Ævintýri í Laos 2020

Vietnam og Laos ásamt
 austurhluta Thailands

Mótorhjólamenn eru oft miklir ævintýramenn og það sannaðist enn og aftur er fimm vaskir Íslendingar fóru í mikinn ævintýra - mótorhjólatúr til Laos og Vietnam.

Tíuvefurinn fékk góðfúslegt leyfi hjá þeim félögum að birta facebook-dagbók og slatta af myndum frá ferðalaginu í þessu hrjóstuga og fallega landi.

Dagbókarfærslur Páls Geirs Bjarnasonar
Vietnam - Laos  2020

Dagur eitt að kvöldi kominn.
 Gist í þessu húsi á stultum.

Dagur 1.

Þá er það byrjað. 3200km ferð frá Víetnam gegnum Laos á hinum sögufræga Ho Chi Minh-Trail. Þetta verður eitthvað.

Dagur 2.
Í gær var hjólað frá Hanoi og áleiðis að landamærum Víetnam og Laos. Í dag fórum við yfir landamærin og borðuðum picknik á teppi útá bílastæði meðan beðið var eftir að verðirnir færi vandlega yfir alla pappíra og gögn. Á leiðinni kíkjum við á litla matprjónaverksmiðju. Veðrið í dag var fínt. Ca. 30 stiga hiti og sól. Dásamlegt landslag og fólkið svo glatt og vinsamlegt. Laos talsvert frábrugðið Víetnam.

Skoðuðum framleiðsu á matarprjónum úr bambus

Framkvæmdir við ánna lokuðu slóðanum um
stund.Hleyptu okkur svo framhjá eftir að hafa
fengið að djöflast aðeins á einu hjóli

Dagur 3. Samnua til Phonsavan. 

Búdda var á sínum stað.

Hjólað gegnum fjöllin í Laos. Byrjuðum í mjög rakri þoku en hjóluðum fljótt upp úr henni og þá tók við sól og hiti. Mörg lítil þorp og glæsilegt landslag. Þetta er alveg önnur veröld hérna. Fólkið svo glatt og vinsamlegt. Öll börn alltaf brosandi og veifandi okkur við veginn. Fátækt en virðist svo sátt og nægjusamt. Fórum í ca 1800m hæð og tókum eflaust þúsund beygjur. Á þessu svæði snýst túrisminn dálítið um allar sprengjurnar sem bandaríkjaher varpað á landið. Það fóru 3 milljón tonn af sprengiefni á Laos í stríðinu. Sprengjuhylkjum er stillt upp um allt og fjölmargir gígar að skoða.




Dagur 4.  Phonsavan til Viengthong.

Fimm fræknir

 Vafalítið sá dagur ferðarinnar sem ekki verður toppaður. Lagt af stað snemma og haldið úr borginni. Phu, leiðsögumaðurinn okkar, fékk veður af nýrri leið gegnum fjöllin og vildi prófa. Svo við héldum upp dal á grófum vegaslóðum. Efstu þorpin beggja vegna fjallsins höfðu
greinilega lítil eða engin kynni haft af útlendingum. Allir þorpsbúar hópuðust niður að veg að sjá þessa undarlegu menn. Við vorum svo skynsamir að hafa nammi í vösum að gefa krökkum. Það vakti mikla kátínu en svo greip feimnin oft um sig þegar myndavélar voru dregnar upp. Gömul kona í þorpinu gerði okkur það ljóst með táknmáli að við gætum ekki farið yfir fjallið og gegnum skóginn á hjólunum. En Phu ákvað að prófa að fara af stað. Slóðinn þrengdist og varð verri og verri og afar bratt niður hinum megin. Svo bratt að við áttuðum okkur á að það yrði ekkert snúið við. Það þurfti að höggva úr klettum, fella tré, feta trjáboli yfir ár og slaka hjólunum niður kletta í köðlum til að komast aftur á veg hinum megin. Vatnsskortur, hiti, pöddur og frumskógur varð okkar hlutskipti í dag. En hópurinn okkar er þéttur og við vinnum saman. Phu vann eins og hestur til að koma okkur niður og ég sé vel núna hvernig Vietnamar unnu stríðið. Þeir þekkja ekki að gefast upp. En samt svo jákvæður þrátt fyrir allt vesenið. Brosti bara. Það voru mjög þreyttir ferðalangar sem komu seint um síðir á hótelið í myrkrinu. Ég mæli ekki með að keyra mikið á vegunum í sveitum Laos í myrkri. Það er ekki allra. En sem sagt. Æðislegur dagur og við rugludallarnir í skýjunum hann. Það er ekki hægt að kaupa svona stuff.

