18.8.15

Ferðasaga síðan 1976 Hringferð

Steini Tótu sendi okkur ferðasögu sem hann skrifaði eftir mynni og smá flettingum í heilabúi mínu.En ferðin var farin í júní mánuði árið 1976. Þar sem þessi grein er stór áhvað Steini að við myndum skipta þessu niður á nokkrar vikur. En hér er sem sagt fysti hlutinn og myndskreittur með myndum úr ferðini. á þessum árum áttum við varla fyrir bensíni á hjólin svo ekki voru myndavélarnar upp á marga fiska á þessum tíma.En gefum Steina orðið.


Partur 1. 1976. 3 CB og misgengis Kawi í utanlandsferð.

 Smá formáli að sögu sem er svo lýgileg, að ekki er séns í helvíti að skálda annað eins bull. Skrifað eftir minni og frekar dregið úr. Fólk sem vill ekki vita sín bernskubrek þarf ekkert að lesa lengra Næsta vor, 2016, verða 40 ár frá þessum túr Hér er faraskjótinn til útlanda Herjólfur sá fyrsti. Þarna urðum við láta hífa hjólin um borð og binda þau svo utan í lúgukarminn. Enginn ekjuskip Vertíðin var að klárast og í einhverju rugli fyrr um vorið hafði okkur dottið í hug að fara hringinn um Norðurey. Sem sagt Utanlandsferð. Tryggvi Bacon á CB 750 ´71 , aldurs forseti ferðalanga, fæddur snemma í árinu, var að verða gamall, alveg orðinn 19. Fæddur 58 var Tommi í Höfn á misgengis 400 Kawanum og við ungviðið, 59 módel Einar Arnar á Brekku á CB 500 '72 fæddur snemma í árinu og Steini Tótu á CB 750 ´71. Sögumaður er Steini Tótu, sem hafði bíttað við Kolla í Súkku á aleigunni og þessari Hondu.
Hér erum við frændur
að undirbúa ferðina miklu.
 Kolli fiskaði peyjann um hvað væri til af aurum og það kostaði svo Hondan. Flottur karlinn. Svo lánaði hann fyrir farinu heim. Ritari varð sem sagt 17 seinna um sumarið. Ferðasagan litast aðeins af þessu gamla rugli að fæðingadagur ráði skírteinis úthlutun. Hafa skal í huga að á þessum tíma vissum við bara um 9 stk. 4 cyl. Japönsk hjól á landinu. Það voru 5 900 Zetur, 3 750 Four og þessi 500 Einars. Óljóst slúður var af einu CB 350 á Vellinum, en aldrei staðfest. Ferðalagið byrjaði með fullt af veseni við að smíða bögglabera, sem fengust ekki í búðinni, plana hver ætti að bera tjaldið ( voru helvíti stór þá ) hvað langt o.s.frv. Svefnpokar þessa tíma þurftu Station bíla til að ferðast.

13.8.15

Mikil upplifun að vera „ættleidd" í Uzbekistan


 Austfirðingarnir Unnur Sveinsdóttir og Högni Páll Harðarson greina frá ævintýralegu mótorferðalagi sínu í bókinni Vegabréf, vísakort og lyklar að hjólinu sem væntanleg er í haust.


Hvað er það sem fær venjulegt fólk á miðjum aldri til að pakka á mótorhjólin sín tjaldinu, núðlupakka og naríum til skiptanna og hjóla af stað út í hinn stóra heim?

Að aka 30 þúsund kílómetra og heimsækja 20 lönd á 147 dögum. Hverskonar sjálfspíningarhvöt er þarna að verki þegar ferðamáti flestra jafnaldranna er þægilegur fólksbíll með hjólhýsi eða Boeing 757 á vel skipulagða sólarströnd?

Þessum spurningum ásamt fjölmörgum öðum leitast þau Unnur og Högni við að svara í bókinni sem verður um 130 blaðsíður, ríkulega myndskreytt og lýsir í léttum dúr hvernig miðaldra millistéttarhjón frá Íslandi takast á við allar þær ófyrirsjáanlegu uppákomur sem fimm mánaða ferðalag af þessu tagi getur haft í för með sér.

