„Vélhjólamenn eru sífellt í varnarakstri“
„Við erum ósýnileg í umferðinni og verðum að gera ráð fyrir því að aðrir ökumenn sjái okkur aldrei,“ segir séra Gunnar Sigurjónsson, Snigill og mótorhjólaprestur, með meiru. „Við viljum virðingu í umferðinni rétt eins og aðrir ökumenn og viljum að umferðarmenningin hér batni.“
„Ég er ryðgaður eftir veturinn,“ segir Gunnar aðspurður um hvort hann sé kominn út á götu með hjólið sitt. „Ég fór reyndar ekki á því í dag, fannst of kalt. En það er gott að hafa umfjöllun um umferðaröryggi og mótorhjól núna þegar við á hjólunum erum að fara á götuna. Þótt hjólin séu í tipp topp standi þá erum við ryðguð eftir veturinn. Ég finn það að minnsta kosti sjálfur.“ Gunnar er meðlimur í Sniglunum og alþjóðlegu bifhjólarótarýsamtökunum IFRM. „Við hjá Sniglunum minnum okkur sjálfa og ökumenn á að við erum nærri því ósýnilegir í umferðinni. Við erum svo litlir í sjónfletinum og svo blekkir sýnin í hliðarspegli og bakspegli. Þú sérð ef til vill mótorhjól í fjarska ef þú lítur einu sinni í spegilinn en svo örskotsstundu seinna er hjólið komið alveg upp að þér. Þess vegna segja Sniglarnir líka: Líttu tvisvar! Sér í lagi ef þú ert að hugsa um að skipta um akrein. Þá er ekki í lagi að keyra upp að hlið mótorhjóls á akreininni þótt það sé nóg pláss til þess. Slíkt býður hættunni heim. Ég þarf þá annaðhvort að gefa í til að losna úr aðstæðunum eða hleypa honum fram úr mér. Í báðum aðstæðum er umferðaröryggi ógnað. Þá tek ég töluvert eftir því að ökumenn bifreiða nota lítið stefnuljós og hleypa ekki inn á akreinar fram fyrir sig. Umferðarmenningin hér á landi er félagslegt vandamál út af fyrir sig.“
Hremmingar á hjólinu
