Rosaleg útrás

Torfi Hjálmarsson gullsmiður:

Ég byrjaði ungur að aka mótorhjólum en ég tók próf á stórt hjól þegar ég var rúmlega tvítugur. Ég keypti mér síðan 20 ára gamalt Triumph-hjól sem mig hafði lengi dreymt um," segir Torfi Hjálmarsson gullsmiður. Í dag á hann nýlegra Triumph-hjól, sem hann kallar götuhjól, auk þess sem hann á Husaberg torfærumótorhjól. Hann hefur keppt á hjólinu en segist ekki berjast um toppsætin.

   „Ég hef gaman af að lagfæra og gera upp mótorhjólin mín og á margar stundirnar úti í bílskúr þar sem ég geymi þau. Skemmtilegast finnst mér þó að keyra þau." 

   Torfi notar hjólin allt árið og 8 ára sonur hans, Freyr, á lítið Suzuki-hjól. Á veturna aka þeir á ísi lögðum tjörnum og á harðfenni. Á sumrin aka þeir á lokuðum brautum og svæðum. Torfi segist löngu hættur að rúnta í bænum. „Ef ég fer eitthvað á götuhjólinu þá fer ég út úr bænum og þá helst í lengri ferðir, eins og norður á Akureyri. Torfæruhjólið veitir mér þó meiri útrás og ánægju. 

  Torfi fer alltaf með félaga sínum hringinn í kringum landið einu sinni á ári á gamla hjólinu. Ferðin tekur um viku. „Við hjónin reynum síðan að fara tvö saman út á land og situr konan þá aftan á."

   Torfi gefur ekki bensínið i botn á götunum. Útrásina fær hann þegar hann er á torfærumótorhjólinu. „Þetta er svakalega mikil útrás. Ég elska að finna mig frjálsan á stöðum þar sem hvergi sjást umferðarmerki og ég set engan í hættu nema sjálfan mig. Þessu fylgir oft mikiil hraði og gifurleg átök. Á torfærumótorhjólinu er ég alltaf að reyna að sigra sjálfan mig og þegar vel gengur liður mér ótrúlega vel. Það er eflaust á við langar setur hjá sálfræðingum að sirja gott mótorhjól. Þegar ég kem heim úr góðum túr er ég afslappaður og tilbúinn að takast á við umhverfið og þær kröfur sem hvunndagurinn gerir." -SJ

DV 

13.04.1999

Þorsteinn Hjaltason fólkvangsvörður: Ekkert sem truflar

Þorsteinn Hjaltason, fólkvangsvörður í Bláfjöllum, þeysist um á snjósleðum og skíðum á veturna.

 Á vorin dustar hann rykið af Suzuki Intruder mótorhjólinu sínu sem hann keypti í fyrravor. „Draumurinn um að kaupa hjól hafði blundað lengi í mér," segir Þorsteinn. Hjólið, sem er svart og grænt, er 1500 cc. Hann segir að sérstók tilfinning vakni þegar hann þeysist um á vélknúna  mótorfáknum úti á landi.
„Þetta er eithvert frjálsræði. Maður er einn í sínum hugarheimi og það er ekkert sem truflar. Ég losna líka við spennu ef hún er fyrir hendi. Ef ég hjóla hins vegar í bænum er ég ákaflega upptekinn við umferðina því það má aldrei af henni líta." Þótt Þorsteinn hafi ekki keypt mðtorhjól fyrr en í fyrravor hefur hann haft próf á slíkan farkost í um 40 ár. „Ég vann til margra ára á bílaverkstæði lögreglunnar og sá mikið um viðhald og viðgerðir á mótorhjólunum í flotanum Þá lærði ég á mótorhjól."
Þorsteinn hefur viðrað hjólið tvisvar sinnum á þessu vori. Lokað var í fjöllunum annan í páskum og þá notaði hann tækifærið og sýndi sig og hjólið í Reykjavík og nágrenni. Ferðirnar eru þó stundum lengri. í fyrrasumar fór hann hringinn í kringum landið auk þess að fara aðra ferðir á Snæfellsnes og út á Reykjanes. Hann býst við að fara aftur hringinn í sumar. Konan hans situr stundum aftan
á og eru þau þá bæði i réttu göllunum - í leðursamfestingum og með hjálma. „Ég hef afskaplega mikla ánægju af þessu."
Þorsteinn kemst á eftirlaun eftir fjögur ár. „Ég vona að ég verði þá svo frískur að ég geti leikið mér meira. Ég á svo mörg áhugamál," segir fjallkóngurinn. Fyrir utan að sitja á mótorfákinum fer hann
mikið í ferðalög og stundar fjallgöngur.