Unnur og Högni nýta sér hópfjármögnunarsíðuna Karolinafund til þess að gera útgáfuna möguleika og nánar má lesa um verkefnið þeirra hér.


Fyrirheitnalönd

Það var í fyrrasumar sem þau Unnur og Högni héldu í ferðalagið mikla. Unnur segir hugmyndina að ferðinni hafa grafið um sig hjá þeim lengi.

„Mongolía og þessi lönd sem við heimsóttum eru nokkurskonar „fyrirheitnalönd" þeirra sem stunda mótorhjólaferðamennsku af þeirri sort sem við gerum. Þau eru framandi, heillandi og fögur auk þess að vera mikil áskorun að takast á við, því vegakerfi margra þeirra er mjög langt frá því sem við þekkjum sem þjóðvegi og þar er ekki almennur túrismi. Þetta eru sem sagt mjög „orginal" lönd. Svo eru tungumálin áskorun útaf fyrir sig því í flestum þessarra landa er lítil enskukunnátta og skrifmál á dulmáli.

Þegar fólk er með tvær ástríður – annars vegar ferðalög og hins vegar mótorhjól þá verður til einhverskonar galdur þegar þessu tvennu er blandað saman. það er ólíkt öllu öðru að ferðast á mótorhjóli því samskipti við fólk í þeim löndum sem ferðast er um verða meiri en ef farið er um í bíl. Öll tenging við umhverfið verður svo miklu meiri og sjálfur aksturinn verður líka áhugaverður og skemmtilegur öfugt við það sem margir upplifa í bifreið."



Árs undirbúningur


Unnur og Högni hófu markvissan undirbúning heilu ári fyrir brottför, með umsóknum um vegabréfsáritanir, yfirhalningu hjóla og viðlegubúnaðar, kortlagningu ferðaleiðar og því að læra rússneska stafrófið.

„Fyrsta hugmyndin var að hjóla hringinn í kringum hnöttinn. Við féllum frá henni þegar við áttuðum okkur á tímanum og kostnaðinum sem því fylgdi að flytja hjólin yfir Kyrrahafið til Bandaríkjanna og svo yfir Atlantshafið og heim, auk þess sem okkur fannst Mið-Asía miklu meira spennandi heldur en Bandaríkin til að hjóla í.



Við gerðum grófa ferðatilhögun og reiknuðum út hvað við þyrftum að hjóla á hverjum degi, vorum með nokkra punkta sem okkur langaði að skoða en að öðru leyti lifðum við bara frá degi til dags.

Við vorum náttúrulega alltaf að fara eitthvað, ekki bara að keyra út í bláinn. Við hittum fólk á leiðinni sem fannst þetta alveg galin ferð – að eiga enga gistingu bókaða fyrirfram og þurfa daglega að finna út úr hvaða leið ætti að fara milli staða. Stundum var það líka pínu „skerí", þegar GPS tækið var kortlaust, vegir

illa- eða ekkert merktir og enginn enskumælandi.


Við notuðum mikið Booking.com, sérstaklega áður en við komum inn í borgir. Þá gátum við borið saman verð og aðstöðu á gistihúsum fyrirfram og átt pantað þegar inn í borgina kom. Það sparar bæði mikinn tíma og peninga að geta gengið að ódýrum gististað vísum en þurfa ekki að byrja að leita þegar inn í ókunnuga borg er komið og enda á Holtinu eða einhverju álíka," segir Unnur.


Hver dagur ákveðinn hápunktur



Aðspurð um hápunkt ferðarinnar svarar Unnur; „Hér seturðu okkur í bobba. Hver og einn dagur var ákveðinn hápunktur með nýjum uppgötvunum og upplifunum.

