29.8.15

Ríkasti leikari Indlands fékk lánað mótorhjól Kópavogsbúa

 
Krystian á hjólinu sem um ræðir. Til hægri má sjá Shakrukh Khan.VÍSIR/KRYSTIAN/GETTY

Kópavogsbúinn Krystian Sikora lánaði indverskri stórstjörnu Kawasaki mótorhjólið sitt fyrir tökur á Bollywood myndinni Dilwale sem fram fara hér á landi um þessar mundir. Stjarnan er Shahrukh Khan en samkvæmt The Richest er hann næstríkasti leikari heims. Hann er því ríkasti leikari Indlands.


„Þau vildu hjól í þessum lit,“ útskýrir Krystian en hjólið er eins og sjá má af meðfylgjandi myndum appelsínugult. „Þetta er eina ganghæfa Kawasaki hjólið í þessum lit á landinu. Það voru tvö en ég held að hitt sé ekki lengur í lagi. Þau vildu fá þennan lit og mig grunar að það sé vegna þess að kjóllinn á stelpunni sem var í myndinni var í þessum lit. Auk þess sem þetta er frábær litur sem kontrast við svarta sandinn.“


Krystian ók á hjólinu til Víkur síðasta fimmtudag og hitti þar Khan og aðra í upptökuteyminu. Hringt hafði verið í hann snemma um morguninn og hann kominn á staðinn eftir hádegi. Hlutirnir gerast því greinilega hratt á Bollywood-öld. Krystian var á tökustað í um fjóra tíma á meðan stórleikarinn prófaði hjólið og tók upp senurnar. „Hann var bara rosa kúl,“ segir Krystian spurður um hvernig það hafi verið að hitta leikarann. „Ég vissi reyndar ekkert hver þetta var, ef ég hefði séð hann úti á götu hefði ég haldið að þetta væri bara venjulegur náungi. Hann og leikstjórinn voru svölustu gæjarnir þarna, ekki með neina stjörnustæla eða neitt.“
Hér má sjá leikarann og hjólið í miðjum tökum.



Hjólið vakti lukku Rukh Khan en hann fylgdist með Krystian keyra það áður en hann settist sjálfur á bak. „Svo var hann að keyra hjólið þó að það væru ekkert tökur. Æfði sig smá en það er greinilegt að hann kann að keyra mótorhjól. Enda á hann ábyggilega nokkur sjálfur miðað við hversu ríkur hann er,“ segir Krystian.

Það var áhugavert að fylgjast með tökum á þessari Bollywood mynd en Krystian segir þetta hafa verið öðruvísi en nokkuð sem maður átti að venjast. „Það má kannski segja að sé öðruvísi kúl þarna úti heldur en hér á landi. Það var verið að taka upp tónlistaratriði og lagið er ekki eins og maður er vanur að heyra, stórskrýtnir tónar fyrir okkur. En þetta var bara gaman, gaman að fylgjast með þessari framleiðslu og sjá allar þessar stjörnur.“
Hjólið tók sig vel út á Sólheimasandi.


29. ágúst 2015

20.8.15

Óður til mótorhjólamenningar


Rokk af gamla skólanum mun dynja í miðbænum og mótorhjólakempur þenja vélarnar.

Mótorhjólamenn hafa lengi verið áberandi á Menningarnótt. Þar sýna þeir sig og sjá aðra og bregða oft á leik með skemmtilegum uppátækjum.
Þeir sem hafa gaman af huggulegum mótorhjólum og þykir fátt fallegra en þegar rymurinn í ótal púströrum blandast saman við hljóminn af rafmagnsgítar ættu að leggja leið sína í Naustin, milli Tryggvagötu og Hafnarstrætis. Þar hefur skapast hefð fyrir því að efna til Reykjavik Custom Bike Show þar sem blandast saman sýning á sérdeilis fögrum breyttum mótorhjólum og vænn skammtur af hörðu rokki sem fær hárin til að rísa.

Sigurþór Hallbjörnsson, eða Spessi eins og hann er oftast kallaður, og Halldór „Dóri“ Grétar Gunnarsson standa fyrir þessum viðburði.

