HERT AÐ MÓTORHJÓLAMÖNNUM Vegakerftð og umferðarþunginn leyfa alls

Vegakerfið og umferðarþunginn leyfa alls ekki að þessir óþolinmóðu ungu menn séu að troða sér áfram meira afkappi enforsjá, segja tryggingamenn. 

Tryggingafélagið Trygging hefur á síðustu vikum gripið til aðgerða til að vekja athygli á tíðum og hörmulegum bifhjólaslysum. Í minnispunktum frá félaginu segir m.a. að ákveðið hafi verið að
hamla á móti töku trygginga á bifhjólum með öllum tiltækum ráðum. Jafnframt segir að það sé
þó alveg ljóst að samkvæmt lögum sé félaginu skylt að tryggja bifhjól, sé þess einarðlega krafist
Ágúst Ögmundsson, skrifstofustjórí hjá Tryggingu, segir að gripið hafí verið til þessara aðgerða til að vekja athygli á öllum þeim hörmulegu bifhjólaslysum sem orðið hafa síðustu vikurnar.
 Aðgerðirnar felast, að sögn Ágústs, m.a. í því að þeim sem vilja tryggja bifhjól er gert skylt að staðgreiða iðgjaldið auk þess sem enginn bónus eða afsláttur er veittur. Ágúst segir að mat þeirra hjá Tryggingu sé að miðað við þau stóru hjól sem nú eru í tísku sé aldur kumanna alltof lágur. „Flestir þessara kumanna hafa hvorki þroska, hæfni né reynslu til að beita þessum afkastamiklu og stórhættulegu tækjum í umferðinni."
Ágúst segir að viðbrögð bifhjólamanna og stríðsyfirlýsingar hafi ekki áhrif á ákvörðun þeirra og mestu varði að þessi aðgerð virðist strax hafa haft jákvæð áhrif.  Aðspurður um hvort ekki væri verið að mismuna fólki með því að setja sérákvæði um tiltekna gerð ökutækja sagði Ágúst að slíkt væri í raun alltaf að gerast varðandi t.d. bifreiðatryggingar. „Þessar aðgerðir eru allar innan ramma gildandi laga og mat okkar var að einskis mætti láta ófreistað til að vekja athygli á þessum tíðu bifhjólaslysum."

Alþýðublaðið 31.07.1991

Úr sjúkrarúmi á sigurbraut

Það liðu fáar vikur frá því Karl Gunnlaugsson var rúmliggjandi eftir að hafa slasast illa á fæti í keppni, þar til hann var kominn aftur á mótorhjól og nældi í gullpening í kvartmílu. 

Hann var meðal keppenda í mótorhjólamílu Sniglanna, tveimur mánuðum eftir að hann slasaðist alvarlega á fæti í sandspyrnukeppni í Ölfusi. Karl lá í fjórar vikur á spítala eftir að hann lenti undir keppni á hjóli sínu, þegar hann féll við í spyrnu. Klemmdist hægri löppin mjög illa, ristin brotnaði og á tímabili var Karl ákveðinn í að keppa ekki aftur á mótorhjóli. „Það voru fyrstu viðbrögð, en síðan fór áhuginn að kitla mig aftur. En fæstir áttu von á því að ég færi svona fljótt að keppa, enda hef ég ekki
náð mér að fullu. Ég vildi hins vegar losna við skrekkinn, nánustu skyldmenni töldu hins vegar að ég væri ekki alveg í lagi að æða svona fljótt af stað," sagði Karl. „Ég var líka hálfskelkaður þegar
ég kom á kvartmílubrautina, með löppina vafða. Ég fór prufuferðir til að sjá hvort ég hefði nægan kjark til að spyrna af hörku og fann að ég hafði fullt vald á hjólinu. Þá var ekki aftur snúið og ég náði góðum tíma í tímatökum," sagði Karl. Fæstir áttu þó von á að hann stæði uppi sem sigurvegari, en hann vann Októ Þorgrímsson í úrslitum qg ók best á 10,98 sekúndum. „Ég ætla að klára sumarið og  sjá svo til hvað ég geri, hvort ég keppi áfram í þessu eða einhverju öðru. Það var í raun gott að keppa svona fljótt eftir slysið, það rífur sálina upp og gefur mér sjálfstraust, í stað þess að leggja árar í bát," sagði Karl.