Því fylgdi reyndar mikil geðshræring að koma yfir landamærin milli Rússlands og Mongólíu. Þar var ákveðnum áfanga náð og okkur fannst að ævintýrið væri að byrja fyrir alvöru. Það var líka mikil upplifun að vera „ættleidd" og veitt gisting í húsagarði í Usbekistan fyrstu nóttina okkar í landinu. Líka magnað að hjóla í Tajikistan og horfa yfir Pamírána yfir til Afganistan og reyna að gera sér í hugarlund

hvernig daglegt líf fólks þar er.


En fólkið á leiðinni? „Það var töluvert búið að hræða okkur fyrirfram á öllum glæpamönnunum sem biðu eftir okkur sakleysingjunum ofan af Íslandi. Í stuttu máli hittum við enga svoleiðis. Hins vegar hittum við helling af indælu fólki sem vildi allt fyrir okkur gera og margir komu til okkar að fyrra bragði og buðu fram aðstoð ef það væri eitthvað sem ætti eftir að koma uppá síðar í ferðinni. Við hittum líka dásamlega sérvitringa – sjálfsagt álíka og okkur sjálf – sem voru í svipuðum ferðalögum og við, jafnvel enn lengri. Fólk sem hafði verið á ferðinni jafnvel árum saman og átti bókstaflega heima á motorhjólinu sínu eða reiðhjólinu. Ætli helsti lærdómur ferðarinnar sé ekki; treystu heiminum fyrir þér. Hann er alveg traustsins verður."



Framhaldið veltur á sölu bókarinnar

Hvaða ævintýri er svo næst á dagskrá hjá hjónunum hjólandi? „Það veltur svolítið á sölunni á bókinni. Við höfum heitið okkur því að ef hún skilar hagnaði verður honum varið óskiptum til frekari mótorhjólaferðalaga. Lengdin á þeim ræðst þá af því fjármagni sem við höfum úr að spila. Við eigum helling eftir að skoða í heiminum sem er stór, gríðarlega áhugaverður og fullur af áskorunum," segir Unnur að lokum.



Höfundur: Kristborg Bóel Steindórsdóttir • Skrifað: .


23.7.15

SÝNING UM KONUR OG MÓTORHJÓL

ÁHUGAMÁLIÐ Jónína Baldursdóttir er duglegað hjóla
 og hefur átt þátt 
í að skipuleggja nokkrar ferðir á
vegum Tíunnar, 
Bifhjólaklúbbs Norðuramts, og er
nýkjörin 
stjórnarmeðlimur þar.  MYND/EINKASAFN
MÓTORHJÓLASAFN
Myndir af konum á mótorhjólum, sögubúta og ýmsa muni sem minna á tengsl kvenna og mótorhjóla má finna á sýningu sem stendur yfir í Mótorhjólasafni Íslands á Akureyri í sumar.

Þessi sýning kom þannig til að stjórn Mótorhjólasafnsins óskaði eftir því að konuklúbbarnir á Akureyri tækju að sér að búa til sýningu í tilefni af hundrað ára kosningaafmæli kvenna,“ segir Ragnhildur Arna Hjartardóttir sem heldur utan um sýninguna Konur og mótorhjól, sem var opnuð í Mótorhjólasafni Íslands þann 14. júní og stendur til 30. ágúst.
Ekki reyndist þrautalaust að safna saman munum og upplýsingum fyrir slíka sýningu enda hefur saga íslenskra mótorhjólakvenna ekki verið skráð. „Við hóuðum saman hópi af konum og vorum sex í nefnd. Við vorum með lítið fé á milli handanna en biðluðum til mótorhjólakvenna um allt land að senda okkur myndir,  upplýsingar og muni,“ segir Ragnhildur.
 Á sýningunni er að finna fjöldann allan af myndum en einnig ýmsar upplýsingar, sögur og muni. „Við komumst að því með góðri hjálp að fyrsta konan sem átti mótorhjól á Íslandi var Helga Níelsdóttir ljósmóðir árið 1939.
Hún notaði það til að aka til vinnu, en gafst reyndar fljótt upp á því þar sem þungt var að vera á því og af því að vegir voru að mestu malarvegir þurfti hún iðulega að skipta um alklæðnað eftir hverja ferð vegna ryks og drullu. Síðan er vitað um aðra konu rétt eftir stríð sem var á hjóli sem hún fékk hjá hernum. Lítið er vitað um fleiri konur fyrr en stelpur fóru að vera á skellinöðrum á áttunda áratugnum og síðan þegar konur fóru að sjást meira á hjólum á níunda áratugnum,“ upplýsir Ragnhildur. Hún segir þróunina hraðari upp á síðkastið. „Konur á öllum aldri eru farnar að láta gamlan draum rætast og taka mótorhjólapróf sem er frábært.“