-SJ
DV 13.04.1999

Mótorhjólin númer eitt, tvö og þrjú

Hilde B. Hunstuen er eigandi verslunarinnar Gullsport
og haldin ólæknandi Mótorhjóladellu 

Í versluninni Gullsporti í Brautarholtinu tekur á móti mér ljóshærð stúlka, Hilde B. Hundstuen að nafni. Hún segist eiga þrjú mótorhjól, tvær kisur, páfagauk og kærasta. Hún er eigandi verslunarinnar og haldin ólæknandi mótorhjóladellu.  

Hilde kom til íslands frá Noregi árið 1992, þá tvítug að aldri. Hún hefur alla tíð haft áhuga á  mótorhjólum, en í Noregi varð hún að láta sér lynda að vera aftan á fákum bróður síns og frænda. Hilde þekkti engan á Íslandi þegar hún ákvað að koma hingað en segir að það hafi verið vinsælt í hennar vinahópi heima í Noregi að gera eitthvað öðruvísi en allir aðrir. Sumir fóru til Bandaríkjanna, Bretlands, Frakklands og Þýskalands en hún sá auglýsingu um að það vantaði au-pair til íslands og ákvað að slá til.
„Ég var hér í nokkra mánuði við að passa börn en fór svo heim til Noregs. Ég hafði þó eignast marga góða vini sem vildu endilega fá mig aftur til íslands og létu sig ekki muna um að útvega mér vinnu og húsnæði. Þegar ég hafði svo verið hér nokkurn tíma byrjaði ég með strák," segir  Hilde. Þar með voru örlög hennar ráðin

Enginn vildi stelpu í viðgerðarstarf 

„Ég vann á ýmsum stöðum, svo sem í Kjötmarki, í matvöruverslun í Hafnarfirði og í fiskvinnslu
úti á Granda. í tómstundum var ég alltaf að dunda mér í Hjólheimum við þetta helsta áhugamál mitt og fór síðan að vinna hér í Gullsporti. Ég eignaðist þó ekki verslunina fyrr en nú í janúar."

Það er nóg að gera en Hilde er ein í versluninni. Hún segist þó fá mikla aðstoð frá öllum sinum vinum, þeir skiptist á að koma og vera henni innan handar við afgreiðslustörf. Í sumar verður hún þó að ráða starfsmann því salan nær hámarki á sumrin.
 Fólk kemur með hjólin sín og Hilde gerir sitt besta til þess að selja þau. Einnig verslar hún með leðurgalla og ýmsa fylgihluti sportsins. Á verkstæðinu er hún síðan að undirbúa hjólin fyrir sumarið en getur þó bara verið þar eftir klukkan sjö á kvöldin þegar hún hefur lokað versluninni. Hilde segir að hún hafi lært með tímanum að gera við. Auk þess stundaði hún nám í hjólaviðgerðum í heilt ár í Noregi.
„Ég sótti um á átján stöðum úti en þar voru fordómarnir gríðarlegir," segir Hilde. „Mér var sagt að þeir vildu gjarnan ráða mig en ekki væri hægt að bjóða kúnnunum upp á að stelpa væri að gera við hjólin þeirra."