Afrakstur vetrarins

„Segja má að þessi uppákoma sé tækifæri til að sýna afrakstur allrar þeirrar vinnu sem átti sér stað í bílskúrum mótorhjólaeigenda veturinn áður. Langt er liðið á mótorhjólasumarið og ekki seinna vænna að sýna hvernig menn hafa breytt og fegrað hjá sér mótorhjólin, og hvaða fáka þeim tókst að smíða frá grunni,“ segir Spessi.
Saga Reykjavik Custom Bike Show nær allt aftur til ársins 2009. Spessi segir að hátíðinni hafi verið valinn þessi staður því að Naustin megi kalla aðalrokkgötu landsins, með landsins fremstu rokkbari og -klúbba allt um kring. Stóru sviði er stillt upp þvert yfir götuna og úrvali fallegra mótorhjóla raðað upp svo að gestir og gangandi geta virt þau vandlega fyrir sér.

„Þriggja manna dómnefnd velur annars vegar flottasta sérsmíðaða hjólið og hins vegar flottasta mikið breytta hjólið,“ segir Spessi og bætir við að á meðan dómnefndin beri saman bækur sínar stígi einvalalið tónlistarmanna á svið. „Við eigum von á hljómsveitinni Erik, með Danna Pollock í forystuhlutverki. Síðan mætir hljómsveitin 3B; Bitter Blues Band, og Kontinuum sem lýsa má sem draumkenndu þungarokksbandi. Verður þarna spilað alvöru rokk af gamla skólanum.“

Raunar dreifir atburðurinn úr sér langt út fyrir Naustin. Segir Spessi að mótorhjól hafi aðgang að Tryggvagötunni ef ekið sé eftir ákveðinni leið. Þar geti mótorhjólamenn lagt fákum sínum og oft hafi 100-150 hjól hafa verið á staðnum. „Klukkan 14 stundvíslega biðjum við alla þá sem eru á mótorhjólum að setja hjólin sín í gang og þenja vélarnar vel, til minningar um það mótorhjólafólk sem fallið hefur frá. Þegar drunurnar fylla Tryggvagötuna byrjar hljómsveitin Erik tónleikana með gítarsurgi og látum, rokki og róli, og keppast mótorhjólakapparnir og rokkhetjurnar við að yfirgnæfa hver aðra með hávaða,“ lýsir Spessi og bætir við að um mergjað augnablik sé að ræða sem enginn vilji missa af.

Heillandi fagurfræði

Að sögn Spessa er Reykjavík Custom Bike Show viðburður þar sem allir eru velkomnir. Þar heldur mótorhjólafólk eins konar ættarmót og þeir sem áhugasamir eru um mótorhjólalífsstílinn geta fengið að skoða og spyrja spurninga. Greinilegt er að í mörgum blundar mótorhjólakarl eða -kona, og jafnvel ef fólk kærir sig ekki um að þeysa eftir þjóðveginum með vindinn í andlitið kunna margir að meta fagurfræðina sem einkennir fallegt mótorhjól. Segir Spessi að þessi áhugi sjáist meðal annars á vinsældum bandarískra sjónvarpsþátta þar sem sagt er frá alls kyns uppátækjum á mótorhjólaverkstæðum.
Sjálfur kveðst Spessi hafa fallið kylliflatur árið 1980 þegar hann í bríaríi skellti sér í bíó í London og horfði á mótorhjólamyndina Easy Rider. „Þessi draumkennda þjóðvegamynd var ólík öllu sem ég hafði áður séð, og sex árum síðar tókst mér að kaupa mitt fyrsta mótorhjól, sem var Kawasaki 650. Auðvitað langaði mig í Harley en það var ekki komið að því. Nokkrum árum seinna keypti ég mér minn fyrsta Harley og fór að fikra mig nær draumnum sem ég sá í Easy Rider-myndinni forðum,“ segir Spessi söguna. „Lét ég á endanum smíða fyrir mig hjól hérna á Íslandi og tveimur árum seinna, árið 2008, lét ég smíða fyrir mig mótorhjól í Las Vegas og hjólaði á því frá Vegas og til Sturgis, þar sem haldið er stærsta mótorhjólamót í heimi. Síðan þá hef ég hjólað mikið í Ameríku og bjó ég ásamt fjölskyldunni í Kansas árin 2011-12 til að upplifa og rannsaka mótorhjólakúlturinn.“

Um þessar mundir vinnur Spessi að heimildarmynd um amerísku mótorhjólamenninguna í félagi við Bergstein Björgúlfsson og segir hann að útkoman eigi að verða eins konar vegamynd.