Mótorhjólamílan skiptist í nokkra flokka. Karl vann 750 cc flokkinn,
1000cc flokkinn vann Ellert Alexandersson á Yamaha á tímanum 11,12,
Sigurður Styff vann flokk breyttra hjóla á Suzuki og var besti tími hans 9,90 sekúndur.
Hlöðver Gunnarsson tryggði sér bikarmeistaratitilinn í 1100 flokki á Suzuki, en þrjú mót Sniglanna gilda til þess titils og hefur Hlöðvar unnið tvö mót.

Morgunblaðið  23.7.1991

- GR

http://timarit.is

Úr sjúkrarúmi á sigurbraut

KVARTMILA

Það liðu fáar vikur frá því Karl Gunnlaugsson var rúmliggjandi eftir að hafa slasast illa á fæti í keppni, þar til hann var kominn aftur á mótorhjól og nældi í gullpening í kvartmílu. Hann var meðal keppenda í mótorhjólamílu Sniglanna, tveimur mánuðum eftir að hann slasaðist alvarlega á fæti í sandspyrnukeppni í Ölfusi. Karl lá í fjórar vikur á spítala eftir að hann lenti undir keppnishjóli sínu, þegar hann féll við í spyrnu. Klemmdist hægri löppin mjög illa, ristin brotnaði og á tímabili var Karl ákveðinn í að keppa ekki aftur á mótorhjóli. „Það voru fyrstu viðbrögð, en síðan fór áhuginn að kitla mig aftur. En fæstir áttu von á því að ég færi svona Og mundu nú, ef þú færð ágætiseinkunn í hegðun, hefur pabbi lofað að stela handa þér hjóli. fljótt að keppa, enda hef ég ekki náð mér að fullu. Ég vildi hins vegar losna við skrekkinn, nánustu skyldmenni töldu hins vegar að ég væri ekki alveg í lagi að æða svona fljótt af stað," sagði Karl. „Ég var líka hálfskelkaður þegar ég kom á kvartmílubrautina, með löppina vafða. Ég fór prufuferðir til að sjá hvort ég hefði nægan kjark til að spyrna af hörku og fann að ég hafði fullt vald á hjólinu. Þá var ekki aftur snúið og ég náði góðum tíma í tímatökum," sagði Karl.

Fæstir áttu þó von á að hann stæði uppi sem sigurvegari, en hann vann Októ Þorgrímsson í úrslitum og ók best á 10,98 sekúndum. „Ég ætla að klára sumarið og sjá svo til hvað ég geri, hvort ég keppi áfram í þessu eða einhverju öðru. Það var í raun gott að keppa svona fljótt eftir slysið, það rífur sálina upp og gefur mér sjálfstraust, í stað þess að leggja árar í bát," sagði Karl.

 Motorhjólamílan skiptist í nokkra flokka. Karl vann 750 cc flokkinn, 1100cc flokkinn vann Ellert Alexandersson á Yamaha á tímanum 11,12, Sigurður Styff vann flokk breyttra hjóla á Suzuki og var besti tími hans 9,90 sekúndur. Hlöðver Gunnarsson tryggði sér bikarmeistaratitilinn í 1100 flokki á Suzuki, en þrjú mót Sniglanna gilda til þess titils og hefur Hlöðvar unnið tvö mót. - GR

Morgunblaðið 12.07.1991

Velheppnað landsmót 1991

Bifhjólasamtök lýðveldisins:

UM 340 Sniglar og aðrir áhugamenn um bifhjól voru staddir á Landsmóti Sniglanna, Biflhjólasamtaka lýðveldisins, á Skógum á laugardaginn.
Mótið hófst á föstudag en því lauk á sunnudag. 170 bifhjól voru við þjónustumiðstöðina
þegar flest var á lands mótssvæðinu.
Sniglarnir tóku að flykkjast á landsmót á föstudagskvöldið en daginn eftir var keppt í reiptogi og snigli á flötinni.
Felst sniglið i því að hjóla á sem mestum tíma 16 metra vegalengd. Sameiginlegur kvöldverður var snæddur síðari hluta dags en um kvöldið lék Sniglabandið fyrir dansi í þjónustumiðstöðinni. Þar fór einnig fram verðlaunaafhending fyrir íþróttir fyrrum daginn.
Mótið þótti að sögn mótsgesta takast afar vel.

Morgunblaðið 10.7.1991

Mótorhjólamenn slá fram rakalausum fullyrðingum

Guðbrandur Bogason, formaöur Ökukennarafélagsins: Mjög sérstök tilfelli ef fólk tekur próf á einni klukkustund:

„Sniglarnir einfalda mjög mikið þegar þeir segja að mótorhjólapróf
taki aðeins eina klukkustund," segir Guðbrandur Bogason, formaður Ökukennarafélags Íslands. Á laugardaginn fyrir viku héldu Sniglarnir sérstakan hjóladag og á útifundi á Austurvelli í tilefni dagsins kom það fram að mótorhjólakennsla hér á landi væri í molum og að hver sem er gæti fengið próf á mótorhjól eftir klukkustundar kennslu.
Einnig var rætt um það að Sniglarnir tækju að sér alla mótorhjólakennslu.

Í samtali við Tímann sagði Guðbrandur að kennsla, sem tæki eina klukkustund, fyrirfyndist varla og
það væri þá ekki nema í mjög sérstökum tilfellum. Það færi eftir bakgrunni hvers og eins, hvemig hann væri undirbúinn fyrir prófið og hvað hann þyrfti langan tíma til að undirbúa sig fyrir það. Hann tók sem dæmi ungling, sem byriar á því að taka próf á léttbifhjól 15 ára gamall. Hann þyrfti að meðaltali að fara í 12 tíma í fræðilegu námi og í fjóra verklega tíma. Unglingurinn æki á hjólinu í tvö ár og tæki þá 10 til 15 ökutíma til þess að fá bílpróf. Hann ætlaði síðan að bæta við sig og taka próf
á stórt bifhjól. Þá gæti verið að hann kæmist af með tvo verklega kennslutíma, en hver kennslutími er 45 mínútur. Þessir tímar gætu verið teknir í eitt og sama skiptið. í prófinu sjálfu þarf hann svo að gangast undir íræðilegt og verklegt próf, sem standa samtals yfir í um 90 mínútur. „Því er þessi fullyrðing Sniglanna, um að hver sem er geti tekið mótorhjólapróf á einni klukkustund, út í hött. Ef að menn eru með þennan góða bakgrunn þegar prófið er tekið, komast þeir hreinlega af með færri
verklega tíma en aðrir." Guðbrandur sagði að það væri mjög sjaldgæft að fólk, sem ekki hefði bflpróf, kæmi til ökukennara og ætlaði að taka mótorhjólapróf. Meirihluti þeirra, sem kæmu til þess að taka prófið, væru búnir að keyra um á bifhjólum réttindalausir og einnig hefðu margir tekið þátt í svokölluðum mótokrosskeppnum, þar sem keppt er á bifhjólum en ekki þykir nauðsynlegt að hafa
bifhjólapróf.
Guðbrandur sagði að það væri þó engin spurning um það að kennsluna þyrfti að bæta verulega, bæði bifhjólakennsluna svo og kennslu á önnur ökutæki. Honum finnst að helst þurfi að bæta fræðilegan þátt kennslunnar, en segir það vera undir löggjafarvaldinu komið hvemig eigi að breyta og bæta þann þátt. Þótt að Sniglarnir myndu taka að sér kennsluna, þá segist hann ekkert vera viss um að hún myndi batna, því það vanti allar kröfur frá löggjafanum. Hann segir að löggjafinn liafi algjörlega brugðist í því að setja lágmarkskröfur og styðja þannig við bakið á starfseminni. Allar reglugerðir hangi í lausu lofti og Ökukennarafélagið sé orðið langþreytt á stöðugu stríði við löggjafann um að fara að taka á þessum málum. Til dæmis séu kennsluhjól ekki merkt sem sérstök kennsluhjól úti í umferðinni og reglur um það, hvaða skilyrði þau eigi að uppfylla, séu mjög óljósar.
Guðbrandur sagðist þó ekki alveg skilja hvað Sniglarnir væru að fara fram á með málflutningi sínum, í sambandi við slæma kennslu, því í málflutningi þeirra væri ákveðin þversögn. „Þeir segja að kennslan sé í molum og það sýni bifhjólaslysin. Á sama tíma segja þeir að þegar árekstur verði milli bifreiðar og bifhjóls, þá séu ökumenn bifhjólanna oftast í rétti. Þá vaknar sú spurning: Hvað er
í rauninni að kennslunni ef réttarstaðan er alltaf bifhjólamannsmegin? Þeir hafa heldur aldrei gefið á því skýringu hvað þeim finnst athugavert við kennsluna. Þama er slegið fram órökstuddum fullyrðingum og ekki tekið fram hvað þeim finnist vanta," sagði Guðbrandur. Auk þess sagði hann að ökukennarar miðuðu sína kennslu við að ekið væri á lögIegan hátt og langflest slysin yrðu þegar ökuhraði væri kominn langt yfir leyfilegan hraða. -UYJ