Nú var byrjað að brölta í fjöllunum

Dagur 5. Vieng Thong til Nang Khang. 
 Rólegur dagur. Erum að færa okkur sunnar. Keyrðum gegnum nokkra bæi sem voru nútímalegri og meira í alfaraleið. Borðuðum hádegismat við uppistöðulón vatnsfallsvirkjunnar. Skrítið að sjá alla trjábolina standa nakta uppúr vatninu. Á morgun förum við svo aftur hærra og inn á Ho Chi Minh-Trail

Dagur 6  Nang Khang til Xepon.
 Fallegur og viðburðarríkur dagur. Um 300km af hrjúfum og skörðóttum malarvegum og fullt af ám að krossa. Fórum á hinn raunverulega Ho Chi Minh-Trail. Fólkið alltaf jafn brosandi og vinalegt. Heimsóttum mörg þorp og skemmtilegar vegasjoppur. Þær eru ótrúlega skemmtilegar og þar kennir ýmissa grasa. Það eru miklar þversagnir eða kannski frekar andstæður í þessu umhverfi. Mikið að spítukofum og hrörlegum híbýlum fólks en inn á milli falleg og skrautlega máluðum húsum. Svo eru sumar vegasjoppurnar ótrúlega íburðarmiklar þegar kemur að gólf- og loftefnum en kannski hálf fátæklegar af öðrum innviðum. Sáum sprengjur, stél af amerískri hervél, sprengigíga, skæruliðahellafylgsni, matreiðslu á hundi, beljur, svín, hænur of fullt, fullt af börnum. Í hverju þorpi er sægur af krökkum sem kemur hlaupandi, hlæjandi og brosandi niður á veg þegar við keyrum inn í þorpin. Set athugasemdir við myndirnar svona til að segja betur frá. Frábær dagur og skemmtileg keyrsla. Reyndar smá byltur og einn árekstur en enginn slasaður eða sár. Nú erum við búnir að hjóla sem samsvarar einum hring um Ísland og erum hálfnaðir.

Páll prufar hjól englendings sem slóst
með þeim  í för á Rússnesku Dnepr hjóli

Dagur 7. Sepon (Xépôn)
Hvíldardagur hér í Sepon. Þetta er gullnámubær og hér er talsverð umferð í gegn. Byrjuðum daginn á að hjóla 30km út fyrir bæinn og skoða herminjasafn. Litum við hjá gömlum munki í hofinu hans á leiðinni. Eftir það var slappað af og rölt um markaðinn í bænum. Þarf kenndi ýmissa grasa. Alls konar matvæli og dót til sölu. Hittum líka apann Byko sem var fjörugur og skemmtilegur. Við vekjum alltaf áhuga umræddra þegar við birtumst þó þetta sé ekki eins og í flallaþorpunum. En fólkið horfir. Ungar stelpur á vespu horfðu svo mikið að þær gleymdu sér og klesstu á aðra vespu. Við hjálpuðum þeim að reisa við vespurnar en þær voru á lítilli ferð og enginn slasaðist og ekkert skemmdist. Þær hafa í mesta lagi verið 12 ára en eflaust nær 10. 

