Frelsi, friður og vinátta á vegum úti

Sniglarnir, hagsmunasamtök bifhjólafólks, voru stofnuð árið 1984. Þorgerður Guðmundsdóttir formaður og Vilberg Kjartansson varaformaður segja frelsið heillandi við mótorhjólið og að Sniglarnir séu eins og ein stór fjölskylda

Það er ekki langt síðan Þorgerður byrjaði að hjóla og hefur hún ekki stoppað síðan. „Ég hafði skoðað mótorhjól og hugsað með mér að það væri gaman að prófa. Svo prófaði ég fyrst árið 2013 að vera hnakkaskraut, semsagt sitja aftan á hjá öðrum, og þar kviknaði áhuginn. Ég var það bara einu sinni og þá varð ekki aftur snúið.“

   Þróunin var hröð. „Ég tók prófið 2014 og sama ár gekk ég í Sniglana, og tók að mér að opna húsin og svona. Fyrir tveimur árum gekk ég til liðs við varastjórn og svo fyrir ári tók ég við gjaldkerastöðu og núna í mars tók ég við formannsstöðu.“ 

   Varaformaður Sniglanna, Vilberg Kristinn Kjartansson, segir áhugann hafa kviknað á unglingsárunum. „Ég er búinn að vera í Sniglunum í að verða þrjátíu ár. Þegar ég var unglingur, 12-13 ára, kviknaði áhuginn á skellinöðrum og motorcross-hjólum. Svo kaupi ég fyrsta mótorhjólið sautján ára og hef ekki stoppað síðan.“ 

Létu strax gott af sér leiða 

Vilberg ólst upp í Laugarneshverfinu þar sem nokkrir af fyrstu Sniglunum voru áberandi. „Fyrstu Sniglarnir voru í hverfinu, þessir sem voru alveg í fyrstu númerunum. Þetta var ’81, þá leigðu nokkrir Sniglar saman. Þeir voru á þessum gömlu hjólum og leyfðu okkur stundum að sitja aftan á og keyrðu með okkur um hverfið. Þeir létu strax af sér gott leiða, þó þeir væru með sítt hár, í leðurbuxum og rokkaralega klæddir.“ 

   Blaðamaður spyr þau Þorgerði og Vilberg hvað það sé sem er svona heillandi við mótorhjólin. 

  „Þetta er svo mikið frelsi. Maður hugsar ekki um neitt annað en bara að hjóla og umferðina í kringum sig, þú ert ekkert að hugsa um lífið og tilveruna á hjólinu. Það þarf alveg að hafa einbeitinguna í lagi þannig að það er ekki hægt að hugsa um neitt annað,“ svarar Þorgerður. Vilberg svarar á svipuðum nótum og nefnir einnig frelsið. „Það er bara þessi friður, maður er svo frjáls einhvern veginn, setur bara á sig hjálminn, klæðir sig í gallann og fer af stað. Ég fer yfirleitt út fyrir bæinn, keyri til dæmis til Borgarness eða Grindavíkur. Við ákveðum oft hvert sé haldið með stuttum fyrirvara, keyrum kannski á einhvern áfangastað til að fá okkur hamborgara eða kjötsúpu. Þetta er allt öðruvísi en að sitja í bíl.“

Öryggis- og forvarnarstarf

   Sniglarnir hafa sinnt fjölda verkefna frá stofnun samtakanna og hafa alla tíð lagt sterka áherslu á öryggismál. „Eftir að ég tók prófið og fór út í umferðina á mótorhjóli þá pæli ég miklu meira í því hvort það sé mótorhjól í umferðinni og passa mig miklu betur þegar ég keyri bíl, maður verður miklu meira vakandi í umferðinni,“ segir Þorgerður.