ai@mbl.is
20. ágúst 2015

18.8.15

Ferðasaga síðan 1976 Hringferð

Steini Tótu sendi okkur ferðasögu sem hann skrifaði eftir mynni og smá flettingum í heilabúi mínu.En ferðin var farin í júní mánuði árið 1976. Þar sem þessi grein er stór áhvað Steini að við myndum skipta þessu niður á nokkrar vikur. En hér er sem sagt fysti hlutinn og myndskreittur með myndum úr ferðini. á þessum árum áttum við varla fyrir bensíni á hjólin svo ekki voru myndavélarnar upp á marga fiska á þessum tíma.En gefum Steina orðið.


Partur 1. 1976. 3 CB og misgengis Kawi í utanlandsferð.

 Smá formáli að sögu sem er svo lýgileg, að ekki er séns í helvíti að skálda annað eins bull. Skrifað eftir minni og frekar dregið úr. Fólk sem vill ekki vita sín bernskubrek þarf ekkert að lesa lengra Næsta vor, 2016, verða 40 ár frá þessum túr Hér er faraskjótinn til útlanda Herjólfur sá fyrsti. Þarna urðum við láta hífa hjólin um borð og binda þau svo utan í lúgukarminn. Enginn ekjuskip Vertíðin var að klárast og í einhverju rugli fyrr um vorið hafði okkur dottið í hug að fara hringinn um Norðurey. Sem sagt Utanlandsferð. Tryggvi Bacon á CB 750 ´71 , aldurs forseti ferðalanga, fæddur snemma í árinu, var að verða gamall, alveg orðinn 19. Fæddur 58 var Tommi í Höfn á misgengis 400 Kawanum og við ungviðið, 59 módel Einar Arnar á Brekku á CB 500 '72 fæddur snemma í árinu og Steini Tótu á CB 750 ´71. Sögumaður er Steini Tótu, sem hafði bíttað við Kolla í Súkku á aleigunni og þessari Hondu.
Hér erum við frændur
að undirbúa ferðina miklu.
 Kolli fiskaði peyjann um hvað væri til af aurum og það kostaði svo Hondan. Flottur karlinn. Svo lánaði hann fyrir farinu heim. Ritari varð sem sagt 17 seinna um sumarið. Ferðasagan litast aðeins af þessu gamla rugli að fæðingadagur ráði skírteinis úthlutun. Hafa skal í huga að á þessum tíma vissum við bara um 9 stk. 4 cyl. Japönsk hjól á landinu. Það voru 5 900 Zetur, 3 750 Four og þessi 500 Einars. Óljóst slúður var af einu CB 350 á Vellinum, en aldrei staðfest. Ferðalagið byrjaði með fullt af veseni við að smíða bögglabera, sem fengust ekki í búðinni, plana hver ætti að bera tjaldið ( voru helvíti stór þá ) hvað langt o.s.frv. Svefnpokar þessa tíma þurftu Station bíla til að ferðast.

13.8.15

Mikil upplifun að vera „ættleidd" í Uzbekistan


 Austfirðingarnir Unnur Sveinsdóttir og Högni Páll Harðarson greina frá ævintýralegu mótorferðalagi sínu í bókinni Vegabréf, vísakort og lyklar að hjólinu sem væntanleg er í haust.


Hvað er það sem fær venjulegt fólk á miðjum aldri til að pakka á mótorhjólin sín tjaldinu, núðlupakka og naríum til skiptanna og hjóla af stað út í hinn stóra heim?

Að aka 30 þúsund kílómetra og heimsækja 20 lönd á 147 dögum. Hverskonar sjálfspíningarhvöt er þarna að verki þegar ferðamáti flestra jafnaldranna er þægilegur fólksbíll með hjólhýsi eða Boeing 757 á vel skipulagða sólarströnd?

Þessum spurningum ásamt fjölmörgum öðum leitast þau Unnur og Högni við að svara í bókinni sem verður um 130 blaðsíður, ríkulega myndskreytt og lýsir í léttum dúr hvernig miðaldra millistéttarhjón frá Íslandi takast á við allar þær ófyrirsjáanlegu uppákomur sem fimm mánaða ferðalag af þessu tagi getur haft í för með sér.

Unnur og Högni nýta sér hópfjármögnunarsíðuna Karolinafund til þess að gera útgáfuna möguleika og nánar má lesa um verkefnið þeirra hér.