Litlar tölulegar upplýsingar eru til um konur og mótorhjól. „Við vitum þó að frá 1980 hafa 2.930 konur verið skráðar eigendur þungra bifhjóla.“ Við erum með myndir og brot úr sögu, mótorhjól og klúbbatengdan fatnað. Svo erum við með konur í mótorhjólalögreglunni. Guðrún
Jack var svo dásamleg að lána okkur hluta af fatnaði og myndir af sér og upplýsingar. Sýningin Konur og mótorhjól er opin alla daga frá kl. 10 til 17.




20.7.15

Inga Birna keppir í Suður-Afríku

Myndina tók Árni Sæberg og kunnum við honum bestu þakkir fyrir.

Inga Birna Erlingsdóttir, lögreglumaður í umferðardeild Lögreglunnar á höfuðborgarsvæðinu, hefur verið valin í 10 manna úrtak fyrir fyrsta alþjóðlega kvennalið GS bikars BMW, en keppt er á R 1200 GS mótorhjólum frá BMW. 

Fram undan er sex daga undankeppni, sem haldin verður í Suður-Afríku í september, en að henni lokinni verða valdar þrjár konur til þátttöku í aðalkeppninni í Taílandi á næsta ári. Mikið mun reyna á hæfni, þol og samvinnu keppenda, sem spreyta sig í ýmsum þrautum á meðan keppninni stendur.  Þátttökuliðin koma víða að, en 2016 verða konur með í fyrsta sinn og þá í alþjóðlega liðinu sem áður var nefnt.

Þess má geta að Inga Birna var valin úr hópi 119 kvenna frá 28 löndum, sem allar sóttust eftir að taka þátt í keppninni. Það eitt og sér er mikill heiður fyrir hana og svo gæti hún hæglega komist í þriggja manna keppnisliðið sem mætir til leiks í Taílandi á næsta ári. Samstarfsfélagar hjá Lögreglunni á höfuðborgarsvæðinu óska Ingu Birnu til hamingju með að hafa komist í 10 manna úrtakið og óska henni góðs gengis í undankeppninni í Suður-Afríku.
20.6.2015

8.7.15

Landsmót bifhjólafólks haldið í Eyjum um síðustu helgi: (2015)

Framvarðasveitin: Tryggvi Sig, Hjalti Hávarðar,
Jenni, Óskar og Steini Tótu.

Hópakstur á 90 hjólum og nokkur hundruð hestöflum... 

Dansað og djammað í Herjólfsdal :: Allt fór vel fram, segja Drullusokkar sem stóðu að mótinu

