Í 40 brezkum borgum og bæjum,
er farið að bera verulega á fyrirbæri því, sem þekkt er í Bandaríkjunum undir nafninu „Englar
helvítis", (Hell's Angels). Helvítis
englarnir eru í Bretlandi 666 talsins. Og sú tala stendur í stað,
úr þvf henni er náð, en tölu þessa
hafa „englarnir" gert að helgri
tölu, helga hana jafn ágætum hugtökum og kynlífi, synd og villimennsku, (sex, sin and savagery).
Og á alla þessa þrjá hluti leggja
englarnir mikla áherzlu og rækt.
Áður lögregluþjónn
Brezkur blaðamaður fór um daginn til Cheltenham i Midland að
kynna sér þá deild félagsskaparins, sem þar starfar. Þar er foringi englanna 21 árs gamall piltur
David Hawkes að nafni og hefur
til skamms tíma verið lögregluþjónn.
Fyrir viku var Hawkes þessi
dæmdur í héraðsdómi í Cheltenham í 9 mánaða fangelsi, skilorðsbundið og 95 punda sekt fyrir ofbeldi, hafa valdið meiðslum og
fyrir að hafa hylmt yfir með þjófum.
Pestina leggur
langar leiðir.
„Bogey", kalla félagar hans foringja sinn. Hann gerðist lögregluþjónn tæpra^ 17 ára gamall, en
hætti því stárfi fyrir 17 mánuðum, „vegna þess", segir hann
sjálfur. „að mér geðjaðist ekki
alls kostar að yfirmönnum mínum Mér lynti ekki við þá". Og
svo var það hitt, sem honum
geðjaðist ekki að, hann nefnilega
hataði þann starfa, sem hann
hafði með höndum, að elta uppi
ökumenn sem óku gáleysislega og
hratt og „bóka" þá eða sekta á
staðnum. Hann var sjálfur og er
næsta áhugasamur um hraðakstur, einkum á vélhjólum
Þegar hann hætti í löggunni,
var hann atvinnulaus um tíma,
gegndi að vísu ýmsum störfum, en
loks gekk hann í félagsskap „Helvítis engla", flutti að heiman frá
foreldrum sínum og fór að búa
með 17 ára gamalli vinkonu sinni,
Jane Clarke. Og það kvöld, er
hann flutti að heiman og til vinkonunnar héldu englarnir samkvæmi mikið: „Og það var sko
ekta engla veizla", segir Hawkes,
en með „ekta englaveizlu" meinar hann hrottafengna og sóðalega
drykkjuveizlu. „Það var í þessu
fyrsta samkvæmi, sem ég fékk
mínar ekta ,,engla-buxur" segir
hann, „englabuxur eru nefnilega
sérstæðar að því leyti, að þegar
maður einu sinni er kominn í þær,
fer maður helzt ekki úr þeim
aftur. Klæðist þeim a. m. k. ævin
lega þar sem englar eru samankomnir, og þær má aldrei þvo.
Svallveizlur englanna enda venjulega með ósköpum, menn verða
Fárveikir af áfenginu og æla um allt , einkum er ætlazt til að maður
selji upp yfir buxurnar. Spýjan á
buxunum blandast síðan saman
við olíuna af mótorhjólunum, og
af þessu öllu saman verður fremur sérstæð stybba, sem hægt
er að þekkja englana á af löngu
færi".
„Gamlar frúr"
Hawkes segir, að fýlan af buxunum skipti englana öllu máli
þegar kvenhyllin er annars vegar, „það er einmitt hún sem eins
og dáleiðir „gömlu frúrnar" (Old
Ladies)", en svo kalla englarnir
kvensur þær er eru í slagtogi
með þeim. Og verkefni stúlknanna
er að sjá um að sá engillinn sem
þær „eru með" í það og það
skiptið, fái nóg að borða og næga
peninga og nægilegan skammt af
kynlífi. Þeim er og bannað að
vera með öðrum en þeim engli
er hefur kippt þeim upp á sitt
mótorhjól.
Önnur gerð af ,frúm" er i slagtogi með englunum. Þær eru kallaðar „Lestir" — og stafar sú
nafngift af því, að „lestin" er allra
gagn — allir mega brúka hana til
eigin þarfa að vild. Svo eru það líka „mömmurnar", en þeirra hlut
verk er nokkuð svipað „lestanna".
allir mega hjá þeim sofa, en þær
eru nátengdari félagsskapnum en
„lestirnar".
Að bíta haus af hænu
Hawkes neitar því, að englarnir séu vandræðavaldar í bæjum. „Við höldum okkur út af fyrir okkur". segir hann, „og ráðumst á enga — nema „sóða", og
„sóða kallar hann unglingspilta,
sem eins og englarnir eru með
vélhjóladellu, en tilheyra ekki
englunum.
Þrátt fyrir fullyrðingu Hawkes,
þá gortar meiribluti englanna í
Cheltenham af því að hafa setið
á bak við lás og slá. Og sumar
af reglum sem englarnir setja sér
virðast varla, til þess fallnar að
fremja „út af fyrir sig", svo sem
eins og þær klámsýningar sem
sérhver fullgildur engill sýnir annað slagið á almannafæri — eða
þá „skepnuskapurinn" sem réttilega er kallaður svo á máli englanna — að bíta höfuð af lifandi
kjúklingi. Það hlýtur að vera opinbert mál milli viðkomandi
„skepnu" og kjúklingsins, þótt
ekki sé meira sagt.
Stúlkur englanna láta fúslega
fara með sig eins og þræla. Jane
Clarke, hin „gamla frú" David
Hawkes gengur ævinlega í stormblússu sem á er stimplað „eign
engilsins Bogeys".
„Hún er min eign, og mér kærust næst á eftir vélhjólinu mínu,
sem er það í lífi hvers engils, sem
mestu máli skiptir"
„Kannski soldið erfitt í fyrstu,
en dásamlegt þegar maður hefur
vanizt því að tilheyra svo einum
karlmanni". segir Jane, „maður
venst líka fýlunni af buxunum,
en kannski er ekki hægt að skilja
þetta hafi maður aldrei komizt
í slagtog með englunum. Það er
stórkostleg tilfinning að vera
hluti ákveðins hóps og gefa ekkert fyrir álit eða hugsanir annars
fólks".
Hjónavígsla á vélhjóli
Flestir „Helvítis engla" koma
frá góðum heimilum og margir
þeirra hafa talsverða menntun og
hafa yfirgefið góðar stöður til þess
að fara á flæking með englum á
vélhjólum. Einn hinna háskólamenntuðu er Bob Jenkins, en
hann er 28 ára að aldri og ber
titilinn „forseti" englanna í
Cheltenham. Hann er hinn eini
þeirra sem fær að ganga í leðurjakka, hinir verða að láta sér
nægja léreftstuskur eða nankinsblússur
Eitt hlutverk „forsetans" er að
framkvæma hjónavígslur milli engla og „frúa" þeirra, og eru
þær framdar á þann hátt, að
brúðhjónin fá sér sæti á vélhjóli
og messar „forsetinn" yfir þeim
og les þeim textann upp úr handbók vélvirkja.
Vísir 5.8.1971