   Vilberg hefur einnig sinnt forvarnarstarfi. „Við Guðrún vinkona mín sem er í Sniglunum byrjuðum í fyrra með forvarnarstarf. Við fórum í skólana og Vinnuskólann í fyrrasumar, vorum að tala við börnin um að nota hjálm á vespunum og vera ekki of mörg saman á vespunni, sýndum þeim myndir og svona en höfum því miður ekki getað gert það núna í ár.“

   Blaðamaður spyr hann hvernig sambandið sé á milli samtakanna og lögreglunnar. „Lögreglan var voðalega ánægð með það sem við vorum að gera í skólunum og við auðvitað vinnum mikið með lögreglunni í okkar starfi. Það er náttúrulega slatti af lögreglumönnum sem eru mótorhjólamenn og það eru einhverjir í Sniglunum en ég hef ekki tölurnar.“

Vilja að fólk líti tvisvar 

  Þá eru hagsmunir bifhjólafólks í forgrunni í starfsemi samtakanna og segir Þorgerður að huga þurfi að mörgu í þeim efnum. „Við sjáum um hagsmuni mótorhjólamanna, förum til dæmis á fundi með samgönguráðherra varðandi umferðina og vegina, að þeir séu í góðu standi en vegirnir eru ekki nógu góðir sums staðar þannig að mótorhjólafólk geti hjólað á þeim. Við höfum líka verið að vinna að tryggingarmálum af því að tryggingarfélögin vilja að við séum með númerin á hjólunum allt árið, það er ekki tekið tillit til þess að við séum ekki að hjóla allt árið svo það er dýrt að taka númerin af hjólunum yfir veturinn.“ Á þessum tíma árs byrja margir að hjóla. „Um miðjan apríl fer fólk að tínast út á göturnar. Sumir hjóla yfir veturinn þegar veður leyfir en flestir fara út fljótlega eftir páska. Svo eru margir sem fara ekkert út fyrr en 1. maí og fara þá í fyrstu hópkeyrsluna, það er fyrsti rúnturinn hjá mörgum og hjá sumum er það eini rúnturinn, eru á þannig hjóli að þeir taka bara þennan eina rúnt og svo fer bara hjólið aftur inn í skúr.“ 

  Brýnt er að ökumenn séu vakandi. „Við viljum enda heima hjá okkur. Alvarleg slys eru sem betur fer ekki algeng en koma fyrir. Það hefur verið fækkun á mótorhjólaslysum undanfarin ár og sérstaklega á slysum sem bifhjólamenn valda. Við viljum að fólk líti tvisvar, það er algengt að fólk segi: ég sá þig ekki.“

Stoltur af að vera í Sniglunum Það er alltaf nóg um að vera hjá Sniglunum. „Við hittumst oft og þá er drukkið kaffi og spjallað. Stundum höfum við verið að baka, eins og í fyrra þá bökuðum við einu sinni í mánuði og vorum með veitingar. Við vorum með súpudag í fyrra og ætlum að reyna að gera eitthvað seinna í sumar, vera kannski með grill eða í eitthvað í staðinn fyrir 1. maí sem datt niður í ár,“ segir Þorgerður.

   Vilberg segist hreykinn af því að vera meðlimur. „Ég er stoltur af því að vera í Sniglunum og finnst frábært að vera partur af þessu, því sem við erum að gera úti í þjóðfélaginu og sinna forvarnarhlutverki. Þetta er sjálf boðaliðavinna en við fáum klapp á bakið. Svo er félagsskapurinn frábær, við erum alls konar, þetta er skemmtilegur hópur. Við erum alltaf að gera eitthvað í Sniglaheimilinu, erum með grill, bjórkvöld, bökum yfir veturinn og græjum og gerum, ég myndi ekki vilja sleppa þessum félagsskap.“ Verkalýðsdagurinn er í miklu uppáhaldi. „1. maí er svolítið eins og maður sé að fara á ættarmót. Þú ert ekki búinn að hitta fullt af fólki, jafnvel í heilt ár. Það er ekki hægt að fara út að hjóla og koma í vondu skapi heim, þetta hreinsar hugann, alveg sama á hvernig hjóli þú ert, þetta er bara æði. Þorgerður tekur undir. „Það eru allir mjög hjálpsamir og ef eitthvað kemur upp hjá einhverjum þá eru allir boðnir og búnir að hjálpa, þetta er bara ein stór fjölskylda.“ 

ENDUM RÚNTINN HEIMA!