Tíminn 2.7.1991

Þetta er fjölskyldufarartæki

- segir Gunnar Möller 

„Þetta er enginn forngripur eins og margir halda, heldur er þetta árgerð 1989,“ segir Gunnar Möller, en hann ekur um götur Akureyrar á farartæki sem mörgum þykir nokkuð skondið.

 Um er að ræða tveggja sæta mótorhjól með hliðarkörfu þannig að þrír geta verið á ferðinni í einu. Víst er farartækið nokkuð „fomaldarlegt" og minnir á farartæki sem hermenn óku á í heimsstyrjöldinni síðari. 

„Þetta er í rauninni BMW hjól en rússamir munu víst hafa komist yfir verksmiðjurnar sem framleiddu það í stríðinu,“ segir Gunnar. 

Farartækið heitir DNEPR og mun eitt annað slíkt vera til hér á landi, og Gunnar sagðist halda að það væri hluti af innréttingu á skemmtistanum Berlín í Reykjavík. 

„Ég keypti þetta í hittifyrra, lét bíl upp í en kaupverðið var 200 þúsund krónur og þar sem ég á ekki bíl þá er þetta fjölskyldufarartækið fyrir mig, konuna mína og barnið okkar.
Jú, ég neita því ekki að hjólið vekur nokkra athygli enda óvenjulegt."

 Gunnar segir að uppgefinn hámarkshraði hjólsins sé 70 km en hann hafi þó komið því aðeins hraðar niður í móti. „Þetta er hinsvegar ekki hentugt farartæki til ferðalaga fyrir það hversu kraftlítið það er og svo er auðvitað ekkert pláss fyrir farangur." 

Gylfi Kristjánsson, DV, Akureyri: 

Snigill sem ræktar sköpunargleði Austfirðinga

Rætt við Skúla Gautason Sniglameistara um lífið og tilveruna, sambandið við Dóru Wonder og gildi þess að eiga mótorhjól .

