja að bíddu í klukkutíma, það gæti versnað).
Ég var ekki heppinn því þetta var kaldasta sumarið í 30 ár. Ég var skjálfandi af kulda um nóttina í
Ferðalagið hófst 6. júlí í Pólandi og þýskalandi svo þaðan til Danmerkur og svo til Íslands og Færeyja og áfram.
Weronika ferðast ein hún er óttalaus og velur oft ekki léttustu leiðirnar í þessu ævintýri sínu, hér eru skrif hennar um ferðalag sitt um Ísland.
Að láta drauma rætast getur verið erfitt. Jafnvel fyrir mig, eftir tvö stór ævintýri var þetta ekki létt. Við bíðum öll eftir hinum fullkomna tíma , en það er alltaf eitthvað, peningar, vinna, skóli, fjölskylda ... Hinn fullkomni tími er ekki til. Það er að hrökkva eða stökkva! Þegar við ákveðum ekki dagsetninguna verður hún örugglega „aldrei“.Sumir spyrja mig hvernig ég fari að þessu ? Svarið er einfalt. Ég reyni að hugsa hvernig get ég látið drauma mina rætast með hlutunum sem ég hef, svo einfalt er það.
Fólk eyðir peningum í nýjar græjur sem það mun ekki einu sinni nota í 20 mínútur eða það er að hugsa um að kaupa stærri íbúð, hús… fínan bíl… Mér finnst gaman að safna minningum… Það var sama með Riding Across Evrópa # 2 og eftir að hafa klárað Riding Across America vissi ég að það væri aðeins tímaspursmál hvenær ég myndi hoppa upp á hjólið og léti enn eitt ævintýrið byrja.
Ísland
Þegar þú kemur til Íslands veltirðu stundum fyrir þér hvort þú hafir lentir á Mars eða Tunglinu. Það er erfitt að trúa því að þú sért enn á jörðinni. Ég hef heyrt mikið um þetta land en ekkert gat undirbúið mig fyrir það sem ég þurfti að takast á við í þessu landi.
Á fyrstu klukkustundinni fraus ég. Það var eins og einhver væri að stinga nálum í hendurnar á mér- þá meina ég miljón nálum. Á leiðini hitti ég pólskt par á reiðhjólum, í fyrra höfðu þau verið í Nordkapp, Noregi (lengsta land Evrópu) og þau sögðust ekki hafa verið eins kalt þar eins og á fyrstu klukkustundum hér. En þegar þú ert að hjóla hérna sérðu nýja fallega staði og þú gleymir fljótlega öllum óþægindum. Jæja, þar til vindurinn reynir að blása þér út af á mótorhjólinu. Á Íslandi segja menn að ef þér líkar ekki veðrið , bíddu í klukkutíma og það mun breytast (ferðamenn segja að bíddu í klukkutíma, það gæti versnað).
Ég var ekki heppinn því þetta var kaldasta sumarið í 30 ár. Ég var skjálfandi af kulda um nóttina í