Stríðsminjar voru víðsvegar

Hér sér maður mjög unga krakka þeysa um göturnar á einhverju vélknúnu. Borðuðum svo kvöldmat með innfæddum. Sérstakur laótískur matarsiður þar sem fata með logandi kolum er sett í gat á borðinu og sérstök grillpottapanna sett ofan á. Þar steikir eða sýður maður svo sjálfur kjötið og grænmetið sem komið er með á borðið. Skemmtilegur dagur.

Börnin voru spennt yfir þessum
skrítnu gestum sem átti til að
lauma til þeirra sleikjó

Dagur 8. Sepon til Ta Oi.
Þessi dagur var grjótharður. 220km að mestu í gljúpum sandi og afar skörðóttum vegaslóðum. Stundum bara einstigi og skógi vaxið. Mikið af djúpum snarbröttum lækjargiljum og rigningartímabilið fer greinilega ekki vel með vegakerfið. Fórum gegnum fleiri þorp og fengum sömu viðtökur og áður. Við höfum ekki rekist á neina ferðamenn hér í Laos utan 2 gamla Kana í Sepon. Greinilegt að vesturænt fólk er ekki mikið að þvælast hér á þessum slóðum og alls ekki í þessu torfæruumhverfi sem við erum oftast í. Í Víetnam sáum við mun oftar ferðamenn en það er mikil munur á þessum löndum þó þau liggi saman. Í Laos búa um 7 milljónir manna en á 96 milljón í Víetnam. Það munar nú um það.

Hluti af svona ferðum eru viðgerðir

Dagur 9 Ta Oi til Nong
Annar dagur fullur af ævintýrum og ófærum. Phu er það ánægður með getuna í hópnum að hann ákvað að prófa nýja slóða og vegi. Þannig að aftur vorum við í ókunnugum frumskógi og erfiðu undirlagi. Margar ár, ferjur, hrörlegar brýr og trjágróður að berjast gegnum. Villtumst smá og lentum í blindgötum en komumst út um síðir. Fleiri þorp og alltaf fullt af glöðum og kátum krökkum. Þau njóta sín greinilega vel hérna í sveitunum. Ég er steinhissa á að þessar brýr hrynji ekki undan manni en þær héldu nú samt. Allir heilir og komnir á næturstað.

Fundum Sprengju!

Dagur 10 Nong til Xékong
Hjóluðum um 200 km í dag. Komnir ansi sunnarlega og niður á láglendi svo hér er heitt. 37 gráður í dag og örugglega meira sum staðar á leiðinni. Í dag fengum við rykugasta daginn hingað til. Rykið á veginum stundum svo þykkt að maður fann það skella á fótleggjunum eins og vatn. Ef maður var of nálægt næsta hjóli sá maður ekki neitt. Þannig að löngum stundum í dag höfðum við nokkrar mínútur milli hjóla og leið eins og maður væri einn á ferð. Snemma í morgun fórum við yfir langa brú sem var hnýtt saman úr trjágreinum. Hún leit veiklulega út en maður fann þegar maður keyrði yfir hana að hún var mjög traust. Svo kom í ljós að einu sinni á ári kemur allt þorpið saman og byggir þessa brú því þegar regntíminn kemur skolast hún í burt. 

Traust var hún !
 Þó hún liti ekki út fyrir það

Byggingartæknin er því væntanlega þrautreynd og fullkomnuð. Það tekur mánuð að koma henni upp. Nú erum við í Xékong. Hér er talsvert mannlíf og markaður, inn á milli dýrari bifreiðar og karaókí hljómar úr öðru hvoru húsi. Aðeins meiri bær en við höfum átt að venjast. Fékk að líta inn í garð hjá UxoLao sem fer um sveitirnar og aftengir sprengjur úr stríðinu. Þar voru stríðsminjar út um allt. Hugsa að í sumum löndum fengi maður ekki að valsa inn í svona garð og gramsa. Þetta er síðasta nóttin í Laos því að á morgun förum við áfram Ho Chi Minh-Trail og yfir landamærin til Víetnam.


