Karl rekur mótorcrossbúðina KTM ísland og segir hann aðsókn kvenna í íþróttina hafi aukist mikið. „Það var tæplega fertug kona að byrja í sportinu um daginn og núná er ellefu ára gömul dóuir mín farin að suða um að fá sitt hjól en sonur minn er búinn að vera í sportinu frá sex ára aldri og hann er orðinn sautján ára," segir Karl. Hann segir að konan hans hafi enn ekki haft áhuga á að stíga upp á hjól en hún starfi mikið í félagslífinu innan klúbbsins. Karl segir að á íslandsmótum í mótorcross hafi stundum verið allt upp í 20 konur að keppa.
„Ég held að fólki finnist þetta dálítið broslegt. Mig hafði alltaf langað til þess að prófa mótorhjólasportið. Ætli ástæðan sé ekki sú að ég er spennufíkill að eðlisfari. Kannski að það sé einsdæmi að skólameistari taki upp slíka iðju á gamalsaldri,“ segir Hjördís og hlær. „Ég hef áhyggjur af ungum mönnum á mótorhjólum sem keyra eins og brjálæðingar, en þetta er skemmtileg íþrótt ef varlega er farið. Ég samþykkti aldrei að synir mínir þreyttu mótorhjólapróf. En nú ræð ég engu lengur og einn sona minna var núna að taka sitt próf. Það eru allir farnir að heiman og ég hef engin völd lengur. Ég held samt að foreldrar séu ekki spenntir fyrir því að börn þeirra taki mótorhjólapróf í ljósi allra þeirra slysa sem verða. Þetta horfir öðruvísi við með eldra fólk sem verður frekar stöðvað fyrir of hægan akstur heldur en hraðan.“ Hjördís hjólar mest um helgar og bara í góðu veðri. Hún velur að fara í hjólaferðir snemma morguns eða um kvöldmatarleytið þegar umferðin er sem minnst. Engu að síður er hún í þeim hópi hjólamanna sem hafa dottið. „Það var í einni af mínum fyrstu ferðum á hjólinu að stór jeppi ók í veg fyrir mig á umferðarljósum. Sem betur fer var ég á hægri ferð og náði að stöðva snögglega en ég missti hjólið yfir á vinstri hliðina. Ég slasaðist ekki en ég fékk byltuna,“ segir Hjördís. 
„Þá lenti ég í veseni við tollinn því hjólið var ekki með fastanúmeri og því ekki hægt að skrá það. Ég hafði samband við framleiðandann og bað hann um að setja fastanúmer á þau og síðan hefur innflutningurinn gengið vel.“ Kristmundur byrjaði í mótorsportinu á stórum amerískum bílum í kringum 1986 og segir mini-moto-hjólin skemmtilegri að mörgu leyti. „Þetta er líka miklu ódýrara og tekur mikið minna pláss í skúrnum. Svo er hægt að henda hjólinu í skottið og fara með það hvert sem er. 
■ Vélhjólamaðurinn viðbeinsbrotinn ■ Vörubílstjóri eftirlýstur 
Hyosung mótorhjól hafa notið
mikilla vinsælda í Suður-Evrópu og
nágrannar okkar Danir hafa sömuleiðis tekið Hyosung fagnandi enda
hjólin verðlögð þannig að þau eru
mjög samkeppnisfær á markaði sem
annars er plagaður af ofurtollum. Eiríkur Hans Sigurðsson sem bauð
landsmönnum fyrstur manna upp á
Ducati mótorhjól hefur tekið við umboði fyrir Hyosung og hefur til prófunar nokkrar gerðir af þessum hjólum, öll á samkeppnisfæru verði.
Bílablað Morgunblaðsins fékk til
prófunar hjól sem í flestum tilfellum
yrði flokkað sem „kraftkrúser“ og
tók það til kostanna í blíðskaparveðri.
Létt og lipurt en ekki látlaust
Myndir sýna þetta mótorhjól ekki
í réttu ljósi. Það virkar fremur ýkt,
sem það reyndar er, en þó ekki á
slæman máta. Það mætti segja að
þetta mótorhjól sé léttúðugt eða
frískt og hönnun þess ber þess merki
að hafa verið gerð án nokkurrar
fælni við augljósar tengingar til annarra og mun dýrari mótorhjóla eins
og Harley Davidson V-rod sem augljóslega er fyrirmyndin hvað útlitið
varðar. Útlitið er eins og áður sagði
frísklegt og nýtískulegt og einungis
dregið niður af fölsku krómi sem er
óþarft og myndi jafnvel koma betur
út í sama lit og hjólið er sprautað í.
Hjólið er útbúið breiðum dekkjum að
hætti kraftkrúser hjóla með tvöföldum diskabremsum að framan og einfaldri að aftan, lágu sæti og háu
stýri. Á prófunarhjólinu er vindhlíf
sem aukabúnaður ásamt baki og
bögglabera og pústið, sem er fremur
breitt og hljómar hreint ágætlega, er
2 í 1 á hægri hlið. Stjórntæki öll eru
hefðbundin og mjög auðveld í notkun
og akstursstaða hin prýðilegasta
eins og oft er á krúserum.
Við fyrstu viðkynningu er hjólið
mjög létt og þægilegt í meðförum og
auðvelt að ímynda sér að það henti
byrjendum. Reyndar hentar þetta
hjól sérlega vel byrjendum þar sem
hægt er að fá fyrir það búnað til að
draga úr aflinu með 25kw takmörkun, sem er leyfilegt hámarksafl fyrir
yngri ökumenn bifhjóls en 21 árs.
Hægt er síðan að fjarlægja þessa
takmörkun og gefa hjólunum fullt afl
þegar viðkomandi hefur öðlast réttindi, eða hjólið selt og hjólið skilar þá
sínum 79 hestöflum með tilheyrandi
þjósti.
Þar sem hjólið er mjög létt og
meðfærilegt í akstri er hætt við því
að ökumenn muni reka hjólið niður í
beygjum. Sem betur fer er það
fyrsta sem rekst niður ístöðurnar
fyrir fæturna og fæst því tímanleg
tilkynning um það að tímabært sé að
hægja ferðina og kreppa beygjuna
örlítið – þó mun þetta fara eftir ökustíl fólks en sumir munu líklega
draga hælana á undan ístöðunum
vegna framstæðrar stöðu þeirra.
Í bæjarumferð nýtur mótorhjólið
talsverðar athygli og merkilegt nokk
jafnvel meiri athygli en nafntogaðri
mótorhjól í sama stíl. Kannski er þar
um að kenna óþekktu nafni hjólsins,
útliti þess eða hins skæra ljósbláa litar sem er líklega sjaldséður á hjólum
af þessari gerð sem alla jafna eru
svört. Vegfarendur kunnu allavega
vel að meta hjólið og ökumaður
sömuleiðis þar sem það var með eindæmum meðfærilegt. Það er vel
hægt að keyra hjólið meira á toginu
en hásnúning og sennilega munu
flestir kunna að meta það betur þar
sem titringur frá vélinni er talsverður þegar hærri snúningi er náð.
Vissulega er ekkert mál að gíra niður eða upp og þannig draga úr titringnum enda þótti blaðamanni best
að keyra á lágum snúningi og nota
togið og spretta svo úr spori og leyfa
nálinni að hendast upp hraðamælinn
einstaka sinnum án þess að skipta
um gír strax.
Hlykkjóttir og þröngir þjóðvegir góð skemmtun
