Í gamla daga, og reyndar enn
þann dag í dag, hafa sum skipafélög lagt áhöfnum skipa sinna
til reiðhjól, þannig að sjómenn
geti skroppið í hjólatúr í erlendum höfnum; en það er bæði
heilsusamlegt og þægilegt. Sjómenn hafa ekki mikla hreyfingu
miðað við fólk í landi, sem
gengur mikið.
Þess vegna kemur hjólið sér
vel.
En hjólið hefur líka annað
gildi, menn komast leiðar sinnar án þess að taka rándýra
leigubíla, því oft er örðugt að fá
strætisvagna í nágrenni við
skipalægin, og maður verður að
þekkja leiðakerfið þar að auki.
Auðvitað væri þægilegast að
sjómaðurinn gæti haft bílinn
sinn með og notað hann í
höfnum, en það væri nú einum
of mikið. Þá kemur til greina að
eiga mótorhjól, eða rafdrifið
mótorhjól, sem er að verða
vinsælt austan hafs og vestan.
NÝTT AFKVÆMI HJA
SKELLINÖÐRUÆTTINNI
Þetta hjól, sem líklega er af
skellinöðruættinni, en það er
framhald af svonefndu moped
hjóli (motor and pedal) þar sem
hjólið er bæði með stigna pedala og mótordrifið. Þetta nýja
hjól er hinsvegar nefnt Electroped.
Electroped hjólið er alveg
hreinasta raritet, einkum þar
sem það má taka í sundur, og
það er aðeins venjulegt reiðhjól
með rafgeymi á bögglaberanum fyrir aftan hjólreiðamanninn, en rafmótor er komið
fyrir ofan á gafflinum yfir framhjólinu. Þar er drifhjól,
sem vinnur á gúmmídekkinu.
Rafgeyminn geta menn
hlaðið á nóttunni og kostar
hleðslan á núgildandi rafmagnsverði um 50 krónur, en
hleðslan er 12 volta rafgeymir,
34 amp.
Hjólið kemst um það bil 40
kílómetra leið á einni hleðslu,
en það er meira en flestir ökumenn aka á virkum dögum í
bæjarkeyrslu.
Hjólið kostar erlendis
80—120 þúsund krónur, og er
verðmunurinn fólginn í mótorstærðinni, en rafmótorinn er
ýmist
lA eða 1 hestafl.
mynd:
Myndin lengst til vinstri sýnir Electroped í akstri. Rafmótorinn yfir framhjólinu, rafgeymirinn/orkan á bögglaberanum. Næsta mynd sýnir hjólið, sem taka má í sundur með
tengslum, raflínan og stellið er rofið. Stór handskrúfuð skrúfa læsir tengslum. Hjólið
tekur síðan mjög lítið pláss og má jafnvel geyma það í farangursgeymslu á Volkswagenbjöllu.
SJÓMANNABLAÐIÐ VÍKINGUR 1979
