26.8.76

Ungur aftur (1976)

Einu sinni fyrir mörgum árum, þegar ég var ungur, átti ég skellinöðru, sem ég hafði óskaplega gaman af að þvælast á.

 Sama var hvert fara átti, alltaf fór ég á hjólinu. Svo það var eins og að verða 16 ára öðru sinni, þegar ég fékk að prófa Yamaha 50 cc torfæruhjólið hjá Bílaborg. Eftir að þeir hjá Bílaborg höfðu talað við mig og boðið mér að prófa hjólið, sem ég þáði að sjálfsögöu, talað ég við Ragga frænda, en hann á torfæruhjól og vissi, hvar bestu sandgryfjurnar væri að finna. Upp í Mosfellssveit, sagði hann, og upp í Mosfellssveit fór ég.
Þegar upp í Mosfellssveit kom var Raggi mættur á Sukkunni sinni, sem er 150 cc. Yamaha hjólið, sem, ég var  með, var 49 cc. Upprunalega átti hjólið að vera 6 hestöfl, en til að komast á rauð númer og þar með [ skellinöðruklassann, var það innsiglað (2,5hestöfl. Gírkassinn er 5 gíra og frábærlega skemmtilegt hlutfall á milli gíra. Vélin er tvígengis, en hún blandar olíu og bensíni sjálf saman, venjulegt bensín er sett á tankinn og olían í sér tank undir sætinu, svo er olían, sem snýr vélina sett á mótorinn, eins og á venjulegum

22.6.76

Hún ekur um á mótorhjóli

 „Það er miklu skemmtilegra að keyra á mótorhjóli en bíl", sagði Sigríður Gunnarsdóttir þegar við hittum hana að máli eftir sandspyrnukeppnina i fyrradag. En hún var eini kvenmaðurinn sem tók þátt i þeirri keppni.

„Ætli sé ekki óhætt að segja að ég sé með bíladellu", sagði hún. En hvernig bíl á hún? „Ég á alls engan bíl. Ég á mótorhjól. Hondu 350 SL.Ég keypti það i júní og er svona að æfa mig núna. Maður er lengi að ná æfingu á mótorhjólunum. — Rétt i þessu kom aðvifandi strákur á mótorhjóli. „Ég get sagt þér að hún er mjög góður ökumaður á mótorhjóli", kallaði hann.

En þó Sigriður eigi mótorhjól ók hún áTriumph Í sandspyrnukeppninni. Hann er með 289 cubic 8 cylindra Ford vél og er bíllinn sjálfskiptur.
„Þetta var fínt" sagði hún þegar við spurðum hana hvernig hefði verið að taka þátt i keppninni.
Eg er búin að hafa bílpróf i fjögur ár og hef keyrt mikið. Hins vegar hefði ég aldrei tekið þátt i neins konar keppni. Einu æfinguna sem ég hafði fékk ég þegar ég æfði mig klukkan hálftólf í gærkvöldi.

Konur geta keyrt eins og karlmenn. 

„Það er af og frá að halda þvi fram að konur þurfi að vera lélegri ökumenn en karlmenn", sagði Sigriður. „Þær ættu að geta keyrt engu síður en þeir. Konurnar skortir hins vegar yfirleitt æfingu. Það er alls ekki hægt að álasa þeim fyrir það þar sem karlmennirnir einoka alveg bílana meðan konurnar þurfa að stunda heimilisstörfin. —EKG 

Þeir lágu yfir hjólinu í viku



„Við rifum alla aukahluti af hjólinu til þess að létta það, áður en við héldum i keppnina. Við vorum búnir að liggja yfir þvi í viku til þess að undirbúa okkur", sögðu þeir Haraldur Ingþórsson og Ásmundur Gunnlaugsson sem eiga mótorhjólið er sigraði í keppni mótorhjóla í sandspyrnukeppninni í fyrradag.