Hann er jafnvel þekktur sem leikari og tónlistarmaður en hann er í síðara hlutverkinu þegar við hittum hann að máli á skemmtistaðnum Tveim vinum um páskana. Sniglabandið treður upp með sína skemmtilegu blöndu af lummó rokkslögurum og Halló Akureyri en gestir eru ansi mislitur hópur. Þarna má sjá sum af bestu leðursettum borgarinnar, glaseyga framhaldsskólanema, tvær gellur með hárið í heysátu, einhverja með heysátu í heila stað og númer þrettán.
En sá sem við viljum ræða við er Skúli Gautason gítarleikari og söngvari hljómsveitarinnar.  

Skúli hefur meir en nóg að gera í leiklistinni, var leikstjóri í uppsetningu Flensborgarskólans á leikritinu Keiluspili eftir Sjón, kom fram í páskaleikriti sjónvarpsins sem Palli á Bala og er á leið austur á firði á vegum menntamálaráðuneytisins til að efla sköpunargleði grunnskólanema þar. Sniglabandið er þó fastur liður í tilverunni en þar hefur hann verið með limur frá upphafi. Hljómsveitin er menningarapparat Sniglanna en Skúli er einn af upphafsmönnum þeirra samtaka og telst félagi númer sex.
„Upphaf Sniglanna má rekja til þess að árið 1983 báðu forsvarsmenn útihátíðarinnar Við krefjumst framtíðar mig og Þormar vin minn að safna saman hóp mótorhjólagaura til að taka þátt í hátíðinni. Við gerðum það og vakti sú uppákoma mikla athygli. í framhaldi af því var farið að huga að stofnun félagsskapar okkar og stofnfundur síðan haldinn 1. apríl 1984," segir Skúli. „Sjálft Sniglabandið var stofnað síðar en hljómsveitin á bráðum fimm ára starfsafmæli."

HREÐJAGLÍMA OG LÚDMILLA 

Sniglarnir hafa töluverð samskipti sín í millum og hittast reglulega einu sinni í viku. Þar að auki er árshátíð haldin og hið árlega landsmót, yfirleitt í Húnaveri á sumrin. Á landsmótinu er keppt í ýmsum íþróttagreinum sem þættu undarlegar í ungmennafélagageiranum. Sjálfur mun Skúli Sniglameistari í Zippomundun en auk þess má nefna keppnisgreinar á borð við hreðjaglímu og lúdmillu. Skúli útskýrir þetta.
„Hreðjaglíma fer þannig fram að keppendur eru í fullum leðurskrúða með hanska og lokaðan hjálm og er bannað að hjálmurinn sé með móðufríu gleri," segir Skúli. „Síðan er glímt innan ákveðins hrings og tapar sá sem stígur úr hringnum eða lætur andstæðinginn ná taki á ónefndum stað. Ef hvorugt gerist metur dómnefnd hvor glímir betur. Á síðasta landsmóti þótti ein athyglisverðasta glíman sú er Þormar glímdi við sjálfan sig og var einróma úrskurðaður sigurvegari þeirrar viðureignar.

Lúdmilla er hefðbundnari keppnisgrein og fer þannig fram að keppendur eiga að láta dekk af mótorhjóli rúlla ákeðna vegalengd án þess að nota til þess hendurnar."

NÚNA Á BMW-HJÓLI 

Í máli Skúla kemur fram að hann hefur átt mótorhjól allt frá því hann var pottormur. Í dag á hann BMW hjól. Er hann ræðir um ástæður þess að vera með þetta tómstundagaman kemur fram að hann telur ákveðið frelsi fólgið í því að þeysa um á öflugu hjóli.
„Það er erfitt að lýsa þessari tilfinningu en hugtakið frelsi kemst þar næst," segir Skúli. „Eini ókosturinn við þetta hobbý er að erfitt er að stunda það á vetrum hérlendis þó svo veturinn í ár hafi verið undantekning."
Er ekki skilyrði að eiga hjól til að geta verið í Sniglabandinu?
„Tja tveir okkar eiga ekki hjól núna en það stendur víst til bóta." 

Talandi um Sniglabandið, er ekki rétt að plata sé á leiðinni frá ykkur?