Fréttablaðið
5. MAÍ 2020
https://frettabladid.overcastcdn.com/documents/200505.pdf

Prjónmaskína á Akureyri

Eins og sjá má eru þarna viftur til að hjálpa til við að kæla hjólið.
og öryggisól til að varna því að hjólið fari of langt.

Um þessar mundir eru útskriftir hjá verknámsnemum í Verkmenntaskólanum á Akureyri.
Einn þessara nema Hrannar Ingi Óttarsson smíðaði ansi frumlegt útskriftarverkefni.

Eða eins og hann orðaði það :
Lokaverkefnið mitt í stálsmíði klárt. Margra mánaða vinna sem er búin að vera mjög krefjandi enn verulega skemmtileg. Sáttur með útkomuna og nú verð ég eflaust betri að prjóna á mótorhjóli.

Tían Bifhjólaklúbbur óskar Hrannari innlega til hamingju með þetta glæsilega tæki og hlökkum til að fá að prófa á næstu misserum,  en hann lofar að koma á einhverja af okkar viðburðum og leyfa okkur að skoða og prófa..

Hér að neðan er hægt að sjá hve mikil vinna fór í verkið :

 Stórglæsilegt hjá Hrannari

Hjólaferð Tíunnar 3. maí

Slysið í Eyjafirði

Kastaðist af mótór­hjóli þegar sendi­bif­reið var ekið í veg fyrir það Ökumaður mótorhjólsins var fluttur með sjúkrabifreið á sjúkrahúsið á Akureyri.

Um hádegið barst lögreglunni á Norðurlandi eystra tilkynning um umferðarslys við Þórustaði í Eyjafjarðarsveit þar sem sendibifreið og mótorhjól höfðu lent saman.

Ökumaður mótorhjólsins var sagður hafa kastast af hjólinu talsverða vegalengd eftir að sendibifreiðinni hafði verið ekið í veg fyrir mótorhjólið, er segir í tilkynningu á Facebook-síðu embættisins.

Einn maður er sagður hafa verið í sendibifreiðinni og kenndi hann ekki til eymsla eftir áreksturinn, að sögn lögreglu.

Ökumaður mótorhjólsins var fluttur með sjúkrabifreið á sjúkrahúsið á Akureyri. Hinn slasaði er sagður hafa verið með meðvitund er hann var fluttur á sjúkrahúsið en ekki er vitað frekar um líðan hans að svo stöddu.

Sunnudagur 3. maí 2020

Eiður Þór Árnason

eidur@frettabladid.ishttps://www.frettabladid.is/

Royal Enfield mótorhjól

Royal Enfield mótorhjólin eiga sér 119 ára langa sögu, þar af 57 síðustu árin í Indlandi. 

Í framleiðslunni hefur lengstum verið haldið fast í gamlar hefðir. Það er eiginlega fyrst nú sem talsvert róttækar breytingar eru að eiga sér stað. Nýjar vélar eru komnar til skjalanna í stað gömlu steyptu og þungu vélanna sem hafa verið nánast eins síðust 60 árin. Þær nýju eru bæði eru hljóðlátari auk þess að eyða og menga mun minna en þær gömlu.

Nýju vélarnar eru enn sem fyrr aðeins eins strokks og enn eru þær að rúmtaki annars vegar 350 rúmsm og hins vegar 500 rúmsm. Afl þeirrar síðarnefndu er tæplega 30 hö.  sem kannski þykir ekki mikið. En Royal Enfield hjólin hafa aldrei verið og eru engin tryllitæki. Í byggingu þeirra er öll áherslan á einfaldleika, notagildi og mikla endingu.

Royal Enfield mótorhjólin hafa allt frá því að framleiðslan fluttist til Indlands frá Bretlandi fyrir 57 árum, átt tryggan heimamarkað á Indlandi þrátt fyrir harða samkeppni við japönsk mótorhjól og á seinni árum kínversk.  Sala hjólanna var jöfn og hægt vaxandi þar til nýju vélarnar komu til sögunnar 2010. Þá tók hún 40% stökk upp á við og fór í 74.600 mótorhjól árið 2011. Í framhaldinu er nú unnið að miklum endurbótum og endurnýjun í meginverksmiðjunni í Chennai en að þeim loknum verður hægt að auka framleiðsluna um helming.