Þau voru mörg hestöflin sem saman voru komin í Herjólfsdal þar sem bifhjólafólk á Íslandi hélt landsmót. Alls voru um 200 manns mótinu og um 90 hjól sem vöktu mikla athygli þegar þau fóru um Heimaey í einni röð á laugardaginn. „Það vorum við í Drullusokkunum, bifhjólasamtökum  Vestmannaeyja, sem héldum mótið að þessu sinni,“ sagði Gunnar Adólfsson, Darri í Bragganum, þegar Eyjafréttir ræddu við hann að mótinu loknu. Var hann mjög ánægður með hvernig til tókst. „Hér áður voru það Sniglarnir sem sáu um landsmótið en undanfarin ár eru það minni
klúbbarnir sem taka að sér að halda það. Nú var komið að okkur og tókst bara vel.“
 Gist var í Herjólfsdal og fengu þau þjóðhátíðartjald ÍBV til afnota.
Darri segir að dagskráin hafi byrjað á föstudaginn á þrautakeppnum á hjólunum. Um kvöldið var slegið í dýrindis fiskisúpu og Jarl kom og tók nokkur lög við mikla ánægju gesta. Á eftir var ball með Sniglabandinu í tjaldinu og var dansinn stiginn fram á nótt. „Á laugardaginn fórum við hópakstur um bæinn og suður á eyju og voru 90 hjól í hópnum. Á eftir var spyrnukeppni á skellinöðrum í kringum tjörnina sem vakti mikla athygli og ekki síður kátínu. Á eftir grilluðum við lambakjöt sem rann ljúflega niður. Þá var komið að þætti Bjartmars Guðlaugssonar sem skemmti í heilan klukkutíma. Fór hann á kostum og hefur sjaldan verið betri.  Sniglabandið lék svo á ballinu sem stóð til klukkan fjögur. Þar með lauk velheppnuðu landsmóti og ég heyrði ekki annað en að gestir væru ánægðir með hvernig til tókst,“ sagði Darri.

Ómar Garðarsson
omar@eyjafrettir.is

https://timarit.is

30.6.15

Harleyinn hans Brandos seldur fyrir 256.000 dali

 

Eitt hæsta verð sem fengist hefur.


Harley Davidson FLH Electra-Glide mótorhjól af árgerð 1970 var selt hjá uppboðshúsinu Julien’s Auctions í Kaliforníu. Það væri varla í frásögur færandi nema fyrir þær sakir að Julien’s sérhæfir sig í sölu á munum sem tengjast fræga fólkinu og mótorhjólið var í eigu kvikmyndagoðsagnarinnar Marlons Brandos.

   Hjólið var splunkunýtt þegar Brando eignaðist það og ökutæki sem var mjög við hæfi leikarans enda lék frammistaða hans í kvikmyndinni The Wild One (1953) stórt hlutverk í að móta hugmyndir bandarískra kvikmyndahúsagesta um menningu mótorhjólagengja.

   Að sögn Gizmag var Brando mikill mótorhjólaunnandi sem þótti fátt skemmtilegra en að fara í langa hjólatúra. Hann minntist þess með hlýhug að ferðast á hjólinu um New York árla morguns, áður en mannlífið vaknaði til lífs, í hlýju sumarnæturinnar, klæddur í gallabuxur og bol með föngulegt fljóð á aftursætinu.

   Mótorhjólið sem selt var á uppboðinu var enda með 13.859 mílur á mælinum. Var hjólið slegið á 256.000 dali, jafnvirði rösklega 34 milljóna króna, og er þar með í hópi þeirra fimmtíu mótorhjóla sem hæst verð hefur fengist fyrir á uppboði. 

ai@mbl.is

23.6.15

Ökuþórinn Haukur Þorsteinsson tekur þátt í Erzberg-þolreiðinni

Erfiðust í hausnum 

Haukur Þorsteinsson er vel þekktur keppandi í bæði motorcrossi og endúró á Íslandi og hefur oft farið út fyrir landsteinana að keppa í þolaksturs-torfærukeppnum. Í ár ákvað hann að láta gamlan draum rætast og taka þátt í Erzberg rodeo-keppninni í Austurríki, en hún fer fram á fjalli sem búið er að grafa í sundur og er ein risastór grjótnáma. Aðeins einn Íslendingur hefur keppt í þessari erfiðu keppni áður, en Benóný Benónýsson keppti þar árið 2012 og náði næstum að komast að hliði þrjú áður en keppnin var flautuð af vegna veðurs. Morgunblaðið hafði samband við Hauk og bað hann um að lýsa upplifun sinni í þessari keppni sem margir telja meðal erfiðustu aksturskeppna á mótorhjólum í heiminum í dag.