Dagur 11. Xékong Laos til Ðák Glei Víetnam.

Í þessu þorpi eru hinir látnu settir í kistu
sem lögð er í þessi hús. Þar er hún í örfá
ár og síðan grafin. Þá fær annar
genginn hýsið

Það er farið að síga á seinni hlutann í Ho Chi Minh-Trail akstrinum. Í dag yfirgáfum við Laos með þónokkrum söknuði. Hjóluðum gegnum há fjöll og sáum vel yfir þetta fallega skógi vaxna land. Á leiðinni yfir fjöllin stoppum við hjá sovéskum T72 skriðdreka sem frekar nýlega fannst við vegaframkvæmdir. Hann hafði grafist undir við þessar stöðugu sprengingar bandaríkjahers. Þegar hann fannst voru tvær beinagrindur innanborðs. Hann er nokkuð heillegur og gaman að sjá þarna því hann mun verða fjarlægður. Við höldum áfram þennan sögufræga veg í Víetnam en það er allt öðru vísi hérna megin landamæranna. Inni í Laos kemst maður á upprunalega grjótveginn frá stríðsárunum en hér er búið að slétta og malbika. Á morgun stefnum við að Suður-Kínahafi og hjólum með ströndinni gegnum Hoi-An til Danang.

Dagur 12. Ðák Glei til Da Nang.

Við niðurgrafinn Skriðdreka

Kominn galsi í strákana
 í lok skemmtilegrar ferðar.

Síðasti leggurinn á þessum hluta Asíuævintýrisins. Nú höfum við hossast yfir fjöll, dali og ár, mestmegnis í óbyggðum og dreifbýli Alþýðulýðveldisins Laos. Fetað þrönga stíga gegnum frumskóga, séð mann- og dýralíf okkur ótrúlega framandi. Við erum búnir að anda að okkur ógrynni af ryki, blotna frá herðum niður og verða drullugir uppfyrir haus. Við höfum villst, fundist, dottið og hlegið. Farið ótroðnar slóðir þrátt fyrir aðvaranir þorpsöldunga, lent í vandræðum, leyst vandræði og treyst vinskap. Alltaf undir tryggri leiðsögn Phu og félaga, þeirra miklu snillinga frá Chuong's Motorbike.

Vélbyssan var enn í skriðdrekanum

   Að baki liggja rúmlega 3200km og á hverjum gististað lágu eftir okkur nokkur handklæði, eitt sinn hvít en nú brúnrauð af leir. Þessi kafli hefur verið stórkostlegur en líka krefjandi og erfiður. Menn eru vel þreyttir eftir þessa miklu yfirferð. Það var með söknuði sem hjólin sem hafa verið okkar tryggu ferðaþjónar voru kvödd ásamt fylgdarliði. Jafnframt þó tilhlökkun að þurfa ekki að rífa sig upp fyrir kl 7 á morgnana til að fara í skítugan og heitan mótorhjólagalla í mollunni hérna.   Nú hefst hefðbundnari ferðamennska, borgarskoðun í Da Nang, Hoi An og Ho Chi Minh (Saigon). Söfn, mannlíf, byggingarlist og markaðir taka við af torfærum og drullumalli. Við erum ekki lengur framandi útlits og börnin hópast ekki að okkur að skoða okkur. Nú hópast bara að okkur farandsölufólk á götunum. Þar til næst. Out.
________________________________________________________________________________

Virkilega skemmtileg frásögn af ferðalagi þeirra félaga um framandi heim og spurði ég Pál Geir Bjarnason einn ferðalangana nokkura spurninga um ferðalagið.  

Hvenær var ferðin og hverjir fóru?