Fyrirheitnalönd

Það var í fyrrasumar sem þau Unnur og Högni héldu í ferðalagið mikla. Unnur segir hugmyndina að ferðinni hafa grafið um sig hjá þeim lengi.

„Mongolía og þessi lönd sem við heimsóttum eru nokkurskonar „fyrirheitnalönd" þeirra sem stunda mótorhjólaferðamennsku af þeirri sort sem við gerum. Þau eru framandi, heillandi og fögur auk þess að vera mikil áskorun að takast á við, því vegakerfi margra þeirra er mjög langt frá því sem við þekkjum sem þjóðvegi og þar er ekki almennur túrismi. Þetta eru sem sagt mjög „orginal" lönd. Svo eru tungumálin áskorun útaf fyrir sig því í flestum þessarra landa er lítil enskukunnátta og skrifmál á dulmáli.

Þegar fólk er með tvær ástríður – annars vegar ferðalög og hins vegar mótorhjól þá verður til einhverskonar galdur þegar þessu tvennu er blandað saman. það er ólíkt öllu öðru að ferðast á mótorhjóli því samskipti við fólk í þeim löndum sem ferðast er um verða meiri en ef farið er um í bíl. Öll tenging við umhverfið verður svo miklu meiri og sjálfur aksturinn verður líka áhugaverður og skemmtilegur öfugt við það sem margir upplifa í bifreið."



Árs undirbúningur


Unnur og Högni hófu markvissan undirbúning heilu ári fyrir brottför, með umsóknum um vegabréfsáritanir, yfirhalningu hjóla og viðlegubúnaðar, kortlagningu ferðaleiðar og því að læra rússneska stafrófið.

„Fyrsta hugmyndin var að hjóla hringinn í kringum hnöttinn. Við féllum frá henni þegar við áttuðum okkur á tímanum og kostnaðinum sem því fylgdi að flytja hjólin yfir Kyrrahafið til Bandaríkjanna og svo yfir Atlantshafið og heim, auk þess sem okkur fannst Mið-Asía miklu meira spennandi heldur en Bandaríkin til að hjóla í.



Við gerðum grófa ferðatilhögun og reiknuðum út hvað við þyrftum að hjóla á hverjum degi, vorum með nokkra punkta sem okkur langaði að skoða en að öðru leyti lifðum við bara frá degi til dags.

Við vorum náttúrulega alltaf að fara eitthvað, ekki bara að keyra út í bláinn. Við hittum fólk á leiðinni sem fannst þetta alveg galin ferð – að eiga enga gistingu bókaða fyrirfram og þurfa daglega að finna út úr hvaða leið ætti að fara milli staða. Stundum var það líka pínu „skerí", þegar GPS tækið var kortlaust, vegir

illa- eða ekkert merktir og enginn enskumælandi.


Við notuðum mikið Booking.com, sérstaklega áður en við komum inn í borgir. Þá gátum við borið saman verð og aðstöðu á gistihúsum fyrirfram og átt pantað þegar inn í borgina kom. Það sparar bæði mikinn tíma og peninga að geta gengið að ódýrum gististað vísum en þurfa ekki að byrja að leita þegar inn í ókunnuga borg er komið og enda á Holtinu eða einhverju álíka," segir Unnur.


Hver dagur ákveðinn hápunktur



Aðspurð um hápunkt ferðarinnar svarar Unnur; „Hér seturðu okkur í bobba. Hver og einn dagur var ákveðinn hápunktur með nýjum uppgötvunum og upplifunum.

Því fylgdi reyndar mikil geðshræring að koma yfir landamærin milli Rússlands og Mongólíu. Þar var ákveðnum áfanga náð og okkur fannst að ævintýrið væri að byrja fyrir alvöru. Það var líka mikil upplifun að vera „ættleidd" og veitt gisting í húsagarði í Usbekistan fyrstu nóttina okkar í landinu. Líka magnað að hjóla í Tajikistan og horfa yfir Pamírána yfir til Afganistan og reyna að gera sér í hugarlund

hvernig daglegt líf fólks þar er.