Royal Enfield hjólin hafa síðan framleiðslan fluttist frá Bretlandi til Indlands, verið fyrst og fremst framleidd fyrir heimamarkaðinn. Lítilsháttar útflutningur hefur átt sér stað til Evrópu og Bandaríkjanna og fáein Royal Enfield hjól eru meira að segja skráð hér á landi. Á síðasta ári voru seldust einungis 3.200 hjól til annarra landa, en með vaxandi framleiðslu er ætlunin að efla útflutninginn og byggja upp sölu- og þjónustunet í Malasíu og á Filippseyjum og í Þýskalandi og Frakklandi.

04.12.2012

www.fib.is/

Engin 1. Mai keyrsla

Frá örófi hjóla þá hefur 1.maí hópkeyrslan verið fastur hluti af tilveru mótorhjólamanna í Reykjavík og á Akureyri.  Sniglar eru ætíð með risa keyrslu í Reykjavík þar sem hjólafjöldinn hefur verið stundum á annað þúsund.
Og hér á Akureyri hefur Tían séð um hópkeyrslur fyrir norðanmenn.

Covid 19 setur strik í reikninginn. 

Frekar kuldalegur 1 maí 2020 á
Norðurlandi samkv Veðurspá

Nú verða engar hópkeyrslur á 1 maí. Og sýnist manni að veðurguðirnir hafi hvort sem er ekki verið okkur hliðhollir þetta árið hér fyrir norðan því veðurspáin er frekar kuldaleg.

Vonandi losnar þjóðin flótlega úr þessum höftum og við getum  haldið Hjóladaga og Landsmót óáreitt fyrir vírusnum ógeðfelda.

Landmannalaugaferð Snigla 1992

Landmannalaugar 92

Föstudaginn 4. september var farin hin árlega baðferð snigla í Landmannalaugar.

Þeir sem fóru voru : Heiddi, Bjöggi Plóder, Einar hestur, Mæja stykki, Stjáni sýra (með vindilinn í kjaftinum) , Dóri dráttur, Arnar standbæ og Hlöðver á jeppa og einnig einhverjar konur á litlum japönskum bíl með slappa kúplíngu.

Þegar lagt var af stað úr bænum var klukkan um 19 og var stoppað fyrst hjá Arnari standbæ á Selfossi, en hann sagðist ekki koma fyrr en daginn eftir vegna anna. Þegar lagt var af stað frá Selfossi var klukkan farin að ganga 21 og var ekið all greitt að Vegamótum og tekið bensín. Um kl 22 var ekið upp að vegamótum Landmannaleiðar og hófst nú akstur í léttara lagi. Sem svo oft áður voru Bjöggi og Einar fremstir og þegar þeir voru búnir að purra u.þ.b. 10 km inn á Landmannaleið vildu þeir ekki trúa því sem fyrir ökuljós bar, því það ver nefnilega snjór og hálka, við þetta æstust þeir verulega og óku bara enn hraðar og stoppuðu ekki fyrr en þeir höfðu farið yfir fyrstu lækjarsprænuna, á eftir þeim voru Hjörtur , Mæja og Röggi en það vantaði Heidda og Steina. 

Það sem hráði var að Haraldur Heidda líkaði ílla aksturmáti eiganda síns og tók upp á því að reyna að flýta för þeirra félaga með því að starta stanslaust í hinni mestu óþökk eiganda síns og aftengdi Heiddi þá startarann og hélt inn í hríðina. 

 Þegar Heiddi og Steini voru komnir til hinna var haldið aftur af stað og nú var hálkan orðin all veruleg en enn var ekið áfram og nú á enn meiri ferð en áður og mátti sjá þriggja stafa tölur af og til á mælaborðinu þarna í hálkunni. Þennan aksturmáta líkaði Hallanum hans Heidda svo vel að afturendinn vildi ólmur taka framúr þeim fremri og endaði það með því að Heiddi fékk ótímabært sandbað.