Á dagatal með berum strákum 

Hún gafst að lokum upp á þvi að sækja um störf í Noregi og kom til Íslands þar sem engum þykir undarlegt að hún sé að selja og gera við mótorhjól. Hilde fer líka allra sinna ferða á hjóli en hefur aldrei átt bíl. Hún viðurkennir að það sé stórhættulegt að vera á mótorhjóli í glæpsamlegri umferð höfuðborgarsvæðisins en segist klæða sig og aka samkvæmt þeim hættum.
Mótorhjólablöð liggja frammi í versluninni. Framan á þeim öllum eru fáklæddar eða óklæddar, íturvaxnar stúlkur sem halla sér nautnalega fram á vélfáka. Fer þetta ekkert í taugarnar á Hilde?
„Jú, þess vegna fékk ég mér svona," segir hún hlæjandi og dregur fram dagatal með fallegum hjólum og stæltum, olíubornum strákum. Líka fáklæddum.
En eru margar stelpur sem hafa áhuga á mótorhjólum? „Það er harður kjarni, segir Hilde. „Margar koma og fara en við erum fimm sem höfum verið í þessu í mörg ár. Hjá mér eru mótorhjólin áhugamál númer eitt, tvö og þrjú."

-þhs 

DV 20.3.1999

https://timarit.is/

Vélsleðamót og ískross á hjólum við Mývatn

Ásmundur með öflugasta sleðann en Karl vann krossið 

Helginna 26.-28. febrúar fór fram vélsleðamót við Mývatn. Þar var einnig keppt í ískrossi á mótorhjólum sem nokkurs konar sýningargrein. Keppnin var haldin af Vélsleðaklúbbi Mývatnssveitar með fulltingi hjálparsveitarinnar á staðnum og eiga þeir sem að þessari keppni stóðu þakkir skildar fyrir vel undirbúna og skemmtilega keppni.

   Dagskráin var fjölbreytt, á föstudeginum var keppt í GPS fjallaralli og ísspyrnu og laugardeginum í samhliða brautakeppni, snjókrossi og ískrossi á mótorhjólum.

   Keppnin í fjallarallinu fór þannig fram að fjórir voru saman í liði þar sem a.m.k. þrír þurftu að skila sér í mark og töldu timar þeirra samanlagt til vinnings. Ekið var eftir 7 GPS punktum, um 70 km leið.

Úrslit i fjallaralli voru sem hér segir:

1. Sveit G. Hjálmarssonar hf... .3:20:33 Guðmundur Hjálmarsson Steindór Hlöðversson Ingimundur Benharðsson Björn Stefánsson.
2. Sveit sportferða hf. 3:45:43 Gunnar Þór Garðarsson Jóhann Gunnar Jóhannsson Elías Þór Höskuldsson Jón Ingi Sveinsson 

Ísspyrnan var haldin til að skera úr um hver ætti öflugustu vélsleðagræjuna. Keppt var á frosinni tjörn sem hafði verið rudd og var þetta útsláttarkeppni. Öflugustu sleðana áttu:

1.  Ásmundur Stefánsson Arctic cat 1000 7,912.
2.  Jón Hermann Óskarsson Arctic cat ZRT800 8,69.
3. Axel Stefánsson Arctic cat 900 8,70.

Daginn eftir var byrjað á samhliða brautarkeppni. Keppa þá tveir á móti klukkunni og síðan útsláttarkeppni milli þeirra átta efstu. Keppt var í tveimur flokkum, undir og yfir 500 rúmsentímetrum.

Úrslit -500 cc: 

1.  Jóhann Eysteinsson 
2.  Árni Grant 
3.  Haukur Sveinsson 
4. Vilborg Daníelsdóttir 

Úrslit +500 cc :

1.  Guðlaugur Halldórsson 
2.  Ægir Jóhannsson 
3.  Helgi Heiðar Árnason 
4.  Sindri Hreiðarsson

Keppnin i snjókrossi á vélsleðum var næst og var hún æsispennandi. Keppt var í tveimuíflokkum,vanra og óvanra í skemmtilegri braut sem bauð upp á stökk af palli.