Erfið keppni og mikill hiti

Alls eru 2.000 manns sem tóku þátt í Prologue-keppninni sem er úrtökukeppni fyrir keppnina sjálfa og er kappakstur á malarvegum upp fjallið. Þar komst Haukur í 241. sæti fyrri daginn og ákvað hann að láta þar við sitja, en nokkrir keppendur komust upp fyrir hann seinni daginn svo að Haukur byrjaði í sæti númer 275. „Ég fór tímatökuna á 13.09 mín. og það voru 17 manns sem voru með sama tíma. Hefði ég því verið nokkrum sekúndum hraðari hefði ég verið mun ofar,“ sagði Haukur um undanúrslitin. Í keppninni í ár var mikið ryk og hiti að það var því ræst með lengra millibili en 50 keppendur voru ræstir í einu. „Í fyrra voru 43 keppendur sem kláruðu keppnina og stjórnendur keppninnar voru óánægðir með það hversu margir kláruðu þá, vilja að keppnin sé það erfið að aðeins örfáir klári. Þess vegna var erfiðleikastigið á þessari keppni mun meira en áður og svo til að kóróna það kom hitabylgja þannig að þegar keppnin hófst vorum við í 36 stiga hita. Allt fjallið var svo skraufaþurrt að fjallið var eins og steypa, en það hafði rignt nokkru áður,“ sagði Haukur.


Keppnin byrjar á stórri beygju eftir ræsinguna þar sem Haukur náði að taka framúr nokkrum keppendum en í fyrstu stóru brekkunni lendir hann á stórum steini. „Sem betur fer fór ég ekki á hausinn og náði að stoppa þversum í brekkunni og keyrði því strax niður og í veg fyrir næsta hóp. Ég reyndi strax aftur með nánast engri atrennu og náði að slefast upp brekkuna. Næstu brekkur voru einfaldari en svo komum við að stóru gryfjunum þar sem allir áhorfendurnir voru. Eftir það fórum við að klifra upp S-beygjurnar upp fjallið en komum svo að stórri brekku fullri af grjóti. Þar er alltaf einhver sem klúðrar brekkunni svo að næsti maður á eftir missti sína atrennu.
Allir hinir fyrir aftan voru svo æstir að þeir biðu í rótum brekkunnar svo að þar var engin atrenna heldur. Þetta varð því allsherjarkaos, ég komst hálfa brekku fyrst en í annarri tilraun náði ég hærra og nógu hátt til að aðstoðarmenn efst í brekkunni máttu hjálpa til að ná hjólinu upp fyrir brúnina.“ Eftir þessa brekku sagði Haukur að keppnin hefði gjörbreyst. „Það var búið að síast vel úr hópnum og maður hjólaði meira einn. Þarna fór bröltið í skóginum að byrja, upp og niður brattar brekkur sem sumar voru svo brattar að mér, sem er þokkalega vanur svona brölti stóð alls ekki á sama. Þarna var lækjarfarvegur með stórgrýti, mörg hunduð kílóa björgum. Brekkurnar sem fylgdu á eftir voru einnig erfiðar vegna þess að þá var farið að draga af keppendum og sumir farnir að stoppa í brekkunni. Maður þurfti samt að láta vaða og þarna gekk mér vel og fékk gott klapp fyrir frá áhorfendum, því að flestir þurftu aðstoð á þessum tímapunkti til að komast upp, en ég ekki,“ sagði Haukur.

Margir sem meiddust

„Eftir sjötta hlið í keppninni fór þetta að verða verulega erfitt og þarna komum við að brekku sem var búið að gera erfiðari en árið áður, en síðustu 10-20 metrarnir voru þverhnípi með trjárótum í. Þarna neðst voru nokkrir keppendur með brotin stýri og sá sem var á undan mér lét vaða á þetta með tilþrifum, en hann kastaðist frá efsta kaflanum og kollsteyptist niður brekkuna. Hjólið fór í döðlur og þegar hann stóð upp kom í ljós að hann var handleggsbrotinn. Þarna var mér sagt að hann væri þriðji keppandinn á stuttum tíma sem fór í sjúkrabíl,“ sagði Haukur ennfremur. Þegar þarna var komið ákváðu margir að hætta og Haukur einnig. „Ég var enn ferskur og hjólið í góðu lagi ennþá og þess vegna var ég svekktur að stjórnendur hefðu gert keppnina svona erfiða en gat þó verið sáttur við árangurinn því af þessum 500 sem hófu keppni varð ég í 144. sæti. Það voru aðeins 128 keppendur sem komust upp þessa brekku og þeir fimm sem kláruðu fóru saman í mark til að mótmæla því hversu erfið keppnin var orðin,“ sagði Haukur og var sammála að keppnin hefði verið of erfið. „Hún var þó ekki erfiðust líkamlega af þeim keppnum sem ég hef tekið þátt í en örugglega erfiðust í hausnum,“ sagði Haukur að lokum.
njall@mbl.is
morgunblaðið 23.6.2015