En fólkið á leiðinni? „Það var töluvert búið að hræða okkur fyrirfram á öllum glæpamönnunum sem biðu eftir okkur sakleysingjunum ofan af Íslandi. Í stuttu máli hittum við enga svoleiðis. Hins vegar hittum við helling af indælu fólki sem vildi allt fyrir okkur gera og margir komu til okkar að fyrra bragði og buðu fram aðstoð ef það væri eitthvað sem ætti eftir að koma uppá síðar í ferðinni. Við hittum líka dásamlega sérvitringa – sjálfsagt álíka og okkur sjálf – sem voru í svipuðum ferðalögum og við, jafnvel enn lengri. Fólk sem hafði verið á ferðinni jafnvel árum saman og átti bókstaflega heima á motorhjólinu sínu eða reiðhjólinu. Ætli helsti lærdómur ferðarinnar sé ekki; treystu heiminum fyrir þér. Hann er alveg traustsins verður."



Framhaldið veltur á sölu bókarinnar

Hvaða ævintýri er svo næst á dagskrá hjá hjónunum hjólandi? „Það veltur svolítið á sölunni á bókinni. Við höfum heitið okkur því að ef hún skilar hagnaði verður honum varið óskiptum til frekari mótorhjólaferðalaga. Lengdin á þeim ræðst þá af því fjármagni sem við höfum úr að spila. Við eigum helling eftir að skoða í heiminum sem er stór, gríðarlega áhugaverður og fullur af áskorunum," segir Unnur að lokum.



Höfundur: Kristborg Bóel Steindórsdóttir • Skrifað: .


23.7.15

SÝNING UM KONUR OG MÓTORHJÓL

ÁHUGAMÁLIÐ Jónína Baldursdóttir er duglegað hjóla
 og hefur átt þátt 
í að skipuleggja nokkrar ferðir á
vegum Tíunnar, 
Bifhjólaklúbbs Norðuramts, og er
nýkjörin 
stjórnarmeðlimur þar.  MYND/EINKASAFN
MÓTORHJÓLASAFN
Myndir af konum á mótorhjólum, sögubúta og ýmsa muni sem minna á tengsl kvenna og mótorhjóla má finna á sýningu sem stendur yfir í Mótorhjólasafni Íslands á Akureyri í sumar.

Þessi sýning kom þannig til að stjórn Mótorhjólasafnsins óskaði eftir því að konuklúbbarnir á Akureyri tækju að sér að búa til sýningu í tilefni af hundrað ára kosningaafmæli kvenna,“ segir Ragnhildur Arna Hjartardóttir sem heldur utan um sýninguna Konur og mótorhjól, sem var opnuð í Mótorhjólasafni Íslands þann 14. júní og stendur til 30. ágúst.
Ekki reyndist þrautalaust að safna saman munum og upplýsingum fyrir slíka sýningu enda hefur saga íslenskra mótorhjólakvenna ekki verið skráð. „Við hóuðum saman hópi af konum og vorum sex í nefnd. Við vorum með lítið fé á milli handanna en biðluðum til mótorhjólakvenna um allt land að senda okkur myndir,  upplýsingar og muni,“ segir Ragnhildur.
 Á sýningunni er að finna fjöldann allan af myndum en einnig ýmsar upplýsingar, sögur og muni. „Við komumst að því með góðri hjálp að fyrsta konan sem átti mótorhjól á Íslandi var Helga Níelsdóttir ljósmóðir árið 1939.
Hún notaði það til að aka til vinnu, en gafst reyndar fljótt upp á því þar sem þungt var að vera á því og af því að vegir voru að mestu malarvegir þurfti hún iðulega að skipta um alklæðnað eftir hverja ferð vegna ryks og drullu. Síðan er vitað um aðra konu rétt eftir stríð sem var á hjóli sem hún fékk hjá hernum. Lítið er vitað um fleiri konur fyrr en stelpur fóru að vera á skellinöðrum á áttunda áratugnum og síðan þegar konur fóru að sjást meira á hjólum á níunda áratugnum,“ upplýsir Ragnhildur. Hún segir þróunina hraðari upp á síðkastið. „Konur á öllum aldri eru farnar að láta gamlan draum rætast og taka mótorhjólapróf sem er frábært.“

Litlar tölulegar upplýsingar eru til um konur og mótorhjól. „Við vitum þó að frá 1980 hafa 2.930 konur verið skráðar eigendur þungra bifhjóla.“ Við erum með myndir og brot úr sögu, mótorhjól og klúbbatengdan fatnað. Svo erum við með konur í mótorhjólalögreglunni. Guðrún
Jack var svo dásamleg að lána okkur hluta af fatnaði og myndir af sér og upplýsingar. Sýningin Konur og mótorhjól er opin alla daga frá kl. 10 til 17.