Flokkur óvanra 0-800 cc rúmsentímetra: 

1.  Árni Þór Bjarnason.
2.  Kristján Magnússon 
3.  Markús 
4.  Gunnþór Ingimar Svavarsson 

Flokkur vanra 0-1200 cc rúmsentímetra: 

1. Magnús Þorgeirsson 
2. Alexander Kárason 
3. Helgi Hreiðar Árnason 
4. Helgi Ólafsson 

Mótið endaði svo á Ískrossi á mótorhjólum sem var sýningargrein. 

Margir bestu mótorhjólaökumenn landsins sýndu þar listir sínar á braut sem mörkuð hafði verið á tjörninni og var keppnin mjög spennandi og skemmtileg á að horfa. 

Hjólin voru búin skrúfum eða Trelleborg nöglum og fannst mörgum áhorfandanum með ólikindum hvernig hægt var að keyra þau á glerhálum isnum.

Úrslit voru þannig:  

1. Karl Gunnlaugsson 
2. 2-4 Einar Bjarnason 
3. 2-4 Heimir Barðason 
4. 2-4 Torfi Hjálmarsson 

Þrisvar er eftir að keppa í keppni vélsleða sem klúbburinn Pólaris stendur fyrir og verður spennandi að fylgjast með framhaldinu. 

Næsta keppni er landsrall 26.-28. mars en 10.-11. apríl verður keppt hér fyrir sunnan.

DV 4.3.1999
-NG/GH 

Heiddi.... Hvenær ætlaru að fullorðnast (1998)

AKUREYRINGAR þekkja Heiðar Jóhannsson varla öðruvísi en sem manninn á mótorhjólinu.

Á árum áður þótti hann gjarnan heldur glæfralegur á stundum, til að mynda þegar hann lék sér að því sí og æ að fara á afturdekkinu upp og niður Kaupvangsstrætið - Gilið, eins og það er kallað. Fyrir honum eru mótorhjól ástríða; lífsstíll sem hann kýs sér, hefur kostað mikið fé en hann segist ekki sjá eftir einni einustu krónu sem hann hefur varið í þetta áhugamál.

Heiðar er Eyrarpúki. Ólst upp neðarlega í Eyrarveginum, þar sem foreldrar hans bjuggu, en býr nú í Ránargötu 10 - spölkorn frá æskuheimilinu. KEA rak lengi kjörbúð þar sem íbúð hans er nú, en hann keypti húsnæðið af matvælafyrirtæki fyrir nokkrum árum, teiknaði breytingarnar og smíðaði allt sjálfur. Hann var grallari í æsku (og er kannski enn) og á m.a. skemmtilegar minningar úr húsnæðinu, þar sem hann býr nú.

Hörð keppni í enduro í sumar

Akstursíþróttir hafa á undanfómum árum notið sífellt meiri vinsælda meðal landans og eiga þar stóran þátt sjónvarpsþættirnir Mótorsport.
Í sumar byrjaði enn ein akstursíþrótt sem ekki hefur verið keppt í áður til íslandsmeistara og er það
enduro (þolaksturskeppni) og er þar keppt á torfærumótorhjólum. Keppnin er í raun bæði ratkeppni og kappakstur. Keppnisbrautin er valin og ekki máæfa sig í brautinni fyrir keppni. í brautina eru sett mörg hlið og ef sleppt er hliði reiknast 10 mínútur í refsingu svo að ökumenn verða að gæta þess að aka brautina rétt.
Fyrir keppni er ekið með alla keppendur í hring í fyrirhugaðri keppnisbraut til að þeir læri að aka
brautina rétt og sjái þær hættur sem leynast í henni. Þegar keppni hefst er hjólunum raðað í beina línu
og standa ökumennirnir 20 metra fyrir framan hjólið sitt. Þegar keppendur eru ræstir hlaupa þeir
af stað 1 átt að hjóli sínu, setja í gang og bruna af stað inn á brautina. Brautirnar í sumar voru 40 til 80
kílómetra langar og ekið er í einni lotu.
Fyrsta keppnin var ekin í maí við mynni Jósepsdals og var sú braut 7,3 km á lengd. Eknir voru 6 hringir, eða alls 44 kílómetrar. Það var Viggó Viggósson sem sigraði á timanum 1.02.26 með meðalhraða upp á 42 km á klst.
Önnur keppnin fór fram við Ketilás í Fljótum og var haldin í tengslum við landsmót Sniglanna. Brautin þar var 5,9 km á lengd og voru eknir 7 hringir eða alls 41 kilómetri. Sigurvegari þar varð Þorvarður Björgúlfsson á tímanum 1.02.28 með meðalhraða upp á 39 km/klst. og var hann aðeins 6 sekúndum á undan næsta manni sem var Reynir Jónsson.
Þriðja og síðasta keppnin í sumar fór fram 26. september við Húsmúlarétt. Fyrir þá keppni voru fjórir keppendur sem allir gátu orðið Islandsmeistarar eins og sjá má á töflunni til hliðar.