18.6.15

Ferð að fallinu. 19 júní

Vélhjólafólk. 


Þá er það næsti föstudagur, 19 júní þá förum við að Fallinu eins og undanfarin sumur, það eru 10 ár frá vigslu þessa flotta listaverk eftir Heidda nú vonast ég til að sjá alla sem mótorhjóli geta valdið þetta kvöld. Þeir sem ætla að fara í hóp í Varmahlíð frá Króknum mætið á N1 fyrir kl 19.30.

Gísli Gunnarsson prestur fer með hugvekju eins og undanfarin ár við Fallið kl 20.00 og við rúllum okkur svo í RÓLEGHEITUNUM á Sauðárkrók og leggjum hjá Maddömmunum, þær ætla að taka á móti okkur með kaffi og meðlæti.

Endilega látið þá vita sem eru að hjóla eins þó þeir séu ekki í okkar hópi þar sem þetta snertir okkur öll.

Farið varlega í umferðinni.
Kveðja Svavar #76. Formaður Smaladrengjana.

Landsmót Bifhjólamanna 2015 í Vestmannaeyjum


21.5.15

Setti flugvélamótor í mótorhjól


Af hverju ekki að setja 9 strokka stjörnu­mótor úr flug­vél í mótor­hjól?
Þjóðverj­inn Frank Ohle gat greini­lega ekki svarað þeirri spurn­ingu, því það er ná­kvæm­lega það sem hann gerði.

 Mótor­inn sem varð fyr­ir val­inu heit­ir Rotec R3600, er 3,6 lítra og skil­ar 150 hest­öfl­um. Það ætti að duga hvaða mótor­hjóli sem er, í það minnsta fyrst það dug­ar í flug­vél.

Hjólið hans Ohle er sér­smíðað og heit­ir „M ... von Richt­hofen“ og verður að telj­ast lík­legt að hann sé að vísa í Man­fred von Richt­hofen, bet­ur þekkt­an sem Rauði barón­inn.

Í frétt Jal­opnik kem­ur fram að Ohle hafi verið eitt og hálft ár að klára hjólið, sem er með lít­illi flug­véla­skrúfu fremst á hreyfl­in­um, til skrauts.
Þrátt fyr­ir að mótor­inn sé ætlaður til hálofta­ferða er helsta áhyggju­efni Ohle lík­lega að reka hann hvergi niður, því veg­hæð er ekki bein­lín­is sterka hlið þessa hjóls.
https://www.mbl.is//
2013/05/15/

19.5.15

Ný stjórn Tíunnar 2015

Ný stjórn tíunar tók við eftir Aðalfundinn.


2015
Ragnhildur Hjartard.
Birgir Eiríksson
Rut M. Unnarsd.
Elísa R. Guðmundsd.
Óðinn S. Björnsson
Hrefna Björnsd.
Sigríður Sveinsd.

11.5.15

Vantar aðstoð á safni 13. og 14. maí 2015

Jæja gott fólk


Nú vantar okkur aðstoð á Mótorhjólasafni Íslands á miðvikudag og fimmtudag, reiknum með að byrja seinnipart á miðvikudag og vinna fram á kvöld og mæta síðan eldhress á fimmtudag kl 10-16.

Það þarf að gera safnið klárt fyrir opnunarhátíð á laugardag, þrífa hjól og gólf ofl..

Skorum á alla að mæta og grípa með sér tuskur og fötur.


KOMA SVO!!!