Alvöru aksturseiginleikar og fullorðins-vélarafI.

Honda CBR 600F 1993

ÁRIÐ 1987 komu á markaðinn 600 cc mótorhjól sem áttu eftir að afsanna það endanlega, að nauðsynlegt væri að vera á dýrustu gerð af hjóli með stærstu gerð af vél til að vera ekki stunginn af og skilinn eftir í rykmekki. Það hafði svo sem verið tekið eftir því áður að ekki væri allt fengið með vélarstærðinni einni þegar mönnum mistókst aftur og aftur að hrista af sér gömlu Yamaha RD 350-hjólin. Að minnsta kosti var það ekki hægt á þeirra tíma 750 cc járnmótorhjólum.

Bylting í smíði mótorhjóla

 Sú bylting, sem varð í  smíði mótorhjóla á síðasta áratug, var vel á veg komin  árið 1987. Dæmi um hjól sem  breyttu öllum viðmiðunarmörkum og áður voru komin á markað eru Honda VF IntTB erceptor 500 og 750, Kawaj saki GPz 900R Ninja, og  ekki síst Suzuki GSXR 750, sem var líkara keppnishjóli en nokkuð sem áður þekktist. Markaðsaðstæður hafa sennilega verið með besta móti til að taka við „ódýrum" hjólum með alvöru aksturseiginleikum og fullorðinsvélarafli enda gekk dæmið upp hjá Honda þegar þeir buðu CBR 600 F.   í Bandaríkjunum fengu þau nafnið Hurricane og var það vel til fundið. 55.000 eintök hafa stormað yfir Bandaríkin ein frá því þau komu á markað. Auðvitað hafa „allir hinir", þ.e. japönsku framleiðendurnir, sett á markað hjól í sama flokki, en mælistikan hefur alltaf verið á Hondunni. Árin '91 og '92 voru þessi hjól nánast ráðandi í Supersport 600-keppnum, en á síðastliðnu ári hefur oft verið bitið í hælana á þeim af Kawasaki- og Suzuki-hjólum. Þrátt fyrir það verður Hondan, lítið breytt '94, í framvarðasveitinni í sínum flokki.

Fjölnotahjól 

Sennilega er stærsti kosturinn við þessi hjól sá, að þau eru nothæf í fleira en keppni. Bæjarsnattið og landshornarúntar eru innan markanna. Tveir geta jafnvel ferðast á þeim við þolanlega heilsu. Þó finnst lappalöngum nokkuð þröngt á þeim til lengdar og þeir sem eru vanir stórum vélum með mikla seiglu hafa á tilfinningunni að þessar litlu vélar séu eins og „sjúklingur í astmakasti" fyrir neðan 7.000 snúninga. En frá 7.000 og upp í 13.000 snúninga gerast hlutirnir nokkuð valdsmannslega.

 ■ Haraldur Ingþórsson
Morgunblaðið

14.11.1993

Heimildir: Cycle World og Motorcyclist, okt. '93

SNIGLAR á vélhjólakonsert

Aðalsteinn olíuborinn. Hann hefur
þó örugglega skellt sér í freyðibað

Meðlimi Bifhjólasamtaka lýðveldisins má með sönnu kalla unglinga götunnar. 

Á laugardagskvöld stormuðu þeir á blikkbeljunum sínum á unglingatónleika sinfóníunnar í Háskólabíói. Og ekki að ástæðulausu, því fluttur var Vélhjólakonsert eða Snigill á básúnu eftir Svíann Jan Sandström.

 Þá fór og vel á með Sniglunum og Bolero, sem var lokaverk kveldsins.

Jón Páll og Birna, ein þeirra sem mættu
 í sparileðurgallanum á tónleikana.

Flestir mættu Sniglarnir leðurklæddir með olíusletturnar upp á axlir, en sumir létu sig þó hafa það að máta fermingarfötin...

Svava er áhangandi Snigianna
 og eltir þá hvert á land sem er.
Hún var líka í sparifötunum.

Jói Færeyingur og DrulluValdi sögðust ekki hafa
 sést í svona fatnaði frá fermingu. 
Enda kom á daginn að enginn félaga þeirra þekkti þá.