Þegar komið var upp í Landmannalaugar var þar enginn snjór, en það var ákveðið að vera í skálanum í þetta sinn, en þegar við vorum að koma okkur fyrir inn í skálanum fréttum við af Stjána sýru, Ofurbaldri og Dóra drátt ,plús ljósku sem væru á leiðinni og færu þau sér hægt ( sennilega vegna þess að Stjáni hefur viljað halda glóðinni logandi í vindlinum).

Mest alla nóttina Notuðu Sniglar til að skola af sér sand og skít með sandi og skít í laugunum fram eftir morgni.


Daginn eftir átti að fara út að purra, en vegna slyddu og snjókomu var beðið til fimm um daginn með að fara út, en í millitíðinni kom Jón Páll á krossara er hann hafði fest kaup á daginn áður. Um fimm leytið gerði hins vegar hið besta veður og var farið út að purra um stund, en einna skemmtilegast var að leika sér í ánum eins og svo oft áður. Þegar líða tók á kvöldið byrjaði veðrið að vesna og þá kom Arnar standbæ og ungfrú Noregur. 

 Síðar um kvöldið gerði dæmigerða íslenska stórhríð með hávaða roki og var það hin mesta skemmtun að sjá túrhestana vera að koma inn í skálann eins og snjókalla með hálfniðurtekin tjöld og brotin í þokkabót. 

   Við þetta æstumst við Steini upp og ákváðum að fara í bæinn í þessu veðri og þar með búa til okkar eigin ævintýri. Eftir að hafa fundið hjólin í snjónum og klætt okkur vel var haldið af stað rúmlega 12 á miðnætti. Það var u.þ.b. 10 sm jafnfallinn snjór þegar við lögðum í hann en eftir um 5km akstur var snjórinn farinn að ná vel upp á mótor og var orðið vont að aka á veginum ( sem þarna er að mestu niðurgrafinn og fullur af snjó) svo við ókum mikið utanvegar, en eftir um 30 mín akstur sáum við ljós á bíl og var þar á ferð Skúli Gauta á svarta gamla bandwagon og var hann nýbúinn að snúa við vegna ófærðar fyrir þennan eðalvagn. Stoppuðum við litla stund hjá Skúla og þáðum þær veitingar sem voru í boði og héldum síðan áfram og átti nú ekki að stopp í bráð, en ég hef þótt líkegur til að detta og líklega datt ég enda Líklegur, en hjólið var líklega í lagi og var því haldið áfram og ekki stoppa fyrr en á Vegamótum.  Síðan var haldið á Selfoss og komið þangað rúmlega þrjú og fengum við okkur kaffi hjá tugtanum á Selfossi og héldum við svo heim til okkar kerlinga sem biðu okkar með heitt rúmið.

Að öðrum Sniglum er það að frétta að þeir fóru af stað um og eftir hádegi og var enn hin mesti snjór (svo mikill að japanski bíllinn sem Bryndís Plóder ók var að fara Sigölduleið). 

Allir komu þeir aftur eins og segir í kvæðinu og fóru allir á hausinn og það allt upp í þrisvar sinnum nema Einar hestur og Arnar standbæ ( það gæti orðið erfitt að slá þetta met). Af litla japanska bílnum hennar Bryndísar er það að frétta að hún fór Sigölduleið sem var mun snjólettari og fylgdi Jón Páll henni, en sökum kvennsemi sinnar og löngunar til að komast inn í bílinn þá flýtti hann sér að bræða úr hjólinu svo hann kæmist inn í bílinn (gamla trixið er að segjast vera bensínlaus Jón Páll).
Jón Páll flýtti sér svo mikið inn í bílinn að hann vissi ekki hvar hann var, og fór svo að hann fann ekki hjólið þegar hann hugðist sækja það seinna.

Líklegur og fl..........
Sniglafréttir 92