Þetta mótorhjól hafði yfirburði í sandspyrnukeppninni. Þrátt fyrir bilanir og örðugleika í viðbragðinu þeyttist hjólið framúr keppinautum sínum
Þetta hjól líktist engu þeirra hjóla sem þarna voru. Það var rétt eins og beinagrind við hliðina á hinum.
„Við fórum yfir allt hjólið og tókum burt alla þá hluti sem ekki þurftu nauðsynlega að vera á því til að komast brautina.
Við skiptum um stýri, kúplingu, stimpil, blöndung, kút og „hedd". Svo tókum við líka dekkin undan og settum gróf dekk sem gripa vel í sandinum. Núna er hjólið ekki nema 95 kiló en þegar það kom úr kassanum nýtt var það 119 kiló"
Áttuð þið von á að sigra? „Okkar hjól er ekki nema 350 cubic. Af því við vissum að Kawasaki 900 og önnur stór hjól myndu taka þátt áttum við von á að þau hirtu verðlaunin. Stóru hjólin hafa okkur alveg á malbiki. En okkar hafði betra grip í sandinum, gíraskiptingin er hagstæðari og svo vorum við líka búnir að undirbúa okkar hjól fyrir þessa keppni". EDG


14.7.75

Aftur í Tímann,,, Hringferð á Mótorhjólum 1975

Frændur á hringferð um landið 1975!

 Athugið að hringvegurinn var opnaður 14 júlí 1974 með opnun brúnna yfir Skeiðarársand !
Sennilega er þetta með fyrstu "hringferðum" um landið á mótorhjólum.
Mynd Sigmundur Einarsson
 af facebook

30.8.74

Vélhjólaklúbburinn Elding starfar á ný (1974)

Þarna hafa strákarnir fundið sér góðan
stað til bess að reyna sig í torfæruakstri. 
Við höfum satt að segja leitað með logandi Ijósum að æfingasvæði, þar sem strákarnir geta æft sig á vélhjólunum sínum, en ekki tekizt að fá neitt viðurkennt svæði," sagði Jón Pálsson tómstundaráðunautur hjá Æskulýðsráði er við ræddum við hann í gær.
   Nú stendur til að endurvekja vélhjólaklúbbinn „Eldingu" og var fyrsti fundurinn i nýinnréttuðum  kjallara í Tónabæ í gær.
   Jón sagði okkur, að margir strákar ættu orðið vélhjól en Æskulýðsráð hefur gengizt fyrir  námskeiðum i meðferð vélhjóla og fær enginn æfingaheimild á Stór- Reykjavfkursvæðinu án þess að hafa farið á námskeið fyrst.  Strákarnir verða að vera 15 ára, þegar þeir fá próf, og sagðist Jón hafa búið milli 3 og 4 þús. unglinga undir þau.
   Á Norðurlöndunum hafa vélhjólaklúbbarnir æfingasvæði, sem eru 16 m breið og 30 m löng og eru þá notaðir klossar o.fl. til þess að mynda torfærur. Keppt er til verðlauna, brons-, silfur- eða gullpenings. Jón sagði okkur, að vitanlega þyrfti þá einhvern stað til þess að geyma tækin á og vonandi væri hægt að fá svipaða  aðstöðu hér og tiðkast hjá þessum frændþjóðum okkar.
-EVI -
Vísir 30.8.1974

10.8.74

Sá stóran eldblossa úti á götunni'


Kviknaði í mótorhjóli og bíl við hörkuárekstur á Skúlagötu


Mér varð litið út um gluggann frá fangageymslunum á lögreglustöðinni, þegar ég sá allt í stóran eldblossa úti á Skúlagötu. Ég gerði strax aðvart, og við fórum í skyndi á staðinn á lögreglubilum."

Þetta sagði lögregluþjónn. sem blaðamenn Vísis hittu á Skúlagötu í gærdag, þegar lögreglan var að gera skýrslu um óhugnanlegan árekstur, sem varð á horni Vitastigs og Skúlagötu. Mótorhjól með ökumanni og farþega hafði ekið inn i hlið fólksbils, sem kom niður Vitastiginn og út á Skúlagötu. Mennirnir á hjólinu köstuðust 15 til 20 metra fram fyrir bílinn við áreksturinn, og slasaðist ökumaðurinn allmikið, en farþeginn eitthvað minna. 