20.7.15

Inga Birna keppir í Suður-Afríku

Myndina tók Árni Sæberg og kunnum við honum bestu þakkir fyrir.

Inga Birna Erlingsdóttir, lögreglumaður í umferðardeild Lögreglunnar á höfuðborgarsvæðinu, hefur verið valin í 10 manna úrtak fyrir fyrsta alþjóðlega kvennalið GS bikars BMW, en keppt er á R 1200 GS mótorhjólum frá BMW. 

Fram undan er sex daga undankeppni, sem haldin verður í Suður-Afríku í september, en að henni lokinni verða valdar þrjár konur til þátttöku í aðalkeppninni í Taílandi á næsta ári. Mikið mun reyna á hæfni, þol og samvinnu keppenda, sem spreyta sig í ýmsum þrautum á meðan keppninni stendur.  Þátttökuliðin koma víða að, en 2016 verða konur með í fyrsta sinn og þá í alþjóðlega liðinu sem áður var nefnt.

Þess má geta að Inga Birna var valin úr hópi 119 kvenna frá 28 löndum, sem allar sóttust eftir að taka þátt í keppninni. Það eitt og sér er mikill heiður fyrir hana og svo gæti hún hæglega komist í þriggja manna keppnisliðið sem mætir til leiks í Taílandi á næsta ári. Samstarfsfélagar hjá Lögreglunni á höfuðborgarsvæðinu óska Ingu Birnu til hamingju með að hafa komist í 10 manna úrtakið og óska henni góðs gengis í undankeppninni í Suður-Afríku.
20.6.2015

8.7.15

Landsmót bifhjólafólks haldið í Eyjum um síðustu helgi: (2015)

Framvarðasveitin: Tryggvi Sig, Hjalti Hávarðar,
Jenni, Óskar og Steini Tótu.

Hópakstur á 90 hjólum og nokkur hundruð hestöflum... 

Dansað og djammað í Herjólfsdal :: Allt fór vel fram, segja Drullusokkar sem stóðu að mótinu

Þau voru mörg hestöflin sem saman voru komin í Herjólfsdal þar sem bifhjólafólk á Íslandi hélt landsmót. Alls voru um 200 manns mótinu og um 90 hjól sem vöktu mikla athygli þegar þau fóru um Heimaey í einni röð á laugardaginn. „Það vorum við í Drullusokkunum, bifhjólasamtökum  Vestmannaeyja, sem héldum mótið að þessu sinni,“ sagði Gunnar Adólfsson, Darri í Bragganum, þegar Eyjafréttir ræddu við hann að mótinu loknu. Var hann mjög ánægður með hvernig til tókst. „Hér áður voru það Sniglarnir sem sáu um landsmótið en undanfarin ár eru það minni
klúbbarnir sem taka að sér að halda það. Nú var komið að okkur og tókst bara vel.“
 Gist var í Herjólfsdal og fengu þau þjóðhátíðartjald ÍBV til afnota.
Darri segir að dagskráin hafi byrjað á föstudaginn á þrautakeppnum á hjólunum. Um kvöldið var slegið í dýrindis fiskisúpu og Jarl kom og tók nokkur lög við mikla ánægju gesta. Á eftir var ball með Sniglabandinu í tjaldinu og var dansinn stiginn fram á nótt. „Á laugardaginn fórum við hópakstur um bæinn og suður á eyju og voru 90 hjól í hópnum. Á eftir var spyrnukeppni á skellinöðrum í kringum tjörnina sem vakti mikla athygli og ekki síður kátínu. Á eftir grilluðum við lambakjöt sem rann ljúflega niður. Þá var komið að þætti Bjartmars Guðlaugssonar sem skemmti í heilan klukkutíma. Fór hann á kostum og hefur sjaldan verið betri.  Sniglabandið lék svo á ballinu sem stóð til klukkan fjögur. Þar með lauk velheppnuðu landsmóti og ég heyrði ekki annað en að gestir væru ánægðir með hvernig til tókst,“ sagði Darri.

Ómar Garðarsson
omar@eyjafrettir.is

https://timarit.is