„Ja, geisladiskur. Þetta eru lög sem við tókum upp á tónleikum á Gauki á Stöng nýlega og verða gefin út á disk í sumar. Þarna eru gömul og ný lög frá okkur, íslenskir slagarar eins og Halló Akureyri í okkar útgáfu og nýstárleg útgáfa af laginu Wild Thing svo dæmi séu tekin. Annars er það helst að frétta af hljómsveitinni að hún fer líklega til Jamaíka i vor."
Jamaíka?
,,Já það er soldið skondið mál. Það munu víst hafa verið hérlendis í vetur einhverjir ferðamálafrömuðir frá eyjunni á vegum Flugleiða að kynna staðinn sem ferðamannastað. Þeir heyrðu okkur á tónleikum og urðu svo hrifnir að þeir buðu okkur út í vor. Ef af verður förum við væntanlega í maí."
En hvernig gengur að samræma tónlistina og leiklistina?  
„Bara furðanlega vel. Ég hef ekki efni á að stunda bara annað hvort en í báðum er um óreglulegan vinnutíma að ræða og bæði eru skapandi störf þannig að þau falla vel hvort að öðru í mínu tilfelli." 

ÓLÍKUR TÓNLISTARSMEKKUR

Skúli býr nú með Halldóru Geirharðsdóttur auknefnd Dóra Wonder í hljómsveitinni Risaeðlunni og eiga þau eina dóttur. Skúli segir að tónlistarsmekkur þeirra hjónaleysa sé afar ólíkur en hann hafi ekki undan neinu að kvarta í sambúðinni.
„Það er til mikilla bóta að við erum bæði í poppinu og skiljum þannig starf hvors annars," segir Skúli. „Það eru ekki allar konur sem hafa skilning á því að maður þurfi að vera í vinnunni fram til klukkan þrjú-fjögur á næturnar og öfugt. Við höfum hinsvegar ólíkan tónlistarsmekk og hlustum merkilega lítið á tónlist hvors annars. En ég hef mjög gaman af að fara á tónleika með Risaeðlunni."
Skúli ræðir einnig um að oft geti verið erfitt fyrir hann að losna úr þeim hlutverkum sem hann leikur utan sviðsins. „Ég held ég hafi eyðilagt tvær sambúðir á þennan hátt, það er að vera áfram í rullunni minni eftir að heim var komið, en þetta hefur batnað með árunum." 

Á LEIÐ AUSTUR Á FIRÐI

Aðspurður um hvað sé framundan hjá sér segir Skúli að hann sé nú á leið austur á firði og verður þar næstu tvær vikurnar. Hér sé um verkefni á vegum menntamálaráðuneytisins að ræða og ætlunin að auka sköpunargleði hjá grunnskólanemum þar í sveit. Með honum í þessa ferð fer Guðbergur Auðunsson.
„Hér er um tilraunaverkefni að ræða á vegum ráðuneytisins og förum við tveir í þrjá skóla fyrir austan," segir Skúli. „Markmið þessa verkefnis er að virkja sköpunargleði nemendanna á allan hugsanlegan máta í tónlist, leiklist, myndlist og svo framvegis. Mér skilst að undanfari þessa verkefnis sé umræða sem verið hefur í gangi um að börn eigi í erfiðleikum með að tjá sig og kunni ekki nægilega vel að nýta sér sköpunargáfu sína. Því fer þetta verkefni af stað sem tilraun en ef vel tekst til er ætlunin að framhald verði á þessu víðar um landið."

Hitinn og svitinn á Tveimur vinum er kominn vel yfir frostmarkið þegar Sniglabandið kemur aftur á sviðið að loknu síðara hléi sínu um kvöldið. Skúli fitlar við gítarstrengina er hljómsveitin rennir sér í útgáfu sína af laginu Wild Thing við ómælda ánægju leðursettanna sem fjölmennt hafa á staðinn. Heysáturnar eru enn á sveimi enda „fjörið rétt að byrja," eins og ein þeirra öskrar yfir næsta borð.    

     Pressan 

4. apríl 1991