Við áreksturinn kviknaði í mótorhjólinu, og brann það algjörlega. Einnig kviknaði í bílnum, en slökkviliðinu tókst að slökkva eldinn fljótlega eftir að það kom á staðinn. 

Eldblossinn, sem lögregluþjónninn sá, myndaðist þegar mótorhjólið rann aftur með fólksbílnum, eftir að hafa ekið í hlið hans framan til. Hjólið festist við bílinn aftast, og kviknaði um leið í því með miklum blossa. 

Eldurinn læsti sig einnig í bílinn, og unnu lögregluþjónar að þvi að bjarga farangri úr honum, sem var allmikill. Bíllinn er utan af landi. Hann brann allmikið aftan til.
Billinn kom akandi niður Vitastig og beygði til hægri út á Skúlagötu. Mótorhjólið kom þá aðvifandi og skall á bilnum. Framgjörðin lagðist alveg saman við áreksturinn, en djúp dæld myndaðist í bilinn.

Við þennan árekstur hefur fólksbíllinn farið yfir á vinstri vegarhelming Skúlagötunnar, því að hann rakst þar á bíl, sem kom á móti. Litlar skemmdir urðu hins vegar af þeim árekstri. 

Ökumaður fólksbilsins slasaðist litillega, hlaut nokkra skurði og skrámur.
 Farþeginn á mótorhjólinu var 12 ára gamall drengur. Hann slasaðist eitthvað minna en ökumaður hjólsins. Báðir voru fluttir á slysadeild, þar sem gert var að meiðslum þeirra.
Mótorhjólið brann gjörsamlega, og lágu plastbrettin á þeim í klessu utan á hjólinu, bráðin vegna hitans. 

Í viðtali við varðstjóra slysarannsóknadeildar lögreglunnar í gærdag, sagði hann, að slys af þessu tagi virtust því miður fullalgeng. Bílstjórar bera oft fyrir sig, að þeir hafi ekki séð vélhjól, þegar þeir aka í veg fyrir þau. 

Vélhjólamönnum hefur oft verið bent á það að aka með fullum ljósum, jafnt daga sem nætur, til að tryggja, að betur sé eftir þeim tekið í umferðinni. -

Ó H
Vísir 10.8.1974    

3.7.73

„Menn elska mótorhjólið sitt meira en bílinn sinn

Mótorhjólaeigendum fjölgar þessa daga


Enn þann dag i dag glenna menn upp augun, þegar þeir birtast á götunni á farartækjum sinum. Það er ekki oft, sem maður sér þá, en ekki er hægt annað en dást að þessum farartækjum, sem sum hver mætti kalla með réttu „mótor með tveimur hjólum".

Hverjir eru þeir menn, sem geta þeyst um á mótorhjólum í öllum þessum rigningum og kuldum, sem yfir okkur íslendinga ganga allan ársins hring.   Er ekki nógu kalt aðsetjast upp í óupphitaðan bilinn og sitja skjálfandi, þar til miðstöðin fer að hitna? 
    Á sunnudaginn var gáfu „mótorhjólagæjarnir" okkur tækifæri til þess að kynnast sjálfum sér örlítið, þvi þá fór fram keppni i torfæruakstri á mótorhjólum i sandgryfjunum i Kópavogi. 
   Yfir eitt þúsund manns komu til að fylgjast með aðförum þeirra, og sannast að segja voru menn hrifnir yfir þvi, hversu margar listir er hægt að leika ,á mótorhjólum. Að vísu voru ekki mörg hjól skráð til keppninnar, en þau gáfu býsna gott sýnishorn af hæfileikum hjólanna, og þeirra, sem þeim óku.
  Það var Mótorhjólaklúbbur Reykjavikur, sem stóð fyrir þessari keppni, en það er klúbbur um 50 mótorhjólaeigenda, sem allir eiga það sameignlegt að vera með algjöra mótorhjóladellu. Að vísu var ekki fullkomið skipulag á keppninni, enda ekki stofnað til hennar með miklum fyrirvara. 
   Þrautirnar i keppninni voru fólgnar i þvi að fara hring, þar sem ýmislegt þurfti að leysa af hendi, eins og að aka yfir djúpan og langan drullupoll, keyra upp sandbrekkur, stökkva fram af börðum og svo aka eftir holóttum troðningum, en á þeim veit aldrei neinn hvað kemur næst. Hver keppandi fékk að fara hringinn þrisvar sinnum, og sigraði sá,  sem hafði beztan tima, en það var Ómar Sveinbjörnsson, sem ók á Susuki 400 TS, en það er ný tegund af torfæruhjóli. Hann fór hringinn á minnst 2 minútum og 10 sekúndum, en þess má geta, að lengsti tími, sem fékkst, var tæplega 5 mlnútur.