Það var því ljóst að keppnin myndi verða hörð á milli fjórmenninganna. Þegar keppnin hófst var það Einar sem náði forystunni en fast á eftir honum kom Þorvarður. Einar datt og tafðist við það i nokkrar mínútur og Þorvarður var svo óheppinn að drepa á hjólinu í fyrsta hring, sem var 20 km, og áttu þeir nú eftir 3 hringi. Viggó náði forystunni og staðan hélst þannig alla keppnina: Viggó fyrstur, Einar annar og Þorvarður þriðji. Viggó sigraði á tímanum 1.31.39 og Einar varð annar á tímanum 1.32.59. Þorvarður varð í 3. sæti með tímann 1.36.48 eftir lengstu og erfiðustu endurokeppni sem haldin hefur verið i ár. Viggó var með 52 kílómetra meðalhraða á klukkustund í keppninni en reynt er að leggja brautirnar þannig að meðalhraði fari ekki upp fyrir 60 kílómetra á klukkustund.

DV
24.10.1998

https://timarit.is/

Riddari Alþingis

Rennur af stað ungi riddarinn / rykið það þyrlar upp slóð..." orti skáldið einhverju sinni um riddara götunnar, þann sem „geystist um á mótorfák" og gerði ungar dömur veikar af þrá. 

Guðni Ágústsson alþingismaður hefur sjaldnast verið talinn til þess hóps manna sem stunda slíkt, enda hefur hann aldrei á mótorhjól sest né klæðst leðri. Öllu algengara er að sjá hann í einkennisklæðnaði alþingismanna á jakkafötum og skyrtu með bindi. Guðni fékst engu að síður á að mæta í töffaraverslunina Gullsport og skipta um ham.

„Auðvitað átti ég mér þann draum sem strákur að svífa með ástina mína fyrir aftan mig eitthvað út í náttúruna. Ég hef hins vegar aldrei þorað að fá mér hjól eða vera i fötum eins og þessum. Það eru hins vegar tveir alþingismenn sem eiga mótorhjól, þau Árni Johnsen og Siv Friðleífsdóttir," segir Guðni þegar hann er að klæða sig í leðrið sem er alls ekki létt verk fyrir óvanan mann .   Mótorhjólamenn segja þó að  leður sé ómissandi öryggistæki þar eð margir útlimir hafi bjargast þegar menn detta af hjólunum en það hendir víst allt of oft. Guðna líður vel í gallanum þó að hann kvarti yfir því að hann sé heldur þungur og óþjáll. Hann líkir sjálfum sér við vélmenni og á þá sjálfsagt við vélmenni af Terminator-gerð.
Enda er samlíkingin alls ekki svo fjarri lagi.
Guðni segist alls ekki geta hugsað sér að breyta um lífsstíl og heldur að það þurfi meiri ofurhuga en sig til þess að söðla um á svo afgerandi hátt. -þhs

Riddari Alþingis

https://timarit.is/files/12753693

Smygl á Mótorhjóli
https://timarit.is/files/12757345

Reynsluakstur SLR
https://timarit.is/files/12702571