Stundum þuftum við að ferja
hjólin yfir ár á flekum

Ferðin var 14-26 jan 2020 Mættum 2 dögum fyrr til Hanoi til að ná úr okkur flugþreytunni og vorum viku í Danang og Saigon á eftir til að jafna okkur og slaka á. Með mér í för voru Ingvi Reynir Bendsen, Auðun Pálsson, Björn Sæbjörnsson og Friðrik Gothe, en við erum allir félagar í sama bifhjólaklúbbnum.

Hvað kom til að þið ákváðuð að fara í þennan túr ?
Hluti af hópnum fór ferð um Thailand og Kambodia árið 2018. Það var svo gaman að ákveðið var að slá í aðra fljótlega. Við vildum líka prufa eitthvað meira frumstætt og höfðum áhuga á að skoða Laos. Auðun rakst á víetnamska hjólaleigu, Cuongs-Motorbike Adventure, sem bauð uppá ævintýraferðir. Þar fundum við svo 12 daga ferð eftir Ho Chi Minh Trail gegnum Laos og þá var það ákveðið.

Hvernig mótorhjól völduð þið til ferðalagsins ?
Honda CRF250L enduro hjól.

Hvaða leið fóruð þið og af hverju ?
Hoi Chi Minh Trail er sögufræg leið þar sem Norður-Víetnamar fluttu vopn suður og slasaða aftur norður í stríðinu. Við höfðum ekki síður áhuga á þessari sögu en hjólaferðinni sjálfri. Það er hluti af þessari miklu upplifun að skoða leiðina í samhengi við söguna. 

Voru fleiri með ykkur í för ?
Einn breti á Ural hjóli, svo leiðsögumaður og viðgerðarhjól. Reyndar var líka trússbíll sem hitti okkur á gististöðunum en hann komst oftast ekki sömu leið og hjólin.

Kom eitthvað upp á ,bilanir eða veikindi ?
Merkilega lítið. Einhverjir fengu hefðbundin magaónót með tilheyrandi. Annars bara notaleg þreyta og dálítill þornun kannski. Það var auðvitað mjög heitt og þurrt. Hátt í 40 gráður suma dagana. Það brotnaði eitthvað af baksýnispeglum við allt bröltið, beyglaðist stýri og einhver plöst bognuðu aðeins, en nánast áfallalaust að öðru leyti. Það sprakk reyndar tvisvar en bæði skiptin hjá leiðsögumanninum.

Sumar brýnar voru allt annað
en traustvekjandi

Menningin? var þetta mikið menningarshokk?
Já mjög mikið menningarsjokk þar sem við fórum í þorp þar sem koma mjög fáir túristar og hvað sem maður myndi flokka sem mjög afskekkt. Þorðsbúar hópast nær allir að okkur þegar við stoppum og greinilegt að við vorum ekki eitthvað hversdagslegt í þeirra lífi. En það er óhætt að segja að ekkert sem við sáum í sveitum Laos er í líkingu við það sem við eigum að venjast. Klósettmenningin í Laos er líka mjög frábrugðin okkar en ég læt lesendur um að kynna sér þann mun persónulega.

Maturinn ? vatn ?
Maturinn var mjög góður í Víetnam, hreint fyrirtak. Í Laos var hann ágætur en ekki eins fjölbreyttur. Við vorum hrifnari af matnum í Vietnam. Vatn drukkum við bara af flöskum. Reyndar var allt drukkið úr flöskum eða dósum nema kaffið.

Mælið þið með svona ferð ? og hvað skal varast ?

Þetta hefur verið hressandi

Já klárlega, þetta er mikil upplifun og ekki margt sem toppar svona lífsreynslu. Bæði var þetta sögufræg leið og áhugaverð en hápunkturinn var samt hversu afskekkt við förum, þorp og svæði þar sem fáir sem engir turistar koma.

Tían þakkar þeim félögum fyrir skemmtilega ferðasögu.

www.tian.is

Tengill á Myndasafn ferðalangana á Google

Ef þið liggið á góðri ferðasögu en eruð ekki
Alveg að koma henni á blað, hafið samband
tian@tian.is
Og við getum soðið hana saman í sameiningu.