„Allir sem stiga á mótorhjól, fá „delluna". 

„Menn sem komast einu sinni á svona farartæki fá svo að segja undantekningarlaust algjöra dellu", sagði Ómar, er við spjölluðum við hann og tvo aðra mótorhjólamenn eftir keppnina. 
„Torfæruhjólin eru langvinsælust af þeim mótorhjólum, sem hér fást, og núna í sumar hefur sala á mótorhjólum aukizt alveg ótrúlega, svo að það hefur aldrei verið eins mikið af þeim. Þessi hjól eru alls ekki ódýr, t.d. kostar meðalstórt hjól ekki minna en svona 150 þúsund krónur, en það hefur gert það að verkum að í mótorhjólaklúbbnum eru flestir yfir tvítugsaldri, þar sem yngri menn hafa ekki efni á þessu. Svo eiga margir mótorhjólaeigendur einnig bíla, og taka mótorhjólin oft ekki fram nema spari"
Þeir félagarnir sögðu að þvi færi fjarri, að þeir mótorhjólamenn, sem hér ækju, væru einskonar útgáfa af „Hells Angels", þ.e.a.s. flokka ribbalda, sem aka um vegina og misþyrma fólki. 

    „Þvert á móti eru svo að segja allir hinir mestu friðsemdarmenn og það er varla að þeir sem eru taugaóstyrkir taki upp á þvi að stríða löggunni. Það er ekki nema eitt tilfelli, sem við vitum um, þar sem hópur stóð i þvi að striða henni. En fyrst við erum að tala um lögreglu þá máttu láta þess getið, að við erum henni þakklátir fyrir að sjá um umferðarstjórnina meðan torfærukeppnin fór fram". 

Ökumenn svína á mótorhjólum

Við ræddum einnig lítillega um hvernig væri að hafa mótorhjól í umferðinni. Þeir félagar voru allir sammála um það, að ökumenn væru yfirleitt lítt tillitssamir við þá í umferðinni, þar sem þeir gera ekki mun á mótorhjólum og skellinöðrum, en auðvitað er mikill munur á hraða þessara farartækja og svo bremsuhæfni. 
„Það sem reynzt hefur okkur haldbezt er að hafa loftflautur, en við fáum ekki að nota þær. Hjólin eru ekki það mikil umfangs, að ökumenn taki almennt eftir þeim. Þetta hefur oftar en einu sinni næstum því valdið stórslysum. 
Þeir félagarnir vildu láta þess getið,. að sérhver mótorhjólseigandi væri velkominn í klúbbinn til þeirra, en hann hefur aðsetur við Nauthólsvíkurveg, og fundir eru á fimmtudagskvöldum. Að lokum voru þeir félagar spurðir að þvi, á hve mikinn hraða þeir hefðu komizt mest. Einn þeirra hafði komizt hraðast. 
„Ég komst einu sinni í akkúrat 200 kilómetra hraða á þeim margfræga Keflavíkurvegi, en slík hraðakeyrsla krefst mikillar einbeitingar, og þegar komið er svona hratt, þá dugar helzt ekkert nema kappakstursmótorhjól. 
En mundu að þú mátt alls ekki láta þessa getið". — ÓH  

Vísir 3.7.1973